Parafia św. Anny w Bielsku-Białej

Teatr Lalek Banialuka – teatr lalek założony w 1947 w Bielsku-Białej przez artystów plastyków Jerzego Zitzmana i Zenobiusza Zwolskiego. Jego siedzibą jest budynek przy ul. A. Mickiewicza 20 na Dolnym Przedmieściu, wzniesiony w 1934 jako żydowski dom kultury im. Chaima Nachmanna Bialika. W miejscu placu przed teatrem w latach 1881–1940 stała bielska synagoga. Ze swoimi przedstawieniami Teatr Banialuka odwiedził kilkadziesiąt krajów świata, wśród nich Japonię, Chile i Stany Zjednoczone. Od 1966 Banialuka jest organizatorem Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Lalkarskiej. W 2007 w konkursie wzięło 13 krajów: Francja, Niemcy, Iran, Portugalia, Słowacja, Włochy, Czechy, Serbia, Hiszpania, Austria, Bułgaria, Rosja i Polska. Teatr Lalek Banialuka wystąpiła poza konkursem i zaprezentował 3 przedstawienia: Przemiana, Królowa Śniegu i Antygona. Uczestniczyła również w wielu innych festiwalach teatralnych, m.in. w Edynburgu, Awinione, Cividale del Friuli, Nowym Jorku i Charleville-Mezieres oraz przeglądach, na których była wielokrotnie nagradzana. Banialuka również organizuje warsztaty dla najmłodszej i nieco starszej publiczności, które są prowadzone przez doświadczonych aktorów. W latach 2005–2019 dyrektorem Banialuki była Lucyna Kozień, redaktorka naczelna czasopisma „Teatr Lalek” i Członek Zarządu Polskiego Ośrodka Lalkarskiego POLUNIMA. Od 2019 funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego sprawuje Jacek Popławski.

Górne Przedmieście (niem. Obervorstadt) – część śródmieścia Bielska-Białej położona na zachód od Starego Miasta, historyczne przedmieście miasta Bielska. Do pierwszej połowy XIX wieku największe i najludniejsze bielskie przedmieście, później straciło znaczenie na rzecz Dolnego Przedmieścia. Współcześnie stanowi obszar bardzo zróżnicowany urbanistycznie: od charakterystycznych parterowych domów dawnych sukienników wzdłuż ulic Jana III Sobieskiego i Cieszyńskiej przez historyczną dzielnicę willową po osiedla mieszkaniowe z lat 60. XX wieku na północ od ulicy Piastowskiej. Zwyczajowe i historyczne rozumienie Górnego Przedmieścia odzwierciedla obręb ewidencyjny o tej nazwie, nie jest ono natomiast tożsame z osiedlem (jednostką pomocniczą gminy) Górne Przedmieście.

Dolne Przedmieście (niem. Niedervorstadt) – część śródmieścia Bielska-Białej położona na północny wschód od Starego Miasta, historyczne przedmieście miasta Bielska. Od II połowy XIX wieku stanowi funkcjonalnie centralną dzielnicę miasta, znajduje się tu m.in. plac Bolesława Chrobrego, główny dworzec kolejowy i Galeria Sfera. Krajobraz znacznej części Dolnego Przedmieścia kształtuje zabudowa z przełomu XIX i XX wieku wpisująca się w stylistykę „małego Wiednia”, ale zalicza się do niego też industrialny obszar pomiędzy dworcem a rzeką Białą, modernistyczna dzielnica mieszkaniowa Aleje Sułkowskiego czy rejon ulicy Warszawskiej z nowszą, rozproszoną zabudową. Zwyczajowe i historyczne rozumienie Dolnego Przedmieścia ma odzwierciedlenie w nazewnictwie obrębów ewidencyjnych, ale nie jest tożsame z osiedlem (jednostką pomocniczą gminy) o tej samej nazwie, dla którego południową granicę stanowią ulice Wałowa i Jarosława Dąbrowskiego. Pozostała część wchodzi w skład osiedla Śródmieście Bielsko.

Gmina Wyznaniowa Żydowska w Bielsku-Białej (he. הקהילה היהודית בילסקו ביאלה, niem. Israelitische Kultusgemeinde in Bielitz-Biala, ang. The Jewish Community in Bielsko-Biała, czes. Židovská obec v Bílsku-Bělé) – gmina żydowska z siedzibą w Bielsku-Białej, będąca członkiem Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP. Obecnie swoim zasięgiem obejmuje teren byłego województwa bielskiego.

Synagoga w Bielsku-Białej – gminny dom modlitwy znajdujący się w Bielsku-Białej przy ulicy Adama Mickiewicza 26. Synagoga została założona zaraz po zakończeniu II wojny światowej w ówczesnym budynku Kongregacji Wyznania Mojżeszowego, a następnie Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Bielsku-Białej. W latach 90. XX wieku została przeniesiona do nowego lokalu mieszczącego się w odzyskanej, przedwojennej siedzibie bielskiej gminy żydowskiej przy ulicy 3 Maja 7.

Synagoga w Bielsku-Białej – synagoga, która znajdowała się w Bielsku (od 1951 roku Bielsko-Biała), na Dolnym Przedmieściu, między dzisiejszymi ulicami Adama Mickiewicza i 3 Maja. Zniszczona podczas II wojny światowej.

Galeria Bielska BWA – galeria sztuki współczesnej będąca samorządową instytucją kultury miasta Bielska-Białej. Prowadzi działalność wystawienniczą, wydawniczą, dokumentacyjną i edukacyjną. Jest organizatorem Biennale Malarstwa Bielska Jesień oraz Bielskiego Festiwalu Sztuk Wizualnych.

Synagoga w Bielsku-Białej – gminny dom modlitwy znajdujący się w Bielsku-Białej, przy ulicy 3 Maja 7. Synagoga została założona w latach 90. XX wieku w budynku Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Bielsku-Białej. Została przeniesiona z dawnego lokalu mieszczącego się przy ulicy Adama Mickiewicza 26. Nabożeństwa odbywają się regularnie we wszystkie szabaty oraz święta. We wnętrzu synagogi, na ścianie wschodniej, pomiędzy dwoma oknami znajduje się drewniany Aron ha-kodesz, który wieńczą dwa lichtarze oraz tablice Dekalogu. Drzwi szafy zasłania granatowy parochet z lambrekinem ufundowany przez Ashera i Shifrę Scharfów ze Stanów Zjednoczonych. Na środku sali stoi bima przykryta granatową kotarą, również ufundowaną przez rodzinę Scharfów. Na ścianie północnej znajduje się niewielkie podium, na którym zapalane są świece w rocznicę śmierci danej osoby. Na ścianie tej wyeksponowano również inny parochet. W synagodze przechowywany jest obecnie oryginalny parochet pochodzący z nieistniejącej obecnie synagogi Maharszala w Lublinie.

Pomnik Syrenki w Bielsku-Białej – pomnik–fontanna w centrum Bielska-Białej, na placu przylegającym do ulicy 3 Maja, od którego odchodzi Przechód Schodowy, w sąsiedztwie Domu Technika i hotelu President. Przedstawia warszawską Syrenkę, w kształcie bardzo zbliżonym do pomnika Syreny w Warszawie. Pomnik dłuta Ryszarda Sroczyńskiego powstał w 1954 roku. Został ufundowany przez Społeczny Fundusz Odbudowy Stolicy w podzięce za wkład mieszkańców Bielska-Białej w finansowanie odbudowy Warszawy. W czasie remontu Przechodu Schodowego w latach 2007–2008 pomnik został odrestaurowany i przeniesiony o kilka metrów w celu lepszej ekspozycji.

Tunel kolejowy w Bielsku-Białej – tunel kolejowy o długości 268 m na linii kolejowej nr 139, biegnący pod fragmentem ścisłego centrum Bielska-Białej – placem przed budynkiem hotelu President, ul. 3 Maja, pl. Chrobrego i ul. Zamkową. Od północnego wlotu do połowy długości mieści dwa tory, potem zwęża się do jednego (choć jest miejsce na drugi). Wysokość tunelu wynosi 6 m, jego strop znajduje się 1,5 m pod poziomem jezdni.

Województwo bielskie – województwo istniejące w południowej Polsce w latach 1975–1998 ze stolicą w Bielsku-Białej.

Willa Moritza Fritsche, znana też jako willa Fedora Weinschencka – neobarokowa zabytkowa willa położona w Bielsku-Białej przy ulicy Krasińskiego 28. Została wzniesiona w 1890 przy ówczesnej Giselastraße w obrębie rozwijającego się kwartału willowego na Dolnym Przedmieściu dla Moritza Fritsche, współzałożyciela i dyrektora Pierwszej Galicyjskiej Fabryki Portland Cementu w Szczakowej. Po jego śmierci na początku XX wieku wdowa Augusta Fritsche sprzedała budynek Fedorowi Johannowi Adamowi Weinschenckowi – zarządcy dóbr ziemskich w Górze, który w 1905 poślubił córkę Gustava Josephy’ego Hildę i przeniósł się do Bielska. W okresie międzywojennym był on współwłaścicielem Fabryki Maszyn i Odlewni Żelaza G. Josephy’ego Spadkobiercy (późniejsza BEFAMA), stał na czele Izby Handlowej i Przemysłowej w Bielsku oraz Związku Przemysłowców Bielska-Białej i Okolicy, a także zasiadał w radach nadzorczych licznych przedsiębiorstw i był członkiem zarządu komisarycznego miasta w latach 1933–1934. W willi wychowywał się jego syn, urodzony w 1916 Fedor Wilhelm Weinschenck, który w latach 30. XX wieku odnosił duże sukcesy jako narciarz alpejski. W 1934 rodzina przeniosła się na stałe do willi przy dzisiejszej ulicy Pocztowej 18 w Mikuszowicach Śląskich, a po 1945 osiedliła się w Austrii. Po II wojnie światowej budynek przeszedł na własność miasta i pełnił różne funkcje, został też nieznacznie rozbudowany o użytkowe poddasze. Był m.in. siedzibą Beskidzkiej Izby Lekarskiej (do 2021), Beskidzkiej Okręgowej Izby Pielęgniarek i Położnych (do 2016), Beskidzkiej Okręgowej Izby Aptekarskiej i bielskiego oddziału Głównej Biblioteki Lekarskiej. 25 kwietnia 1994 został wpisany do rejestru zabytków pod numerem A/703/94. W 2021 upublicznione zostały plany przekazania willi na własność powiatowi bielskiemu i adaptacji jej na drugie w Bielsku-Białej (po podobnej placówce działającej w Olszówce) Centrum Zdrowia Psychicznego, które składać się ma z poradni, oddziału dziennego, całodobowego punktu konsultacyjnego i zespołu wyjazdowego.