place

Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu

Archidiecezja poznańskaMuzea diecezjalne w PolsceMuzea sakralne w PolsceMuzea w PoznaniuOstrów Tumski (Poznań)
Akademia Lubrańskiego w Poznaniu 03
Akademia Lubrańskiego w Poznaniu 03

Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu – muzeum gromadzące obiekty sztuki sakralnej. Jedna z najstarszych tego typu instytucji w kraju i jedna z pierwszych placówek muzealnych w Poznaniu. Muzeum wchodzi w skład obiektów i atrakcji trasy turystycznej Traktu Królewsko-Cesarskiego.

Fragment artykułu z Wikipedii Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Muzeum Archidiecezjalne w Poznaniu
Jana Lubrańskiego, Poznań

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Strona internetowa Linki zewnętrzne Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Muzeum Archidiecezjalne w PoznaniuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.4125 ° E 16.946667 °
placePokaż na mapie

Adres

Muzeum Archidiecezjalne

Jana Lubrańskiego 1
61-001 Poznań (Ostrów Tumski-Śródka-Zawady-Komandoria)
województwo wielkopolskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Strona internetowa
muzeum.poznan.pl

linkOdwiedź stronę

linkWikiData (Q11786911)
linkOpenStreetMap (409481)

Akademia Lubrańskiego w Poznaniu 03
Akademia Lubrańskiego w Poznaniu 03
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu
Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu

Archiwum Archidiecezjalne zostało założone w 1925 r., staraniem biskupa Stanisława Łukomskiego, ówczesnego sufragana poznańskiego oraz archiwariusza diecezjalnego ks. Edmunda Majkowskiego, jako osobna instytucja diecezjalna, rządząca się własnymi prawami, posiadająca osobowość prawno-koscielną. Na miejsce archiwum wybrano budynek dawnej siedziby sławnej Akademii Lubrańskiego, który odpowiednio dostosowano architektonicznie, do potrzeb nowo powstałej instytucji. Pierwszym dyrektorem archiwum został ks. Edmund Majkowski (1925-1933), po nim kolejno, ks. Józef Nowacki (1933-1964), ks. Stefan Hain (1964-1971), ks. Marian Banaszak (1971-1990), ks. Konrad Lutyński (1991-2002) oraz ks. Roman Dworacki (od 2002). W początkowym okresie kładziono znaczny nacisk na koncentracje archiwaliów, ale po objęciu dyrekcji przez ks. prof. Nowackiego rozpoczęła się fachowa inwentaryzacja całego zasobu, umożliwiająca korzystanie ze zbiorów przez historyków. W latach siedemdziesiątych, gdy dyrektorem był ks. prof. Marian Banaszak, zorganizowano w archiwum pierwszą pracownię introligatora i konserwatora. Rozpoczęto oprawianie XIX-wiecznego zespołu akt z Kancelarii Arcybiskupiej. Przystąpiono także do systematycznej konserwacji najbardziej zniszczonych ksiąg staropolskich. Od 1992 r. rozpoczęto stosować nową metodę konserwatorską przy wzmacnianiu kart i uzupełnianiu ubytków masą papierową. Cały zbiór archiwaliów z okresu staropolskiego został sfotografowany na mikrofilmach, podobnie jak zbiór ksiąg metrykalnych (łącznie stanowi to ok. 1100 rolek). Rozpoczęto również opracowywanie informacyjnych baz komputerowych. Od 1997 r. archiwum posiada własną stronę w Internecie, na której oprócz najpotrzebniejszych informacji o funkcjonowaniu instytucji znajdują się także odsyłacze do katalogu ksiąg metrykalnych.