place

Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego

Czapscy herbu LeliwaMuzea biograficzne w KrakowieMuzea numizmatyczne w PolsceMuzeum Narodowe w KrakowieUniwersalny szablon cytowania – brak strony
Hutten Czapski palace, 1883 design. Antoni Siedek, 10 12 Piłsudski street, Kraków, Poland
Hutten Czapski palace, 1883 design. Antoni Siedek, 10 12 Piłsudski street, Kraków, Poland

Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego (także Muzeum Czapskich) – oddział Muzeum Narodowego w Krakowie mieszczący się w pałacu Czapskich przy ulicy Józefa Piłsudskiego 10-12 oraz w domu Władysława Łozińskiego przy ulicy J. Piłsudskiego 14.

Fragment artykułu z Wikipedii Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego
Marszałka Józefa Piłsudskiego, Kraków Stare Miasto (Stare Miasto)

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Muzeum im. Emeryka Hutten-CzapskiegoCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.059983 ° E 19.930147 °
placePokaż na mapie

Adres

Pałac Czapskich

Marszałka Józefa Piłsudskiego 12
31-109 Kraków, Stare Miasto (Stare Miasto)
województwo małopolskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Hutten Czapski palace, 1883 design. Antoni Siedek, 10 12 Piłsudski street, Kraków, Poland
Hutten Czapski palace, 1883 design. Antoni Siedek, 10 12 Piłsudski street, Kraków, Poland
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Pałac Czapskich w Krakowie
Pałac Czapskich w Krakowie

Pałac Czapskich (dawniej Pałac Krasińskich, później także Pałac Hutten-Czapskich) – XIX-wieczny pałac w Krakowie znajdujący się przy ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 10-12. W 1883 Hubert Antoni Krasiński, właściciel Regimentarzówki na Ukrainie, lekarz i działacz społeczny, przeniósł się z Warszawy do Krakowa i tutaj zbudował neorenesansowy pałacyk według projektu Antoniego Siedeka. Budowa pałacu zakończyła się w 1884. Hubert Krasiński mieszkał w pałacu do swojej śmierci w 1890. Po śmierci pierwszego właściciela pałac drogą kupna nabył w 1894 Emeryk Hutten-Czapski, który postanowił w budynku tym umieścić swoją muzealną kolekcję (ponad 11 tys. monet, medali, orderów, banknotów i rycin), sprowadzoną wraz z bogatą biblioteką z rodzinnego majątku Stańków. Nowy właściciel polecił Tadeuszowi Stryjeńskiemu dobudować do obecnej bryły pałacu pawilon. Po jego wybudowaniu w 1896 na pawilonie został umieszczony napis „Monumentis Patriae naufragio ereptis” (Pamiątkom ojczystym ocalonym z burzy dziejowej). Do skrzydła muzealnego prowadziła oddzielna brama w ogrodzeniu i oddzielne wejście. Sale ekspozycyjne zostały wyposażone w odpowiednie muzealne sprzęty (oszklone gabloty i szafy), umożliwiające prezentację zbiorów porcelany i szkła. W pawilonie przechowywana była kolekcja numizmatów, którą na początku XX wieku (1903) rodzina Czapskich przekazała miastu. Następnie kolekcja trafiła pod opiekę Muzeum Narodowego w Krakowie, tworząc Muzeum im. Emeryka Hutten-Czapskiego. W latach 2002–2009 prace remontowe budynku częściowo finansował Społeczny Komitet Odnowy Zabytków Krakowa. Po zakończeniu generalnego remontu, 28 czerwca 2013 Muzeum Narodowe w Krakowie otworzyło w pałacu Europejskie Centrum Numizmatyki Polskiej, w którym jest wystawiona kolekcja monet, medali i banknotów polskich oraz zbiór starych druków i rękopisów. Odnowiono również dziedziniec, ogród i lapidarium.

Ośrodek Kultury Europejskiej „Europeum”
Ośrodek Kultury Europejskiej „Europeum”

Ośrodek Kultury Europejskiej „Europeum” – oddział Muzeum Narodowego w Krakowie zlokalizowany przy Placu Sikorskiego 6 w budynku dawnego Starego Spichlerza, otwarty 12 września 2013 r. Od grudnia 2021 roku zbiory sztuki europejskiej Muzeum Narodowego w Krakowie eksponowane są częściowo w Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie, a w budynku dawnego „Europeum” mieści się Muzeum Stanisława Wyspiańskiego. Ekspozycja obejmowała siedem wieków historii sztuki europejskiej na przykładzie ponad 100 obrazów i rzeźb ze zbiorów Muzeum Narodowego w Krakowie. Na zewnątrz utworzono lapidarium, zawierające kilkaset detali architektonicznych pochodzących z dawnych budynków Krakowa. W „Europeum” prezentowano średniowieczne Madonny anonimowych katalońskich artystów oraz dzieła takich artystów, jak: Dirck van Baburen – Zaparcie się Świętego Piotra Jean Bardin – Kleobis i Biton Pieter Brueghel młodszy – Kazanie św. Jana Chrzciciela Denis Calvaert – Sąd Ostateczny Lucas Cranach młodszy – Portret Philipp Melanchthon Christian Wilhelm Ernst Dietrich – Dwunastoletni Chrystus nauczający w Świątyni Antonio d'Este – Portret Antonia Canovy Francois-Xavier Fabre – Portret Michała Bogorii Skotnickiego Lavinia Fontana – Judyta z głową Holofernesa Luca Giordano – Ucieczka do Egiptu Jan Gossaert – Chrystus Boleściwy Jan van Goyen – Na ślizgawce Pietro Longhi – Rozmownica klasztorna Lorenzo Lotto – Adoracja Dzieciątka Nicolaes Maes – Portret Chłopca z łukiem i psem Alessandro Magnasco – Praczki i drwale Mattia Preti – Grający w kości Bernardo Strozzi – Spór trzech mędrców Justus Sustermans – Portret Franciszka Medyceusza (1614-1634) Bertel Thorvaldsen – Merkury Paolo Veneziano – Ukrzyżowanie Cornelis de Vos – Portret chłopca z psem