place

Serpentine

City of WestminsterSztuczne zbiorniki wodne w AngliiWody powierzchniowe w Londynie
Serpentine Bridge along Long Water
Serpentine Bridge along Long Water

Serpentine – sztuczny zbiornik wodny znajdujący się w Hyde Parku, w Londynie. Został stworzony około 1730 roku na polecenie królowej Karoliny. Serpentine łączy się na zachodzie ze zbiornikiem The Long Water. Zbiornik powstał przez spiętrzenie wód strumienia Westbourne. Strumień ten był już wcześniej podpiętrzany w celu utworzenia stawów będących wodopojami dla zwierzyny hodowanej w parkach Kensington i Hyde na potrzeby królewskich polowań. W późniejszym okresie został orurowany i stał się strumieniem podziemnym. Współcześnie zbiornik zasilany jest wodami gruntowymi i opadowymi. Nie ma powiązań z systemem kanalizacji. Sztuczne jezioro powstało po roku 1728, kiedy z inicjatywy królowej Karoliny rozdzielono parki Kensington i Hyde, co wiązało się z pracami ziemnymi. Serpentine jest jednym z pierwszych sztucznych zbiorników w Anglii, które nie mają prostej formy geometrycznej, tylko przypominają naturalne jezioro. W 1814, roku pokonania Napoleona, było ono centralnym punktem fetowania zwycięstwa pod Trafalgarem. Kilka lat później ugruntowano rozdzielenie parków, wytyczając między nimi drogę West Carriage Drive, której częścią stał się most nad Serpentine wybudowany przez Johna Renniego młodszego. Od 1864 roku działa Serpentine Swimming Club, jedna z najstarszych angielskich organizacji sportowych. Od początku organizuje wyścigi pływackie na różnych dystansach. Jeden z nich organizowany na dystansie 100 jardów w Bożonarodzeniowy poranek został nazwany wyścigiem o Puchar Piotrusia Pana ze względu na wkład sponsora – Jamesa Barriego, twórcy postaci Piotrusia Pana. Od 1930 na Serpentine funkcjonuje pływalnia Lido. Jej powstanie, a konkretnie budowa infrastruktury z przebieralniami, ułatwiło aktywność pływacką kobietom. Od 1998 działa na niej kąpielisko wyznaczone zgodnie wymogami dyrektywy kąpieliskowej. Jest to obszar o długości ok. 100 m i szerokości ok. 30 m położony przy południowym brzegu zbiornika. Jakość wody według kryteriów kąpieliskowych klasyfikowano zwykle jako dostateczną, tylko w 1999 ocena była niedostateczna. Na taką ocenę roczną miały wpływ pojedyncze przypadki podwyższonej liczby enterokoków jelitowych i pałeczki okrężnicy. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 rozgrywano na nim dwie konkurencje pływackie oraz triathlon. W XXI w. zbiornik nie jest legalnym odbiornikiem żadnych ścieków. Zakwity stwierdzane są stosunkowo rzadko i przez służby środowiskowe nie były uważane za niebezpieczne, podobnie jak zaśmiecenie. Co jakiś czas stwierdzane jest zanieczyszczenie kałem, ale analizy wykazały, że jego źródłem były ptaki wodne.

Fragment artykułu z Wikipedii Serpentine (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Serpentine
Stanhope Terrace, Londyn Paddington

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: SerpentineCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.505243 ° E -0.165871 °
placePokaż na mapie

Adres

Hyde Park

Stanhope Terrace
W2 2LZ Londyn, Paddington
Anglia, Wielka Brytania
mapOtwórz w Mapach Google

Serpentine Bridge along Long Water
Serpentine Bridge along Long Water
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Sobór Zaśnięcia Bogurodzicy i Wszystkich Świętych w Londynie
Sobór Zaśnięcia Bogurodzicy i Wszystkich Świętych w Londynie

Sobór Zaśnięcia Bogurodzicy i Wszystkich Świętych (ang. Cathedral of the Dormition of the Mother of God and All Saints) – katedra eparchii suroskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Znajduje się w dzielnicy Londynu, Knightsbridge, przy ulicy Ennismore Gardens. Początkowo świątynia anglikańska (pod wezwaniem Wszystkich Świętych); w 1955 przekazana prawosławnym i w grudniu 1956 wyświęcona pod wezwaniem Zaśnięcia Bogurodzicy. Sobór został zbudowany w latach 1848–1849 i zaprojektowany przez Lewisa Villiamy'ego, restauracje i dodatki w latach 1887–1897 według projektu Townsenda. Świątynia wybudowana z cegły z kamienną zachodnią fasadą. Budowla reprezentuje styl włosko-romański. Kościół bazylikowy z dobudowanymi nawami bocznymi, apsydą, balkonami z trzech stron, kampanilą przy południowo-zachodnim narożniku. Fasada zachodnia mieszcząca szczytową kruchtę z marmurowymi kolumnami pośrodku; nad nią okno rozetowe, pozostałe okna łukowe. Wnętrze z bardzo wysokimi kolumnami korynckimi, małe clerestorium; dekoracje obejmujące murale, itd., wykonane przez Heywooda Sumnera. W latach 2014–2016 świątynię gruntownie wyremontowano. Po zakończeniu prac, sobór został poświęcony 16 października 2016 przez patriarchę moskiewskiego i całej Rusi Cyryla, podczas jego wizyty w Wielkiej Brytanii w związku z obchodami 300-lecia obecności rosyjskiego prawosławia w tym państwie.

Ognisko Polskie w Londynie
Ognisko Polskie w Londynie

Ognisko Polskie (ang. Polish Hearth Club) – polski klub z restauracją, salą teatralną i wystawową w Londynie. W dniu 16 lipca 1940 otwarcia klubu dokonał książę Kentu, brat króla Jerzego V, zaś budynek poświęcił biskup polowy Wojska Polskiego Józef Gawlina. Towarzyszyli mu przedstawiciele polskiego Rządu: prezydent Władysław Raczkiewicz i premier gen. Władysław Sikorski, a ze strony brytyjskiej minister spraw zagranicznych w rządzie Chamberlaina – lord Halifax. Na uroczystość przybył także ambasador Wielkiej Brytanii w Polsce Howard Kennard oraz ambasador Rzeczypospolitej Polskiej Edward Bernard Raczyński. Był także lord Lloyd, dyrektor British Council. Broszura upamiętniająca jubileusz 25-lecia istnienia Ogniska zawiera opis klubu: „W czteropiętrowej, typowej dla Londynu wiktoriańskiej kamienicy z przedsionkiem i kolumnami przy 55, Princes Gate, w gmachu Towarzystwa Pomocy Polakom, mieści się „Ognisko Polskie”, instytucja o charakterze polskiego klubu towarzyskiego w Metropolii. Dom ten różni się od przyległych kamienic – sporych rozmiarów tablicą odlaną w brązie dla upamiętnienia tragedii węgierskiego powstania w roku 1956. Tablica ta umieszczona została staraniem uchodźców węgierskich na frontowej ścianie „Ogniska Polskiego” i przedstawia scenę Węgrów maszerujących na sowieckie czołgi. Płaskorzeźbę projektował F. Kovacs. Jest ona wyrazem patriotyzmu i głębokiego umiłowania wolności przez naród węgierski”. Klub stanowił centrum życia społecznego, kulturalnego i towarzyskiego emigracji niepodległościowej. Gen. Władysław Anders posiadał tu swój własny stolik w restauracji.