Wydział Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie

Wydział Grafiki Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie – jeden z siedmiu wydziałów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jego siedziba znajduje się przy ul. Władysława Syrokomli 21 w Krakowie, Katedra Grafiki Projektowej znajduje się w budynku przy ul. Karmelickiej 16, z wyjątkiem Pracowni Projektowania Książki – bud. ASP przy ul. Smoleńsk 9 w Krakowie.

Towarzystwo Przyjaciół Muzeum Narodowego w Krakowie, TP MNK – organizacja pozarządowa o charakterze stowarzyszenia osób fizycznych. Za główny cel stawia sobie upowszechnianie wiedzy o sztuce wizualnej i użytkowej oraz kulturze artystycznej, podejmowanie badań naukowych nad stanem i historią sztuki, a także pogłębianie zamiłowania kolekcjonerskiego wśród społeczeństwa i wspieranie finansowe Muzeum Narodowego w Krakowie w działalności statutowej. Towarzystwo zostało założone w 1903 z inicjatywy Teodora Axentowicza, Feliksa Jasieńskiego, Feliksa Kopery i Leona Wyczółkowskiego. Początkowym celem organizacji był zakup dzieł, głównie obrazów, polskich artystów oraz utworzenie publicznego muzeum sztuki w Krakowie, reprezentującego ówczesną sztukę polską. W pierwszym etapie działalności Towarzystwo organizowało wystawy malarstwa i rzeźby oraz odczyty popularnonaukowe o sztuce; wspierało również finansowo polskich artystów. Obecnie TP MNK zrzesza ok. 400 członków, miłośników sztuki, popularyzatorów wiedzy o niej, kolekcjonerów oraz muzealników i historyków sztuki. Towarzystwo czynnie współpracuje merytorycznie i finansowo z MNK; do największych osiągnięć w ostatnich latach należy: dofinansowanie zakupu grafik Stanisława Fijałkowskiego, zakup dwóch ewangeliarzy cerkiewnych z XVIII w., zorganizowanie cyklu wykładów Wokół Muzeum, zorganizowanie wystawy Rozmowy niedokończone - wokół "Rejtana" Jana Matejki oraz pozyskanie znacznej kwoty środków na wsparcie działalności Muzeum Karola Szymanowskiego "Atma" w Zakopanem.

Muzeum Narodowe w Krakowie – muzeum utworzone przez Radę Miasta Krakowa uchwałą z 7 października 1879, wpisane w 1998 do Państwowego Rejestru Muzeów. Muzeum posiada bogaty zbiór dzieł sztuki polskiej, europejskiej i pozaeuropejskiej, co stawia je na pozycji jednej z najważniejszych i najciekawszych kolekcji nie tylko w Polsce, ale na świecie. W początkach istnienia instytucji miasto Kraków przekazało dwie ówcześnie wyremontowane sale na pierwszym piętrze Sukiennic, jako pomieszczenia wystawiennicze dla muzeum. Kolekcja muzealna, składająca się w swych początkach z kilkunastu obrazów, nieustannie powiększana licznymi zapisami, donacjami i darami, rozwijała się w dużym tempie. Dzięki hojności Polaków w kraju i poza nim, krakowskie muzeum stało się właścicielem, gromadzonych nieraz latami zbiorów malarstwa, grafik, rzeźby, numizmatów, dzieł rzemiosła artystycznego, starodruków, rękopisów i pamiątek związanych z historią kraju, postawami o charakterze narodowowyzwoleńczymi. Wraz z powiększającymi się zbiorami muzeum otrzymało od miasta, bądź prywatnych fundatorów, budynki z przeznaczeniem na cele wystawiennicze, dzięki czemu dzisiejsza struktura Muzeum opiera się nie tylko na Gmachu Głównym, lecz także na jedenastu oddziałach, mieszczących się w historycznych budynkach w centrum Krakowa. Bezcenne zbiory tworzą dzieła rzemiosła i sztuki z różnych czasów i z różnych rejonów świata, jednak podstawą zbiorów muzeum są dzieła sztuki polskiej lub z Polską związane, takie jak m.in. Czara włocławska, Madonna z Krużlowej, Pochodnie Nerona Henryka Siemiradzkiego, Szał uniesień Władysława Podkowińskiego, Dziewczynka z chryzantemami Olgi Boznańskiej i wiele innych. Charakterystyczne dla krakowskiego muzeum jest istnienie w jego strukturze organizacyjnej muzeów biograficznych, upamiętniających najwybitniejszych, wybranych artystów Krakowa: Jana Matejkę, Józefa Mehoffera, Stanisława Wyspiańskiego, a także kompozytora, Karola Szymanowskiego. Muzeum sprawowało opiekę i zarząd nad Muzeum i Biblioteką Czartoryskich, będących do grudnia 2016 własnością Fundacji Książąt Czartoryskich. Z książęcej kolekcji pochodzą m.in. Dama z gronostajem Leonardo da Vinci i Krajobraz z miłosiernym Samarytaninem Rembrandta. W 2016 kolekcja wraz nieruchomościami została zakupiona przez Skarb Państwa i przekazana muzeum. W tym samym roku na potrzeby placówki zakupiono również Hotel Cracovia. Dzięki prowadzonej od lat systematycznej digitalizacji zbiorów muzealnych i bibliotecznych, kolekcja Muzeum Narodowego w Krakowie dostępna jest online, za pośrednictwem platformy cyfrowej zbiory.mnk.pl, liczącej pod koniec 2019 r. ponad 135 000 obiektów.

Gmach Główny Muzeum Narodowego w Krakowie – zabytkowy budynek przy alei 3 Maja 1, wzniesiony w latach 1934–1989. Mieści wystawy stałe Muzeum Narodowego w Krakowie: Galerię Rzemiosła Artystycznego oraz XX + XXI. Galerię Sztuki Polskiej. Ponadto w Gmachu Głównym organizowane są wystawy czasowe.

Konsulat Generalny Austrii w Krakowie, Konsulat Generalny Republiki Austrii w Krakowie (niem. Österreichisches Generalkonsulat Krakau) – misja konsularna Republiki Austriackiej w Krakowie przy ul. Krupniczej 42. Okręg konsularny Konsulatu Generalnego Austrii w Krakowie obejmuje województwa: małopolskie, podkarpackie, świętokrzyskie. Przy konsulacie generalnym ma swoją siedzibę Instytut Austriacki w Krakowie, ul. Napoleona Cybulskiego 9 (1992–).

Kamienica przy ulicy Wenecja 3 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy ulicy Wenecja, na Piasku. Kamienica została wzniesiona w 1935 roku według projektu architektów Stanisława Wexnera oraz Henryka Jakubowicza. Budynek został wpisany do gminnej ewidencji zabytków. Znajduje się na obszarze Piasku, którego układ urbanistyczny został wpisany 15 października 2015 do rejestru zabytków.

Ulica Wenecja – ulica w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Piasku.

Pomnik Stanisława Wyspiańskiego – pomnik znajdujący się w Krakowie na niewielkim skwerze w sąsiedztwie Gmachu Głównego Muzeum Narodowego przy Alei 3 Maja 1. Pierwszą propozycję postawienia pomnika wysunięto zaraz po śmierci Stanisława Wyspiańskiego, 20 lat później skończyło się na powołaniu komitetu budowy pomnika, w 50. rocznicę śmierci sprawa po raz kolejny odżyła. W 1977 prezydent Krakowa Jerzy Pękala podjął kolejną próbę wystawienia pomnika Wyspiańskiemu, zgodę wyraziło Ministerstwo Kultury, a pierwsze środki finansowe na ten cel pochodziły z pieniędzy jakie pozostały po budowie Pomnika Grunwaldzkiego. W styczniu 1978 padła pierwsza propozycja lokalizacji pomnika na placu św. Ducha obok Teatru Słowackiego, potem pojawiła się kolejna na placu Szczepańskim i ostatnia przy Gmachu Nowym Muzeum Narodowego. Na pierwszy konkurs w lutym 1978 wpłynęło 77 prac, potem ogłoszono kolejny konkurs ostatecznie jednak do realizacji skierowano projekt, który nie wziął udziału w konkursie autorstwa Mariana Koniecznego, a sam autor zasiadał w komitecie budowy pomnika i jury konkursowym. 28 listopada 1982 w 75. rocznicę śmierci Wyspiańskiego dokonano uroczystego odsłonięcia pomnika. Na granitowym cokole pomnika o wysokości 1 m, jakby w chocholim tańcu tworząc korowód zastygła grupa spiżowych postaci z dramatów Wyspiańskiego: Jasiek, Żyd, Chochoł, Stańczyk i Isia z "Wesela", Stary Wiarus z "Warszawianki", Pallas Atena z "Nocy Listopadowej" otaczają kolumnę na której stoi Stanisław Wyspiański zamyślony w charakterystycznej młodopolskiej pelerynie. Odlew pomnika wykonały Gliwickie Zakłady Urządzeń Technicznych.

Collegium Paderevianum (tzw. Duże Paderevianum) – budynek należący do Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, a znajdujący się przy al. Mickiewicza 9 w Krakowie.

Centrum Dostępności Uniwersytetu Jagiellońskiego (CD UJ) – jednostka uczelni odpowiedzialna za koordynację działań wspierających studentów i doktorantów z niepełnosprawnościami oraz z trudnościami zdrowotnymi w procesie dydaktycznym i dostępie do badań naukowych. Misją CD UJ jest wyrównywanie szans edukacyjnych osób z niepełnosprawnościami oraz poszerzanie dostępności uczelni dla osób ze szczególnymi potrzebami. W realizacji tego celu, CD UJ współpracuje z osobami niepełnosprawnymi, rozpoznając ich potrzeby edukacyjne, a także z nauczycielami akademickimi, którzy znają specyfikę prowadzonych przez siebie zajęć oraz wymogi merytoryczne z nimi związane. W wyniku takiego współdziałania, także z wykorzystaniem najnowszych technologii wspierających, powstają indywidualne strategie edukacyjne wychodzące naprzeciw potrzebom osób z niepełnosprawnościami, które są wdrażane w procesie studiowania lub prowadzeniu badań naukowych.

Rogatka Wolska – dawna rogatka miejska w Krakowie, przy ulicy Marszałka Józefa Piłsudskiego 29, na Piasku.

Kamienica przy ulicy Wenecja 4a – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy ulicy Wenecja, na Piasku. Kamienica została wzniesiona w 1936 roku według projektu architekta Franciszka Mączyńskiego. Budynek został wpisany do gminnej ewidencji zabytków. Znajduje się na obszarze Piasku, którego układ urbanistyczny został wpisany 15 października 2015 do rejestru zabytków.