Rozbrat

Estakada nad doliną Bogdanki – żelbetowa estakada tramwajowa nad doliną Bogdanki oraz ulicami Grudzieniec i al. Wielkopolską (jezdnie i linia tramwajowa) w Poznaniu na trasie PST. Estakada jest elementem kształtowania środowiska. Podtrzymuje klimatyczną rolę doliny Bogdanki (przewietrzanie – dobry warunek spływu chłodnego powietrza z jednej ze stref klimatycznych Jeżyc w kierunku Bogdanki).

Park Adama Wodziczki - park zlokalizowany na terenie poznańskiego Sołacza, pomiędzy Aleją Wielkopolską na południu, a doliną Bogdanki na północy.

Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (WPiA UAM) – jeden z 21 wydziałów Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Collegium Iuridicum Novum w Poznaniu – budynek dydaktyczny Wydziału Prawa i Administracji UAM w Poznaniu, zlokalizowany przy Alei Niepodległości 53.

Ulica Przepadek w Poznaniu – ulica w północnej części centrum Poznania (Osiedle Stare Miasto). Dawniej tą nazwą określano również teren wokół ulicy. Na całej długości posiada kategorię drogi powiatowej.

Dąb im. gen. Wasilija Czujkowa na Cytadeli – pomnik przyrody, zabytkowy dąb szypułkowy, rosnący na zachodnim skraju Cytadeli poznańskiej, przy skrzyżowaniu ulic Armii Poznań i Za Cytadelą, przy płocie Cmentarza Garnizonowego. Drzewo nazwane zostało na cześć marszałka ZSRR - Wasilija Czujkowa. Dowodził on (w randze generała pułkownika) 8 Gwardyjską Armią podczas bitwy o Poznań w 1945 roku. Park Cytadela jest jednym z najcenniejszych przyrodniczo terenów w mieście. Należy do Obszaru Natura 2000 Fortyfikacje w Poznaniu. Dąb na skrzyżowaniu ulic Armii Poznań i Za Cytadelą jest jednym z dwóch drzew na terenie parku, obok dębu Cytadelowców Poznańskich, który posiada status pomnika przyrody. Ma 392 cm obwodu i 28 metrów wysokości. Zasadzony został około roku 1840. Drzewo ma rzadko spotykany pokrój – na wysokości 170 cm pień rozdwaja się, tworząc dwa równoległe. Jeden z nich, po kilku metrach ponownie się rozdwaja. Drzewo jest zdrowe (tylko kilka suchych gałęzi).

Dąb Cytadelowców Poznańskich – pomnik przyrody, zabytkowy dąb szypułkowy, rosnący w Poznaniu, w zachodniej części Parku Cytadela, w niewielkim oddaleniu od ul. Za Cytadelą. Drzewo zostało objęte tą formą ochrony przyrody 1 kwietnia 2021 roku w wyniku uchwały Rady Miasta Poznania podjętej 9, a ogłoszonej 17 marca tego roku. Jest to jeden z dwóch pomników przyrody, obok dębu im. gen. Wasilija Czujkowa, który zlokalizowany jest w obrębie Parku Cytadela, podlegającemu ochronie w ramach obszaru Natura 2000 - Fortyfikacje w Poznaniu. Drzewo jest wysokie na 30 m i zwieńczone koroną o regularnej formie. Pień w najgrubszym miejscu ma obwód 325 cm, a jego wnętrze jest zdrowe i nie ma uszkodzeń, co wykazały przeprowadzone w 2020 roku badania tomograficzne. Wedle szacunków Wydziału Kształtowania i Ochrony Środowiska Urzędu Miasta Poznania dąb liczy sobie około 130-150 lat, co oznaczałoby, iż wyrósł ok. lat 70' lub 80' XIX w. Na drzewie zamontowana jest skrzynka lęgowa przeznaczona dla puszczyka. Nazwa nadana pomnikowi przyrody upamiętnia cywilnych uczestników walk o Fort Winiary w ramach ostatniej fazy bitwy o Poznań w lutym 1945 roku.

Cmentarz parafii św. Wojciecha w Poznaniu – zabytkowy cmentarz położony na południowych stokach Fortu Winiary, drugi najstarszy cmentarz Poznania.

Osiedle Owsiana-Dożynkowa – kwartał zabudowy blokowej zlokalizowany na terenie Starych Winograd w Poznaniu przy ulicach Owsianej, Dożynkowej i Zbożowej. W okresie 1930-1935 rozparcelowano działki na terenie Winiar oraz wytyczono nowe ulice, w obszarze ograniczonym ulicami Obornicką a Umultowską. W tym czasie zaczęły powstawać pierwsze zabudowania, a dzielnica miała charakter willowy. W 1940 roku niemieckie władze okupacyjne opracowały plan zagospodarowania przestrzennego dla dzielnicy Winiary (niem. Ortsteil Weiner Bebauungsplan I. am Nordwall). Projekt zakładał powstanie zespołu budynków wielorodzinnych między ulicami Orną a Oziminą. Nowe osiedle miało charakteryzować się luźną zabudową oraz dużą ilością zieleni. Większość z powstałych w latach 1941-1944 budynków, uległa znacznemu zniszczeniu w wyniku działań wojennych. Z oryginalnej zabudowy zachowały się dwa budynki położone wzdłuż ulicy Owsianej (nr 12, 13 i 14) oraz budynek przy ulicy Pszennej (nr 2 i 4) Nowe osiedle powstało w latach 1956-1960 i było jednym z pierwszych i nielicznych w Poznaniu tamtych czasów zespołów trzykondygnacyjnej zabudowy blokowej zwieńczonych stromymi dachami (czterospadowymi). Zamieszkało na nim 440 rodzin, a projektantami byli Zygmunt Skupniewicz i Władysław Jezierski. Po wybudowaniu pierwszych bloków wykonawcy zaczęli występować z wnioskami o adaptację poddaszy na cele mieszkalne, co zostało zaakceptowane przez władze. Jedną z osób, które skorzystały z takiej możliwości był Andrzej Szozda – od 1976 do 1980 minister energetyki i energii atomowej w drugim rządzie Piotra Jaroszewicza. W pobliżu osiedla znajdują się Kościół św. Jana Bosko, Park Cytadela, hotel Vivaldi i stacja PST Słowiańska. W kwietniu 2021 roku Rada Miasta Poznania podjęła uchwałę o nazwaniu skweru położonego na terenie osiedla, przy skrzyżowaniu ulic Owsianej i Dożynkowej, imieniem Józefa Przesławskiego.

Hotel Orbis Polonez – dawny trzygwiazdkowy hotel sieci Orbis, zlokalizowany przy al. Niepodległości 36 w centrum Poznania, na osiedlu samorządowym Stare Miasto.

Plac Niepodległości – dawny plac w centrum Poznania, położony w miejscu obecnego skrzyżowania Alei Niepodległości (w dwudziestoleciu międzywojennym Wały Leszczyńskiego) i ulic: Przepadek, Kościuszki, Księcia Józefa (Wały Xięcia Józefa), Kutrzeby (Północna) oraz Oficerskiej (niem. Haackego, nieistniejąca, nazwę wybrano z uwagi na sąsiedztwo kasyna oficerskiego i koszar). W czasach pruskich nosił nazwę Nordplatz, czyli Plac Północny (znajdował się w północnej części centrum miasta, na zakończeniu reprezentacyjnych wałów). Nazwę Niepodległości nadano mu 5 stycznia 1920, wraz z placem Zjednoczenia. Nazwa upamiętniać miała ostatnie wielkie wydarzenie w dziejach Polski, czyli odzyskanie niepodległości w 1918 (plac Zjednoczenia upamiętniać miał pierwsze wielkie wydarzenie w dziejach kraju po roku 1253, tj. dacie lokacji Poznania, a było nim zjednoczenie ziem polskich na przełomie XIII i XIV wieku). W okresie 1939-1945 Niemcy nie przywrócili pruskiej nazwy, tylko nadali nową – Freiheitplatz. Nazwa pojawia się jeszcze na planie miasta z 1993 roku i nie została wtedy oficjalnie zniesiona, mimo że całkowicie wyszła z użycia. W 2016 dyrektor Zarządu Geodezji i Katastru Miejskiego Andrzej Krygier zaproponował zniesienie tej nazwy, na co nie zgodziła się Komisja Kultury i Nauki Rady Miasta. Nazwa została ostatecznie zniesiona 5 sierpnia 2020 r. Obecnie w rejonie byłego placu znajdują się m.in.: dawny Hotel Polonez, pomnik Armii Poznań i Collegium Iuridicum Novum. Tabliczka z nazwą placu znajdowała się na wysepce między jezdnią Alei, a łącznikiem z ulicą Kutrzeby. Według danych poznańskiego Zarządu Dróg Miejskich, plac Niepodległości stanowił drogę wewnętrzną o długości 52 metrów, biegnącą od ulicy Kutrzeby do ul. Księcia Józefa i administrowaną przez ZDM.

Pomnik Wojciecha Szczęsnego Kaczmarka – pomnik upamiętniający postać Wojciecha Szczęsnego Kaczmarka, prezydenta Poznania w latach 1990-1998, konsula polskiego w Paryżu (2000-2003), jednego ze współtwórców odrodzenia polskiego samorządu miejskiego. Obiekt zlokalizowany jest w Poznaniu, na terenie Cmentarza Zasłużonych Wielkopolan, (Święty Wojciech), w jego centralnej części, na stoku. Na monument składają się dwa bloki-obeliski z granitu strzegomskiego o wysokości 2,7 m i wadze po 2,5 tony. Na lewym bloku umieszczono medalion z rzeźbiarskim wyobrażeniem głowy Kaczmarka, na prawym natomiast herb Poznania i Związku Miast Polskich, a na dole napis: Wielkopolanin Europejczyk. Pod medalionem znajduje się cytat z patrona, będący wykładnią tez pracy organicznej: Co trzeba było powiedzieć, powiedziałem. Jak trzeba było reagować, reagowałem. Gdy trzeba było coś robić, robiłem. Pomnik stoi w sąsiedztwie monumentów upamiętniających innych poznańskich prezydentów - Cyryla Ratajskiego i Jarogniewa Drwęskiego. Wszyscy oni sprawowali rządy w mieście w okresach trudnych lub przejściowych. Projektantem pomnika był Łukasz Trusewicz, reprezentujący poznański Uniwersytet Artystyczny, na której to uczelni rozpisano w 2010 konkurs na realizację dzieła (nadesłano 15 prac). Koszt realizacji wyniósł 140.000 złotych i rozłożony był na ponad 20 sponsorów (m.in. MPK Poznań, Solaris Bus & Coach, czy Kupiec Poznański). Montaż był dość skomplikowanym procesem - obeliski trzeba było transportować na specjalnym mechanizmie rolkowym i z użyciem trójnogu wypożyczonego z Krotoszyna, gdzie wcześniej służył do zawieszania dzwonów kościelnych. Odsłonięcie nastąpiło w czwartek, 3 marca 2011 o godzinie 19.00. Udział wzięła wdowa po prezydencie i prezydent Poznania Ryszard Grobelny. Mimo wcześniejszych zapowiedzi nie pojawił się na uroczystości Jerzy Buzek - przewodniczący Parlamentu Europejskiego. Inicjatorem postawienia była Fundacja Rozwoju Miasta Poznania i jej prezes - Ryszard Olszewski.