place

Chorągiew Zachodniopomorska ZHP

Chorągwie Związku Harcerstwa PolskiegoOrganizacje w województwie zachodniopomorskimZalążki sekcji artykułów

Chorągiew Zachodniopomorska ZHP – jednostka terenowa Związku Harcerstwa Polskiego. Działa na terenie województwa zachodniopomorskiego. Siedzibą władz Chorągwi jest Szczecin.

Fragment artykułu z Wikipedii Chorągiew Zachodniopomorska ZHP (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy).

Chorągiew Zachodniopomorska ZHP
Auguststraße, Gelsenkirchen Erle (Gelsenkirchen-Ost)

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Chorągiew Zachodniopomorska ZHPCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 53.439361 ° E 14.539306 °
placePokaż na mapie

Adres

Auguststraße 47
45891 Gelsenkirchen, Erle (Gelsenkirchen-Ost)
Nordrhein-Westfalen, Deutschland
mapOtwórz w Mapach Google

Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Willa Hermanna Ippena w Szczecinie
Willa Hermanna Ippena w Szczecinie

Willa Ippena – zabytkowa willa znajdująca się przy ulicy Piotra Skargi 14 w Szczecinie. Budynek został wzniesiony dla armatora Hermanna Otto Ippena, projektantem był Gustav Gauss. Prace budowlane rozpoczęły się w drugiej połowie 1927 roku. Początkowo miała to być neobarokowa willa z ozdobnym szczytem fasady, jednak podczas budowy dokonano modyfikacji projektu, znacznie go upraszczając. Budowę ukończono w październiku 1928 roku, odbiór miał natomiast miejsce w styczniu następnego roku. Utrzymana w modernistycznej formie z elementami neobaroku willa otoczona jest wysokim murem oporowym. W latach 30. XX wieku właścicielem willi stało się miasto. W 1935 roku przekazano ją na mieszkanie służbowe generałowi Johannesowi Blaskowitzowi, wówczas dowódcy II Korpusu Armijnego w Szczecinie. Pozostał on jej formalnym właścicielem do końca II wojny światowej, pomimo iż później przebywał już poza miastem. W 1945 roku obiekt zajęła armia radziecka. Następnie mieścił się tu konsulat ZSRR (1948–1960 i 1971–1991), a następnie Federacji Rosyjskiej (1991–1998). W 1998 roku w willi znalazł swoją siedzibę Północno-Zachodni Oddział Regionalny Powszechnego Banku Kredytowego. W 1999 roku budynek przeszedł generalny remont. W 2009 roku w willi ulokowano Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej szczecińskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej oraz Oddziałową Komisję Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu.

Zbiorowe zatrucie alkoholem w Szczecinie

Zbiorowe zatrucie alkoholem w Szczecinie – wydarzenia, do których doszło w Szczecinie we wrześniu 1950. Około 150 osób zatruło się alkoholem metylowym, z czego 16 śmiertelnie. 27 cystern ze spirytusem metylowym przyjechało na stację Szczecin Port Centralny 3 i 5 września 1950 – był to transport z Czechosłowacji do Szwecji. Metanol przelano 19 września i wtedy doszło do kradzieży, którą ułatwił fakt, że cysterny stały na nieoświetlonym torze, poza tym kontrolę nad transportem sprawował tylko jeden celnik. Dokładnej ilości ukradzionego alkoholu nie ustalono, przypuszcza się, że mogło to być ok. 100 litrów. Tego samego wieczora do kliniki okulistycznej zgłosił się mężczyzna skarżący się na problemy ze wzrokiem. Następnego dnia kolejni chorzy pojawili się w klinice z podobnymi objawami; pięciu umarło 2 godziny od chwili zgłoszenia; w ciągu trzech pierwszych dni zmarło 10 osób, a do szpitali do 21 września zgłosiło się ok. 30 osób. Dopiero po trzech dniach – 22 września – w dziennikach „Głos Szczeciński” i „Kurier Szczeciński” pojawił się komunikat, w którym ostrzegano przed konsumpcją alkoholu z nieznanych źródeł, a tych, którzy spożyli jakąkolwiek ilość, wzywano do stawienia się do szpitala. Wśród zatrutych byli ludzie różnych profesji i z różnych środowisk. Władze miejskie wydały zakaz sprzedaży alkoholu poza winem i piwem, zarówno w sklepach, jak i w wyszynku. Do miasta przyjechali specjaliści toksykolodzy, m.in. z Poznania. Zorganizowano również akcję oddawania krwi. Wydano zakaz zgromadzeń i manifestacji, a w miejsca, w których pojawiły się plotki, wysyłano agitatorów PZPR. Ogólnie do szpitali zgłosiło się ok. 150 osób. Po opanowaniu sytuacji władze przeprowadziły kampanię antyalkoholową.

Szczecin
Szczecin

Szczecin (niem. Stettin) – miasto na prawach powiatu w północno-zachodniej Polsce, stolica i największe miasto województwa zachodniopomorskiego, położone na Pobrzeżu Szczecińskim, nad Odrą i jeziorem Dąbie. Szczecin jest uznawany za historyczną stolicę Pomorza Zachodniego i księstwa pomorskiego; później w granicach Szwecji, Brandenburgii, Prus i Niemiec. Od 1945 należy do Polski (tym samym stanowi część tzw. Ziem Odzyskanych). Od 20 lipca 2023 jest piątym pod względem zajmowanej powierzchni (300,62 km² z czego prawie 24% zajmują grunty pod wodami) i siódmym pod względem liczby ludności miastem Polski. Znajduje się w centrum aglomeracji szczecińskiej (jednej z 8 polskich metropolii według ESPON). Dzięki nadgranicznemu położeniu i bliskości (ok. 100 km) Morza Bałtyckiego, dostępnego przez żeglowną Odrę oraz Zalew Szczeciński, Szczecin stał się ośrodkiem gospodarczym regionu. Znajdują się tu port morski, stocznie remontowe, jachtowe oraz żeglugi morskiej. Miasto jest ośrodkiem turystycznym z dużą liczbą zabytków. Stanowi centrum akademickie (5 uczelni publicznych i 5 niepublicznych) i kulturalne (opera i operetka, liczne teatry, muzea i ośrodki kultury), jest także siedzibą katolickiej metropolii i wspólnie z diecezją wrocławską – siedzibą diecezji prawosławnej. Szczecin oddziałuje także na niemieckie obszary przygraniczne: wschodnią część Meklemburgii-Pomorza Przedniego i brandenburski powiat Uckermark. Miasto otaczają trzy duże kompleksy leśne – puszcze: Wkrzańska na północy, Bukowa na południu oraz Goleniowska na wschodzie.

Willa Carla Gerloffa w Szczecinie
Willa Carla Gerloffa w Szczecinie

Willa Gerloffa – zabytkowa willa znajdująca się przy alei Wojska Polskiego 97 w Szczecinie. Budynek stanął na działce należącej pierwotnie do Johannesa Quistorpa, który 5 sierpnia 1873 roku przedłożył policji budowlanej projekt budowy neorenesansowej willi z asymetrycznie usytuowaną wieżą. Zamierzenie nie doczekało się jednak realizacji i 21 września 1875 roku mistrz ciesielski Carl Gerloff złożył nowy projekt, przewidujący budowę prostej, parterowej willi. Prace budowlane ruszyły w listopadzie 1875 roku. W trakcie prac pierwotna koncepcja została zmodyfikowana i obiekt został powiększony o dodatkową kondygnację. Stan surowy zamknięto 22 kwietnia 1876 roku, zaś odbiór budynku miał miejsce 28 maja tegoż roku. Po zakończeniu prac Gerloff za niewielką cenę zakupił willę i sam w niej zamieszkał. Już w 1880 roku odsprzedał ją jednak lekarzowi Emilowi Jütte. Po jego śmierci w 1906 roku w budynku mieszkała wdowa po nim, Emilia z domu von Zastrow, zaś 1 lutego 1909 roku nabył go za sumę 62 500 marek Erwin Carnuth, właściciel hurtowni śledzi. Po śmierci Carnutha w 1926 roku wdowa po nim, Else Carnuth, sprzedała willę kapitanowi żeglugi Franzowi Dreyerowi. 11 lutego 1931 roku willę zakupili prawnik Viktor Knipp z żoną Erną, którzy mieszkali w niej do końca II wojny światowej. Utrzymana w neorenesansowych formach bryła budynku nawiązuje swoją architekturą do zaprojektowanej przez Gottfrieda Sempera Willi Rossa w Dreźnie. W fasadzie frontowej znajduje się wejście z portykiem wspartym na jońskich kolumnach, do którego prowadzą monumentalne schody. W środkowej części drugiej kondygnacji, ponad portykiem, belkowanie podtrzymywane jest przez kariatydy. Po 1945 roku w willi urządzona została Przychodnia Zdrowia Szkół Wyższych.