Śląskie Muzeum Sztuk Pięknych we Wrocławiu

Plac Muzealny we Wrocławiu (Museumsplatz) – plac położony we Wrocławiu, na Przedmieściu Świdnickim, w obrębie Starego Miasta. Plac został wytyczony i działki rozparcelowane w XIX wieku, a następnie wybudowano tu w latach 1875-1880 siedzibę Śląskiego Muzeum Sztuk Pięknych, skąd zaczerpnięto nazwę dla placu .

Pomnik cesarza Fryderyka III we Wrocławiu (niem. Denkmal Kaiser Friedrich III.) – pomnik konny cesarza Fryderyka III Hohenzollerna, który znajdował się przed gmachem Śląskiego Muzeum Sztuk Pięknych. Posąg usunięto w 1945 roku.

Budynek loży masońskiej „Hermann zur Beständigkeit” – zabytkowy, narożny budynek znajdujący się u zbiegu placu Muzealnego 16 i ul. Druckiego-Lubeckiego 8 we Wrocławiu, obecnie klub policyjny „Śnieżka”. Był to największy i najbardziej reprezentacyjny gmach wrocławskich lóż wolnomularskich.

Hala Targowa nr II we Wrocławiu (niem. Markthalle Nummer 2) – hala targowa przy ul. Kolejowej, zbudowana według projektu Richarda Plüddemanna i Heinricha Küstera w latach 1906–1908, wyburzona w 1973 po zniszczeniach wojennych w 1945. Zbliżona pod względem konstrukcyjnym i architektonicznym Hala Targowa nr I, zaplanowana przez tych samych projektantów, wzniesiona w tym samym czasie przy ul. Piaskowej, zachowała się do dziś i daje wyobrażenie o kształcie zniszczonego obiektu.

Ulica Michała Bałuckiego – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Tadeusza Kościuszki z ulicą Józef Piłsudskiego, na osiedlu Przedmieście Świdnickie w dawnej dzielnicy Stare Miasto. Ulica ma 163 m długości.

Plac Legionów we Wrocławiu (Sonnenplatz, plac Słoneczny, plac PKWN) – plac położony we Wrocławiu, na Przedmieściu Świdnickim, w obrębie Starego Miasta. Stanowi ważny węzeł komunikacyjny w mieście i obejmuje najważniejsze skrzyżowanie w południowo-zachodniej części Starego Miasta, przez które przebiegała droga krajowa DK5.

Ulica Gabrieli Zapolskiej – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Józef Piłsudskiego z ulicą Wojciecha Bogusławskiego, na osiedlu Przedmieście Świdnickie w dawnej dzielnicy Stare Miasto. Ulica ma 127 m długości. Obejmuje ponadto sięgacz od długości 60 m. Przy ulicy znajduje się między innymi zabytkowy kompleks budynków Urzędu Miejskiego Wrocławia oraz budynek Teatru Polskiego.

Teatr Polski we Wrocławiu – teatr we Wrocławiu, samorządowa instytucja kultury, założony w 1949 jako Państwowy Teatr Dolnośląski we Wrocławiu; od 1969 nosi obecną nazwę; od 2020 dyrektorem teatru jest Jacek Gawroński. Teatr składa się z trzech scen: Sceny Kameralnej (przy ul. Świdnickiej 28), Sceny na Świebodzkim (Wrocław Świebodzki, pl. Orląt Lwowskich 20c) oraz Sceny im. Jerzego Grzegorzewskiego – mieszczącej się w głównej siedzibie Teatru Polskiego, przy ul. Gabrieli Zapolskiej 3.

Osiedle mieszkaniowe Plac PKWN – osiedle mieszkaniowe, z funkcjami usługowymi, zbudowane w drugiej połowie lat 50., w latach 60. oraz na początku lat 70. XX wieku we Wrocławiu. Położone jest w obrębie osiedla Przedmieście Świdnickie. Centralnym elementem układu urbanistycznego osiedla jest plac Legionów, noszący w latach realizacji i późniejszych do 1990 r. nazwę placu PKWN, od którego przyjęto nazwę dla całego zespołu planowanej i zrealizowanej zabudowy. Głównymi osiami komunikacyjnymi są tu ulice Józefa Piłsudskiego, Grabiszyńska i Sądowa, a ich skrzyżowanie jest ważnym węzłem komunikacyjnym. Przy nim położona jest charakterystyczna dominanta architektoniczna w postaci wieżowca Lotos. Zabudowa osiedla obejmuje budynki mieszkalne i mieszkalno-usługowe. Projekt opracowany został w biurze Miastoprojekt Wrocław przez zespół architektów, którym kierował Kazimierz Bieńkowski. Styl architektoniczny zabudowy zaliczany jest już do modernizmu, a budynki zostały zbudowane przy pomocy technologii uprzemysłowionej wielkoblokowej. W swoich założeniach przeznaczona była dla około dziesięciu tysięcy mieszkańców. Dominują pięciokondygnacyjne bloki, a oprócz tego pojedyncze zachowane kamienice oraz wspominany wieżowiec. W ich najbliższym otoczeniu zbudowano także inne obiekty użyteczności publicznej takie jak szkoły, przedszkola, przychodnię, pocztę i pawilony handlowo-usługowe. Część osiedla jako dzielnica mieszkaniowa Plac PKWN zostało uznane za dobro kultury współczesnej. Zbudowany w ramach osiedla zespół budynków mieszkalno-usługowych, tzw. punktowców przy ulicy Józefa Piłsudskiego 4-10 został także objęty ochroną w ramach gminnej ewidencji zabytków.

Ulica Joachima Lelewela – ulica położona we Wrocławiu, łącząca plac Legionów i ulicę Józef Piłsudskiego z ulicą Kolejową, na osiedlu Przedmieście Świdnickie w dawnej dzielnicy Stare Miasto. Ulica ma 237 m długości. Obejmuje ponadto sięgacz od długości 114 m. Przy ulicy znajduje się szereg obiektów zabytkowych, w tym wpisany do rejestru zabytków budynek, w którym niegdyś mieściła się Loża Masońska „Horus”.

Koszary Grenadierów we Wrocławiu (Elfer Kaserne) – budynek położony we Wrocławiu przy obecnej ulicy Podwale pod numerami 27 i 28, wybudowany pierwotnie z przeznaczeniem na koszary. W budynku tym początkowo zlokalizowano koszary Kirasjerów, później Grenadierów. Po II wojnie światowej budynek stał się obiektem użyteczności publicznej, a także służył wielu instytucjom i firmom. Budynek został wpisany do rejestru zabytków, jako obiekt z 1835 r., pod nr rej.: A/676/506/Wm, wpis z 25.01.1993 r.

Zespół budynków mieszkalno-usługowych przy ulicy marsz. Józefa Piłsudskiego 2-10 we Wrocławiu – zespół budynków położony we Wrocławiu przy ulicy marsz. Józefa Piłsudskiego pod numerami od 2 do 10 na osiedlu Przedmieście Świdnickie. Zespół ten obejmuje cztery mieszkalne budynki punktowe oraz cztery budynki handlowo-usługowe. Budynki te zostały zbudowane w ramach budowy osiedla mieszkaniowego plac PKWN (z wyłączeniem dwóch budynków handlowo-usługowych). Zespół zabudowy powstał w zakresie budynków mieszkalnych na przełomie lat 50. i 60. XX wieku (do 1961 r.), dwa budynki handlowo usługowe w latach 60. XX wieku, a dwa kolejne powstały dopiero w latach 90. XX wieku, ale w lokalizacjach przewidzianych przez pierwotny projekt. Budynki mieszkalne zaprojektował Konrad Jarodzki. Zespół ten wyróżnia się na tle innych obiektów zbudowanych w ramach wymienionego osiedla zarówno pod względem układu urbanistycznego, jak i architektury samych obiektów, w szczególności budynków mieszkalnych, których oceny są zdecydowanie pozytywne, wręcz wyrażane są opinie o ich awangardowości, a projekt został wykorzystany także w innych lokalizacjach. Były to pierwsze w mieście punktowce. Zostały one potocznie nazwane wówczas czworaczkami. Niedługo po ich wybudowaniu w 1961 r. wygrały plebiscyt Słowa Polskiego na Dom Wrocławia otrzymując wróżenie z tytułem Mister Wrocławia. Cały zespół zabudowy został ujęty w gminnej ewidencji zabytków.