Kamienica przy ulicy Włodkowica 8 we Wrocławiu

Kładka Radiowej Trójki – wybudowana w roku 2009, do 2015 nosząca nieoficjalną nazwę Świebodzkiej, kładka nad fosą łącząca pl. Orląt Lwowskich z Promenadą Staromiejską (jej odcinkiem noszącym nazwę: Bulwar Tadka Jasińskiego) i następnie z ul. Pawła Włodkowica. Jest to przeprawa przeznaczona dla ruchu pieszego i rowerowego. Konstrukcja kładki (dźwigary, poprzecznice) wykonana jest z drewna klejonego. Balustrady wykonane zostały ze szkła hartowanego z pochwytami drewnianymi. Na przeprawie zamontowano specjalną iluminację. Projektantem kładki jest architekt Tomasz Boniecki.

Bulwar Tadka Jasińskiego – bulwar we Wrocławiu położony w obrębie Starego Miasta, przebiegający nad Fosą Miejską. Bulwar ten obejmuje pas zieleni pomiędzy fosą, a ulicą Pawła Włodkowica, na odcinku od placu Jana Pawła II, do ulicy Krupniczej. Stanowi część Promenady Staromiejskiej. Nazwa bulwaru nadana uchwałą Rady Miejskiej Wrocławia nr LVI/3317/06 z dnia 5 października 2006 r., upamiętnia postać Tadeusza Jasińskiego.

Kamienica przy ulicy Włodkowica 5–9 – zabytkowa kamienica we Wrocławiu, przy ulicy Pawła Włodkowica.

Koszary Grenadierów we Wrocławiu (Elfer Kaserne) – budynek położony we Wrocławiu przy obecnej ulicy Podwale pod numerami 27 i 28, wybudowany pierwotnie z przeznaczeniem na koszary. W budynku tym początkowo zlokalizowano koszary Kirasjerów, później Grenadierów. Po II wojnie światowej budynek stał się obiektem użyteczności publicznej, a także służył wielu instytucjom i firmom. Budynek został wpisany do rejestru zabytków, jako obiekt z 1835 r., pod nr rej.: A/676/506/Wm, wpis z 25.01.1993 r.

Kościół św. Trójcy (niem. St.-Trinitatis-Kirche) – świątynia, która znajdowała się we Wrocławiu przy ulicy Tęczowej, na terenie obecnego parku Lesława Węgrzynowskiego, stanowiła część kompleksu świątynno-szpitalnego. Zniszczona podczas II wojny światowej.

Kamienica Pokoyhof, Kamienica „Pokoyhof” – zabytkowa kamienica we Wrocławiu, będąca częścią Pasażu Pokoyhofa. Była pierwszą kamienicą w mieście wzniesioną w stylu neogotyckim i największym ówcześnie przedsięwzięciem architektonicznym na terenie staromiejskim.

Wrocław Świebodzki – nieczynna stacja i dworzec kolejowy w ścisłym centrum Wrocławia przy placu Orląt Lwowskich na Przedmieściu Świdnickim (800 m od Rynku, 1,5 km od stacji Wrocław Główny), najstarszy z trzech zachowanych do dziś z infrastrukturą (torowiska, perony i rozjazdy) pasażerskich dworców kolejowych we Wrocławiu, jednak od 1991 wyłączony z eksploatacji kolei (w jego budynkach znajduje się dziś teatr i firmy handlowo-usługowe). Planowane jest ponowne uruchomienie kursów pociągów, jednak dopiero w 3. dekadzie XXI wieku.

Plac Orląt Lwowskich we Wrocławiu (Elfer Platz, Berliner Platz, Braniborski, Sergiusza Kirowa) – plac położony we Wrocławiu na Przedmieściu Mikołajskim w obrębie byłej dzielnicy Stare Miasto. Stanowi ważny węzeł komunikacyjny w mieście. Swym zasięgiem obejmuje dwa place o nieregularnych kształtach.

Zespół budynków mieszkalno-usługowych przy ulicy marsz. Józefa Piłsudskiego 2-10 we Wrocławiu – zespół budynków położony we Wrocławiu przy ulicy marsz. Józefa Piłsudskiego pod numerami od 2 do 10 na osiedlu Przedmieście Świdnickie. Zespół ten obejmuje cztery mieszkalne budynki punktowe oraz cztery budynki handlowo-usługowe. Budynki te zostały zbudowane w ramach budowy osiedla mieszkaniowego plac PKWN (z wyłączeniem dwóch budynków handlowo-usługowych). Zespół zabudowy powstał w zakresie budynków mieszkalnych na przełomie lat 50. i 60. XX wieku (do 1961 r.), dwa budynki handlowo usługowe w latach 60. XX wieku, a dwa kolejne powstały dopiero w latach 90. XX wieku, ale w lokalizacjach przewidzianych przez pierwotny projekt. Budynki mieszkalne zaprojektował Konrad Jarodzki. Zespół ten wyróżnia się na tle innych obiektów zbudowanych w ramach wymienionego osiedla zarówno pod względem układu urbanistycznego, jak i architektury samych obiektów, w szczególności budynków mieszkalnych, których oceny są zdecydowanie pozytywne, wręcz wyrażane są opinie o ich awangardowości, a projekt został wykorzystany także w innych lokalizacjach. Były to pierwsze w mieście punktowce. Zostały one potocznie nazwane wówczas czworaczkami. Niedługo po ich wybudowaniu w 1961 r. wygrały plebiscyt Słowa Polskiego na Dom Wrocławia otrzymując wróżenie z tytułem Mister Wrocławia. Cały zespół zabudowy został ujęty w gminnej ewidencji zabytków.

Dzielnica mieszkaniowa Plac PKWN – fragment większego założenia urbanistycznego jakim jest osiedle mieszkaniowe Plac PKWN, wyróżnione poprzez uznanie i objęcie go ochroną jako dobra kultury współczesnej. Dzielnica mieszkaniowa Plac PKWN położona jest we Wrocławiu w obrębie osiedla Przedmieście Świdnickie. Zbudowana została w ramach wyżej wymienionego osiedla w drugiej połowie lat 50. i w latach 60. XX wieku. Część zabudowy położonej w ramach niniejszej dzielnicy mieszkaniowej, tj. zespół budynków mieszkalno-usługowych przy ulicy marsz. Józefa Piłsudskiego 2-10, została także objęta ochroną w ramach gminnej ewidencji zabytków.

XII Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego we Wrocławiu – szkoła średnia znajdująca się przy pl. Orląt Lwowskich 2a we Wrocławiu. Istnieje od 1956 r., gdy budynek szkoły przejęło Towarzystwo Przyjaciół Dzieci. Założycielem szkoły był Czesław Mościcki. Od 1963 r. patronem szkoły jest Bolesław Chrobry. 16 września 2006 odbyły się uroczystości jubileuszowe z okazji 50-lecia Szkoły. W ogólnopolskim rankingu szkół średnich „Perspektyw” i „Rzeczpospolitej” w 2011 roku szkoła zajęła V miejsce we Wrocławiu, VI na Dolnym Śląsku i 68. w Polsce. W 2014 roku szkoła awansowała na miejsce 24. w Polsce i 3. na Dolnym Śląsku.

Cmentarz św. Barbary (I), niem. St. Barbara Friedhof lub Glacisfriedhof – dawny cmentarz protestancki, założony w roku 1774 przez parafię św. Barbary we Wrocławiu. W odróżnieniu od cmentarza przykościelnego tej parafii, zlokalizowany został na zewnątrz linii fortyfikacji miejskich, na Przedmurzu Mikołajskim (niem. Nicolai Glacis), na zachód od skrzyżowania obecnych ulicy Sokolniczej (niem. Jahnstraße) i pl. Orląt Lwowskich na przedłużeniu Braniborskiej (niem. Berliner Straße). Aż do końca I dekady XIX wieku (tj. do likwidacji murów miejskich Wrocławia zarządzonej po kapitulacji garnizonu pruskiego przed wojskami napoleońskimi i ich wkroczeniu do miasta w 1807 r.) na terenie cmentarza znajdowały się wojskowe koszary i urządzenia fortyfikacyjne. Oprócz parafii św. Barbary cmentarz służył także Zgromadzeniu Sióstr św. Elżbiety, które prowadziło szpital dla kobiet. Cmentarz przestał funkcjonować około roku 1865 (działał już wówczas, od co najmniej 1852 roku, drugi cmentarz parafii św. Barbary), a zlikwidowany został w pierwszej dekadzie XX wieku. Wówczas na jego miejscu utworzono plac zabaw i niewielki park. Obecnie znajduje się tu boisko XII Liceum Ogólnokształcącego im. Bolesława Chrobrego we Wrocławiu.