place

Park Adama Wodziczki w Poznaniu

Parki i ogrody w PoznaniuSołacz
Park im. A. Wodziczki
Park im. A. Wodziczki

Park Adama Wodziczki - park zlokalizowany na terenie poznańskiego Sołacza, pomiędzy Aleją Wielkopolską na południu, a doliną Bogdanki na północy.

Fragment artykułu z Wikipedii Park Adama Wodziczki w Poznaniu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Park Adama Wodziczki w Poznaniu
Aleja Wielkopolska, Poznań Sołacz

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Park Adama Wodziczki w PoznaniuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.419975 ° E 16.912356 °
placePokaż na mapie

Adres

Aleja Wielkopolska
60-608 Poznań, Sołacz
województwo wielkopolskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Park im. A. Wodziczki
Park im. A. Wodziczki
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Domy studenckie Zbyszko i Jagienka
Domy studenckie Zbyszko i Jagienka

Domy studenta Zbyszko i Jagienka – dwa modernistyczne akademiki w Poznaniu przy ul. Piątkowskiej, będące (pod względem formalnym) adaptacjami idei Le Corbusiera w warunkach realnego socjalizmu. Należą do Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Domy studenckie ukończono w 1968 według projektu warszawskich architektów J. Czaplickiego i W. Janickiej (przed II wojną światową na tym terenie funkcjonowała fabryka stalówek Goślińskiego). Pierwotnie stanąć miały w Lublinie. Oba obiekty w dolnych kondygnacjach mieściły część socjalną (w tym popularny do lat 90. XX w. klub Cicibór). Na wyższych piętrach znajdowały się 4-osobowe pokoje studenckie. Ostatnia kondygnacja przeznaczona była, zgodnie z zaleceniami Le Corbusiera, na rekreację (otwarta przestrzeń, ławki). Budynki formalnie i funkcjonalnie wyraźnie nawiązują do Jednostki marsylskiej (Unité d'Habitation). Domy usytuowano na wzniesieniu (skraj doliny Bogdanki) w ten sposób, aby z górnych pięter podziwiać można było panoramę Poznania. W latach późniejszych obok Zbyszka i Jagienki wybudowano trzy dodatkowe akademiki (Danuśka, Jurand i Maćko), o znacznie banalniejszej architekturze. Nazwa wszystkich domów studenckich pochodzi od imion bohaterów powieści Henryka Sienkiewicza – Krzyżacy. 15 kwietnia 1983 pożar domu Zbyszko strawił część pomieszczeń tego obiektu, w tym uniwersyteckie centrum radiowe. Na początku lat 90. XX w. z DS „Zbyszko” emitowany był program rozgłośni UNI FM. Radio nie otrzymało jednak koncesji i emisja musiała zostać zawieszona. Studio jest zachowane do dzisiaj. Oba budynki przeszły kapitalne remonty (Zbyszko w 2009, a Jagienka w 2010), podczas których przebudowano wnętrza tworząc dwu- i jednoosobowe pokoje z łazienkami. W 2011 umieszczono na dachach neony z nazwami budynków, które wzornictwem liter nawiązują do lat 60. XX wieku. 11 kwietnia 2012, po generalnym remoncie, klub studencki Cicibór zaczął ponownie działać.

Szkoła na Boninie w Poznaniu
Szkoła na Boninie w Poznaniu

Szkoła na Boninie – budynek szkolny zlokalizowany w Poznaniu, na Boninie, przy ul. Widnej 1. Na terenach w rejonie ulicy Widnej postanowiono w końcu lat 20. XX wieku stworzyć wzorcowy kompleks szkolno-wychowawczy, w oparciu o najnowsze tendencje pedagogiczne tamtego okresu. Plan takiego zespołu stworzył Kazimierz Ruciński. Zawarł w nim wieloobiektową wizję urbanistyczną, zawierającą dwuoodziałową szkołę powszechną, ochronkę, boiska i dwa domy nauczycielskie. Wszystko to spinać miał rozległy ogród francuski o kilku kwaterach. Do realizacji całości programu nigdy nie doszło. W latach 1928-1929 zbudowano tylko jeden budynek szkolny z łącznikiem i salę gimnastyczną. Była to pierwsza część symetrycznego założenia szkolnego. Druga już nie powstała. Początkowo uczyły się w niej wyłącznie dziewczęta (około 700 dzieci). Poświęcenia obiektu dokonał ksiądz Witold Żuchowski, a pierwszym dyrektorem była Helena Schneiderówna. Szkole towarzyszy park angielski (3 ha), na którego skraju w 1948 zbudowano harcówkę (w miejscu projektowanej ochronki). Obok stoi boniński pomnik harcerski. W 1945 szkoła znacznie ucierpiała podczas walk o Cytadelę. Naukę wznowiono 4 września 1945 bez zajęć w zniszczonej jeszcze wówczas sali gimnastycznej. Na trzy zmiany uczyło się tam wtedy 610 dzieci, a kierownikiem została Stefania Jasielska. Ponownego poświęcenia dokonał ksiądz Czesław Garstecki. Władze oświatowe zlikwidowały patronat nad szkołą Marii Konopnickiej. Imię Stefana Czarnieckiego nadano w 1975. Szkoła, zaraz po ukończeniu (1929) służyła jako hotel turystyczny dla gości odwiedzających PeWuKę. Obecnie mieści XXV LO (w 1992 szkołę podstawową przeniesiono do budynku wzniesionego na Osiedlu Winiary).