place

Ulica Makowa we Wrocławiu

Grabiszyn-GrabiszynekSzablon cytowania używa pól opisowychSzablon odn bez numeru stronySzablony cytowania – problemy – cytuj – strona głównaUlice we Wrocławiu
Wrocław, ul. Makowa 2021 10 25 foto 04
Wrocław, ul. Makowa 2021 10 25 foto 04

Ulica Makowa – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Grabiszyn, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Ulica ma 635 m długości i biegnie od alei Pracy do ulicy Kreślarskiej i dalej jako sięgacz. Ulica ta powstała w ramach budowy Osiedla Mieszkaniowego Grabiszyn, prowadzonej w latach 1919-1926. Przy ulicy znajduje się kilka zachowanych z tamtego okresu budynków ujętych w gminnej ewidencji zabytków, a sama ulica na całej swojej długości przebiega przez obszar, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i również wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków.

Fragment artykułu z Wikipedii Ulica Makowa we Wrocławiu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Ulica Makowa we Wrocławiu
Makowa, Wrocław Grabiszyn (Grabiszyn-Grabiszynek)

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Ulica Makowa we WrocławiuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.092814 ° E 16.990515 °
placePokaż na mapie

Adres

Makowa 33
53-225 Wrocław, Grabiszyn (Grabiszyn-Grabiszynek)
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Wrocław, ul. Makowa 2021 10 25 foto 04
Wrocław, ul. Makowa 2021 10 25 foto 04
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Plac Bzowy we Wrocławiu
Plac Bzowy we Wrocławiu

Plac Bzowy (Fliederplatz ) – plac położony na osiedlu Grabiszyn w dawnej dzielnicy Fabryczna we Wrocławiu. Osiedle (Grabiszyn – Gräbschen, przyłączone do miasta w 1911 r. ), w obrębie którego położony jest plac Bzowy – osiedle mieszkaniowe „Grabiszyn” (Eichborngarten , Siedlung Eichborngarten  ), zbudowano w latach 1919–1926, na terenie o powierzchni 30 ha, obejmującej dawne ogrody należące do wrocławskiego patrycjusza L. Eichborna. Obejmowało obszar pomiędzy współczesnymi ulicami: Grabiszyńską i Aleją Józefa Hallera  oraz kolejową obwodnicą Wrocławia . Projekt osiedla wykonał Paul Heim, przy współpracy architekta Alberta Kemptera. Ich koncepcja urbanistyczna układu zabudowy ukształtowała plac Bzowy, wraz z ulicą Bzową, jako centralny element całej kompozycji (typu street cum square), przeznaczony na teren zielony . Plac został ukształtowany jako obszar, w rzucie poziomym o kształcie zbliżonym do kwadratu, otoczony jezdniami przyległych ulic. Od strony północnej (nieco w kierunku północno-wschodnim), centralnie od placu wybiega dwujezdniowa ulica o charakterze osiedlowym, z pasem zieleni rozdzielającym obie jezdnie – ulica Bzowa  (Fliederweg ). Od strony południowej plac zamyka, przebiegająca na linii zbliżonej do kierunku wschód (południowy wschód) – zachód (północny zachód) ulica Makowa  (Dahlienweg ). Oprócz wymienionych ulic, do południowo-zachodniego narożnika dochodzi ulica Słonecznikowa  (Sonnenrosenweg ). Na otoczonym wymienionymi ulicami obszarze zielonym wybudowano budynek , w którym mieści się ośrodek zdrowia (przychodnia NZOZ).

Jagusia
Jagusia

Jagusia, „Mobile Jagusia” – fontanna należąca do całego zespołu rzeźb plenerowych, położonych we Wrocławiu przed zakładami Hutmen S.A. przy ulicy Grabiszyńskiej 241. Na kompozycję budowli składa się basen, w obrębie którego umieszczono figurę wykonaną z miedzi. Figura składa się z trzech obracających się względem siebie części. Kształt figury nawiązuje do kobiecego ciała. Wyraża się pogląd, że połączenie elementów światła i wody z ruchomą rzeźbą użyte przez twórcę w tym dziele cechuje się znaczną efektownością. Autorem rzeźby jest Tadeusz Teller. Odsłonięcie dzieła nastąpiło w 1974 roku. Pośród opinii dotyczących tego dzieła można znaleźć skojarzenia do drugiego dnia Wielkiej Nocy na polskiej wsi (Poniedziałek Wielkanocny). Takie spojrzenie na obiekt wynika z jego formy – syntetycznie rysowana dziewczyna, której postać wykonano z materiału kamiennego, a tak ukształtowany posąg osadzono trwale na wirującej osi i otoczono fontanną, obficie jest polewana wodą w jej tańcu. Przywodzi to odczucia sympatii i bezinteresownej radości, a wirowanie deszczu ma w sobie dobrą, zabawną, dionizyjską witalność. W pewnym stopniu ocenia się taki układ choreograficzny jako dobry i żartobliwy fakt rzeźbiarski. Niemniej w innych aspektach ruch i mechanikę rzeźby można także utożsamiać z tymczasowością ale połączoną z wiecznością postaci, która będzie istniała nawet po zatrzymaniu i przejściu w stan bezruchu. Rzeźba wpisana jest na listę wrocławskich dóbr kultury współczesnej.