Powiat toruński

Centrum Handlowe Kometa – najstarsze wielkopowierzchniowe centrum handlowe w Toruniu, otwarte w 1999 roku. Mieści się przy ulicy Grudziądzkiej 162. Centrum handlowe zostało otwarte 15 września 1999 roku. Początkowo nazywało się King Cross. W październiku 2003 roku zmieniono nazwę na Kometa. W centrum mieścił się hipermarket Géant, następnie zastąpiony przez Real, zarządzane przez niemiecką firmę Metro AG. W 2014 roku Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wydał zgodę na przejęcie 49 sklepów Real francuskiej sieci Auchan. Rebranding supermarketu w centrum handlowym nastąpił na przełomie kwietnia i maja 2015 roku. Całkowita powierzchnia użytkowa centrum handlowego wynosi prawie 34 tys. km². W centrum mieści się dwadzieścia butików (głównie usługowych) oraz kilkanaście stoisk na pasażu. Głównym najemcą jest hipermarket Auchan. Wśród butików największą powierzchnię zajmującą: CCC, Rossmann, Vision Express, cukiernia Sowa, apteka Dr.Max. Właścicielem centrum handlowego jest fundusz Pra­de­ra Open En­ded Re­ta­il Fund.

Wieża ciśnień na Mokrem w Toruniu – nieistniejąca wieża ciśnień znajdująca się przy ul. Pod Dębową Górą 35 na Mokrem w Toruniu. Była nazywana Waserką. Budowa wieży rozpoczęła się w 1902 roku, została oddana do użytku przed 1906. Początkowo służyła ona na potrzeby wsi Mokre. Ze względu na jej zły stan techniczny, Mokre (już po przyłączeniu do Torunia) zaczęło korzystać ze stacji wodociągowej Stare Bielany przy ul. św. Józefa. Wieża ciśnień na Mokrem została wyłączona. W okresie międzywojennym zapadła decyzja o jej zburzeniu, jednak istniała ona co najmniej do 1943 roku. Obecnie na terenie gdzie stała wieża znajduje się siedziba firmy Ostpol Motors.

Toruńskie Zakłady Urządzeń Młyńskich „Spomasz” – przedsiębiorstwo z siedzibą w Toruniu, zajmujące się produkcją maszyn stosowanych w przetwórstwie żywności, tytoniu i produkcji napojów. Siedziba przedsiębiorstwa mieści się przy ul. Grudziądzkiej 124/126. Zakłady zbudowano po 1945 roku na terenie niemieckiego obozu przesiedleńczego, tzw. Szamlcówce. „Spomasz” współpracował z Polskimi Zakładami Zbożowymi przy badaniu przydatności prototypów maszyn i urządzeń młyńskich. W 2003 roku „Spomasz” zatrudniał 140 torunian. W tym czasie 85% akcji przedsiębiorstwa należało do warszawskiej firmy „Con-Graph”, 10,6% dla pracowników, a pozostałe do Skarbu Państwa.

Niemiecki obóz przesiedleńczy w Toruniu – (niem. Sammellager Thorn (grudzień 1940), Umsiedlungslager Thorn (od 1941)) – obóz niemiecki dla wysiedlonych, a następnie podobóz KL Stutthof, znajdujący się w latach 1940-1943 w Toruniu. W skład obozu wchodziły zabudowania przy ul. Grudziądzkiej 124/126 (tzw. Szmalcówka) i Bażyńskich 38/44.

Cmentarz Komunalny nr 2 im. Ofiar II Wojny światowej w Toruniu – cmentarz komunalny w Toruniu położony przy ul. Grudziądzkiej 129-137, założony w 1891 roku. Istotną część pochowanych na nim stanowią ofiary rozmieszczonych w Toruniu hitlerowskich obozów jenieckich i przejściowych.

Mokre – część urzędowa Torunia zlokalizowana w centrum miasta. W granicach miasta od 1906 roku. Główną ulicą Mokrego jest ulica Kościuszki, przecinająca osiedle ze wschodu na zachód, i prostopadła do niej ulica Grudziądzka. Przez Mokre przepływa Struga Toruńska. Według danych z 9 grudnia 1931 roku, na Mokrem mieszkało 16 468 osób. Według stanu z 31 maja 1938 roku, Mokre zamieszkiwało 20 512 osób. Według stanu z 31 grudnia 2016 roku, liczba osób zameldowanych na pobyt stały na Mokrem wyniosła 13 874.

Wydział Nauk o Polityce i Bezpieczeństwie Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu – jeden z 16 wydziałów Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Znajduje się przy ul. Stefana Batorego 39.

Budynek Szkoły Podstawowej nr 6 w Toruniu – gmach szkoły podstawowej znajdujący się przy ul. Łąkowej 13 w Toruniu. Budynek przy ul. Wiesenstrasse 9 i 11 (obecnie Łąkowa 13) powstał w 1893 roku na potrzeby dwóch odrębnych szkół wyznaniowych: ewangelickiej i katolickiej dla ówczesnej podtoruńskiej wsi Mokre. W 1903 roku wybudowano bliźniaczy budynek, który przekazano szkołom ewangelickim. W starym gmachu działały dwie szkoły katolickie (męska i żeńska). W okresie międzywojennym polska administracja ulokowała w budynku Szkołę Powszechną nr 6. W latach 1943–1945 budynek zajmował Wehrmacht. Zajęcia edukacyjne wróciły 12 lutego 1945 roku. W latach 1953-1963 w gmachu istniały trzy placówki oświatowe: SP 2, SP 6 i II LO. W 1959 roku budynek wyremontowano. Po przeniesieniu SP2 na ulicę Targową i II LO na plac św. Katarzyny SP6 pozostało jedynym gospodarzem gmachu. Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1762).

Toruń Mokre (Bahnhof Mocker, Bahnhof Thorn-Mocker) – nieistniejący dworzec kolejowy na Mokrem w Toruniu, funkcjonujący w latach 1882–1909. Dworzec oddano do użytku 1 lipca 1882 roku, pierwotnie znajdował się on w miejscowości Mokre, która do 1 kwietnia 1906 roku była podtoruńską wsią. W literaturze dworzec jest określany również jako przystanek, w którym znajdował się skromny budynek dla podróżnych. Po oddaniu do użytku dworca Thorn Mocker (późniejszy Toruń Wschodni) w 1909 roki, stary dworzec otrzymał nazwę Toruń Stare Mokre. Funkcjonował on jako dworzec towarowy.

Toruńska Fabryka Makaronu L. Sichtau i Spółka (później Toruńska Fabryka Makaronu) – dawna fabryka makaronu znajdująca się przy ul. Lipowej (dzisiejszej ul. Tadeusza Kościuszki) w Toruniu. Została zbudowana w 1874 roku przez Ludwika Sichtaua. Była to pierwsza fabryka makaronu na terenach polskich. Początkowo produkowała makaron i musztardę wyłącznie na potrzeby lokalne. W 1904 roku właścicielem zakładu został Walerian Waszczewski, później fabryka przeszła na własność jego spadkobierców. W okresie międzywojennym zakład po kilku modernizacjach (m.in. w 1920 roku) stał się największą fabryką makaronu w Polsce. Na początku lat 20. zakład produkował w ciągu doby ok. 10-15 tys. kg makaronów. Znaczna część produkcji była eksportowana. Większość pracowników stanowiły kobiety. 21 lutego 1928 roku w fabryce wybuchł pożar. W następnych miesiącach zakład wyremontowano, a produkcję wznowiono w październiku 1928 roku. Przy odbudowanie pracował inżynier i wynalazca Jan Broda. Od 1929 roku fabryka miała trudności z eksportem swoich towarów, wynikającymi ze światowego kryzysu gospodarczego i rosnącej konkurencji makaronów importowanych z Włoch, Niemiec i Szwajcarii. Fabryka ponownie stała się wytwórnią lokalną. Zakład zamknięto przed wybuchem II wojny światowej. Prawdopodobnie podczas okupacji niemieckiej w budynku dawnej fabryki działała filia obozu koncentracyjnego w Stutthofie, więźniowie byli zmuszani do pracy przy produkcji (według innego źródła w fabryce pracowali więźniowie fortu VIII). Przypuszcza się, że podczas wojny w zakładach mieściła się również królikarnia. W latach 80. XX wieku rozebrano zabudowania fabryki. Na ich miejscu wybudowano pawilony handlowe.

Budynek przy ul. Kościuszki 55 w Toruniu – dawna ujeżdżalnia, następnie fabryka chemiczna znajdująca się przy skrzyżowaniu ul. Tadeusza Kościuszki z ul. Stefana Batorego w Toruniu. W tym miejscu w XIX wieku funkcjonowała ujeżdżalnia koni. W 1902 roku kupił ją Gustaw Goetz. W 1910 roku zlecił w tym miejscu budowę ujeżdżalni i willi dla Ewalda Hoffmanna, właściciela przedsiębiorstwa budowlanego. Ujeżdżalnia była gotowa rok później. Po śmierci Goetza na przełomie 1911 i 1912 roku właścicielami ujeżdżalni zostali Ewald Hoffmann i Otto Pfeiffer. Wkrótce Pfeiffer zlikwidował ujeżdżalnię, a na jej miejscu stworzył fabrykę chemiczną. Po 1920 roku właścicielem zakładu został Teodor Rzymkowski, który prawdopodobnie od 1913 roku wynajmował część lub całość budynków fabryki. W 2020 roku rozpoczęto przebudowę dawnej ujeżdżalni na budynek handlowy. 16 grudnia 2020 roku w budynku został otwarty sklep Aldi. Przebudowa została wyróżniona w konkursie architektonicznym Obiekt Roku 2019–2020. Budynek figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 1561).

thyssenkrupp Materials Poland S.A. (dawniej ThyssenKrupp Energostal S.A.) – spółka akcyjna z siedzibą w Toruniu. Dystrybutor wyrobów ze stali węglowej, nierdzewnej, kwasoodpornej, metali nieżelaznych, oraz tworzyw sztucznych. Największy polski dystrybutor stali w 1. połowie 2010 roku.