III Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Żeromskiego w Bielsku-Białej

Aleje Sułkowskiego – nieformalne określenie części śródmieścia Bielska-Białej (w obrębie historycznego Dolnego Przedmieścia) skupionej wokół ulic Bohaterów Warszawy, gen. Stefana Grota-Roweckiego, Hugona Kołłątaja, kpt. Aleksandra Kunickiego oraz Thomasa W. Wilsona, w zakolu rzeki Białej (Białki). Do lat 30. XX wieku rozciągał się w tym miejscu ogród zamku książąt Sułkowskich. Po jego parcelacji w 1934 rozpoczęto budowę nowej dzielnicy mieszkaniowej, która stanowi dziś jedno z większych skupisk architektury wczesnomodernistycznej w mieście.

Ulica 11 Listopada – główny deptak Bielska-Białej i jego tradycyjne centrum handlowe. Ma długość około 900 m i biegnie równoleżnikowo od ulicy Barlickiego na Dolnym Przedmieściu przez historyczne centrum Białej do ulicy Lwowskiej w granicach osiedli administracyjnych Śródmieście Bielsko oraz Biała Wschód. W obecnym kształcie powstała w latach 1780–1781 jako część traktu środkowogalicyjskiego i była główną ulicą oraz osią urbanistyczną Białej. Od samego początku koncentrowało się na niej życie handlowe, rozrywkowe i towarzyskie zarówno Białej, jak i – w mniejszym stopniu – Bielska. W strefę pieszą zaczęła być przekształcana w latach 70. XX wieku. Charakterystyczna dla przede wszystkim bialskiego odcinka ulicy jest zabudowa w tzw. stylu józefińskim z końca XVIII wieku, oprócz niej znajdują się tu liczne zabytki reprezentujące różne style architektoniczne kolejnych stuleci, a także kilka przykładów architektury współczesnej.

Dom Modlitwy Towarzystwa Newe Szalom (Nweh Shalom Israelitischer Bethausverein; Newe Szalom: hebr. ‏נווה שלום‎; pol. Oaza pokoju) – synagoga, która znajdowała się w Bielsku (dzisiejsze Bielsko-Biała), na Dolnym Przedmieściu, przy ulicy Steggasse/Nad Ścieżką 7. Zlikwidowana podczas II wojny światowej.

Ratusz w Bielsku-Białej – neorenesansowy, zabytkowy ratusz położony przy Placu Ratuszowym w Bielsku-Białej, administracyjnie w granicach osiedla Biała Śródmieście i w obrębie ewidencyjnym Biała Miasto. Został zbudowany w latach 1895–1897 według projektu Emanuela Rosta juniora. Pierwotnie mieścił magistrat miasta Białej, Komunalną Kasę Oszczędności oraz kilkanaście innych bialskich instytucji, a także mieszkania urzędników. Od 1951 jest siedzibą Prezydenta Miasta, Rady Miejskiej oraz części wydziałów Urzędu Miejskiego w Bielsku-Białej.

Kinoteatr miejski – neobarokowo–secesyjny budynek, który znajdował się w centrum Bielsku-Białej, przy pl. Ratuszowym, w sąsiedztwie gmachu ratusza. Rozebrany w 1972 roku.

Pomnik Reksia w Bielsku-Białej – pomnik-fontanna w centrum Bielska-Białej, na placu pomiędzy ul. 11 Listopada i S. Stojałowskiego, nad rzeką Białą, na szlaku Bajkowe Bielsko-Biała. Został odsłonięty 3 sierpnia 2009 roku. Przedstawia psa Reksia, głównego bohatera serialu animowanego, którego twórcą był Lechosław Marszałek, produkowanego w latach 1967–1988 w bielskim Studiu Filmów Rysunkowych. Pomnik przedstawia Reksia stojącego na tylnych łapach, jedną z przednich trzyma przy pysku, drugą wskazuje na fontannę. Rzeźba jest odlana z brązu, ma 90 cm wysokości i waży 130 kilogramów. Powstała w odlewni metali Wiesława Wojdaka. Integralną częścią pomnika jest fontanna w kształcie przeciętego na cztery części jajka, z którego wypływa woda. Pomnik wykonał Jerzy Mikler z Bielska-Białej.

Plac Ratuszowy – plac w centrum Bielska-Białej, w historycznej dzielnicy Biała (administracyjnie: Biała Śródmieście), pomiędzy ulicą Dmowskiego, ulicą Stojałowskiego i rzeką Białą. Główną budowlą placu jest gmach ratusza, potrzebom Urzędu Miejskiego służą też przebudowane obiekty fabryczne w pierzei wschodniej.

Biała (niem. Biala, w lokalnym dialekcie Beil), w latach 1925–1950 Biała Krakowska – dawne miasto, a obecnie wschodnia część śródmieścia Bielska-Białej. Historia Białej sięga drugiej połowy XVI wieku, gdy powstała jako niewielka osada rzemieślnicza na prawym brzegu rzeki o tej samej nazwie w granicach wsi Lipnik. W 1613 usamodzielniła się od niej, a w 1723 uzyskała prawa miejskie. W 1925 Lipnik stał się częścią Białej, a w 1951 wraz z Bielskiem utworzyła jeden organizm miejski o nazwie Bielsko-Biała. Współcześnie określenie „Biała” odnosi się przede wszystkim do historycznego centrum dawnego miasta z czasów sprzed przyłączenia Lipnika, występuje też w nazwie kilku osiedli – jednostek pomocniczych gminy. Biała, jako prawobrzeżna część dwumiasta, zaliczana jest do obszaru Małopolski, w odróżnieniu od lewobrzeżnego Bielska leżącego na Śląsku Cieszyńskim.

Plac Franciszka Smolki – plac w centrum Bielska-Białej (w administracyjnej dzielnicy Śródmieście Bielsko) u zbiegu ulic Wzgórze, Barlickiego, Cechowej i Stojałowskiego, historyczny Dolny Rynek (Niederring) – rynek Dolnego Przedmieścia. Historia Dolnego Rynku sięga schyłku średniowiecza gdy zaczęło rozwijać się dolne (północno-wschodnie) przedmieście Bielska. W końcu XVIII wieku rejon ten stał się kolebką bielskiego przemysłu. Na przełomie XIX i XX wieku zabudowa placu, noszącego wówczas nazwę Giełdowego (Börsenplatz), uległa wielkim przekształceniom – stopniowo zlikwidowano wszystkie obiekty przemysłowe i wyburzono budynki z I połowy XIX wieku, których miejsce zajęły nowe kamienice w stylu secesji i historyzmu. Ostatnią dużą zmianą w wyglądzie placu Smolki (nazwa ta zaczęła funkcjonować po 1918) była w 1973 budowa mostu łączącego go z ulicą Stojałowskiego, w wyniku czego wyburzeniu uległa zabudowa ulicy Nad Ścieżką zamykająca plac od wschodu.

Spółdzielczy Dom Handlowy „Klimczok” – dom handlowy w Bielsku-Białej, usytuowany w historycznym centrum dawnego miasta Biała pomiędzy placem Wojska Polskiego, ulicą Łukową, ulicą Cyniarską i rzeką Białą (oficjalny adres: Cyniarska 11). Został zbudowany w latach 1976–1988 i należy do Powszechnej Spółdzielni Spożywców „Społem”.

Synagoga Ahawat Tora w Bielsku-Białej (z hebr. „Miłości Tory”) – synagoga, która znajdowała się w Białej Krakowskiej (od 1951 roku dzielnica Bielska-Białej), przy ówczesnej ulicy Szpitalnej 5 (późniejsza ulica Dmowskiego). Zniszczona podczas II wojny światowej, następnie na jej miejscu powstał pawilon handlowy Ratuszowy.

Plac Wojska Polskiego – plac w śródmieściu Bielska-Białej (w administracyjnej dzielnicy Biała Wschód), jeden z dwóch (obok placu Wolności) rynków dawnego miasta Biała. Został wytyczony w 1723 w momencie nadania Białej praw miejskich. Zabudowa placu jest bardzo zróżnicowana: począwszy od kamienic z połowy XIX wieku przez budynki secesyjne (kamienica Pod Żabami) po Spółdzielczy Dom Handlowy „Klimczok” otwarty w 1988.