Kościół Opieki św. Józefa i Matki Boskiej z Góry Karmel w Łodzi

Parafia pw. Opieki św. Józefa i Matki Bożej z Góry Karmel w Łodzi – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w archidiecezji łódzkiej w dekanacie Łódź-Radogoszcz. Erygowana w 1974. Mieści się przy rogu ulic Liściastej i Czereśniowej. Kościół parafialny wybudowany w latach 1933–1972. W parafii od 1945 posługę sprawują karmelici bosi.

Mauzoleum i muzeum na Radogoszczu w Łodzi – zespół memoriałowy składający się z mauzoleum i muzeum w miejscu dawnego „Rozszerzonego Więzienia Policyjnego” (niem. Erweitertes Polizeigefangnis, Radegast), utworzonego 1 lipca 1940 w fabryce włókienniczej Samuela Abbego, spalonego w nocy z 17 na 18 stycznia 1945 r. wraz z ok. 1500 więźniami, największej niemieckiej zbrodni ludobójstwa dokonanej na obszarze Polski pomiędzy Bugiem a Odrą w okresie działań frontowych w 1945 roku. Obecnie oddział Martyrologii i Walki „Radogoszcz” samorządowego Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi, u zbiegu ulic Zgierskiej i gen. J. Sowińskiego (pl. Pamięci Narodowej) w Łodzi.

Radogoszcz – męskie „Rozszerzone Więzienie Policyjne” (niem. Erweitertes Polizeigefängnis, Radegast), utworzone 1 lipca 1940 roku w fabryce włókienniczej Samuela Abbego, położonej u zbiegu obecnych ulic Zgierskiej i gen. J. Sowińskiego w Łodzi, na bazie zlokalizowanego w pobliżu obozu przejściowego w fabryce Michała Glazera przy obecnej ul. Liściastej, utworzonego w listopadzie 1939 roku. Miejsce największej niemieckiej zbrodni wojennej dokonanej w końcowym okresie okupacji na obszarze Polski pomiędzy Bugiem a Odrą poprzez spalenie głównego budynku więziennego wraz z więźniami (w liczbie około 1500 mężczyzn) w styczniu 1945 roku. Obecnie oddział Martyrologii „Radogoszcz” Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi.

Masakra w więzieniu na Radogoszczu – masowy mord dokonany przez Niemców na blisko 1500 Polakach przetrzymywanych w więzieniu policyjnym na łódzkim Radogoszczu. Do masakry doszło w nocy z 17 na 18 stycznia 1945 r., na kilkadziesiąt godzin przed przejęciem Łodzi przez Armię Czerwoną.

Ulica Zgierska w Łodzi – ulica długości około 6 km, biegnąca w kierunku północnym jako przedłużenie ul. Nowomiejskiej od skrzyżowania z ul. Podrzeczną (przy Starym Rynku) do granicy miasta Łodzi ze Zgierzem, gdzie przechodzi w ul. Łódzką. Na odcinku od Ronda mjr. Alfreda Biłyka do granicy miasta ulicą przebiega droga krajowa nr 91. Ulica Zgierska powstała etapami po uregulowaniu wsi Bałuty wiodąca w kierunku Radogoszcza. W latach 70. XX w. poszerzono ulicę i na miejscu starych domów wybudowano rozległe osiedle „Jagiełły”. Od 1901 roku wzdłuż ulicy prowadzi podmiejska linia tramwajowa, która łączy Łódź ze Zgierzem (linia 45) i Ozorkowem (linia 46), natomiast w Łodzi do krańcówki i byłej zajezdni Helenówek. W czasie wojny niemieccy okupanci zmienili nazwę ulicy na Hohensteiner Strasse. Ulica dzieliła łódzkie getto na część zachodnią i wschodnią, ruch między którymi odbywał się po dwóch pieszych kładkach. Po wojnie przywrócono oryginalną nazwę ulicy.

Cmentarz św. Rocha na Radogoszczu w Łodzi – jedna z najważniejszych nekropolii w Łodzi. Wbrew nazwie mieści się nie na Radogoszczu, lecz na sąsiadującym z nim Julianowie.

Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra med. Jerzego Nofera w Łodzi – placówka naukowo-badawcza zajmująca się problematyką zdrowia publicznego, zdrowia środowiskowego oraz wszelkimi dziedzinami związanymi z szeroko rozumianą medycyną pracy. Celem działalności Instytutu jest zapewnienie jak najlepszych praktycznych rozwiązań systemowych poprawiających warunki życia i pracy. Dzięki wysokim standardom prowadzonych badań Instytut jest jednym z głównych ośrodków naukowo-badawczych w kraju. Zatrudnia wyspecjalizowaną kadrę, wśród której znajdują się wysokiej rangi specjaliści pracujący innymi jako konsultanci krajowi i wojewódzcy.

Aleja Włókniarzy – jedna z głównych i najdłuższych ulic w Łodzi. Do czasu otwarcia 40-kilometrowego odcinka autostrady A1 (Łódź Północ – Tuszyn), stanowiącego jednocześnie wschodnią obwodnicę Łodzi, była częścią drogi krajowej nr 1 (E75). W związku z tym, od 1 lipca 2016 r. al. Włókniarzy znajduje się w ciągu drogi krajowej numer 91. Nieodłącznie jest również częścią trasy łączącej północ z południem Łodzi. Cała aleja jest dwujezdniowa, a na odcinku od al. Mickiewicza i al. ks. bpa Bandurskiego do ul. Limanowskiego (rondo Korfantego) pomiędzy jezdniami znajduje się wydzielone torowisko tramwajowe. Aleja Włókniarzy zaczyna się od skrzyżowania z ulicą Zgierską na rondzie mjr. Alfreda Michała Biłyka, kończy na skrzyżowaniu z al. ks. bpa Władysława Bandurskiego i al. Adama Mickiewicza, w pobliżu dworca Łódź Kaliska. Środkowa część alei prowadzi estakadą ponad końcowym skrzyżowaniem, przechodząc w al. Jana Pawła II. Aleja powstała w latach 70. XX wieku wzdłuż torów kolejowych od ul. Pabianickiej do ul. Zgierskiej. Wchłonęła na swoim przebiegu dawne ulice: Towarową, Nowo-Towarową i Letnią. Obowiązującą obecnie nazwę aleja otrzymała w 1977 r. 7 czerwca 2005 Rada Miejska podjęła decyzję o przemianowaniu części alei (od al. Mickiewicza i al. Bandurskiego przy dworcu Łódź Kaliska do ul. Pabianickiej) na aleję Jana Pawła II. Przy alei Włókniarzy mieści się świątynia parafii Najświętszego Zbawiciela. W pobliżu skrzyżowania alei z ul. 6 sierpnia znajduje się stadion żużlowy Orła Łódź.

Stadion Startu Łódź – wielofunkcyjny stadion w Łodzi, w Polsce. Został otwarty 21 lipca 1960 roku. Może pomieścić 10 000 widzów. Swoje spotkania rozgrywają na nim piłkarze klubu Start Łódź.

Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego (dawn. Miejski Szpital Zakaźny) – powstały w 1914 r. szpital, którego głównym profilem działalności jest leczenie pacjentów z chorobami zakaźnymi.

Ghetto Litzmannstadt, getto łódzkie (jid. ‏לאדזשער געטא‎; lodżer geto; ליצמאנשטאטער געטא; licmansztoter geto) – getto żydowskie istniejące w okupowanej przez Niemców Łodzi (od kwietnia 1940 Litzmannstadt). W dokumentach archiwalnych można spotkać skrótową formę Ghetto L-stadt lub Getto L-stadt, od skrótu nazwy miasta powszechnie używanego przez Niemców, w tym na oficjalnych pismach i drukach. Było to pierwsze w pełni odizolowane od reszty miasta getto na obszarze okupowanej Polski, największe po warszawskim i jedyne, które przetrwało prawie do końca okupacji niemieckiej na ziemiach Polski (zlikwidowane w sierpniu 1944).

Berlinek – północna część miasta Łodzi w dzielnicy Bałuty.