place

Kościół św. Wojciecha we Wrocławiu

Architektura gotyku w województwie dolnośląskimArchitektura gotyku we WrocławiuKlasztory i kościoły dominikańskie w PolsceKościoły rzymskokatolickie na Starym Mieście we WrocławiuPodwójne sanktuaria
Sanktuaria maryjne w archidiecezji wrocławskiejWspółczesne klasztory i konwenty dominikańskieZabytkowe klasztory katolickie w województwie dolnośląskimZabytkowe kościoły we WrocławiuŚwiątynie pod wezwaniem św. Wojciecha
Kościół św. Wojciecha luty 2012 201
Kościół św. Wojciecha luty 2012 201

Kościół św. Wojciecha, niem. Adalbertkirche, we Wrocławiu przy pl. Dominikańskim na Starym Mieście – jeden z największych i najstarszych kościołów gotyckich miasta. Podwójne Sanktuarium: Matki Bożej Podkamieńskiej i Błogosławionego Czesława.

Fragment artykułu z Wikipedii Kościół św. Wojciecha we Wrocławiu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Kościół św. Wojciecha we Wrocławiu
plac Dominikański, Wrocław Stare Miasto

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Strona internetowa Linki zewnętrzne Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Kościół św. Wojciecha we WrocławiuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.109283 ° E 17.039808 °
placePokaż na mapie

Adres

Kościół Świętego Wojciecha

plac Dominikański
50-152 Wrocław, Stare Miasto
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Strona internetowa
wroclaw.dominikanie.pl

linkOdwiedź stronę

linkWikiData (Q11747624)
linkOpenStreetMap (101128341)

Kościół św. Wojciecha luty 2012 201
Kościół św. Wojciecha luty 2012 201
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Plac Dominikański we Wrocławiu
Plac Dominikański we Wrocławiu

Plac Dominikański we Wrocławiu (niem. Dominikanerplatz) – jeden z głównych placów Wrocławia zlokalizowany na Starym Mieście. Pierwotny plac Dominikański przylegał do południowej elewacji dominikańskiego kościoła św. Wojciecha, a zatem znajdował się na przedłużeniu dzisiejszej ulicy Wita Stwosza pomiędzy ulicami bł. Czesława (i św. Katarzyny) i Klemensa Janickiego. Przy budowie – na przełomie XX i XXI wieku – Galerii Dominikańskiej i hotelu Mercure Panorama zrekonstruowano w przybliżeniu dawny obrys placu. Krótko po II wojnie światowej przetłumaczono niemiecką nazwę placu na plac Dominikański, lecz w dobie stalinizacji w końcu lat 40. otrzymał on imię współtwórcy aparatu stalinowskiego państwa, Feliksa Dzierżyńskiego. Po usunięciu zgliszczy przyległego do południowej strony placu kwartału (w miejscu dawnej wewnętrznej fosy) teren sięgający aż po ulicę Oławską splantowano i zamieniono w zieleniec i parking, zaś po jego wschodniej stronie wzniesiono w początku lat 70. XX w. według projektu typowego hotel Panorama. Termin plac Dzierżyńskiego rozciągnął się tym samym na cały, większy od Rynku, areał, włączając w to skrzyżowanie ulic Oławskiej, Piotra Skargi i Kazimierza Wielkiego. W 1989 przywrócono placowi historyczną nazwę oraz granice, a w 2001 na większości obszaru powojennego placu Dzierżyńskiego ciągnącego się do ul. Oławskiej zbudowana została Galeria Dominikańska. W świadomości mieszkańców i na wielu planach plac znajduje się jednak zasadniczo na wymienionym skrzyżowaniu, a zatem około 200 m od rzeczywistego położenia.

Ulica św. Katarzyny we Wrocławiu
Ulica św. Katarzyny we Wrocławiu

Ulica św. Katarzyny – fragment jednego z głównych średniowiecznych traktów komunikacyjnych Wrocławia w rejonie ścisłego centrum starego miasta, prowadzący do placu Nowy Targ; dalej trakt ten łączył się z drogą wylotową na północ, prowadzącą przez najstarsze przeprawy mostowe: Most Piaskowy i następnie przez Mosty Młyńskie do Ołbina (albo przez Most Tumski do Ostrowa Tumskiego). Przebiega obok dawnego klasztoru i kościoła (ufundowanego w 1294 roku) zgromadzenia zakonnego dominikanek i od ich patronki wywodzi swoją nazwę, także historyczną tak polską („przy świętej Katarzynie”), jak i niemiecką (od XVII wieku Katharinengasse, potem Katharinenstraße). Początkowo miała długość jednego kwartału zabudowy (od dzisiejszej ul. Wita Stwosza do pl. Nowy Targ); w 1824 roku włączono w nią, jako jej południowy fragment, Zaułek Kapturowy (Kugelzipfel), a w roku 1889 dołączono jeszcze Zaułek przy Moście Zielonego Drzewa (An der Grünenbaumbrücke), przez co ul. św. Katarzyny uzyskała połączenie z ul. Oławską; w 1890 ulica została poszerzona. Po zniszczeniach wojennych związanych z oblężeniem Festung Breslau w 1945 roku zabudowa wzdłuż ulicy została zniszczona w większości w stopniu nienadającym się do odbudowy i w konsekwencji zrównana z ziemią niemal zupełnie. Później (w latach 70.) odbudowano dawny klasztor z kościołem św. Katarzyny i sąsiadujący z nim kościół św Wojciecha z przyległym kościółkiem pomocniczym św. Józefa (wcześniej, w latach 50.); odbudowany też został znajdujący się między nimi budynek, w którym latach 1839–1850 mieścił się Zakład Fizjologii Eksperymentalnej Uniwersytetu Wrocławskiego założony (w 1832) przez prof. J.E. Purkyniego; później budynek ten pełnił różne inne funkcje, m.in. (pod koniec XX wieku) był siedzibą oddziału Banku Śląskiego. Fragmenty ulicy, włączone w nią w XIX wieku (Zaułek Kapturowy i Zaułek przy Moście Zielonego Drzewa) znalazły się po powojennych przekształceniach w przestrzeni obszernego placu Feliksa Dzierżyńskiego (dziś: plac Dominikański), a ul. św. Katarzyny, tak jak przed 1824 rokiem, liczy znów tylko ok. 160 metrów i przebiega od skrzyżowania ulicy Wita Stwosza z pl. Dominikańskim na południu do skrzyżowania ulicy Purkyniego z placem Nowy Targ na północy; za tym placem przedłużenie ul. św. Katarzyny nosi już nazwę ul. Piaskowej. Jezdnia ulicy św. Katarzyny jest obecnie jednokierunkowa (z północy na południe), a równolegle do niej ułożone są tory dwukierunkowej linii tramwajowej.