TopWare Interactive

Ulica Norberta Barlickiego – ulica w centrum Bielska-Białej na historycznym Dolnym Przedmieściu (w administracyjnej dzielnicy Śródmieście Bielsko). Ma długość 300 m i biegnie południkowo od placu Franciszka Smolki do ulicy Wałowej, krzyżując się jedynie z ulicą 11 Listopada, głównym deptakiem miasta, i jej przedłużeniem – Przechodem Schodowym. Jest w całości drogą jednokierunkową (ruch odbywa się wyłącznie z północy na południe, od ul. Wałowej do pl. Smolki) i na większym odcinku jezdnia zajmuje tylko połowę jej szerokości. Pierwotnie jako Droga Pszczyńska była główną drogą wyjazdową w kierunku północnym, w swoim początkowym odcinku posiadającą zabudowę przemysłową. W 1855 awansowała do roli jedynej drogi dojazdowej do dworca kolejowego. Szybko zapełniła się okazałymi kamienicami w stylu historyzmu i secesji, spośród których wiele mieściło hotele, choć już w 1890 straciła swoje znaczenie komunikacyjne, gdyż zbudowano nowy dworzec, do którego prowadziła dzisiejsza ulica 3 Maja. Mimo to aż do 1939 nosiła nazwę Kolejowa i jeszcze w okresie międzywojennym znajdowało się tu wiele hoteli. Jednocześnie była jedną z dwóch głównych ulic bielskiej dzielnicy żydowskiej. Współcześnie przeważa funkcja handlowo-usługowa.

Plac Franciszka Smolki – plac w centrum Bielska-Białej (w administracyjnej dzielnicy Śródmieście Bielsko) u zbiegu ulic Wzgórze, Barlickiego, Cechowej i Stojałowskiego, historyczny Dolny Rynek (Niederring) – rynek Dolnego Przedmieścia. Historia Dolnego Rynku sięga schyłku średniowiecza gdy zaczęło rozwijać się dolne (północno-wschodnie) przedmieście Bielska. W końcu XVIII wieku rejon ten stał się kolebką bielskiego przemysłu. Na przełomie XIX i XX wieku zabudowa placu, noszącego wówczas nazwę Giełdowego (Börsenplatz), uległa wielkim przekształceniom – stopniowo zlikwidowano wszystkie obiekty przemysłowe i wyburzono budynki z I połowy XIX wieku, których miejsce zajęły nowe kamienice w stylu secesji i historyzmu. Ostatnią dużą zmianą w wyglądzie placu Smolki (nazwa ta zaczęła funkcjonować po 1918) była w 1973 budowa mostu łączącego go z ulicą Stojałowskiego, w wyniku czego wyburzeniu uległa zabudowa ulicy Nad Ścieżką zamykająca plac od wschodu.

Dom Modlitwy Towarzystwa Newe Szalom (Nweh Shalom Israelitischer Bethausverein; Newe Szalom: hebr. ‏נווה שלום‎; pol. Oaza pokoju) – synagoga, która znajdowała się w Bielsku (dzisiejsze Bielsko-Biała), na Dolnym Przedmieściu, przy ulicy Steggasse/Nad Ścieżką 7. Zlikwidowana podczas II wojny światowej.

Hotel President (Prezydent, Kaiserhof) – zabytkowy gmach hotelowy usytuowany Bielsku-Białej, na historycznym Dolnym Przedmieściu, przy ulicy 3 Maja 12. Powstał w latach 1892–1893 i jest utrzymany w stylu neorenesansowym, od 2019 pozostaje częściowo nieużytkowany.

Pomnik Reksia w Bielsku-Białej – pomnik-fontanna w centrum Bielska-Białej, na placu pomiędzy ul. 11 Listopada i S. Stojałowskiego, nad rzeką Białą, na szlaku Bajkowe Bielsko-Biała. Został odsłonięty 3 sierpnia 2009 roku. Przedstawia psa Reksia, głównego bohatera serialu animowanego, którego twórcą był Lechosław Marszałek, produkowanego w latach 1967–1988 w bielskim Studiu Filmów Rysunkowych. Pomnik przedstawia Reksia stojącego na tylnych łapach, jedną z przednich trzyma przy pysku, drugą wskazuje na fontannę. Rzeźba jest odlana z brązu, ma 90 cm wysokości i waży 130 kilogramów. Powstała w odlewni metali Wiesława Wojdaka. Integralną częścią pomnika jest fontanna w kształcie przeciętego na cztery części jajka, z którego wypływa woda. Pomnik wykonał Jerzy Mikler z Bielska-Białej.

Tunel kolejowy w Bielsku-Białej – tunel kolejowy o długości 268 m na linii kolejowej nr 139, biegnący pod fragmentem ścisłego centrum Bielska-Białej – placem przed budynkiem hotelu President, ul. 3 Maja, pl. Chrobrego i ul. Zamkową. Od północnego wlotu do połowy długości mieści dwa tory, potem zwęża się do jednego (choć jest miejsce na drugi). Wysokość tunelu wynosi 6 m, jego strop znajduje się 1,5 m pod poziomem jezdni.

Pomnik Syrenki w Bielsku-Białej – pomnik–fontanna w centrum Bielska-Białej, na placu przylegającym do ulicy 3 Maja, od którego odchodzi Przechód Schodowy, w sąsiedztwie Domu Technika i hotelu President. Przedstawia warszawską Syrenkę, w kształcie bardzo zbliżonym do pomnika Syreny w Warszawie. Pomnik dłuta Ryszarda Sroczyńskiego powstał w 1954 roku. Został ufundowany przez Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy w podzięce za wkład mieszkańców Bielska-Białej w finansowanie odbudowy Warszawy. W czasie remontu Przechodu Schodowego w latach 2007–2008 pomnik został odrestaurowany i przeniesiony o kilka metrów w celu lepszej ekspozycji.

Synagoga w Bielsku-Białej – gminny dom modlitwy znajdujący się w Bielsku-Białej, przy ulicy 3 Maja 7. Synagoga została założona w latach 90. XX wieku w budynku Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Bielsku-Białej. Została przeniesiona z dawnego lokalu mieszczącego się przy ulicy Adama Mickiewicza 26. Nabożeństwa odbywają się regularnie we wszystkie szabaty oraz święta. We wnętrzu synagogi, na ścianie wschodniej, pomiędzy dwoma oknami znajduje się drewniany Aron ha-kodesz, który wieńczą dwa lichtarze oraz tablice Dekalogu. Drzwi szafy zasłania granatowy parochet z lambrekinem ufundowany przez Ashera i Shifrę Scharfów ze Stanów Zjednoczonych. Na środku sali stoi bima przykryta granatową kotarą, również ufundowaną przez rodzinę Scharfów. Na ścianie północnej znajduje się niewielkie podium, na którym zapalane są świece w rocznicę śmierci danej osoby. Na ścianie tej wyeksponowano również inny parochet. W synagodze przechowywany jest obecnie oryginalny parochet pochodzący z nieistniejącej obecnie synagogi Maharszala w Lublinie.

Gmina Wyznaniowa Żydowska w Bielsku-Białej (he. הקהילה היהודית בילסקו ביאלה, niem. Israelitische Kultusgemeinde in Bielitz-Biala, ang. The Jewish Community in Bielsko-Biała, czes. Židovská obec v Bílsku-Bělé) – gmina żydowska z siedzibą w Bielsku-Białej, będąca członkiem Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP. Obecnie swoim zasięgiem obejmuje teren byłego województwa bielskiego.

Galeria Bielska BWA – galeria sztuki współczesnej będąca samorządową instytucją kultury miasta Bielska-Białej. Prowadzi działalność wystawienniczą, wydawniczą, dokumentacyjną i edukacyjną. Jest organizatorem Biennale Malarstwa Bielska Jesień oraz Bielskiego Festiwalu Sztuk Wizualnych.

Teatr Lalek Banialuka – teatr lalek założony w 1947 w Bielsku-Białej przez artystów plastyków Jerzego Zitzmana i Zenobiusza Zwolskiego. Jego siedzibą jest budynek przy ul. A. Mickiewicza 20 na Dolnym Przedmieściu, wzniesiony w 1934 jako żydowski dom kultury im. Chaima Nachmanna Bialika. W miejscu placu przed teatrem w latach 1881–1940 stała bielska synagoga. Ze swoimi przedstawieniami Teatr Banialuka odwiedził kilkadziesiąt krajów świata, wśród nich Japonię, Chile i Stany Zjednoczone. Od 1966 Banialuka jest organizatorem Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Lalkarskiej. W 2007 w konkursie wzięło 13 krajów: Francja, Niemcy, Iran, Portugalia, Słowacja, Włochy, Czechy, Serbia, Hiszpania, Austria, Bułgaria, Rosja i Polska. Teatr Lalek Banialuka wystąpiła poza konkursem i zaprezentował 3 przedstawienia: Przemiana, Królowa Śniegu i Antygona. Uczestniczyła również w wielu innych festiwalach teatralnych, m.in. w Edynburgu, Awinione, Cividale del Friuli, Nowym Jorku i Charleville-Mezieres oraz przeglądach, na których była wielokrotnie nagradzana. Banialuka również organizuje warsztaty dla najmłodszej i nieco starszej publiczności, które są prowadzone przez doświadczonych aktorów. W latach 2005–2019 dyrektorem Banialuki była Lucyna Kozień, redaktorka naczelna czasopisma „Teatr Lalek” i Członek Zarządu Polskiego Ośrodka Lalkarskiego POLUNIMA. Od 2019 funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego sprawuje Jacek Popławski.

Ulica 11 Listopada – główny deptak Bielska-Białej i jego tradycyjne centrum handlowe. Ma długość około 900 m i biegnie równoleżnikowo od ulicy Barlickiego na Dolnym Przedmieściu przez historyczne centrum Białej do ulicy Lwowskiej w granicach osiedli administracyjnych Śródmieście Bielsko oraz Biała Wschód. W obecnym kształcie powstała w latach 1780–1781 jako część traktu środkowogalicyjskiego i była główną ulicą oraz osią urbanistyczną Białej. Od samego początku koncentrowało się na niej życie handlowe, rozrywkowe i towarzyskie zarówno Białej, jak i – w mniejszym stopniu – Bielska. W strefę pieszą zaczęła być przekształcana w latach 70. XX wieku. Charakterystyczna dla przede wszystkim bialskiego odcinka ulicy jest zabudowa w tzw. stylu józefińskim z końca XVIII wieku, oprócz niej znajdują się tu liczne zabytki reprezentujące różne style architektoniczne kolejnych stuleci, a także kilka przykładów architektury współczesnej.