Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Narodowego w Krakowie

Muzeum Narodowe w Krakowie – muzeum utworzone przez Radę Miasta Krakowa uchwałą z 7 października 1879, wpisane w 1998 do Państwowego Rejestru Muzeów. Muzeum posiada bogaty zbiór dzieł sztuki polskiej, europejskiej i pozaeuropejskiej, co stawia je na pozycji jednej z najważniejszych i najciekawszych kolekcji nie tylko w Polsce, ale na świecie. W początkach istnienia instytucji miasto Kraków przekazało dwie ówcześnie wyremontowane sale na pierwszym piętrze Sukiennic, jako pomieszczenia wystawiennicze dla muzeum. Kolekcja muzealna, składająca się w swych początkach z kilkunastu obrazów, nieustannie powiększana licznymi zapisami, donacjami i darami, rozwijała się w dużym tempie. Dzięki hojności Polaków w kraju i poza nim, krakowskie muzeum stało się właścicielem, gromadzonych nieraz latami zbiorów malarstwa, grafik, rzeźby, numizmatów, dzieł rzemiosła artystycznego, starodruków, rękopisów i pamiątek związanych z historią kraju, postawami o charakterze narodowowyzwoleńczymi. Wraz z powiększającymi się zbiorami muzeum otrzymało od miasta, bądź prywatnych fundatorów, budynki z przeznaczeniem na cele wystawiennicze, dzięki czemu dzisiejsza struktura Muzeum opiera się nie tylko na Gmachu Głównym, lecz także na jedenastu oddziałach, mieszczących się w historycznych budynkach w centrum Krakowa. Bezcenne zbiory tworzą dzieła rzemiosła i sztuki z różnych czasów i z różnych rejonów świata, jednak podstawą zbiorów muzeum są dzieła sztuki polskiej lub z Polską związane, takie jak m.in. Czara włocławska, Madonna z Krużlowej, Pochodnie Nerona Henryka Siemiradzkiego, Szał uniesień Władysława Podkowińskiego, Dziewczynka z chryzantemami Olgi Boznańskiej i wiele innych. Charakterystyczne dla krakowskiego muzeum jest istnienie w jego strukturze organizacyjnej muzeów biograficznych, upamiętniających najwybitniejszych, wybranych artystów Krakowa: Jana Matejkę, Józefa Mehoffera, Stanisława Wyspiańskiego, a także kompozytora, Karola Szymanowskiego. Muzeum sprawowało opiekę i zarząd nad Muzeum i Biblioteką Czartoryskich, będących do grudnia 2016 własnością Fundacji Książąt Czartoryskich. Z książęcej kolekcji pochodzą m.in. Dama z gronostajem Leonardo da Vinci i Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta. W 2016 kolekcja wraz nieruchomościami została zakupiona przez Skarb Państwa i przekazana muzeum. W tym samym roku na potrzeby placówki zakupiono również Hotel Cracovia. Dzięki prowadzonej od lat systematycznej digitalizacji zbiorów muzealnych i bibliotecznych, kolekcja Muzeum Narodowego w Krakowie dostępna jest online, za pośrednictwem platformy cyfrowej zbiory.mnk.pl, liczącej pod koniec 2019 r. ponad 135 000 obiektów.

Gmach Główny Muzeum Narodowego w Krakowie – zabytkowy budynek przy alei 3 Maja 1, wzniesiony w latach 1934–1989. Mieści wystawy stałe Muzeum Narodowego w Krakowie: Galerię Rzemiosła Artystycznego oraz XX + XXI. Galerię Sztuki Polskiej. Ponadto w Gmachu Głównym organizowane są wystawy czasowe.

Pomnik Stanisława Wyspiańskiego – pomnik znajdujący się w Krakowie na niewielkim skwerze w sąsiedztwie Gmachu Głównego Muzeum Narodowego przy Alei 3 Maja 1. Pierwszą propozycję postawienia pomnika wysunięto zaraz po śmierci Stanisława Wyspiańskiego, 20 lat później skończyło się na powołaniu komitetu budowy pomnika, w 50. rocznicę śmierci sprawa po raz kolejny odżyła. W 1977 prezydent Krakowa Jerzy Pękala podjął kolejną próbę wystawienia pomnika Wyspiańskiemu, zgodę wyraziło Ministerstwo Kultury, a pierwsze środki finansowe na ten cel pochodziły z pieniędzy jakie pozostały po budowie Pomnika Grunwaldzkiego. W styczniu 1978 padła pierwsza propozycja lokalizacji pomnika na placu św. Ducha obok Teatru Słowackiego, potem pojawiła się kolejna na placu Szczepańskim i ostatnia przy Gmachu Nowym Muzeum Narodowego. Na pierwszy konkurs w lutym 1978 wpłynęło 77 prac, potem ogłoszono kolejny konkurs ostatecznie jednak do realizacji skierowano projekt, który nie wziął udziału w konkursie autorstwa Mariana Koniecznego, a sam autor zasiadał w komitecie budowy pomnika i jury konkursowym. 28 listopada 1982 w 75. rocznicę śmierci Wyspiańskiego dokonano uroczystego odsłonięcia pomnika. Na granitowym cokole pomnika o wysokości 1 m, jakby w chocholim tańcu tworząc korowód zastygła grupa spiżowych postaci z dramatów Wyspiańskiego: Jasiek, Żyd, Chochoł, Stańczyk i Isia z "Wesela", Stary Wiarus z "Warszawianki", Pallas Atena z "Nocy Listopadowej" otaczają kolumnę na której stoi Stanisław Wyspiański zamyślony w charakterystycznej młodopolskiej pelerynie. Odlew pomnika wykonały Gliwickie Zakłady Urządzeń Technicznych.

Wydział Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie – jeden z siedmiu wydziałów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jego siedziba znajduje się przy ul. Syrokomli 21 w Krakowie. Tradycje Wydziału Architektury Wnętrz sięgają połowy ubiegłego wieku. Za jego początek można uznać Wydział Przemysłu Artystycznego istniejący w ramach Instytutu Technicznego, wyodrębnionego z niego w roku 1914 jako Szkoła Sztuki Stosowanej. Wydział Architektury Wnętrz zaistniał z chwilą powstania Państwowej Szkoły Przemysłu Artystycznego w roku 1918 a następnie Instytutu Sztuk Plastycznych w 1937 roku. Jego geneza sięga również działających równolegle w tym czasie w Akademii Sztuk Pięknych: Studium Architektury (1913) oraz Wydziału Architektury (1924). Po II Wojnie Światowej, od roku 1946 Wydział Architektury Wnętrz funkcjonował w ramach Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, a po przekształceniu w roku 1950 - w Akademii Sztuk Pięknych. Czerpiąc z wieloletniej tradycji i doświadczeń Wydział wypracował swą linię programową. Jako podbudowę działań projektowych w zakresie dwóch głównych specjalności - architektury wnętrz i projektowania wystaw, a obecnie również projektowania mebli – podejmowano i rozwijano zagadnienia architektury, malarstwa, rzeźby, grafiki, fotografii. W roku 1964 wydzielono z Wydziału zagadnienia wzornictwa przemysłowego, tworząc Wydział Form Przemysłowych. Zadaniem Wydziału Architektury Wnętrz jest przygotowanie studentów do samodzielnej, twórczej pracy projektowej, związanej z projektowaniem przestrzeni, zwłaszcza do projektowania architektury wnętrz, mebli oraz ekspozycji. Program opiera się na rozwijaniu dwóch zasadniczych aspektów osobowości projektanta: emocjonalnego i racjonalnego. Oznacza to budowanie wrażliwości plastycznej i kreatywności oraz profesjonalnej sprawności i wiedzy. Wysoki poziom kształcenia na Wydziale Architektury Wnętrz oraz wszechstronne przygotowanie studentów w dyscyplinach specjalizacyjnych i ogólnoplastycznych sprawiają, że znajdują oni zatrudnienie w kraju i zagranicą jako projektanci w różnych dziedzinach, a także działają jako samodzielni twórcy. W roku akademickim 2023/2024 Wydział przeniósł się do nowej siedziby przy ul. Syrokomli 21 w Krakowie.

Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie – jeden z siedmiu wydziałów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jego siedziba znajduje się przy ul. Władysława Syrokomli 21 w Krakowie, Katedra Grafiki Projektowej znajduje się w budynku przy ul. Karmelickiej 16, z wyjątkiem Pracowni Projektowania Książki – bud. ASP przy ul. Smoleńsk 9 w Krakowie.

Biblioteka Jagiellońska – polska biblioteka akademicka znajdująca się w Krakowie przy al. Adama Mickiewicza 22. Jest główną biblioteką Uniwersytetu Jagiellońskiego; wraz z Biblioteką Medyczną Collegium Medicum i bibliotekami wydziałowymi i instytutowymi tworzy system biblioteczno-informacyjny UJ. Biblioteka Jagiellońska jest jedną z największych bibliotek w Polsce i dlatego została uznana za część Narodowego Zasobu Bibliotecznego. Ma status biblioteki narodowej – obowiązuje prawo o egzemplarzu obowiązkowym, w ramach którego – jako jedna z dwóch tego rodzaju instytucji w kraju – obdarzona jest przywilejem otrzymywania dwóch egzemplarzy.

Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa – biblioteka cyfrowa zajmująca się gromadzeniem i udostępnianiem dorobku piśmiennictwa z siedzibą w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie.

Rogatka Wolska – dawna rogatka miejska w Krakowie, przy ulicy Marszałka Józefa Piłsudskiego 29, na Piasku.

Hotel Orbis „Cracovia” – zabytkowy hotel w Krakowie, w dzielnicy VII przy al. Marsz. Ferdynanda Focha 1, na Półwsiu Zwierzynieckim. Modernistyczny budynek został wzniesiony w latach 1960–1965 według projektu Witolda Cęckiewicza dla Polskiego Biura Podróży „Orbis”. Zespół hotelu „Cracovia” i kina „Kijów” został wpisany do rejestru zabytków w 2016. Do 2011 należał do Grupy Hotelowej Orbis. Od 2016 własność Muzeum Narodowego w Krakowie.

Kamienica przy ulicy Wenecja 3 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy ulicy Wenecja, na Piasku. Kamienica została wzniesiona w 1935 roku według projektu architektów Stanisława Wexnera oraz Henryka Jakubowicza. Budynek został wpisany do gminnej ewidencji zabytków. Znajduje się na obszarze Piasku, którego układ urbanistyczny został wpisany 15 października 2015 do rejestru zabytków.

Konsulat Generalny Austrii w Krakowie, Konsulat Generalny Republiki Austrii w Krakowie (niem. Österreichisches Generalkonsulat Krakau) – misja konsularna Republiki Austriackiej w Krakowie przy ul. Krupniczej 42. Okręg konsularny Konsulatu Generalnego Austrii w Krakowie obejmuje województwa: małopolskie, podkarpackie, świętokrzyskie. Przy konsulacie generalnym ma swoją siedzibę Instytut Austriacki w Krakowie, ul. Napoleona Cybulskiego 9 (1992–).

Ulica Wenecja – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Piasku.