Hotel „Cracovia

Kino „Kijów” – zabytkowe kino w Krakowie, w dzielnicy VII Zwierzyniec, przy alei Zygmunta Krasińskiego 34, na Półwsiu Zwierzynieckim.

Pomnik Stanisława Wyspiańskiego – pomnik znajdujący się w Krakowie na niewielkim skwerze w sąsiedztwie Gmachu Głównego Muzeum Narodowego przy Alei 3 Maja 1. Pierwszą propozycję postawienia pomnika wysunięto zaraz po śmierci Stanisława Wyspiańskiego, 20 lat później skończyło się na powołaniu komitetu budowy pomnika, w 50. rocznicę śmierci sprawa po raz kolejny odżyła. W 1977 prezydent Krakowa Jerzy Pękala podjął kolejną próbę wystawienia pomnika Wyspiańskiemu, zgodę wyraziło Ministerstwo Kultury, a pierwsze środki finansowe na ten cel pochodziły z pieniędzy jakie pozostały po budowie Pomnika Grunwaldzkiego. W styczniu 1978 padła pierwsza propozycja lokalizacji pomnika na placu św. Ducha obok Teatru Słowackiego, potem pojawiła się kolejna na placu Szczepańskim i ostatnia przy Gmachu Nowym Muzeum Narodowego. Na pierwszy konkurs w lutym 1978 wpłynęło 77 prac, potem ogłoszono kolejny konkurs ostatecznie jednak do realizacji skierowano projekt, który nie wziął udziału w konkursie autorstwa Mariana Koniecznego, a sam autor zasiadał w komitecie budowy pomnika i jury konkursowym. 28 listopada 1982 w 75. rocznicę śmierci Wyspiańskiego dokonano uroczystego odsłonięcia pomnika. Na granitowym cokole pomnika o wysokości 1 m, jakby w chocholim tańcu tworząc korowód zastygła grupa spiżowych postaci z dramatów Wyspiańskiego: Jasiek, Żyd, Chochoł, Stańczyk i Isia z "Wesela", Stary Wiarus z "Warszawianki", Pallas Atena z "Nocy Listopadowej" otaczają kolumnę na której stoi Stanisław Wyspiański zamyślony w charakterystycznej młodopolskiej pelerynie. Odlew pomnika wykonały Gliwickie Zakłady Urządzeń Technicznych.

Pracownia i Muzeum Witrażu – krakowska instytucja kultury, która łączy założoną w 1902 roku pracownię witrażu (Krakowski Zakład Witrażów S.G. Żeleński) oraz zorganizowane wokół niej muzeum. Mieści się w historycznej kamienicy przy al. Zygmunta Krasińskiego 23. Muzeum Witrażu zostało założone w 2004 roku przez Piotra Ostrowskiego. Jest efektem koncepcji tzw. żywego muzeum. Oznacza to, że przestrzeń udostępniona zwiedzającym przeplata się z wciąż funkcjonującą pracownią witrażową, w której artyści cały czas pracują nad nowymi dziełami. W ramach wizyty można więc poznać krok po kroku cały proces powstawania witraża oraz przyjrzeć się, jak wygląda praca nad aktualnymi przedsięwzięciami. W muzeum znajduje się także przestrzeń czysto ekspozycyjna składająca się zarówno z historycznych, jak i współczesnych realizacji. Częścią spuścizny Krakowskiego Zakładu Witrażów jest bowiem bogate archiwum zawierające wiele szkiców, rysunków, ręcznie tworzonych projektów witraży oraz gotowych dzieł. Jest to najbogatsza w Polsce kolekcja związaną ze sztuką witrażową. Muzeum organizuje wystawy czasowe i zajmuje się promocją współczesnego szkła. Muzeum znajduje się w budynku wzniesionym w latach 1906–1907 z inicjatywy Stanisława Gabriela Żeleńskiego, właściciela Zakładu. Żeleński zaprojektował kamienicę w ten sposób, aby jak najlepiej odpowiadała potrzebom pracowni witrażowej, a w tym zadaniu pomagał mu znany krakowski architekt Ludwik Wojtyczko. Dlatego siedziba Muzeum jest ewenementem w skali światowej, a dzięki zachowaniu oryginalnego wystroju i układu wnętrz wciąż oddaje atmosferę pracowni z przełomu wieków. Sztuka witrażowa była wtedy nieporównywalnie bardziej popularna niż obecnie i korzystali z tej formy czołowi twórcy epoki Młodej Polski. Z Zakładem współpracowali m.in. tacy artyści jak Stanisław Wyspiański, Józef Mehoffer, Henryk Uziembło, Wojciech Jastrzębowski, Stefan Witold Matejko. W 2016 roku, w ramach misji popularyzacji polskiego dziedzictwa witrażowego Muzeum podjęło się rekonstrukcji wybitnego dzieła Stanisława Wyspiańskiego pod tytułem Apollo Spętany. Projekt ma na celu maksymalnie wierne odtworzenie witraża zniszczonego podczas II wojny światowej i udostępnienie go publiczności.

Muzeum Narodowe w Krakowie – muzeum utworzone przez Radę Miasta Krakowa uchwałą z 7 października 1879, wpisane w 1998 do Państwowego Rejestru Muzeów. Muzeum posiada bogaty zbiór dzieł sztuki polskiej, europejskiej i pozaeuropejskiej, co stawia je na pozycji jednej z najważniejszych i najciekawszych kolekcji nie tylko w Polsce, ale na świecie. W początkach istnienia instytucji miasto Kraków przekazało dwie ówcześnie wyremontowane sale na pierwszym piętrze Sukiennic, jako pomieszczenia wystawiennicze dla muzeum. Kolekcja muzealna, składająca się w swych początkach z kilkunastu obrazów, nieustannie powiększana licznymi zapisami, donacjami i darami, rozwijała się w dużym tempie. Dzięki hojności Polaków w kraju i poza nim, krakowskie muzeum stało się właścicielem, gromadzonych nieraz latami zbiorów malarstwa, grafik, rzeźby, numizmatów, dzieł rzemiosła artystycznego, starodruków, rękopisów i pamiątek związanych z historią kraju, postawami o charakterze narodowowyzwoleńczymi. Wraz z powiększającymi się zbiorami muzeum otrzymało od miasta, bądź prywatnych fundatorów, budynki z przeznaczeniem na cele wystawiennicze, dzięki czemu dzisiejsza struktura Muzeum opiera się nie tylko na Gmachu Głównym, lecz także na jedenastu oddziałach, mieszczących się w historycznych budynkach w centrum Krakowa. Bezcenne zbiory tworzą dzieła rzemiosła i sztuki z różnych czasów i z różnych rejonów świata, jednak podstawą zbiorów muzeum są dzieła sztuki polskiej lub z Polską związane, takie jak m.in. Czara włocławska, Madonna z Krużlowej, Pochodnie Nerona Henryka Siemiradzkiego, Szał uniesień Władysława Podkowińskiego, Dziewczynka z chryzantemami Olgi Boznańskiej i wiele innych. Charakterystyczne dla krakowskiego muzeum jest istnienie w jego strukturze organizacyjnej muzeów biograficznych, upamiętniających najwybitniejszych, wybranych artystów Krakowa: Jana Matejkę, Józefa Mehoffera, Stanisława Wyspiańskiego, a także kompozytora, Karola Szymanowskiego. Muzeum sprawowało opiekę i zarząd nad Muzeum i Biblioteką Czartoryskich, będących do grudnia 2016 własnością Fundacji Książąt Czartoryskich. Z książęcej kolekcji pochodzą m.in. Dama z gronostajem Leonardo da Vinci i Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta. W 2016 kolekcja wraz nieruchomościami została zakupiona przez Skarb Państwa i przekazana muzeum. W tym samym roku na potrzeby placówki zakupiono również Hotel Cracovia. Dzięki prowadzonej od lat systematycznej digitalizacji zbiorów muzealnych i bibliotecznych, kolekcja Muzeum Narodowego w Krakowie dostępna jest online, za pośrednictwem platformy cyfrowej zbiory.mnk.pl, liczącej pod koniec 2019 r. ponad 135 000 obiektów.

Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Narodowego w Krakowie, TP MNK – organizacja pozarządowa o charakterze stowarzyszenia osób fizycznych. Za główny cel stawia sobie upowszechnianie wiedzy o sztuce wizualnej i użytkowej oraz kulturze artystycznej, podejmowanie badań naukowych nad stanem i historią sztuki, a także pogłębianie zamiłowania kolekcjonerskiego wśród społeczeństwa i wspieranie finansowe Muzeum Narodowego w Krakowie w działalności statutowej. Towarzystwo zostało założone w 1903 z inicjatywy Teodora Axentowicza, Feliksa Jasieńskiego, Feliksa Kopery i Leona Wyczółkowskiego. Początkowym celem organizacji był zakup dzieł, głównie obrazów, polskich artystów oraz utworzenie publicznego muzeum sztuki w Krakowie, reprezentującego ówczesną sztukę polską. W pierwszym etapie działalności Towarzystwo organizowało wystawy malarstwa i rzeźby oraz odczyty popularnonaukowe o sztuce; wspierało również finansowo polskich artystów. Obecnie TP MNK zrzesza ok. 400 członków, miłośników sztuki, popularyzatorów wiedzy o niej, kolekcjonerów oraz muzealników i historyków sztuki. Towarzystwo czynnie współpracuje merytorycznie i finansowo z MNK; do największych osiągnięć w ostatnich latach należy: dofinansowanie zakupu grafik Stanisława Fijałkowskiego, zakup dwóch ewangeliarzy cerkiewnych z XVIII w., zorganizowanie cyklu wykładów Wokół Muzeum, zorganizowanie wystawy Rozmowy niedokończone - wokół "Rejtana" Jana Matejki oraz pozyskanie znacznej kwoty środków na wsparcie działalności Muzeum Karola Szymanowskiego "Atma" w Zakopanem.

Rogatka Wolska – dawna rogatka miejska w Krakowie, przy ulicy Marszałka Józefa Piłsudskiego 29, na Piasku.

Gmach Główny Muzeum Narodowego w Krakowie – zabytkowy budynek przy alei 3 Maja 1, wzniesiony w latach 1934–1989. Mieści wystawy stałe Muzeum Narodowego w Krakowie: Galerię Rzemiosła Artystycznego oraz XX + XXI. Galerię Sztuki Polskiej. Ponadto w Gmachu Głównym organizowane są wystawy czasowe.

Dom Władysława Ekielskiego (zwany domem o dwóch frontach) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie na rogu ulicy J. Piłsudskiego 40 oraz alei Z. Krasińskiego 25, na Nowym Świecie. Właścicielem i zarazem projektantem domu był Władysław Ekielski. Przewodnik Wiedzy i Życia podaje, że budowla ta jest jedną z dwóch najciekawszych atrakcji krakowskiego Nowego Świata.

Krakowski Zakład Witrażów S.G. Żeleński – pracownia witraży oraz mozaiki założona w Krakowie, w 1902 przez Władysława Ekielskiego i Antoniego Tucha jako Krakowski Zakład Witrażów, rozwinięta w latach 1904–1914 przez Stanisława Gabriela Żeleńskiego, a po jego śmierci przez jego żonę i syna. Odegrała ważną rolę w rozwoju polskiej sztuki witrażowej dzięki współpracy z takimi artystami jak Stanisław Wyspiański czy Józef Mehoffer. Po II wojnie światowej przedsiębiorstwo zostało upaństwowione, a następnie przekształcone w spółdzielnię, natomiast w 2001 zakupione przez prywatnego właściciela Piotra Ostrowskiego. Współcześnie Zakład wciąż wytwarza witraże oraz stawia sobie za zadanie ochronę i propagowanie polskiego dziedzictwa witrażowego, będąc najstarszą istniejącą pracownią witrażową w Polsce. Od 2004 roku przestrzenie Zakładu udostępniane są zwiedzającym w ramach żywego muzeum jako Pracownia i Muzeum Witrażu.

Wydział Intermediów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie – jeden z siedmiu wydziałów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jego siedziba znajduje się przy ul. Karmelickiej 16 w Krakowie.

Wydział Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie – jeden z siedmiu wydziałów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jego siedziba znajduje się przy ul. Syrokomli 21 w Krakowie. Tradycje Wydziału Architektury Wnętrz sięgają połowy ubiegłego wieku. Za jego początek można uznać Wydział Przemysłu Artystycznego istniejący w ramach Instytutu Technicznego, wyodrębnionego z niego w roku 1914 jako Szkoła Sztuki Stosowanej. Wydział Architektury Wnętrz zaistniał z chwilą powstania Państwowej Szkoły Przemysłu Artystycznego w roku 1918 a następnie Instytutu Sztuk Plastycznych w 1937 roku. Jego geneza sięga również działających równolegle w tym czasie w Akademii Sztuk Pięknych: Studium Architektury (1913) oraz Wydziału Architektury (1924). Po II Wojnie Światowej, od roku 1946 Wydział Architektury Wnętrz funkcjonował w ramach Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych, a po przekształceniu w roku 1950 - w Akademii Sztuk Pięknych. Czerpiąc z wieloletniej tradycji i doświadczeń Wydział wypracował swą linię programową. Jako podbudowę działań projektowych w zakresie dwóch głównych specjalności - architektury wnętrz i projektowania wystaw, a obecnie również projektowania mebli – podejmowano i rozwijano zagadnienia architektury, malarstwa, rzeźby, grafiki, fotografii. W roku 1964 wydzielono z Wydziału zagadnienia wzornictwa przemysłowego, tworząc Wydział Form Przemysłowych. Zadaniem Wydziału Architektury Wnętrz jest przygotowanie studentów do samodzielnej, twórczej pracy projektowej, związanej z projektowaniem przestrzeni, zwłaszcza do projektowania architektury wnętrz, mebli oraz ekspozycji. Program opiera się na rozwijaniu dwóch zasadniczych aspektów osobowości projektanta: emocjonalnego i racjonalnego. Oznacza to budowanie wrażliwości plastycznej i kreatywności oraz profesjonalnej sprawności i wiedzy. Wysoki poziom kształcenia na Wydziale Architektury Wnętrz oraz wszechstronne przygotowanie studentów w dyscyplinach specjalizacyjnych i ogólnoplastycznych sprawiają, że znajdują oni zatrudnienie w kraju i zagranicą jako projektanci w różnych dziedzinach, a także działają jako samodzielni twórcy. W roku akademickim 2023/2024 Wydział przeniósł się do nowej siedziby przy ul. Syrokomli 21 w Krakowie.

Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie – jeden z siedmiu wydziałów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jego siedziba znajduje się przy ul. Władysława Syrokomli 21 w Krakowie, Katedra Grafiki Projektowej znajduje się w budynku przy ul. Karmelickiej 16, z wyjątkiem Pracowni Projektowania Książki – bud. ASP przy ul. Smoleńsk 9 w Krakowie.