Hutmen

Jagusia, „Mobile Jagusia” – fontanna należąca do całego zespołu rzeźb plenerowych, położonych we Wrocławiu przed zakładami Hutmen S.A. przy ulicy Grabiszyńskiej 241. Na kompozycję budowli składa się basen, w obrębie którego umieszczono figurę wykonaną z miedzi. Figura składa się z trzech obracających się względem siebie części. Kształt figury nawiązuje do kobiecego ciała. Wyraża się pogląd, że połączenie elementów światła i wody z ruchomą rzeźbą użyte przez twórcę w tym dziele cechuje się znaczną efektownością. Autorem rzeźby jest Tadeusz Teller. Odsłonięcie dzieła nastąpiło w 1974 roku. Pośród opinii dotyczących tego dzieła można znaleźć skojarzenia do drugiego dnia Wielkiej Nocy na polskiej wsi (Poniedziałek Wielkanocny). Takie spojrzenie na obiekt wynika z jego formy – syntetycznie rysowana dziewczyna, której postać wykonano z materiału kamiennego, a tak ukształtowany posąg osadzono trwale na wirującej osi i otoczono fontanną, obficie jest polewana wodą w jej tańcu. Przywodzi to odczucia sympatii i bezinteresownej radości, a wirowanie deszczu ma w sobie dobrą, zabawną, dionizyjską witalność. W pewnym stopniu ocenia się taki układ choreograficzny jako dobry i żartobliwy fakt rzeźbiarski. Niemniej w innych aspektach ruch i mechanikę rzeźby można także utożsamiać z tymczasowością ale połączoną z wiecznością postaci, która będzie istniała nawet po zatrzymaniu i przejściu w stan bezruchu. Rzeźba wpisana jest na listę wrocławskich dóbr kultury współczesnej.

Bus Marco Polo Wratislavia 1992 (do 2007 Marco Polo) – firma powstała w 1992 roku, swoją siedzibę ma we Wrocławiu. W 2008 roku konsorcujum firm Marco Polo i Sevibus wygrało przetarg na linie gminne Kobierzyce. Zajmuje się też przewozami turystycznymi i pracowniczymi do LG w Biskupicach Podgórnych. W 2008 roku z powodu braków taborowych w MPK Wrocław firma wypożyczyła kilka autobusów do największego we Wrocławiu przewoźnika. Firma nie posiada własnych barw firmowych taboru, dostosowuje się do schematów malowań organizatorów przewozów. Autobusy dla Kobierzyc malowane są w barwy gminy Kobierzyce tj. zielony, z czerwonym pasem na dole oraz żółtym nad oknami. Autobusy dla Długołęki w barwy wrocławskie. Autobusy pracownicze i autokary są białe. Na przełomie 2017 i 2018 r. konsorcjum Bus Marco Polo z firmą Sevibus zakupiło 12 autobusów Autosan (w tym 6 12-metrowych i 6 10-metrowych) do obsługi kursów linii 812, 852, 862, 862R, 872, 882, 892 i N62 z Wrocławia do Kobierzyc w ramach zawartej na 10 lat umowy. Z powodu pandemii koronawirusa od 2020 roku kursują również 2 przegubowe używane Jelcze M181 do obsługi kursów BIS linii 862. Od 2021 roku konsorcjum obsługuje wybrane kursy linii 904, 911, 914, 921, 924 w gminie Długołęka zakupionym specjalnie do tego celu używanym taborem przegubowym.

Ulica Inżynierska – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Grabiszyn, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Ulica ma 898 m długości (droga gminna) i biegnie od ulicy Kruczej w kierunku zachodnim bez wylotu. Obejmuje także łącznik o długości 434 m (droga wewnętrzna). Ulica ta powstała w 1921 r. podczas budowy Osiedla Mieszkaniowego Grabiszyn, prowadzonej w latach 1919-1926. Przy ulicy znajdują się między innymi zachowane z tamtego okresu budynki ujęte w gminnej ewidencji zabytków.

Kościół św. Klemensa Dworzaka – kościół, który znajdował się we Wrocławiu, na obszarze dzisiejszej ulicy Inżynierskiej, na optycznym zamknięciu dzisiejszej ulicy Makowej. Zniszczony podczas II wojny światowej.

Aleja Pracy – jedna z ulic Wrocławia, położona w południowej części miasta na osiedlu Grabiszyn w dawnej dzielnicy Fabryczna.

Centrum Historii Zajezdnia – otwarte w 2016 muzeum znajdujące się we Wrocławiu, prowadzone przez Ośrodek Pamięć i Przyszłość. Zajmuje się przede wszystkim historią Dolnego Śląska, a zwłaszcza dziejami Wrocławia po 1945, wrocławską Solidarnością oraz Ziemiami Odzyskanymi.

Parafia pw. św. Klemensa Marii Dworzaka we Wrocławiu - rzymskokatolicka parafia znajdująca się w dekanacie Wrocław Śródmieście. Parafię prowadzą OO. Jezuici. Księgi metrykalne od 1945 roku, parafia została erygowana w 1932 roku.

Grabiszyn – osiedle we Wrocławiu, powstałe na mocy uchwały Rady Miasta Wrocławia z 1991 roku w wyniku połączenia osiedli Grabiszyn (niem. Gräbschen) oraz Grabiszynek (okolica ulicy Odkrywców, niem. Leedeborn Trift, tj. „Pastwiska Leedeborn”) będących w granicach miasta od 1911.

Ulica Makowa – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Grabiszyn, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Ulica ma 635 m długości i biegnie od alei Pracy do ulicy Kreślarskiej i dalej jako sięgacz. Ulica ta powstała w ramach budowy Osiedla Mieszkaniowego Grabiszyn, prowadzonej w latach 1919-1926. Przy ulicy znajduje się kilka zachowanych z tamtego okresu budynków ujętych w gminnej ewidencji zabytków, a sama ulica na całej swojej długości przebiega przez obszar, którego układ urbanistyczny podlega ochronie i również wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków.

Ulica Bzowa – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Grabiszyn, w dawnej dzielnicy Fabryczna. Ulica ma 625 m długości i biegnie od ulicy Grabiszyńskiej do ulicy Makowej. Ulica ta wraz placem Bzowym powstała w ramach budowy Osiedla Mieszkaniowego Grabiszyn, prowadzonej w latach 1919-1926, jako centrum kompozycji tego osiedla typu street cum square, a sama ulica stanowiła główną oś całego założenia urbanistycznego. Przy ulicy znajduje się kilka zachowanych z tamtego okresu budynków ujętych w gminnej ewidencji zabytków.

Plac Bzowy (Fliederplatz ) – plac położony na osiedlu Grabiszyn w dawnej dzielnicy Fabryczna we Wrocławiu. Osiedle (Grabiszyn – Gräbschen, przyłączone do miasta w 1911 r. ), w obrębie którego położony jest plac Bzowy – osiedle mieszkaniowe „Grabiszyn” (Eichborngarten , Siedlung Eichborngarten  ), zbudowano w latach 1919–1926, na terenie o powierzchni 30 ha, obejmującej dawne ogrody należące do wrocławskiego patrycjusza L. Eichborna. Obejmowało obszar pomiędzy współczesnymi ulicami: Grabiszyńską i Aleją Józefa Hallera  oraz kolejową obwodnicą Wrocławia . Projekt osiedla wykonał Paul Heim, przy współpracy architekta Alberta Kemptera. Ich koncepcja urbanistyczna układu zabudowy ukształtowała plac Bzowy, wraz z ulicą Bzową, jako centralny element całej kompozycji (typu street cum square), przeznaczony na teren zielony . Plac został ukształtowany jako obszar, w rzucie poziomym o kształcie zbliżonym do kwadratu, otoczony jezdniami przyległych ulic. Od strony północnej (nieco w kierunku północno-wschodnim), centralnie od placu wybiega dwujezdniowa ulica o charakterze osiedlowym, z pasem zieleni rozdzielającym obie jezdnie – ulica Bzowa  (Fliederweg ). Od strony południowej plac zamyka, przebiegająca na linii zbliżonej do kierunku wschód (południowy wschód) – zachód (północny zachód) ulica Makowa  (Dahlienweg ). Oprócz wymienionych ulic, do południowo-zachodniego narożnika dochodzi ulica Słonecznikowa  (Sonnenrosenweg ). Na otoczonym wymienionymi ulicami obszarze zielonym wybudowano budynek , w którym mieści się ośrodek zdrowia (przychodnia NZOZ).

Ulica Grabiszyńska – jedna z najdłuższych ulic we Wrocławiu (ponad 4,5 km), biegnąca od placu Legionów w kierunku południowo-zachodnim, dawnym traktem do Kątów Wrocławskich. Nazwę swoją (także niemiecką sprzed 1945 r. – Gräbschener Straße, dawniej Gräbschener Gasse) zawdzięcza osiedlom Grabiszyn-Grabiszynek, przez które przebiega.