Pomnik Chłopca Węgierskiego w Szczecinie

Willa Ippena – zabytkowa willa znajdująca się przy ulicy Piotra Skargi 14 w Szczecinie. Budynek został wzniesiony dla armatora Hermanna Otto Ippena, projektantem był Gustav Gauss. Prace budowlane rozpoczęły się w drugiej połowie 1927 roku. Początkowo miała to być neobarokowa willa z ozdobnym szczytem fasady, jednak podczas budowy dokonano modyfikacji projektu, znacznie go upraszczając. Budowę ukończono w październiku 1928 roku, odbiór miał natomiast miejsce w styczniu następnego roku. Utrzymana w modernistycznej formie z elementami neobaroku willa otoczona jest wysokim murem oporowym. W latach 30. XX wieku właścicielem willi stało się miasto. W 1935 roku przekazano ją na mieszkanie służbowe generałowi Johannesowi Blaskowitzowi, wówczas dowódcy II Korpusu Armijnego w Szczecinie. Pozostał on jej formalnym właścicielem do końca II wojny światowej, pomimo iż później przebywał już poza miastem. W 1945 roku obiekt zajęła armia radziecka. Następnie mieścił się tu konsulat ZSRR (1948–1960 i 1971–1991), a następnie Federacji Rosyjskiej (1991–1998). W 1998 roku w willi znalazł swoją siedzibę Północno-Zachodni Oddział Regionalny Powszechnego Banku Kredytowego. W 1999 roku budynek przeszedł generalny remont. W 2009 roku w willi ulokowano Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej szczecińskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej oraz Oddziałową Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

Willa Krugera – zabytkowa willa znajdująca się przy ulicy Moniuszki 20 w Szczecinie. Budynek został wzniesiony dla fabrykanta Emila Krugera. Prace budowlane rozpoczęto w marcu 1928 roku i sfinalizowano pod koniec roku. Willa, zaprojektowana przez architekta Schula, utrzymana jest w formie modernistycznej z elementami art déco. W symetrycznej frontowej fasadzie znajdują się regularnie rozmieszczone okna o zróżnicowanych rozmiarach flankowane pilastrami oraz umieszczony centralnie portyk. W 1939 roku właścicielem budynku został Gebhard Holtz. Willa przetrwała nienaruszona II wojnę światową, po jej zakończeniu przez szereg lat stała jednak nieużytkowana. Dopiero w latach 60. przekazano ją na potrzeby służby zdrowia. Najpierw do 1997 roku mieściła się w niej Wojewódzka Przychodnia Alergologiczna, później natomiast biura Zachodniopomorskiej Regionalnej Kasy Chorych. W 2001 roku willę nabyła firma Duo S.A., zaś w 2005 roku jej właścicielem została firma RCI Sp. z o.o.

Plac Jasne Błonia im. Jana Pawła II – szeroki zieleniec, znajdujący się na północ od gmachu szczecińskiego Urzędu Miejskiego, ograniczony ulicami Michała Ogińskiego, Karola Szymanowskiego i Stanisława Moniuszki. Od północnego zachodu przechodzi w Park Kasprowicza.

Pomnik Czynu Polaków (potocznie: Pomnik Trzech Orłów) – pomnik znajdujący się w Szczecinie w Parku Kasprowicza vis-à-vis Jasnych Błoni. Zaprojektowany został przez Gustawa Zemłę, a odsłonięty w 1979 roku.

109 Szpital Wojskowy z Przychodnią Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Szczecinie (109 SzWzP SP ZOZ) – szpital sformowany 9 grudnia 1944 jako 12 Polowy Ruchomy Szpital Chirurgiczny w składzie 2 Armii Wojska Polskiego, przemieszczał się z frontem od Czemiernik po Ruszów k. Zgorzelca; po wojnie stacjonował w Starogrodzie (Stargard); od 14 sierpnia 1945 w Szczecinie przy ul. Piotra Skargi 9–11, od 1 stycznia 1999 funkcjonuje jako 109 Szpital Wojskowy z Przychodnią (SP ZOZ); nadzorowany przez Ministra Obrony Narodowej.

Chorągiew Zachodniopomorska ZHP – jednostka terenowa Związku Harcerstwa Polskiego. Działa na terenie województwa zachodniopomorskiego. Siedzibą władz Chorągwi jest Szczecin.

Pomnik Jana Pawła II w Szczecinie – spiżowy posąg na postumencie z kostki granitowej, ustawiony na szczecińskich Jasnych Błoniach naprzeciw Pomnika Czynu Polaków, upamiętniający papieża Jana Pawła II i mszę odprawioną w tym miejscu 11 czerwca 1987 roku (III wizyta w Polsce).

Parafia pod wezwaniem Świętej Rodziny w Szczecinie – parafia należąca do dekanatu Szczecin-Niebuszewo, archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Jedna z parafii rzymskokatolickich w Szczecinie. Została erygowana w 1945. Mieści się przy ulicy Królowej Korony Polskiej. Parafią tą kierowali od 1945 r.: ks. prob. Tadeusz Załuczkowski, ks. prob. Andrzej Czechowicz, ks. prob. inf. Zygmunt Szelążek, ks. prob. Wenancjusz Borowicz, ks. prob. Józef Cyrulik, ks. prob. Jan Szczepańczyk i inni.

Kościół św. Rodziny w Szczecinie – modernistyczny wybudowany pierwotnie dla parafii ewangelickiej. Nosił wówczas wezwanie św. Krzyża (Kreuzkirche). Obiekt mieści się przy obecnej ulicy Królowej Korony Polskiej 28 w Szczecinie.

Willa Gerloffa – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 97 w Szczecinie. Budynek stanął na działce należącej pierwotnie do Johannesa Quistorpa, który 5 sierpnia 1873 roku przedłożył policji budowlanej projekt budowy neorenesansowej willi z asymetrycznie usytuowaną wieżą. Zamierzenie nie doczekało się jednak realizacji i 21 września 1875 roku mistrz ciesielski Carl Gerloff złożył nowy projekt, przewidujący budowę prostej, parterowej willi. Prace budowlane ruszyły w listopadzie 1875 roku. W trakcie prac pierwotna koncepcja została zmodyfikowana i obiekt został powiększony o dodatkową kondygnację. Stan surowy zamknięto 22 kwietnia 1876 roku, zaś odbiór budynku miał miejsce 28 maja tegoż roku. Po zakończeniu prac Gerloff za niewielką cenę zakupił willę i sam w niej zamieszkał. Już w 1880 roku odsprzedał ją jednak lekarzowi Emilowi Jütte. Po jego śmierci w 1906 roku w budynku mieszkała wdowa po nim, Emilia z domu von Zastrow, zaś 1 lutego 1909 roku nabył go za sumę 62 500 marek Erwin Carnuth, właściciel hurtowni śledzi. Po śmierci Carnutha w 1926 roku wdowa po nim, Else Carnuth, sprzedała willę kapitanowi żeglugi Franzowi Dreyerowi. 11 lutego 1931 roku willę zakupili prawnik Viktor Knipp z żoną Erną, którzy mieszkali w niej do końca II wojny światowej. Utrzymana w neorenesansowych formach bryła budynku nawiązuje swoją architekturą do zaprojektowanej przez Gottfrieda Sempera Willi Rossa w Dreźnie. W fasadzie frontowej znajduje się wejście z portykiem wspartym na jońskich kolumnach, do którego prowadzą monumentalne schody. W środkowej części drugiej kondygnacji, ponad portykiem, belkowanie podtrzymywane jest przez kariatydy. Po 1945 roku w willi urządzona została Przychodnia Zdrowia Szkół Wyższych.

Willa Nellego – zabytkowa willa znajdująca się przy ul. Słowackiego 3 w Szczecinie. Wzniesiona w 1880 roku w stylu eklektycznym z przewagą elementów neorenesansowych. Jej pierwszym właścicielem był mistrz budowlany Emil Otto. Bogato zdobiony budynek od frontowej strony posiada ryzalit zwieńczony tympanonem, z półkolumnami jońskimi w dolnej kondygnacji i neoromańskim triforium z półkolumnami korynckimi na piętrze. W płycinach okiennych znajdują się wici akantowe, wewnątrz zaś dwa plafony ozdobione scenami bachanaliów. Przed wejściem nasadzono szpaler lip, od strony zachodniej rośnie zaś rozłożysty klon. W 1905 roku willę nabył właściciel pobliskiego browaru Willy Nelle, dokonując jej rozbudowy. Dobudowano wówczas stajnię i powozownię, na tyłach utworzono ogród ciągnący się aż do obecnej ulicy Barnima III, samą zaś willę ozdobiono w większości niezachowanymi do czasów obecnych dekoracjami. W okresie międzywojennym willa należała do mistrza dekarskiego Paula Gläsera. W latach 30. założono instalację gazową i centralne ogrzewanie. W latach 1945–1947 w budynku działała szkoła MO, później pełnił on funkcje mieszkalne. W 1959 roku ulokowano w nim przychodnię pediatryczną. Po 1996 roku budynek przeszedł w ręce prywatne, kilkakrotnie zmieniając właścicieli. Niezagospodarowany, popadł w ruinę. 21 października 2017 roku w opuszczonym i zdewastowanym budynku zawalił się dach. W marcu 2018 roku rozpoczęto prace remontowe, mające przywrócić willi dawny blask. Odbiór prac remontowo-konserwatorskich miał miejsce w kwietniu 2020 roku.

Urząd Miasta Szczecin (pot. „Szpinakowy Pałac”) – jednostka organizacyjna (urząd miejski) miasta Szczecina (również budynek).