place

Pomnik Drzewa Pawiackiego

Muranów (Śródmieście)PawiakPomniki w Polsce odsłonięte w 2005Pomniki w Warszawie
Pomnik Drzewa Pawiackiego 2021
Pomnik Drzewa Pawiackiego 2021

Pomnik Drzewa Pawiackiego – pomnik wykonany z brązu, znajdujący się na dziedzińcu Muzeum Więzienia Pawiak, przy ul. Dzielnej w Warszawie. Został odsłonięty 8 czerwca 2005 roku. Stanowi odwzorowanie (powtórzenie) wiązu szypułkowego, który istniał w tym samym miejscu od początków XX wieku do listopada 2004 roku. Pień kopii drzewa otaczają tabliczki upamiętniające ofiary więzienia Pawiak z okresu okupacji niemieckiej.

Fragment artykułu z Wikipedii Pomnik Drzewa Pawiackiego (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Pomnik Drzewa Pawiackiego
Pawia, Warszawa Śródmieście

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Pomnik Drzewa PawiackiegoCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.246111 ° E 20.990833 °
placePokaż na mapie

Adres

Muzeum więzienia Pawiak

Pawia
00-164 Warszawa, Śródmieście
województwo mazowieckie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Pomnik Drzewa Pawiackiego 2021
Pomnik Drzewa Pawiackiego 2021
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Warschau (KL)
Warschau (KL)

Waffen-SS Konzentrationslager Warschau, Arbeitslager Warschau, potocznie „Gęsiówka” – niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny utworzony na rozkaz Reichsführera-SS Heinricha Himmlera na terenie byłego getta warszawskiego, funkcjonujący od lipca 1943 do sierpnia 1944. KL Warschau zajmował obszar pomiędzy ówczesnymi ulicami Gęsią, Zamenhofa, Okopową, Glinianą, Ostrowską i Wołyńską. Początkowo funkcjonował jako samodzielny obóz, później został przekształcony w filię obozu na Majdanku. Przeszło przezeń co najmniej 7250 więźniów. Byli to Żydzi z różnych krajów Europy, których zmuszano do pracy przy rozbiórce ruin getta oraz przy pozyskiwaniu i segregowaniu wszelkiego wartościowego mienia znajdującego się jeszcze na jego terenie. Obóz oraz przylegające do niego ruiny były także wykorzystywane przez Niemców jako miejsce egzekucji. Masowo rozstrzeliwano tam polskich więźniów politycznych, ofiary łapanek oraz Żydów ujętych „po aryjskiej stronie”. Liczba ofiar KL Warschau jest szacowana na ok. 20 tys., w tym ok. 10 tys. Polaków. Pod koniec lipca 1944 Niemcy przystąpili do ewakuacji obozu. Blisko 4 tys. więźniów pognano pieszo do Kutna, a tych, którzy przeżyli ów „marsz śmierci”, wywieziono do KL Dachau. 5 sierpnia 1944 obóz został zdobyty przez żołnierzy batalionu „Zośka”, którzy wyzwolili 348 przebywających w nim jeszcze Żydów. Zdaniem Marii Trzcińskiej KL Warschau miał o wiele większe rozmiary, niż przyjmuje to oficjalna historiografia, oraz stanowił obóz zagłady, w którym przy użyciu komór gazowych Niemcy masowo eksterminowali mieszkańców Warszawy. W obozie miało zginąć 200 tys. osób, w większości etnicznych Polaków. Teoria Trzcińskiej jest odrzucana przez Instytut Pamięci Narodowej oraz przez większość historyków.