Pomnik ks. Jana Twardowskiego

Pomnik Bolesława Prusa w Warszawie – pomnik Bolesława Prusa znajdujący się przy ul. Krakowskie Przedmieście w Warszawie.

Pomnik Stefana Wyszyńskiego – posąg Stefana kardynała Wyszyńskiego znajdujący się przy ul. Krakowskie Przedmieście w Warszawie.

Teatr Comoedia – teatr w Warszawie działający w okresie od 29 grudnia 1934 do 30 lipca 1935 przy ul. Karowej 18A w rotundzie zbudowanej przez Ignacego Paderewskiego. Dyrektorem, reżyserem i scenarzystą był Eugeniusz Poreda. W teatrze wystawiano współczesne sztuki polskie o tematyce społecznej. Po II wojnie światowej teatr reaktywowano jako część Miejskich Teatrów Dramatycznych w sali przy ul. Szwedzkiej 2.

Kościół Wizytek, właśc. kościół Sióstr Wizytek pod wezwaniem Opieki św. Józefa Oblubieńca Niepokalanej Bogurodzicy Maryi – późnobarokowy kościół w Warszawie, wznoszony etapami w 1728–1733 oraz 1754–1762 według projektu Benedykta de Renard, który realizował Karol Bay, a po 1754 Jakub Fontana. Świątynia znajduje się w zespole klasztornym wizytek przy ulicy Krakowskie Przedmieście 34. Należy do parafii Świętego Krzyża.

Wydział Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego – wydział Uniwersytetu Warszawskiego kształcący w trybie dziennym na kierunku socjologia. Siedziba Wydziału znajduje się w budynku przy ul. Karowej 18. Wydział Socjologii powstał w 2020 (wcześniej był to Wydział Filozofii i Socjologii). Jest jednym z najważniejszych w Polsce ośrodków kształcenia i badań w zakresie socjologii. Pracownicy instytutu są autorami lub współautorami licznych publikacji z wielu dziedzin socjologii, w tym podstawowych podręczników z zakresu antropologii, metodologii i statystyki, historii myśli socjologicznej i współczesnych teorii socjologicznych czy socjologii systematycznej.

Najstarszy cmentarz żydowski w Warszawie – kirkut społeczności żydowskiej zamieszkującej w średniowieczu Starą Warszawę. Jego dokładne położenie pozostaje nieznane, gdyż nie pozostał po nim żaden materialny ślad. Jedyne źródło pisane z okresu istnienia cmentarza wskazuje, że znajdował się przy drodze do Czerska. Ówczesna droga do Czerska to dzisiejsze Krakowskie Przedmieście. Nie jest jednak jasne, w którym dokładnie miejscu znajdował się kirkut - przypuszczalnie było to gdzieś pomiędzy obecnymi ulicami Bednarską i Karową. Również określenie ścisłej daty powstania cmentarza jest niemożliwe. Przypuszczalnie istniał w XIV wieku, gdyż z 1414 pochodzi najwcześniejsza zachowana wzmianka o Żydach osiadłych w Warszawie. Z 1428 pochodzą najwcześniejsze wzmianki o warszawskim kahale, który ze swej natury musiał dysponować kirkutem. Sam cmentarz jest wymieniany w przywileju Bolesława V. Cmentarz przestał istnieć w 1498 wraz z wygnaniem Żydów z Warszawy. W 1522 książęta Janusz III i Stanisław mazowiecki podarowali ogołocony z nagrobków plac po cmentarzu parafii św. Jana. W 1531 na placu tym stanęła piekarnia.

Ulica Krakowskie Przedmieście – ulica w śródmieściu Warszawy, stanowiąca północny odcinek Traktu Królewskiego.

Pałac Tyszkiewiczów (nazywany także pałacem Tyszkiewiczów-Potockich) – pałac znajdujący się przy ul. Krakowskie Przedmieście 32 w Warszawie.

Instytut Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego – jednostka Wydział Nauk o Kulturze i Sztuce Uniwersytetu Warszawskiego. Instytut wraz z biblioteką zajmuje północne skrzydło zabytkowego pałacu Tyszkiewiczów-Potockich przy ul. Krakowskie Przedmieście 32, znajdującego się w obrębie kampusu głównego UW.

Hotel Bristol – pięciogwiazdkowy hotel w Warszawie znajdujący się przy ul. Krakowskie Przedmieście 42/44, w bezpośrednim sąsiedztwie Pałacu Prezydenckiego. Mieszczą się w nim m.in. dwie restauracje, dwie sale bankietowe, centrum biznesu (10 sal), biblioteka, basen, solarium, sauna, łaźnia parowa oraz siłownia. Część wnętrz posiada secesyjną dekorację.

Pałac Tarnowskich – pałac, który był zlokalizowany w Warszawie na rogu ul. Krakowskie Przedmieście 42/44 i ul. Karowej. Rozebrany w 1898, a w jego miejscu wybudowano Hotel Bristol.

Alhambra – efemeryczna scena teatralna o charakterze music-hallowym działająca w Warszawie przy ul. Karowej 18 w 1933 roku. Alhambra powstała w lutym 1933 roku jako kinoteatr, zajmując scenę przy ul. Karowej 18, w niedawnej siedzibie Teatru Artystów ZASP. Była to sala na 1700 miejsc. Została ona unowocześniona na potrzeby poprzedniego teatru. Miały się tam odbywać widowiska łączące popisy akrobatyczne, pokazy sztuki tanecznej oraz występy artystów operowych i wodewilistów. Alhambra wzorowała się na paryskich scenach tego rodzaju. Miała być konkurencją dla rewii Morskie Oko. Program inauguracyjny miał miejsce 17 lutego 1933 roku, kolejny – miesiąc później. Oba programy spotkały się z umiarkowanie entuzjastycznym przyjęciem. Teatr został rozwiązany w kwietniu tego samego roku, a konkurencyjne Morskie Oko również upadło – w lipcu. Do upadku sceny, podobnie jak kilku innych teatrów w tym okresie, z pewnością przyczynił się kryzys gospodarczy, który na początku lat trzydziestych szczególnie boleśnie dotknął Polskę i który doprowadził do nagłego zubożenia społeczeństwa. Ponadto rewia w paryskim stylu przestała być modna, ustępując miejsca komedii muzycznej. Na deskach teatru pojawili się m.in. Maria Balcerkiewiczówna, Stanisława Nowicka, Tadeusz Olsza, Eugeniusz Mossakowski, Władysław Walter, Ina Ney, Jerzy Ney-Karkowski. Osiągnięciem teatru było zaprezentowanie Reri, tahitańskiej artystki, znanej z filmu Friedricha Murnaua Tabu (1931), która stała się jedną z legend dwudziestolecia międzywojennego. Wystąpiła ona w programie zaprezentowanym 17 marca.