Spółdzielczy Dom Handlowy „Klimczok

Ulica 11 Listopada – główny deptak Bielska-Białej i jego tradycyjne centrum handlowe. Ma długość około 900 m i biegnie równoleżnikowo od ulicy Barlickiego na Dolnym Przedmieściu przez historyczne centrum Białej do ulicy Lwowskiej w granicach osiedli administracyjnych Śródmieście Bielsko oraz Biała Wschód. W obecnym kształcie powstała w latach 1780–1781 jako część traktu środkowogalicyjskiego i była główną ulicą oraz osią urbanistyczną Białej. Od samego początku koncentrowało się na niej życie handlowe, rozrywkowe i towarzyskie zarówno Białej, jak i – w mniejszym stopniu – Bielska. W strefę pieszą zaczęła być przekształcana w latach 70. XX wieku. Charakterystyczna dla przede wszystkim bialskiego odcinka ulicy jest zabudowa w tzw. stylu józefińskim z końca XVIII wieku, oprócz niej znajdują się tu liczne zabytki reprezentujące różne style architektoniczne kolejnych stuleci, a także kilka przykładów architektury współczesnej.

Kamienica przy ulicy Cyniarskiej 13 w Bielsku-Białej – kamienica mieszkalna położona przy ulicy Cyniarskiej 13 w historycznym centrum Białej (administracyjnie w obrębie osiedla Biała Wschód), jednej z części śródmieścia Bielska-Białej. Została wybudowana około roku 1925 w stylu modernistyczno-ekspresjonistycznym, wpisana do rejestru zabytków województwa śląskiego w dniu 17 grudnia 2021 pod numerem A/923/2021 i nielegalnie wyburzona w dniach 13–14 maja 2022.

Pomnik Reksia w Bielsku-Białej – pomnik-fontanna w centrum Bielska-Białej, na placu pomiędzy ul. 11 Listopada i S. Stojałowskiego, nad rzeką Białą, na szlaku Bajkowe Bielsko-Biała. Został odsłonięty 3 sierpnia 2009 roku. Przedstawia psa Reksia, głównego bohatera serialu animowanego, którego twórcą był Lechosław Marszałek, produkowanego w latach 1967–1988 w bielskim Studiu Filmów Rysunkowych. Pomnik przedstawia Reksia stojącego na tylnych łapach, jedną z przednich trzyma przy pysku, drugą wskazuje na fontannę. Rzeźba jest odlana z brązu, ma 90 cm wysokości i waży 130 kilogramów. Powstała w odlewni metali Wiesława Wojdaka. Integralną częścią pomnika jest fontanna w kształcie przeciętego na cztery części jajka, z którego wypływa woda. Pomnik wykonał Jerzy Mikler z Bielska-Białej.

Biała (niem. Biala, w lokalnym dialekcie Beil), w latach 1925–1950 Biała Krakowska – dawne miasto, a obecnie wschodnia część śródmieścia Bielska-Białej. Historia Białej sięga drugiej połowy XVI wieku, gdy powstała jako niewielka osada rzemieślnicza na prawym brzegu rzeki o tej samej nazwie w granicach wsi Lipnik. W 1613 usamodzielniła się od niej, a w 1723 uzyskała prawa miejskie. W 1925 Lipnik stał się częścią Białej, a w 1951 wraz z Bielskiem utworzyła jeden organizm miejski o nazwie Bielsko-Biała. Współcześnie określenie „Biała” odnosi się przede wszystkim do historycznego centrum dawnego miasta z czasów sprzed przyłączenia Lipnika, występuje też w nazwie kilku osiedli – jednostek pomocniczych gminy. Biała, jako prawobrzeżna część dwumiasta, zaliczana jest do obszaru Małopolski, w odróżnieniu od lewobrzeżnego Bielska leżącego na Śląsku Cieszyńskim.

Plac Wojska Polskiego – plac w śródmieściu Bielska-Białej (w administracyjnej dzielnicy Biała Wschód), jeden z dwóch (obok placu Wolności) rynków dawnego miasta Biała. Został wytyczony w 1723 w momencie nadania Białej praw miejskich. Zabudowa placu jest bardzo zróżnicowana: począwszy od kamienic z połowy XIX wieku przez budynki secesyjne (kamienica Pod Żabami) po Spółdzielczy Dom Handlowy „Klimczok” otwarty w 1988.

Kamienica „Pod Żabami” – secesyjna kamienica położona na rogu pl. Wojska Polskiego (nr 12) i ul. Targowej (nr 2) w Bielsku-Białej, naprzeciwko kościoła Marcina Lutra. Powstała w 1903 r., według projektu bialskiego architekta Emanuela Rosta juniora. Pierwotnie mieściła się tu winiarnia Rudolfa Nahowskiego. Dekoracyjna elewacja budynku imituje mur pruski, nad wejściami znajdują się wykusze, a w centralnej części pseudowieża. Na ścianie północnej znajdują się płaskorzeźby owadów, oraz portal (od strony ul. Targowej) z figurami dwóch żab, ubranych we fraki. Jedna gra na mandolinie, zaś druga trzyma w jednej ręce fajkę, a w drugiej kieliszek, opierając się na beczce, najprawdopodobniej beczce wina. W 2019 roku kamienica otrzymała zrekonstruowane według zdjęć historycznych poszycie dachowe wykonane z dachówki „karpiówki” w kolorach pomarańczowym i zielonym.

Kinoteatr miejski – neobarokowo–secesyjny budynek, który znajdował się w centrum Bielsku-Białej, przy pl. Ratuszowym, w sąsiedztwie gmachu ratusza. Rozebrany w 1972 roku.

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Białej – parafia luterańska w Bielsku-Białej, w dzielnicy Biała Krakowska, należąca do diecezji cieszyńskiej. Powstała w 1781. Mieści się przy ulicy Staszica. W 2021 liczyła 720 wiernych. Jest najmniejszą z trzech parafii ewangelickich na terenie miasta pod względem liczby członków, jednak jest jednostką bardzo rozległą terytorialnie. Obejmuje ona opieką duszpasterską wiernych z Bielska-Białej zamieszkałych w dzielnicach położonych po wschodniej stronie rzeki Biała. Skupia także ewangelików z terenów na wschód od miasta, z Żywiecczyzny (w szczególności z rejonu Węgierskiej Górki), jak również z okolic Oświęcimia.

Dom Modlitwy Towarzystwa Newe Szalom (Nweh Shalom Israelitischer Bethausverein; Newe Szalom: hebr. ‏נווה שלום‎; pol. Oaza pokoju) – synagoga, która znajdowała się w Bielsku (dzisiejsze Bielsko-Biała), na Dolnym Przedmieściu, przy ulicy Steggasse/Nad Ścieżką 7. Zlikwidowana podczas II wojny światowej.

Galeria Sfera (potocznie Sfera) – centrum handlowo-rozrywkowe w Bielsku-Białej, zlokalizowane na Dolnym Przedmieściu, w bezpośrednim sąsiedztwie rzeki Białej, w rejonie ulic Mostowa, Wałowa i Michała Grażyńskiego (oficjalny adres to Mostowa 5). Składa się z dwóch niezależnych budynków połączonych przewiązką nad ulicą Mostową – północnego określanego jako Sfera I, który powstał w latach 2000–2001, oraz południowego określanego jako Sfera II, który powstał w latach 2007–2009 (z pracami wykończeniowymi części niehandlowej trwającymi do 2011). Kompleks obejmuje 64 tys. m² powierzchni handlowej, 7,6 tys. m² powierzchni rozrywkowej (w tym siedmiosalowy multipleks kinowy Helios w Sferze I), 5,1 tys. m² powierzchni hotelowej (czterogwiazdkowy Qubus Hotel ze 122 pokojami w Sferze II), 4,2 tys. m² powierzchni biurowej, a także 3,5 tys. m² powierzchni mieszkalnej (101 mieszkań na trzech najwyższych kodygnacjach Sfery II).

Kościół im. dra Marcina Lutra w Bielsku-Białej – zabytkowy kościół ewangelicko-augsburski położony w Bielsku-Białej, w dzielnicy Biała Krakowska, przy ul. Staszica (w narożu pl. Wojska Polskiego). Jest kościołem parafialnym (parafia Marcina Lutra) i należy do diecezji cieszyńskiej. Parafia ewangelicka w Białej powstała w 1782 r. po ogłoszeniu przez cesarza Józefa II Habsburga patentu tolerancyjnego dla ewangelików. Drewniana świątynia została zbudowana w miejscu istniejącego od początku XVIII w. cmentarza ewangelickiego, który został zastąpiony przez cmentarz przy ul. Piłsudskiego. Kilka miesięcy później rozpoczęto budowę nowego, murowanego kościoła, którą ukończono w roku 1788. Został zbudowany w stylu klasycystycznym według planów myślenickiego inżyniera obwodowego Breuninga, przez bialskiego budowniczego – Jana Feuerabenda. Był to pierwszy kościół protestancki w Galicji. Od początku posiadał wieżę z dzwonem, co było dozwolone w Galicji, ale nie m.in. na Śląsku Austriackim. W latach 1832–1835 znacznie przebudowano wnętrze (m.in. drewniane chóry zastąpiono dwukondygnacyjnymi, murowanymi emporami, na których wsparto sklepienia). Z czasów tej przebudowy pochodzi większość białego, klasycystycznego wyposażenia kościoła, które doskonale zachowało się do czasów współczesnych. Ozdobą świątyni jest drewniany ołtarz z 1835 r. wykonany przez krakowskiego rzeźbiarza Joachima Korneckiego. Jest to portyk wsparty na czterech kolumnach korynckich z ogromnymi postaciami czterech ewangelistów. Rzeźby są wykonane z drewna tak wypolerowanego, że wyglądają jak porcelanowe. U szczytu ołtarza znajduje się Oko Opatrzności Bożej, a w części środkowej – obraz Jezus w Ogrojcu, namalowany w 1837 r. przez wiedeńskiego malarza Dornhäusera. W 1848 r. w kościele zainstalowano klasycystyczne organy z ruchomymi figurami i 1550 piszczałkami o wielkości od 1 cm do 5 m, wykonane w wytwórni Karola Kuttlera w Opawie. Stanowią one zabytek klasy europejskiej. Do innych zabytkowych elementów wyposażenia świątyni zaliczają się: kryształowy żyrandol z 1833 r., ambona z 1833 r. ozdobiona postaciami rybaków wyciągających sieć, chrzcielnica z 1817 r. oraz sztukaterie w nawie głównej z 1832 r. autorstwa Jana Friedla z Opawy. W sąsiedztwie kościoła znajdują się: secesyjna Kamienica Pod Żabami z 1905 r. budynek plebanii wybudowany przez Jana Feuerabenda z 1782 r. i gruntownie przebudowany w latach 70. XIX w. w stylu klasycystyczno-barokowym gmach Szkoły Podstawowej nr 10 wybudowany w 1870 r. w stylu neorenesansowym przez bialskiego architekta Emanuela Rosta

Pomnik Bolka i Lolka w Bielsku-Białej – pomnik w centrum miasta Bielska-Białej, zlokalizowany na szlaku Bajkowe Bielsko-Biała, na dziedzińcu położonym przy ul. Mostowej, przed południowym budynkiem galerii handlowej Sfera. Uroczyste odsłonięcie pomnika nastąpiło 19 maja 2011 roku. Przedstawia dwie postacie Bolka i Lolka wskazujących palcem na globus, gdzie zaznaczono miasto Bielsko-Biała, głównych bohaterów popularnego filmu animowanego Bolek i Lolek, produkowanego w latach 1963–1964 w bielskim Studiu Filmów Rysunkowych. Według oficjalnych źródeł rzeźba, podobnie jak w przypadku pomniku Reksia, także znajdującego się w mieście, została odlana z brązu, a jej wysokość mieści się w granicach od 130 cm, waga całego pomnika to około 254 kilogramy.