Cna (rejon miński)

Zabłocie (biał. Забалоцце; ros. Заболотье, Zabołotje) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Borowlany. W granicach Rosji należała do ujezdu mińskiego w guberni mińskiej, a od 1919 roku do Białoruskiej SRR. W latach 1919–1920, po zajęciu przez Wojsko Polskie, znalazła się w okręgu mińskim pod Zarządem Cywilnym Ziem Wschodnich. Od 1938 roku wchodzi w skład obwodu mińskiego.

Drozdowa (biał. Дроздава; ros. Дроздово, Drozdowo) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Baraulany.

Kuropaty (biał. Курапа́ты, ros. Куропаты) – uroczysko na skraju Mińska na Białorusi, w którym odkryte zostały masowe groby ludzi rozstrzelanych przez NKWD w latach 1937–1941. Liczba ofiar nie jest dokładnie znana i może wynosić: według Aleha Bażełki, prokuratora generalnego Białorusi – do 7 tysięcy osób według Hienadzia Tarnauskiego, prokuratora generalnego Białoruskiej SRR – co najmniej 30 tysięcy osób według przewodnika Biełaruś – do 100 tysięcy osób według Zianona Pazniaka (artykuł w gazecie „Litaratura i mastactwa”) – od 100 tysięcy do 250 tysięcy osób według Zdzisława Winnickiego, prof. Uniwersytetu Wrocławskiego – 250 tysięcy osób według Normana Daviesa, brytyjskiego historyka – ponad ćwierć miliona osób. Od 1993 uroczysko Kuropaty znajduje się w Państwowym Spisie Zabytków Historyczno-Kulturowych Republiki Białorusi jako miejsce pochówku ofiar represji politycznych lat 30. i 40. XX w. Kuropaty mają status zabytku historyczno-kulturowego pierwszej kategorii, co według ustawy Republiki Białorusi „O ochronie dziedzictwa historyczno-kulturowego” odpowiada kategorii najbardziej unikatowych zabytków, których wartości duchowe, estetyczne i dokumentalne budzą zainteresowanie międzynarodowe. Kuropaty są jednym spośród kilku miejsc masowych egzekucji dokonywanych przez NKWD na terenie Mińska. Pozostałe to: cmentarz Kalwaryjski park Czeluskińców Mały Trościeniec (uroczysko Błagowszczyzna) Łoszycki Jar Drozdy Masiukowszczyzna. Badacze wskazują, iż egzekucje mogły odbywać się także na terenie fabryki traktorów, dawnego lotniska, dawnego cmentarza w pobliżu nieistniejącego moskiewskiego dworca autobusowego, cmentarza w pobliżu stacji metra Urucze, na terenie dzielnicy Komarówka, parku Tivoli.

Jakubowo (biał. Якубовічы, ros. Якубовичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Papiernia. W czasach Rzeczypospolitej ziemie te leżały w województwie mińskim. Odpadły od Polski w wyniku II rozbioru. W granicach Rosji wieś należała do ujezdu mińskiego w guberni mińskiej. Ponownie pod polską administracją w latach 1919–1920 w okręgu mińskim Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich.

Czyżewka (biał. Чыжоўка, ros. Чижовка) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Papiernia. Od południa graniczy z Mińskiem.

Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła i św. Eugeniusza de Mazenod w Mińsku – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w archidiecezja mińsko-mohylewskiej, w dekanacie Mińsk-Zachód, na Białorusi. Obejmuje obszar dzielnicy Zielona Łąka w Mińsku. Parafię prowadzą Misjonarze Oblaci.

Malinówka (biał. Малінаўка; ros. Малиновка, Malinowka) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Borowlany. W granicach Rosji należała do ujezdu mińskiego w guberni mińskiej, a od 1919 roku do Białoruskiej SRR. Ponownie pod polską administracją w latach 1919–1920 w okręgu mińskim Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich. Od 1938 roku wchodzi w skład obwodu mińskiego.

Cnianka (biał. Цнянка, ros. Цнянка) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Papiernia. Od południa graniczy z Mińskiem. Dawniej zaścianek. W czasach Rzeczypospolitej ziemie te leżały w województwie mińskim. Odpadły od Polski w wyniku II rozbioru. W granicach Rosji wieś należała do ujezdu mińskiego w guberni mińskiej. Ponownie pod polską administracją w latach 1919–1920 w okręgu mińskim Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich.

Monaster św. Elżbiety – prawosławny żeński klasztor w Mińsku, w jurysdykcji eparchii mińskiej. Monaster został założony w 1999 decyzją metropolity mińskiego i słuckiego, egzarchy Białorusi Filareta, poprzez przekształcenie w żeński klasztor żeńskiego bractwa św. Elżbiety. Organizacja ta powstała trzy lata wcześniej i zrzeszała kobiety pracujące bezpłatnie w szpitalu psychiatrycznym w Mińsku i otaczające opieką chorych i wykluczonych ze społeczeństwa. Początkowo organizacja była związana z soborem Świętych Piotra i Pawła w Mińsku. W grudniu 1999 poświęcona została pierwsza cerkiew klasztorna pod wezwaniem św. Mikołaja. W kolejnych latach wznoszone były dalsze obiekty monasterskie. W 2005 poświęcona została główna klasztorna cerkiew św. Elżbiety. Przy monasterze działają pracownie ikonopisarska, architektoniczna, konserwatorska, mozaiki, malarstwa ściennego, studio nagraniowe zajmujące się wydawaniem płyt z muzyką cerkiewną, wydawnictwo. W czasie pandemii Covid-19 w 2020 roku nabożeństwo wielkanocne odprawiało ponad tysiąc wiernych, przy czym na sto trzydzieści sióstr zakonnych u około stu stwierdzono zakażenie Covid-19. Podczas rosyjskiej inwazji na Ukrainę od 2022 r. klasztor zbierał datki na rzecz armii rosyjskiej pod przewodnictwem zakonnicy Aleksandry (prawdziwe nazwisko: Ludmiła Liachowa). Do września 2023 roku klasztor zakupił dla armii rosyjskiej dziewięć samochodów. Drony dostarczono także wojskom rosyjskim. Klasztor krytykowano także za udział w kampanii homofobicznej, wspieranie Aleksandra Łukaszenki i politycznie zwolnienia w 2020 r., a także za zarządzanie finansami.

Plac Bangalore (biał. Плошча Бангалор) — plac w Rejonie Sowieckim Mińska, stolicy Białorusi, położony na przecięciu ul. Maksima Bahdanowicza z ulicami Orłowską i Surganowa, w północnej części miasta, ok. 3 km od centrum. Nosi nazwę indyjskiego miasta Bengaluru, które jest miastem partnerskim Mińska od 1986 r. Wcześniej plac nosił imię Maksima Gorkiego. Odpowiednio, jeden z placów w Bengaluru nosi imię białoruskiej stolicy. Ruch na placu odbywa się po okręgu, jednak wskutek silnego potoku pojazdów z przylegających ulic, na rondzie powstają często korki. Plac Bangalore uważany jest za jedno z najbardziej kolizyjnych skrzyżowań Mińska. W 2010 roku planowana jest przebudowa układu komunikacyjnego placu. Plac Bangalore znany jest tego, że białoruskie władze, odmawiając opozycji prawa do przeprowadzania demonstracji na którymś z centralnych placów miasta, wyznaczają go jako miejsce zastępcze, gdzie demonstracja może legalnie się odbyć. Ze względu na znaczne oddalenie od centrum i charakter ruchu uliczego, nie jest to optymalne miejsce do prezentowania poglądów politycznych. Wielokrotnie dochodziło do starć demonstrantów z milicją, gdy ci odmawiali udania się na plac Bangalore i, mimo zakazu, udawali się do centrum. Jedną z bardziej znanych akcji białoruskiej opozycji był „Ostatni marsz na plac Bangalore”, kiedy to uczestnicy udali się nań, niosąc białe, puste transparenty. Protestowali w ten sposób przeciwko wyznaczaniu tego placu na miejsce mityngów.

Barawaja (biał. Баравая; ros. Боровая, Borowaja) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Borowlany. Barawaja leży przy węźle Mińskiej Obwodnicy Samochodowej z drogą magistralną M3. We wsi znajduje się lądowisko.

Akademija nawuk (biał. Акадэ́мія наву́к; ros. Академия наук) – stacja mińskiego metra położona na Linii Moskiewskiej, pomiędzy stacjami "Park Czaluskincau" i "Płoszcza Jakuba Kołasa", w pobliżu Narodowej Akademii Nauk Białorusi. Otwarta 26 czerwca 1984 r. razem z pierwszym odcinkiem mińskiego metra. Zaprojektowana przez architektów A. Zienzina i M. Pirogowa i wykonana z prefabrykowanych elementów żelbetowych. Na peronie znajdują się dwa rzędy betonowych filarów pokryte szarym marmurem. Ściany stacji są pokryte białym marmurem, a podłogi szarym polerowanym granitem. Do stacji prowadzą ruchome schody. Główne wejście do stacji znajduje się na skrzyżowaniu prospektu Niepodległości z ul. Tałbuchina.