Osiedle Kopernika (Bielsko-Biała)

Aleksandrowice (niem. Alexanderfeld, czes. Alexandrovice) – dzielnica zwyczajowa Bielska-Białej położona w zachodniej części miasta, między Górnym Przedmieściem a Wapienicą; dawna wieś wydzielona w XIX wieku ze Starego Bielska i włączona w skład miasta Bielska w 1938. W okresie PRL wybudowano tu osiedla mieszkaniowe: Beskidzkie, Kopernika, Piastowskie, Polskich Skrzydeł, Słoneczne, Wojska Polskiego. Na terenie dzielnicy znajduje się m.in. lotnisko Aeroklubu Bielsko-Bialskiego, cmentarz żydowski i cmentarz wojskowy oraz węzeł drogowy Hulanka. Oś komunikacyjną stanowi ulica Cieszyńska. Osiedle Aleksandrowice jako jednostka pomocnicza gminy obejmuje tylko część dzielnicy w jej historycznym i zwyczajowym rozumieniu.

Parafia pw. Świętego Maksymiliana Kolbego w Bielsku-Białej – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Bielsku-Białej, w dzielnicy Aleksandrowice. Należy do Dekanatu Bielsko-Biała II – Stare Bielsko diecezji bielsko-żywieckiej. Erygowana 7 listopada 1980 roku. Jest prowadzona przez księży diecezjalnych. Kościół parafialny został konsekrowany 24 października 1982 roku.

Osiedle Wojska Polskiego – osiedle mieszkaniowe położone w Bielsku-Białej, w dzielnicy Aleksandrowice. Zostało wybudowane w technologii wielkopłytowej w latach 1976–1980 według projektu Jerzego Skulimowskiego. Granice jednostki pomocniczej gminy o nazwie Osiedle Wojska Polskiego pokrywają się z urbanistycznymi granicami osiedla. W 2017 była ona zamieszkiwana przez 4975 osób. Osiedle składa się z 21 bloków (dziewięć 11-kondygnacyjnych i dwanaście 5-kondygnacyjnych) ulokowanych pomiędzy linią kolejową nr 190 na północy, ulicą Stawową na wschodzie, ulicą Cieszyńską na południu i końcowym odcinkiem ulicy Spółdzielców na zachodzie, które uzupełniają pawilony handlowo-usługowe przy ulicy Stawowej i Spółdzielców, budynek Przedszkola nr 51 i Szkoły Podstawowej nr 1. W rejonie ulicy Dywizji Kościuszkowskiej występuje starsza zabudowa jednorodzinna, pośrodku osiedla znajduje się też cmentarz wojskowy założony na potrzeby garnizonu Bielsko w 1921. W jego sąsiedztwie wybudowano w 1999 Centrum Rehabilitacyjno-Readaptacyjne „Nadzieja”. Osiedle obsługuje (stan 2022) dwanaście linii autobusowych MZK Bielsko-Biała, z których sześć kursuje przez ulicę Spółdzielców, a sześć przez ulicę Cieszyńską. Ulica Cieszyńska stanowi drogę wylotową z miasta na zachodów, na przystanku Cieszyńska/Osiedle Wojska Polskiego zatrzymują się również autobusy Komunikacji Beskidzkiej i prywatnych przewoźników w kierunku Jaworza, Jasienicy, Cieszyna i Strumienia. W obrębie osiedla znajduje się niewykorzystywany od 2009 przystanek kolejowy Bielsko-Biała Aleksandrowice na trasie Bielsko-Biała – Cieszyn. Nazwy ulic na osiedlu w większości nawiązują do pojęć związanych z historią Wojska Polskiego: 1 Armii Wojska Polskiego, Czwartaków, Dywizji Kościuszkowskiej, Podchorążych, Saperów.

Cmentarz wojskowy w Bielsku-Białej – zabytkowy cmentarz wojskowy znajdujący się w Bielsku-Białej, w południowej części os. Wojska Polskiego (dzielnica Aleksandrowice), przy ul. Saperów. Został utworzony w 1921 r. na potrzeby bielskiego garnizonu. Centralną część cmentarza stanowi prostokątny plac, przy którym znajdują się trzy pomniki: ogólny pomnik żołnierski ("bojowników o wolność i demokrację") upamiętniający ofiary zbrodni katyńskiej pochodzące z Bielska-Białej i okolic ku czci żołnierzy Armii Krajowej Wokół niego usytuowane są kwatery z 53 grobami, tylko częściowo wymienionych z nazwiska, żołnierzy, którzy zmarli w latach 1921–1939. Wzdłuż głównej alei, biegnącej od bramy do głównego placu, znajdują się mogiły zbiorowe, m.in. żołnierzy poległych w wojnie obronnej Polski (m.in. w bitwie pod Węgierską Górką), żołnierzy poległych w 1945 r. i harcerzy, którzy zginęli w czasie II wojny światowej.

Parafia pw. Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Bielsku-Białej – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Bielsku-Białej. Należy do Dekanatu Bielsko-Biała II – Stare Bielsko diecezji bielsko-żywieckiej w Starym Bielsku. Erygowana w XIV wieku, później stała się filią parafii w Bielsku, reerygowana w 1953. Jest prowadzona przez księży diecezjalnych.

Kościół św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Bielsku-Białej – zabytkowy kościół katolicki w Bielsku-Białej, znajdujący się w dzielnicy Stare Bielsko, przy ul. św. Stanisława. Jest kościołem parafialnym (parafia św. Stanisława) i należy do diecezji bielsko-żywieckiej (Dekanat Bielsko-Biała II – Stare Bielsko). Został zbudowany w stylu gotyckim ok. roku 1380 (prawdopodobnie na miejscu jeszcze starszego) i jest najstarszą budowlą sakralną w mieście.

Stare Bielsko (niem. Alt-Bielitz, czes. Staré Bílsko) – dzielnica zwyczajowa Bielska-Białej położona w północno-zachodniej części miasta, dawna wieś założona w XIII wieku i przyłączona w 1977. Dominuje w niej zabudowa jednorodzinna, północne i zachodnie peryferia mają charakter przemysłowy. Do Starego Bielska zalicza się m.in. wzgórze Trzy Lipki i osiedle Sarni Stok, a także znajdują się tu jedne z najstarszych zabytków miasta: grodzisko średniowieczne i gotycki kościół świętego Stanisława. Osiedle samorządowe Stare Bielsko w dużej mierze pokrywa się z granicami historyczno-zwyczajowymi dzielnicy.

II Zbór Kościoła Chrześcijan Dnia Sobotniego w Bielsku-Białej – nieistniejący zbór chrześcijan dnia sobotniego w Bielsku-Białej, z siedzibą przy ul. Smolnej 19.

Hulanka – węzeł komunikacyjny w Bielsku-Białej, w dzielnicy Aleksandrowice. Obecnie składa się on z pięciowlotowego ronda oraz przebiegającego pod nim tunelu śródmiejskiej obwodnicy zachodniej o długości 240 metrów. Budowę ronda rozpoczęto w 2003, a oddano do użytku w 2005. Średnica wynosi 80 m. Koszt inwestycji wraz z tunelem to 45.479.035 zł. Nazwę swą węzeł drogowy zawdzięcza rejonowi Aleksandrowic, potocznie zwanemu „Hulanka”. Koło dzisiejszego łącznika ulic Piastowskiej i Cieszyńskiej znajdowała się w latach 1951-1970 pętla tramwajowa linii nr 2.

Bielsko-Biała Aleksandrowice – przystanek osobowy w Bielsku-Białej, w województwie śląskim, w Polsce. Znajduje się na wysokości 349 m n.p.m.

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Starym Bielsku – parafia luterańska w Bielsku-Białej, w dzielnicy Stare Bielsko, należąca do diecezji cieszyńskiej. Mieści się przy ulicy Pod Grodziskiem. W 2018 liczyła około 1200 wiernych.

Kościół Jana Chrzciciela w Bielsku-Białej – zabytkowy kościół ewangelicko-augsburski w Bielsku-Białej, znajdujący się w dzielnicy Stare Bielsko, przy ul. Jana III Sobieskiego. Jest kościołem parafialnym (parafia Jana Chrzciciela) i należy do diecezji cieszyńskiej. Kościół ufundowała powstała w 1814 parafia ewangelicka w Starym Bielsku. Kamień węgielny poświęcił 12 maja 1818 ks. superintendent Johann Georg Schmitz. Świątynia została zbudowana w latach 1818-1827, w południowo-zachodniej części XI-wiecznego grodziska w Starym Bielsku, przez mistrza budowlanego Jerzego Biowskiego z Bielska w stylu klasycystycznym. W 1848 r. pozwolono ewangelikom budować wieże kościelne, dzięki czemu przystąpiono do przebudowy kościoła – podwyższono świątynię o jedno piętro i dobudowano wieżę nakrytą baniastym hełmem, którą poświęcono w 1852 r. Kościół jest budowlą trójnawową, z licznymi oknami na trzech kondygnacjach. Nawy boczne wypełnione są na trzech piętrach przez drewniane empory (trzecie są ślepe), typowe dla świątyń protestanckich. Klasycystyczne wyposażenie pochodzi w dużej mierze z 1827 r. W jego skład wchodzą: niski ołtarz kamienny z czterema marmurowymi kolumnami i rzeźbami czterech Ewangelistów, z nadbudowaną drewnianą amboną u góry i rzeźbą Chrystusa na baldachimie późnobarokowa chrzcielnica organy cztery kryształowe żyrandole fundacji cechów rzemieślniczych