Nowa Synagoga we Wrocławiu

Pomnik Pamięci Ofiar Nocy Kryształowej – wzniesiony we Wrocławiu u zbiegu ul. Łąkowej i Druckiego-Lubeckiego. Pomnik w formie trzyczęściowej, granitowej macewy, wzniesiony w miejscu, gdzie kiedyś znajdowała się Nowa Synagoga we Wrocławiu, spalona podczas Nocy kryształowej w 1938 r. W 58 rocznicę tego wydarzenia, 8 listopada 1996 r., wmurowano kamień węgielny pod przyszły pomnik, którego odsłonięcie nastąpiło 9 listopada 1998 r. Na pomniku znajduje się obraz synagogi, daty jej istnienia (1872-1938) oraz napisy w trzech językach (niemieckim, polskim i hebrajskim): Wydali na pastwę ognia świątynię Twoją, aż do gruntu zbezcześcili świątynię Twego Imienia (psalm 74.7), W tym miejscu stała do 9 listopada 1938 r. największa synagoga gminy żydowskiej we Wrocławiu, tej nocy została ona spalona przez zbrodniczy reżim hitlerowski. Z tym aktem zniszczenia rozpoczął się mord Żydów wrocławskich, dzieci, kobiet i mężczyzn. Błogosławiona ich pamięć!.

Budynek Komendy Wojewódzkiej Policji – zabytkowy budynek, znajdujący się przy ulicy Podwale 31-33 we Wrocławiu.

Komenda Wojewódzka Policji we Wrocławiu im. komisarza Józefa Biniasia − jednostka organizacyjna Policji obejmująca swoim zasięgiem terytorium województwa dolnośląskiego, podlegająca bezpośrednio Komendzie Głównej Policji, znajdująca się przy ul. Podwale 31-33 we Wrocławiu. Od 29 grudnia 2023 r. obowiązki komendanta pełni nadinsp. Paweł Półtorzycki.

Kamienica przy ulicy Michała Bałuckiego 2 – kamienica mieszkalna pełniąca dawniej funkcję biurowca. Jej fasada stanowi jeden z najbardziej oryginalnych realizacji w duchu architektury ekspresjonizmu we Wrocławiu. Kamienica we wschodniej pierzei ulicy Bałuckiego (dawniej Agnesstraße) na Przedmieściu Świdnickim powstała w latach 1862-63. Autorem projektu był architekt Carl Meinecke. Była wówczas kamienicą czynszową, jej fasada posiadała neorenesansowe dekoracje. W roku 1907 przebudowano jej wnętrza według projektu Ernsta i Fritza Wegenerów. W roku 1922 nowy właściciel budynku spółka Karlsruher Lebensversicherung (Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie z Karlsruhe) zaadaptował dany dom mieszkalny na swój własny biurowiec. Projekt w stylu ekspresjonizmu wykonała spółka architektów - Moritz Hadda i Wilhelm Ludwig Schlesinger. Projekt fasady kamienicy wykonany przez Haddę i Schlesingera nawiązuje do realizacji czołowych niemieckich twórców architektury ekspresjonizmu skupionych w grupie Gläserne Kette, a także czeskich twórców nurtu architektury kubistycznej. Osie okienne fasady oddzielone są pryzmatycznie ukształtowanymi ściankami, każda z sześciu osi zwieńczona jest trójkątnym daszkiem. Oprócz funkcji czysto estetycznych takie rozwiązanie miało też praktyczne zastosowanie zwiększając ilość światła wpływającego do wnętrza przez otwory okienne, których z przyczyn technicznych nie można było w czasie przebudowy powiększyć. Budynek obecnie użytkowany jest ponownie jako kamienica mieszkalna. Jako obiekt o charakterze zabytkowym podlega ochronie, figuruje w wykazie Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków we Wrocławiu. W marcu 2016 złożony został wniosek o wpisanie budynku do rejestru zabytków.

Budynek loży masońskiej „Hermann zur Beständigkeit” – zabytkowy, narożny budynek znajdujący się u zbiegu placu Muzealnego 16 i ul. Druckiego-Lubeckiego 8 we Wrocławiu, obecnie klub policyjny „Śnieżka”. Był to największy i najbardziej reprezentacyjny gmach wrocławskich lóż wolnomularskich.

Ulica Podwale we Wrocławiu – ulica ciągnąca się łukiem wzdłuż zewnętrznego obwodu fosy miejskiej, obecnie od Mostu Władysława Sikorskiego na zachodzie do al. Juliusza Słowackiego na wschodzie, długości 2,8 km.

Ulica Michała Bałuckiego – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Tadeusza Kościuszki z ulicą Józef Piłsudskiego, na osiedlu Przedmieście Świdnickie w dawnej dzielnicy Stare Miasto. Ulica ma 163 m długości.

Pomnik cesarza Fryderyka III we Wrocławiu (niem. Denkmal Kaiser Friedrich III.) – pomnik konny cesarza Fryderyka III Hohenzollerna, który znajdował się przed gmachem Śląskiego Muzeum Sztuk Pięknych. Posąg usunięto w 1945 roku.

Kładka Sądowa (Schloss Brücke, Kładka Muzealna) – kładka położona we Wrocławiu, stanowiąca przeprawę nad Fosą Miejską. Zlokalizowana jest w obrębie Starego Miasta. Łączy Plac Wolności – Promenada Staromiejska (północny przyczółek kładki) z Ulicą Podwale w rejonie skrzyżowania z Ulicą Muzealną (południowy przyczółek kładki). Na kładce oprócz ruchu pieszego, dopuszczony jest także ruch rowerowy (droga pieszo–rowerowa). Niemiecka, przedwojenna nazwa kładki Schloss Brücke, pochodziła od pałacu królewskiego Fryderyka II Wielkiego (którego część rozebrano na początku lat sześćdziesiątych XX wieku). Konstrukcja kładki składa się z trzech przęseł. Zarówno pomost jak i przyczółki oraz podpory środkowe (filary) wykonane zostały w technologii żelbetowej. Balustrada wykonana została z płaskowników stalowych, a na przyczółkach jako żelbetowe zwieńczenia. Nawierzchnia drogi wykonana z płyt betonowych. Długość kładki wynosi 22,33 m, a jej szerokość 5,94 m.

Dom Towarowy „Podwale” (niem. Kaufhaus Martin Schneider, Dom Handlowy Martina Schneidera) – zabytkowy, secesyjny dom towarowy znajdujący się u zbiegu ulic Świdnickiej i Podwale we Wrocławiu.

Plac Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu (Tauentzienplatz) – reprezentacyjny plac położony we Wrocławiu na Przedmieściu Świdnickim, w obrębie dzielnicy Stare Miasto, na przecięciu ulic: Tadeusza Kościuszki i Świdnickiej. Plac ma powierzchnię około 2 ha. Przed II wojną światową placowi temu nadano nazwę Tauentzienplatz, na cześć pruskiego generała Friedricha Bogislava von Tauentziena, którego grobowiec i pomnik znajdował się w centralnej części placu. Plac wytyczony został wokół tej budowli po wyburzeniu fortyfikacji w 1807 roku. Współcześnie w tym miejscu znajduje się Skwer Solidarności Walczącej, którego kompozycja otacza znajdujący się w jej środku Kamień pamiątkowy ku czci Bojowników o Wyzwolenie Narodowe i Społeczne. Ten plac uznawany jest za najpiękniejszy we Wrocławiu .

Kamień pamiątkowy ku czci Bojowników o Wyzwolenie Narodowe i Społeczne – granitowy głaz narzutowy usytuowany na Placu Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu, poświęcony pamięci bojowników o wyzwolenie narodowe i społeczne. Został odsłonięty 24 marca 1946 r., z okazji I Zjazdu Uczestników Walki Zbrojnej o Niepodległość i Demokrację, który odbył się w ramach Roku Kościuszkowskiego, obchodzonego w 1946 roku. Istnieją opinie, iż była to propagandowa próba włączenia Ziem Odzyskanych w tradycję polskiego czynu zbrojnego. Jest to granitowy głaz narzutowy o wysokości 1,5 m. Umieszczono na nim inskrypcję: Głaz znajduje się na środku placu w otoczeniu dróg kołowych i tramwajowych, tj. na środku wysepki w obrębie skrzyżowania przecinających plac ulic: Ulicy Tadeusza Kościuszki i Ulicy Świdnickiej. Terenowi wokół kamienia nadano nazwę Skwer Solidarności Walczącej, co uzasadniano między innymi faktem wyrycia na głazie podczas stanu wojennego znaku (symbolu) Solidarności Walczącej, którego ślady zachowały się do dziś. Brak jest przejść dla pieszych umożliwiających dojście przez jezdnie do tego skweru i monumentu. W miejscu, w którym umieszczony jest głaz, wcześniej (od 1795 r.) znajdował się Pomnik Friedricha Bogislava von Tauentziena (będący jednocześnie jego grobowcem), wyburzony w 1945 roku. Przed II wojną światową również sam plac nosił jego imię.