place

Ulica św. Katarzyny we Wrocławiu

Artykuły z błędnymi numerami ISBNUlice na Starym Mieście we Wrocławiu
Katarzyna bank Wojciech
Katarzyna bank Wojciech

Ulica św. Katarzyny – fragment jednego z głównych średniowiecznych traktów komunikacyjnych Wrocławia w rejonie ścisłego centrum starego miasta, prowadzący do placu Nowy Targ; dalej trakt ten łączył się z drogą wylotową na północ, prowadzącą przez najstarsze przeprawy mostowe: Most Piaskowy i następnie przez Mosty Młyńskie do Ołbina (albo przez Most Tumski do Ostrowa Tumskiego). Przebiega obok dawnego klasztoru i kościoła (ufundowanego w 1294 roku) zgromadzenia zakonnego dominikanek i od ich patronki wywodzi swoją nazwę, także historyczną tak polską („przy świętej Katarzynie”), jak i niemiecką (od XVII wieku Katharinengasse, potem Katharinenstraße). Początkowo miała długość jednego kwartału zabudowy (od dzisiejszej ul. Wita Stwosza do pl. Nowy Targ); w 1824 roku włączono w nią, jako jej południowy fragment, Zaułek Kapturowy (Kugelzipfel), a w roku 1889 dołączono jeszcze Zaułek przy Moście Zielonego Drzewa (An der Grünenbaumbrücke), przez co ul. św. Katarzyny uzyskała połączenie z ul. Oławską; w 1890 ulica została poszerzona. Po zniszczeniach wojennych związanych z oblężeniem Festung Breslau w 1945 roku zabudowa wzdłuż ulicy została zniszczona w większości w stopniu nienadającym się do odbudowy i w konsekwencji zrównana z ziemią niemal zupełnie. Później (w latach 70.) odbudowano dawny klasztor z kościołem św. Katarzyny i sąsiadujący z nim kościół św Wojciecha z przyległym kościółkiem pomocniczym św. Józefa (wcześniej, w latach 50.); odbudowany też został znajdujący się między nimi budynek, w którym latach 1839–1850 mieścił się Zakład Fizjologii Eksperymentalnej Uniwersytetu Wrocławskiego założony (w 1832) przez prof. J.E. Purkyniego; później budynek ten pełnił różne inne funkcje, m.in. (pod koniec XX wieku) był siedzibą oddziału Banku Śląskiego. Fragmenty ulicy, włączone w nią w XIX wieku (Zaułek Kapturowy i Zaułek przy Moście Zielonego Drzewa) znalazły się po powojennych przekształceniach w przestrzeni obszernego placu Feliksa Dzierżyńskiego (dziś: plac Dominikański), a ul. św. Katarzyny, tak jak przed 1824 rokiem, liczy znów tylko ok. 160 metrów i przebiega od skrzyżowania ulicy Wita Stwosza z pl. Dominikańskim na południu do skrzyżowania ulicy Purkyniego z placem Nowy Targ na północy; za tym placem przedłużenie ul. św. Katarzyny nosi już nazwę ul. Piaskowej. Jezdnia ulicy św. Katarzyny jest obecnie jednokierunkowa (z północy na południe), a równolegle do niej ułożone są tory dwukierunkowej linii tramwajowej.

Fragment artykułu z Wikipedii Ulica św. Katarzyny we Wrocławiu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Ulica św. Katarzyny we Wrocławiu
Wita Stwosza, Wrocław Stare Miasto

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Ulica św. Katarzyny we WrocławiuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.109444 ° E 17.038611 °
placePokaż na mapie

Adres

Wita Stwosza

Wita Stwosza
50-152 Wrocław, Stare Miasto
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Katarzyna bank Wojciech
Katarzyna bank Wojciech
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Plac Dominikański we Wrocławiu
Plac Dominikański we Wrocławiu

Plac Dominikański we Wrocławiu (niem. Dominikanerplatz) – jeden z głównych placów Wrocławia zlokalizowany na Starym Mieście. Pierwotny plac Dominikański przylegał do południowej elewacji dominikańskiego kościoła św. Wojciecha, a zatem znajdował się na przedłużeniu dzisiejszej ulicy Wita Stwosza pomiędzy ulicami bł. Czesława (i św. Katarzyny) i Klemensa Janickiego. Przy budowie – na przełomie XX i XXI wieku – Galerii Dominikańskiej i hotelu Mercure Panorama zrekonstruowano w przybliżeniu dawny obrys placu. Krótko po II wojnie światowej przetłumaczono niemiecką nazwę placu na plac Dominikański, lecz w dobie stalinizacji w końcu lat 40. otrzymał on imię współtwórcy aparatu stalinowskiego państwa, Feliksa Dzierżyńskiego. Po usunięciu zgliszczy przyległego do południowej strony placu kwartału (w miejscu dawnej wewnętrznej fosy) teren sięgający aż po ulicę Oławską splantowano i zamieniono w zieleniec i parking, zaś po jego wschodniej stronie wzniesiono w początku lat 70. XX w. według projektu typowego hotel Panorama. Termin plac Dzierżyńskiego rozciągnął się tym samym na cały, większy od Rynku, areał, włączając w to skrzyżowanie ulic Oławskiej, Piotra Skargi i Kazimierza Wielkiego. W 1989 przywrócono placowi historyczną nazwę oraz granice, a w 2001 na większości obszaru powojennego placu Dzierżyńskiego ciągnącego się do ul. Oławskiej zbudowana została Galeria Dominikańska. W świadomości mieszkańców i na wielu planach plac znajduje się jednak zasadniczo na wymienionym skrzyżowaniu, a zatem około 200 m od rzeczywistego położenia.

Awangarda (galeria sztuki)
Awangarda (galeria sztuki)

Awangarda – wrocławska galeria sztuki użytkowana przez BWA Wrocław. Galeria została założona w 1962 roku i jest częścią pięciu galerii sztuki współczesnej Biura Wystaw Artystycznych we Wrocławiu. Znajduje się w centrum Wrocławia przy ulicy Wita Stwosza 32 i posiada ponad 1000 metrów kwadratowych powierzchni wystawienniczej. Galeria powstała na miejscu dawnego pałacu Hatzfeldów, a jej projekt wykonał Małachowicz, który opracowując plany uwzględnił ocalałe ruiny zamku. Dziś wejście do galerii jest częścią ocalałych sklepień sieni z zabytkowymi kolumnami pochodzącymi z wcześniejszej siedziby Piastów. Galeria Awangarda skupia się na prezentacji współczesnej sztuki polskiej i światowej. W jej murach organizowane są Międzynarodowe Triennale Rysunku, imprezę zapoczątkowaną w 1968 roku z inicjatywy Andrzeja Willa. Przez lata w cyklicznej imprezie wzięli udział artyści z całego świata m.in.: Christo, Milan Kniźak, Hermann Nitsch, Zbigniew Dłubak. Jako jedyna galeria w Polsce pokazuje unikatowe szkło artystyczne, studyjne i użytkowe oraz ceramikę. Awangarda współpracuje z wrocławska uczelnią ASP, z którą organizuje cykliczną imprezę Krajową Wystawę Młodych im. Eugeniusza Gepperta oraz wystawy autorskie i dyplomowe. W budynku galerii organizowane są wystawy problemowe m.in.: Polska Abstrakcja Analityczna', historyczne Plakat Wrocławski 1968-1993, W kręgu Galerii Pod Moną Lizą oraz cykle wykładów (Zjawiska i tendencje w sztuce Wrocławia ostatnich 45 lat) i wystawy fotograficzne (Fotografowie z Pragi). Od 1999 roku działa przy galerii otwarta pracownia Studio BWA. Wraz z innymi instytucjami – Muzeum Narodowym i Fundacja WRO organizuje ekspozycje i wystawy klasyków sztuki światowej. Gościła dzieła Lucio Fontana, Gunter Uecker, Eric Andersen. Galeria Awangarda jest również wydawnictwem oraz zajmuje się działalnością edukacyjną.