Fort Roon

Elektrociepłownia Poznań Garbary EC-1 – kompleks budynków elektrowni, zbudowany w Poznaniu w 1929 roku, na Ostrowie Tumskim. Jest to jedna z największych zabytkowych industrialnych budowli dwudziestolecia międzywojennego na terenie miasta. Stanowi ona przykład modernistycznej architektury przemysłowej.

Wielka Śluza – obok Małej Śluzy jeden z obiektów hydrotechnicznych poligonalnej Twierdzy Poznań, położony na Szelągu na rzece Warta. Został zbudowany ok. 1832 roku jako jeden z pierwszych obiektów twierdzy.

Głaz Energetyków – głaz pamiątkowy zlokalizowany w Poznaniu na terenie Ostrowa Tumskiego, przy ul. Panny Marii 2, przed budynkiem administracyjnym Elektrociepłowni Garbary. Pomnik ma formę głazu narzutowego, na którym umieszczono dwie metalowe tablice pamiątkowe: Ku chwale Boga i utrwalaniu dziedzictwa, któremu na imię Polska. Na progu trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa, w jubileuszowym 2000 roku – Energetycy. Święty Maksymilianie oręduj za nami (na tablicy tej znajduje się podobizna świętego na tle drutów kolczastych obozu koncentracyjnego), Pracownikom Energetyki Poznańskiej, ofiarom II wojny światowej, ku czci i w dowód pamięci. Poznań, wrzesień 1979. Odsłonięcie pomnika nastąpiło 15 września 1979. Autorem tablicy pamiątkowej z 2000 roku mógł być Józef Petruk.

Stacja pomp na Garbarach – budynek przepompowni ścieków z 1909 roku w Poznaniu, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa wielkopolskiego. Budynek powstał w latach 1908–1909 celem umożliwienia przetłaczania ścieków z miasta do oczyszczalni, zbudowanej na nieco wyżej położonych terenach Szeląga. Kierownikiem projektu był miejski radca budowlany i architekt Fritz Teubner. Kompleks tworzą harmonijnie połączone w całość trzy hale i budynek administracyjno-socjalny obok nich. Hale posiadają okazałe neogotyckie szczyty z ceglanym ornamentem, a całość wykończona jest glazurowanymi, zielonymi elementami ceramicznymi. Każda z trzech hal kryta jest osobnym dachem. Obiekty gruntownie odnowiono w latach 2000/2001. W pobliżu znajdują się inne historyczne obiekty Garbar i Grochowych Łąk: rzeźnia miejska, Kantor Krzyżanowskiego, dwór przy ul. Szyperskiej, dawna pracownia Wojciecha Kossaka (ul. Garbary 97/98) i inne. Wraz z portem rzecznym rejon ten stanowił jądro uprzemysłowionych Garbar. Funkcja ta obecnie już prawie zanikła, a w rejonie tym rozwija się budownictwo mieszkaniowe (np. Osiedle Nad Wartą).

Poznań Garbary – stacja kolejowa w pobliżu północnego końca ulicy Garbary w Poznaniu. Według klasyfikacji PKP ma kategorię dworca aglomeracyjnego.

Skwer Bohaterów Akcji Bollwerk – skwer zlokalizowany przy północnym odcinku ulicy Szyperskiej, na obszarze SIM Centrum, na osiedlu samorządowym Stare Miasto, w Poznaniu, upamiętniający uczestników akcji sabotażowej „Bollwerk” przeprowadzonej w pobliżu, w poznańskim porcie rzecznym w nocy z 20 na 21 lutego 1942. 24 stycznia 2017 na wniosek prezydenta Poznania Jacka Jaśkowiaka, Rada Miasta Poznania przyjęła uchwałę Nr XLI/703/VII/2017, w sprawie nadania skwerowi, imienia Bohaterów Akcji Bollwerk. 21 lutego 2017 podczas uroczystych obchodów uczczenia 75. rocznicy Akcji Bollwerk, mjr Ludwik Misiek, wiceprezes Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej – Okręg Wielkopolska i wiceprezydent Poznania Tomasz Lewandowski, odsłonili tablicę z nazwą skweru. Organizatorami uroczystości byli: Prezydent Miasta Poznania, Zarząd Okręgu Wielkopolska Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej – „Środowisko Pałac” oraz Szkoła Podstawowa z Oddziałami Integracyjnymi nr 40 im. Mieszka I w Poznaniu. Wsparcia merytorycznego udzielił poznański oddział Instytutu Pamięci Narodowej. Projekt zagospodarowania zielenią nawiązuje do historycznego zdarzenia, Akcji Bollwerk, stąd pojawiły się na nim czerwone róże okrywowe i trawy. Jedna z odmian trawy mająca czerwone liście (Red Baron), ma nawiązywać do rozprzestrzeniającego się ognia. Założenie zieleni na skwerze obejmuje nasadzenia 26 drzew, w tym 16 klonów polnych odmiany „Elegant” i 10 ozdobnych jabłoni purpurowych. Zaprojektowano także wyspy traw ozdobnych o szarych i czerwonych liściach. Posadzono 130 sadzonek wydmuchrzycy piaskowej i 140 sztuk imperaty cylindrycznej, odmiany „Red Baron”. Prócz tego ulokowano w dwóch oddzielnych częściach, w sumie 370 róż odmiany „Marathon”. Akcja „Bollwerk” była akcją dywersyjno-sabotażową wielkopolskiego Oddziału Dywersji Bojowej, który należał do formacji o nazwie Związek Odwetu działającego w ramach struktur wojskowych Polskiego Państwa Podziemnego.

Pomnik Augusta Hlonda – pomnik kardynała Augusta Hlonda, zlokalizowany w Poznaniu, na Ostrowie Tumskim, bezpośrednio przed gmachem Seminarium dla Polonii Zagranicznej przy ul. Lubrańskiego. Monument, reprezentujący bardzo tradycyjne formy pomnikowe (cokół + postać) został stworzony przez Jerzego Sobocińskiego w 1981 (odsłonięcie w setną rocznicę urodzin patrona). Postać wykonana jest z brązu, cokół z granitu, a liternictwo z mosiądzu. Na cokole umieszczona jest sentencja łacińska Ut unum sint – Aby byli jedno i stylizowany na odręczny autograf patrona. Upamiętnienie Augusta Hlonda w tym miejscu, wiąże się z powołaniem przez niego do życia Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej (8 września 1932) i budową sąsiadującego z pomnikiem gmachu uczelni tego zgromadzenia (1936, projektował Stefan Cybichowski).

Amfiteatr w Parku Cytadela - teatr letni w Poznaniu na terenie Parku Cytadela. Został zbudowany w czynie społecznym przez młodzież w roku 1968. Widownia mieściła około 4 tysięcy widzów. Współcześnie w złym stanie technicznym. Pojawiły się plany rewitalizacji tego miejsca z przeznaczeniem na cele kulturalne. Bezpośrednio przy obiekcie rzeźba Maszkarony autorstwa Józefa Kopczyńskiego (beton). Przy wejściu tablica pamiątkowa o treści: Młodzież miastu i sobie. Teatr letni w Parku-Pomniku Braterstwa Broni i Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Zbudowany w czynie społecznym przez młodzież Poznania pod patronatem Związku Młodzieży Socjalistycznej. Poznań 1968. W latach siedemdziesiątych XX wieku w niedziele w amfiteatrze występowały zespoły ludowe i orkiestry wojskowe. Dekadę później obiekt przestał być używany, rozmontowano drewniane ławki, pozostawiając tylko betonowe podstawy. Ławki zamontowano ponownie na czas Festiwalu Malta w 1994 roku, kiedy wystawiono tam Antygonę. W 2018 roku radna Halina Owsianna zgłosiła do Poznańskiego Budżetu Obywatelskiego projekt ogrodu miododajnego o wartości 3 milionów złotych. Nie został jednak wybrany przez mieszkańców. Owsianna zgłosiła go do budżetu miasta. Rada miasta przyjęła poprawkę, ale ze znacznie mniejszym dofinansowaniem. W ramach protestu radna wystąpiła przebrana za pszczołę podczas obrad. W następnym tygodniu wręczyła prezydentowi miasta Jackowi Jaśkowiakowi słoiki miodu.

Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu – muzeum gromadzące obiekty sztuki sakralnej. Jedna z najstarszych tego typu instytucji w kraju i jedna z pierwszych placówek muzealnych w Poznaniu. Muzeum wchodzi w skład obiektów i atrakcji trasy turystycznej Traktu Królewsko-Cesarskiego.

Wzgórze Winiarskie (Góra Burchartowej, Czerwowska Góra) – wzniesienie w Poznaniu, w Poznańskim Przełomie Warty, nad zachodnim brzegiem Warty, w obrębie osiedla Stare Winogrady. Na Wzgórzu do XVIII w. znajdowały się winnice książęce a u jego podnóża wieś Winiary wymieniona w dokumencie lokacyjnym Poznania. 23 czerwca 1828 rozpoczęto budowę Fortu Winiary. W związku z tym wieś została przeniesiona na teren obecnej dzielnicy Winiary. W XVII w. pojawiła się nowa nazwa Wzgórze Winiarskie, która nawiązuje do dawnej wsi Winiary pierwotnie lokowanej na jego zboczach. Większą część wzniesienia obejmują pozostałości Fortu Winiary, Park Cytadela i budownictwo mieszkaniowe Starych Winograd.

Akademia Lubrańskiego (łac. Collegium Lubranscianum) – uczelnia wyższa działająca w Poznaniu w latach 1519–1780, założona przez biskupa poznańskiego Jana Lubrańskiego. Akademia rządziła się swoimi prawami, a w XVII i XVIII w. posiadała także samorządną konwokację profesorów, zorganizowaną na wzór konwokacji Akademii Krakowskiej. W 1780 szkołę przejęła Komisja Edukacji Narodowej, łącząc ją z Akademią Wielkopolską i przekształcając w szkołę wojewódzką dla województwa poznańskiego. Szkoła posiadała bogatą bibliotekę, sukcesywnie powiększaną o zapisy licznych fundatorów i produkcję, działającej przy Akademii od 1689 r., Drukarni Akademickiej. Związane z nią były także bursy uczniowskie: Rozdrażewskich, Szołdrskich, Krzyckich, Zalaszowskiego oraz Kralla (ta ostatnia najprawdopodobniej nie została uruchomiona). Budynek wchodzi w skład zabytków i atrakcji trasy turystycznej Traktu Królewsko-Cesarskiego.

Biblioteka Akademii Lubrańskiego – biblioteka założona w Poznaniu w 1519 roku przez Jana Lubrańskiego. Biblioteka stanowiła część fundacji Akademii Lubrańskiego. Fundamentem jej zasobów stanowił księgozbiór Lubrańskiego. W XVII wieku została powierzona Akademii Krakowskiej. Od 1689 roku posiadała własną drukarnię. W 1780 roku wraz ze zlikwidowaniem Akademii, zamknięta została i biblioteka, której zasoby zostały przekazane pod nadzór Komisji Edukacji Narodowej. Miała zostać przekazana do planowanej Akademii Wielkopolskiej, ale ostatecznie w 1784 roku księgozbiór trafił do Wojewódzkiej Szkoły Wydziałowej, a większą jej część trafiła do Gimnazjum św. Marii Magdaleny. W wieku XVIII w budynku gimnazjum powstała biblioteka kapitulna a w latach 1924 – 1925 Archiwum Archidiecezjalne Biblioteka liczyła kilka tysięcy woluminów, głównie klasyków starożytnych. Prócz księgozbioru Lubrańskiego w jej skład wchodziły woluminy pochodzące z darów kanoników poznańskich m.in. Mikołaja Zalaszowskiego oraz druki pochodzące z Biblioteki kapitulnej wcielonej w 1628 roku.