Ulica Bzowa we Wrocławiu

Ulica Różana – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Grabiszyn, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Ulica ma 500 m długości i biegnie od ulicy Bzowej do ulicy Makowej. Ulica ta powstała w ramach budowy Osiedla Mieszkaniowego Grabiszyn, prowadzonej w latach 1919-1926. Przy ulicy znajduje się kilka zachowanych z tamtego okresu budynków ujętych w gminnej ewidencji zabytków, a południowy jej odcinek przebiega przez obszar, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i również wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków.

Centrum Historii Zajezdnia – otwarte w 2016 muzeum znajdujące się we Wrocławiu, prowadzone przez Ośrodek Pamięć i Przyszłość. Zajmuje się przede wszystkim historią Dolnego Śląska, a zwłaszcza dziejami Wrocławia po 1945, wrocławską Solidarnością oraz Ziemiami Odzyskanymi.

Plac Bzowy (Fliederplatz ) – plac położony na osiedlu Grabiszyn w dawnej dzielnicy Fabryczna we Wrocławiu. Osiedle (Grabiszyn – Gräbschen, przyłączone do miasta w 1911 r. ), w obrębie którego położony jest plac Bzowy – osiedle mieszkaniowe „Grabiszyn” (Eichborngarten , Siedlung Eichborngarten  ), zbudowano w latach 1919–1926, na terenie o powierzchni 30 ha, obejmującej dawne ogrody należące do wrocławskiego patrycjusza L. Eichborna. Obejmowało obszar pomiędzy współczesnymi ulicami: Grabiszyńską i Aleją Józefa Hallera  oraz kolejową obwodnicą Wrocławia . Projekt osiedla wykonał Paul Heim, przy współpracy architekta Alberta Kemptera. Ich koncepcja urbanistyczna układu zabudowy ukształtowała plac Bzowy, wraz z ulicą Bzową, jako centralny element całej kompozycji (typu street cum square), przeznaczony na teren zielony . Plac został ukształtowany jako obszar, w rzucie poziomym o kształcie zbliżonym do kwadratu, otoczony jezdniami przyległych ulic. Od strony północnej (nieco w kierunku północno-wschodnim), centralnie od placu wybiega dwujezdniowa ulica o charakterze osiedlowym, z pasem zieleni rozdzielającym obie jezdnie – ulica Bzowa  (Fliederweg ). Od strony południowej plac zamyka, przebiegająca na linii zbliżonej do kierunku wschód (południowy wschód) – zachód (północny zachód) ulica Makowa  (Dahlienweg ). Oprócz wymienionych ulic, do południowo-zachodniego narożnika dochodzi ulica Słonecznikowa  (Sonnenrosenweg ). Na otoczonym wymienionymi ulicami obszarze zielonym wybudowano budynek , w którym mieści się ośrodek zdrowia (przychodnia NZOZ).

Ulica Makowa – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Grabiszyn, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Ulica ma 635 m długości i biegnie od alei Pracy do ulicy Kreślarskiej i dalej jako sięgacz. Ulica ta powstała w ramach budowy Osiedla Mieszkaniowego Grabiszyn, prowadzonej w latach 1919-1926. Przy ulicy znajduje się kilka zachowanych z tamtego okresu budynków ujętych w gminnej ewidencji zabytków, a sama ulica na całej swojej długości przebiega przez obszar, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i również wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków.

Ulica Grabiszyńska – jedna z najdłuższych ulic we Wrocławiu (ponad 4,5 km), biegnąca od placu Legionów w kierunku południowo-zachodnim, dawnym traktem do Kątów Wrocławskich. Nazwę swoją (także niemiecką sprzed 1945 r. – Gräbschener Straße, dawniej Gräbschener Gasse) zawdzięcza osiedlom Grabiszyn-Grabiszynek, przez które przebiega.

Ulica Inżynierska – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Grabiszyn, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Ulica ma 898 m długości (droga gminna) i biegnie od ulicy Kruczej w kierunku zachodnim bez wylotu. Obejmuje także łącznik o długości 434 m (droga wewnętrzna). Ulica ta powstała w 1921 r. podczas budowy Osiedla Mieszkaniowego Grabiszyn, prowadzonej w latach 1919-1926. Przy ulicy znajdują się między innymi zachowane z tamtego okresu budynki ujęte w gminnej ewidencji zabytków.

Stadion przy ul. Oporowskiej – stadion piłkarski we Wrocławiu, na którym trenuje drużyna Śląska Wrocław. Mecze w roli gospodarza rozgrywa na tym stadionie m.in. drużyna rezerw Śląska Wrocław.

Plac Srebrny – plac położony we Wrocławiu na osiedlu Gajowice, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Do placu przypisana jest droga gminna o długości 105 m i działka o statusie drogi wewnętrznej. Przy placu położony jest zespół mieszkaniowy „Gajowice” uznany za dobro kultury współczesnej, Stadion Oporowska, a po stronie zachodniej przebiega kolejowa obwodnica Wrocławia, wzdłuż której urządzony był trakt spacerowy, a sam plac był jednym z jego elementów.

Wzgórze Gajowickie (niem. Hardenberg-Hügel, „Kopiec Hardenberga”, wys. 139,7 m n.p.m.) – sztucznie utworzone wzniesienie na osiedlu Gajowice we Wrocławiu. Ukształtowane w latach 1928–1932 jako rekultywacja miejskiego wysypiska śmieci. Znajduje się wzdłuż kolejowej Towarowej Obwodnicy Wrocławia. Jest częścią Promenady Hugo Richtera, będącej istotnym elementem ukształtowania w mieście sieci tras pieszo-rowerowych. Wzgórze Gajowickie nazywane jest przez mieszkańców miasta potocznie Górką Pafawag od pobliskiego już nieistniejącego stadionu klubu Pafawag Wrocław, którego patronem była Państwowa Fabryka Wagonów. Niemiecka nazwa wywodzi się od patrona (Karla Augusta von Hardenberga) ulicy, która przy wzgórzu kończyła swój bieg: Hardenbergstrasse (obecna jej nazwa to ul. Bernarda Pretficza). Początkowo – w pierwszych latach XX wieku – zlokalizowano w tym miejscu, na ówczesnych przedmieściach Wrocławia, wysypisko śmieci. Wysypisko to było czynne w tym miejscu przez piętnaście lat, każdego roku zwożono tu z dwudziestu rewirów miasta około 40 tysięcy metrów sześciennych odpadów komunalnych. Łączna ilość nagromadzonych tu odpadów wynosi ponad 600 tysięcy metrów sześciennych. Plany budowy osiedli domów wielorodzinnych w rejonie Gajowic spowodowały w latach 20. XX wieku zamknięcie wysypiska i poddanie go procesowi rekultywacji. Po przeprowadzonej rekultywacji wzgórze stało się obiektem rekreacyjnym dla mieszkańców południowych osiedli miasta. Zimą wykorzystywane było i jest jako górka saneczkowa. Założenie tego terenu zieleni było związane z kształtowaniem kompozycji urbanistycznych pobliskich zespołów zabudowy: Grabiszyn (1919-1926) i osiedla nad Kwaśnym Źródłem (1922-1925) oraz Parku Sportowego Grabiszyn (obecnie teren stadionu WKS Śląsk przy ulicy Oporowskiej). Tereny sportowe wraz ze wzgórzem miały stanowić kompleks sportowo-rekreacyjny, uzupełniając program wypoczynkowy dla tej części Wrocławia. Dzięki wysiłkom okolicznych mieszkańców wraz z Radą Osiedla Gajowice w latach 2016-2020 zrealizowano prace w ramach wrocławskiego budżetu obywatelskiego których celem było przywrócenie miejscu dawnej świetności. Zostały wyremontowane wszystkie alejki spacerowo-rowerowe, teren został oświetlony, jest siłownia terenowa i mały zestaw street workout, ustawiono urządzenia małej architektury - ławki i kosze na śmieci. Zarząd Zieleni Miejskiej posadził na całym obszarze młode drzewa i krzewy. Wzgórze Gajowickie ma pełnić funkcję rekreacyjną i służyć do odpoczynku mieszkańcom. Stanowi dobry punkt widokowy, roztacza się stąd panorama Przedgórza Sudeckiego, ale przede wszystkim sąsiednich od Gajowic osiedli Wrocławia. Dalsze plany związane z tym miejscem to: budowa górskiego podejścia oraz schodów terenowych z siedziskami od strony ulicy Kruczej, dalsze prace związane z rewitalizacją trawników, przebudowa głównego toru saneczkowego na kształt lekko zaokrąglonej rynny.

Gajowice (niem. Gabitz) – osiedle w południowej części Wrocławia, w dawnej dzielnicy Fabryczna. W granicach miasta od 1868. Graniczy z Przedmieściem Świdnickim, Grabiszynem-Grabiszynkiem, Borkiem, Dworkiem i osiedlem Powstańców Śląskich.

Bus Marco Polo Wratislavia 1992 (do 2007 Marco Polo) – firma powstała w 1992 roku, swoją siedzibę ma we Wrocławiu. W 2008 roku konsorcujum firm Marco Polo i Sevibus wygrało przetarg na linie gminne Kobierzyce. Zajmuje się też przewozami turystycznymi i pracowniczymi do LG w Biskupicach Podgórnych. W 2008 roku z powodu braków taborowych w MPK Wrocław firma wypożyczyła kilka autobusów do największego we Wrocławiu przewoźnika. Firma nie posiada własnych barw firmowych taboru, dostosowuje się do schematów malowań organizatorów przewozów. Autobusy dla Kobierzyc malowane są w barwy gminy Kobierzyce tj. zielony, z czerwonym pasem na dole oraz żółtym nad oknami. Autobusy dla Długołęki w barwy wrocławskie. Autobusy pracownicze i autokary są białe. Na przełomie 2017 i 2018 r. konsorcjum Bus Marco Polo z firmą Sevibus zakupiło 12 autobusów Autosan (w tym 6 12-metrowych i 6 10-metrowych) do obsługi kursów linii 812, 852, 862, 862R, 872, 882, 892 i N62 z Wrocławia do Kobierzyc w ramach zawartej na 10 lat umowy. Z powodu pandemii koronawirusa od 2020 roku kursują również 2 przegubowe używane Jelcze M181 do obsługi kursów BIS linii 862. Od 2021 roku konsorcjum obsługuje wybrane kursy linii 904, 911, 914, 921, 924 w gminie Długołęka zakupionym specjalnie do tego celu używanym taborem przegubowym.

Hutmen Spółka Akcyjna – dawne polskie przedsiębiorstwo hutnicze zajmujące się przetwórstwem miedzi i jej stopów, powstałe we Wrocławiu w 1918 roku.