Centrum Inicjatyw Senioralnych

Gmina Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich w Poznaniu – gmina mormońska działająca w Poznaniu, należąca do polskiego warszawskiego dystryktu Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Siedziba gminy mieści się przy ul. Jana Kochanowskiego 17A 2/3. Raz w tygodniu, w niedzielę o 10, odbywają się dwa nabożeństwa: spotkanie sakramentalne oraz szkoła niedzielna.

INC S.A. (wcześniej: INVESTcon GROUP) – spółka giełdowa notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, jednostka dominująca w polskiej grupie kapitałowej INC. Funkcjonuje w obszarze inwestycji oraz doradztwa na rynku kapitałowym. Autoryzowany Doradca na rynku NewConnect oraz rynku obligacji Catalyst. W 2015 roku spółka uzyskała status Autoryzowanego Doradcy na rynku AeRO ATS w Rumunii. Doradzała m.in. przy ofertach publicznych spółek takich jak: Pozbud, Fabryka Formy, Socializer, Telestrada, Verbicom oraz Bittnet Systems w Rumunii. W 2006 roku uzyskała status spółki publicznej, notowanej na rynku podstawowym Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie pod nazwą Inwest Consulting. W roku 2014 zarejestrowana została zmiana nazwy pod która Spółka funkcjonuje. Nowa nazwa to INC Spółka Akcyjna.

Izba Rolnicza w Poznaniu – szachulcowy budynek przy ul. J. H. Dąbrowskiego 17 w Poznaniu, będący jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów starych Jeżyc.

Szpital im. Franciszka Raszei w Poznaniu – szpital zlokalizowany na poznańskich Jeżycach pomiędzy ul. Poznańską i Zacisze.

Gmach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu – awangardowy, modernistyczny biurowiec w Poznaniu, zbudowany w 1931 według projektu Mariana Andrzejewskiego.

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 8 – międzywojenna, pięciokondygnacyjna kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Jeżycach, przy ul. Dąbrowskiego 8 (południowa pierzeja). Obiekt wzniesiono w latach 1935-1938 według projektu Jana Kossowskiego, architekta z Bydgoszczy. Styl okrętowy (streamline style), w jakim go wybudowano nie był w Poznaniu tak popularny, jak np. w Gdyni, co powoduje, że jest dla miasta obiektem dość nietypowym. Charakterystyczne dla budynku są obłe wykusze, biegnące pionowo przez wszystkie kondygnacje. Otwory okienne podkreślają z kolei orientację horyzontalną kamienicy. Parter przeznaczono na sklepy, a piętra na mieszkania średniego standardu (trzy lub cztery pokoje). W pobliżu kamienicy znajdują się m.in.: gmach ZUS, dawna Izba Rolnicza, zespół rezydencji jeżyckich oraz Teatr Nowy.

Skwer Trzech Tramwajarek – skwer zlokalizowany w Poznaniu, na Jeżycach, na narożniku ulic Dąbrowskiego i Kochanowskiego.

Teatr Nowy im. Izabelli Cywińskiej w Poznaniu – jeden z poznańskich teatrów dramatycznych.

Pomnik Poległych w Powstaniu Poznańskim – pomnik osób poległych w trakcie poznańskiego Czerwca w dniach 28-30 czerwca 1956, zlokalizowany na narożniku ulicy Kochanowskiego i ulicy J.H.Dąbrowskiego w Poznaniu (Jeżyce). Założenie pomnikowe składa się z głazu narzutowego z pełnoplastyczną rzeźbą orła w locie na szczycie i tablic pamiątkowych. Jedna z nich głosi: Tu walczyli i ginęli w czerwcu 1956 roku bohaterscy uczestnicy robotniczego protestu za wolność, pracę i chleb. Niech pamięć o nich trwa w nas. Klub Pamięci Niepokonani 28 czerwca 1990. Na pozostałych tablicach wymieniono wszystkich poległych z imienia, nazwiska i wieku w dniu śmierci. Całość spinają masywne mury z kostek granitowych i wprowadzone w nie ciągi schodów. Głaz jest granitowy, a poszczególne płyty granitowe oraz brązowe. Autorem projektu był Józef Petruk, a inicjatorem powstania Związek Kombatantów i Uczestników Powstania Poznańskiego Czerwca 1956 r. Odsłonięcie nastąpiło 23 października 1996. 26 czerwca 2001 tablice skradziono (potem zostały przywrócone i monument ponownie odsłonięto 2 czerwca 2002). Sam głaz był natomiast odsłonięty wcześniej – 28 czerwca 1990.

Cyrk Olimpia (wcześniej obiekt Restauracja i Dancing) – wielofunkcyjny, drewniany budynek rozrywkowy i sportowy zlokalizowany w Poznaniu. Spłonął całkowicie w 1994 roku.

Posen Jersitz – stacja kolejowa na Jeżycach (niem. Jersitz) w Poznaniu, funkcjonująca w latach 1848–1879.

Wydawnictwo Polskie R. Wegnera – polskie wydawnictwo działające w latach 1917–1950. Zostało założone jako spółka akcyjna przez Rudolfa Wegnera jako Wydawnictwo Polskie z siedzibą we Lwowie, a następnie w Poznaniu. W roku 1926 Wegner przejął je na własność i zmienił nazwę na Wydawnictwo Polskie R. Wegnera. Ukierunkowane było głównie na polską i zagraniczną literaturę piękną. W swoim dorobku ma szereg serii wydawniczych, z których najbardziej znane to „Biblioteka Laureatów Nobla” i „Cuda Polski”. Charakteryzowało się dużą dbałością o jakość techniczną, literacką i graficzną swoich książek, zwłaszcza luksusowych edycji bibliofilskich. Wielkość produkcji sięgała 300 nowych tytułów rocznie. W czasie II wojny światowej zostało przeniesione do Warszawy i prowadziło sprzedaż swoich zapasów magazynowych. W roku 1941 zmarł właściciel, Rudolf Wegner, a firma przeszła w ręce jego żony Wandy i córki, Ireny Rybotyckiej. Majątek wydawnictwa uległ praktycznie całkowitemu zniszczeniu w trakcie powstania warszawskiego. Po wojnie wznowiło funkcjonowanie, lecz w roku 1950 zostało znacjonalizowane i zlikwidowane. Jego działalność kontynuowana była w stosunkowo niedużej skali przez emigracyjne Wydawnictwo Polskie Tern (Rybitwa) Book w Londynie do lat 70. XX wieku.