place

Park Mamuta we Wrocławiu

Oporów (Wrocław)Parki i ogrody we Wrocławiu
Park Mamuta zjeżdżalnia Mamut
Park Mamuta zjeżdżalnia Mamut

Park Mamuta – obszar na wrocławskim osiedlu Oporów, położony wzdłuż przeciwpowodziowego wału na lewym (południowym) brzegu rzeki Ślęzy oraz wzdłuż ul. Bukowskiego. Plan zagospodarowania, w ramach Wrocławskiego Budżetu Obywatelskiego, 7-hektarowego pasa nieużytków pomiędzy ul. Bukowskiego a wałem przeciwpowodziowym zgłosili mieszkańcy osiedla Oporów po raz pierwszy w roku 2013 (wówczas plan ten zakładał m.in. budowę koła wodnego na znajdującym się tam na rzece Ślęzie jazie), ale wówczas przedsięwzięcie to nie zostało przyjęte ze względów formalnych. Rok później, w 2014, zmieniony w stosunku do poprzedniego roku projekt (bez koła wodnego, ale z atrakcjami o charakterze rekreacyjnym) pod nazwą „Park Wspólnotowy «Ślężański Mamut» – przyjazna przestrzeń dla aktywnego wypoczynku, kultury i edukacji uczestniczącej, współtworzona przez użytkowników” uzyskał ponad 5,2 tys. głosów i został przyjęty do realizacji. Dopracowanie projektu oraz wyłonienie w przetargu wykonawców zajęło następne cztery lata (przetargi ogłaszano czterokrotnie), prace rozpoczęły się wiosną 2018, a zakończono je jesienią tego samego roku. Park Mamuta został oddany do użytku w sobotę 10 listopada 2018. Najbardziej charakterystycznym obiektem w Parku Mamuta jest wysoka na 8 metrów konstrukcja stylizowanego mamuta, przeznaczona dla dzieci do wspinania się w jej wnętrzu; wystające z dwóch stron „głowy” tej konstrukcji rury (mające być „ciosami” zwierzęcia) służą dzieciom jako zjeżdżalnie. Oprócz „mamuta” są też inne atrakcje dla dzieci, głównie w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, a także ławki i siedziska służące rekreacji. Przewidziano też nasadzenie sporej liczby roślinności (451 drzew liściastych, 6,2 tys. krzewów ozdobnych, 18,5 tys. traw ozdobnych i skrzypów), a Zarząd Zieleni Miejskiej w kolejnych latach zobowiązany został do ich uzupełniania. Istniejące nad Ślęzą już wcześniej rzeźby („Zadumana Ślężanka” i „Rodzina”, wykonane w 1975 z głazów narzutowych, autorstwa Tadeusza Tellera) zostały również wkomponowane w Park Mamuta („Rodzina” wymagała przeniesienia o kilkadziesiąt metrów).

Fragment artykułu z Wikipedii Park Mamuta we Wrocławiu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Park Mamuta we Wrocławiu
Marcina Bukowskiego, Wrocław Oporów

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Park Mamuta we WrocławiuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.081114 ° E 16.97535 °
placePokaż na mapie

Adres

Marcina Bukowskiego
52-418 Wrocław, Oporów
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Park Mamuta zjeżdżalnia Mamut
Park Mamuta zjeżdżalnia Mamut
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Pomnik Wspólnej Pamięci
Pomnik Wspólnej Pamięci

Pomnik Wspólnej Pamięci (niem. Denkmal des gemeinsamen Gedenkens) – monument poświęcony pamięci mieszkańców Wrocławia, których mogiły zostały zlikwidowane w latach powojennych. Pomysł realizacji lapidarium upamiętniającego zmarłych Wrocławian pochowanych przed rokiem 1945 na cmentarzach, które zostały zlikwidowane, powstał w latach dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku, po odnalezieniu w roku 1989 w Mirkowie ponad dwustu poniemieckich płyt nagrobnych. Płyty te pochodziły ze zniszczonych we Wrocławiu cmentarzy, właściciel zakładu kamieniarskiego wykorzystywał je do wyrobu nowych nagrobków, bądź innych detali kamieniarskich. Wszystkie ocalałe płyty zostały następnie odkupione przez miasto. Początkowo planowano wykorzystanie wszystkich elementów do utworzenia na terenie nieczynnego i przekształconego w park Cmentarza Grabiszyńskiego III (obecnie Park Grabiszyński). Ostatecznie w roku 2005 wybrano projekt autorstwa Tomasza Tomaszewskiego, Alojzego Gryta i Czesława Wesołowskiego. Pomnik Wspólnej Pamięci znajduje się dokładnie w miejscu w którym wcześniej stało wrocławskie krematorium. Od strony ulicy Grabiszyńskiej prowadzi do niego długa aleja z żywopłotem rozpoczynająca się granitową bramą z łacińską nazwą pomnika Monumentum Memoriae Communis. Pomnik wykonany jest z granitu, ma kształt muru złożonego z 32 fragmentów o nierównych zakończeniach. Do całości dołączonych jest kilkanaście zachowanych poniemieckich płyt nagrobnych. Cztery części tworzące pomnik odpowiadają poszczególnym kategoriom cmentarzy w dawnym Wrocławiu: katolickim, ewangelickim, komunalnym i żydowskim. Pośrodku znajduje się pozioma płyta z listą wszystkich zlikwidowanych po roku 1945 cmentarzy we Wrocławiu. Całość liczy sobie 60 m długości. Uroczystość otwarcia pomnika poprzedziło nabożeństwo ekumeniczne z udziałem przedstawicieli czterech wspólnot religijnych we Wrocławiu. Pomnik nie wspomina o tym że te cmentarze zostały celowo zniszczone i zlikwidowane (cytat „nieistniejących dziś cmentarzach”) i nie wspomina o narodowości pochowanych (cytat „pamięci dawnych mieszkańców”).

Lasek Oporowski

Lasek Oporowski (Las Oporowski) – niewielki kompleks leśny położony w południowo-zachodniej części Wrocławia. Powierzchnia lasu wynosi 8,3 ha (8 ha). Na drzewostan lasu składają się głównie dęby, lipy, graby. W poszyciu występuje dziki bez. Ze względu na pewne oddalenie od osiedli, las uznawany jest za cenny ekologicznie. Tworzy większy ekosystem wraz z rzeką, Cmentarzem Grabiszyńskim, Parkiem Grabiszyńskim, cmentarzem żołnierzy wraz ze wzgórzem – Cmentarzem Żołnierzy Polskich, ogródkami działkowymi. Las położony jest pomiędzy osiedlami i rzeką: Oporów – na południe od lasu Muchobór Mały – na północny zachód od lasu rzeka Ślęza, a za nią osiedle Grabiszyn – na wschód od lasu Jest to las komunalny, tzn. w zarządzie Urzędu Miejskiego Wrocławia, Zarządu Zieleni Miejskiej. Położony jest na lewym brzegu rzeki Ślęza. Na północy przebiega ulica Ostrowskiego i zlokalizowany jest w jej ciągu Most Muchoborski. Odcina ona niewielki drzewostan, zawarty pomiędzy ulicą, torami kolejowymi i rzeką. Główny obszar lasu leży na południe od tej ulicy. Przez las przebiega ulica Turystyczna, która w swej zasadniczej części ma charakter leśnej drogi gruntowej, częściowo na końcu w zasadzie ścieżki leśnej. Od zachodu rozciągają się niewielkie ogródki działkowe i pola uprawne, aż do ulicy Awicenny. Obowiązująca nazwa – Lasek Oporowski – została nadana temu lasowi w § 1 pkt 38 uchwały nr LXXI/454/93 Rady Miejskiej Wrocławia z 9 października 1993.