Wilmersdorfer Straße

Kurfürstendamm, Ku’damm (dosł. Grobla Elektorska) – główna ulica zachodniej części Berlina, położona w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Łączy Breischeidplatz z Kościołem Pamięci w Charlottenburgu z Rathenauplatz w Wilmersdorfie. Nazwa ulicy wywodzi się od słowa Kurfürst, oznaczającego księcia elektora Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ulica powstała w 1542 jako poprowadzona groblą droga konna z Zamku w Berlinie do zamku Grunewald. W 1685 po raz pierwszy oznaczono ją na mapie, a między 1767-1787 opisywana jest już jako Churfürsten Damm. Droga została rozbudowana do miejskiego bulwaru z inicjatywy kanclerza Ottona von Bismarka, wyrażonej w liście z 1873 do radcy rządowego Gustava von Wilmowskiego. 2 czerwca 1875 uchwałą rządu zapoczątkowano budowę ulicy o szerokości 53 m, w 1886 jezdnia była gotowa i rozpoczęto zabudowę przyległych działek. Po II wojnie światowej ulica znalazła się w Berlinie Zachodnim. Jej okolice zyskały na znaczeniu dzięki licznym sklepom, a sama nazwa ulicy, skracana zwykle do Ku'damm stała się synonimem życia miejskiego w zachodniej części miasta. Po zjednoczeniu Niemiec znaczenie ulicy zmalało na rzecz Alexanderplatz i Friedrichstraße. Przy ulicy Kurfürstendamm w centrum Berlina ulokowany jest przez cały rok sklep bożonarodzeniowy Käthe Wohlfahrt. Sklep ma 450 metrów kwadratowych, w którym można kupić ozdoby, prezenty oraz produkty kojarzące się ze świętami Bożego Narodzenia. Znajduje się w nim ponad 8 tysięcy ozdób świątecznych, kilka stref tematycznych i największa w Niemczech piramidowa szopka bożonarodzeniowa.

Ambasada Sudanu w Berlinie – misja dyplomatyczna Republiki Sudanu w Republice Federalnej Niemiec. Ambasador Republiki Sudanu w Berlinie oprócz Republiki Federalnej Niemiec akredytowany jest również w Rzeczypospolitej Polskiej.

Berlin-Charlottenburg – dworzec kolejowy w Berlinie na trasie kolei wiaduktowej Stadtbahn w poddzielnicy Charlottenburg. Dworzec zasadniczo obsługuje pociągi regionalne oraz szybkiej kolei miejskiej. Jest on również stacją początkową/końcową codziennego pociągu nocnego nightjet kursującego do Przemyśla (przez Wrocław i Kraków), Wiednia oraz Budapesztu. Dworzec powstał w czasie budowy Stadtbahn jako jej zachodnie zakończenie i został otwarty dla kolei lokalnej 7 lutego 1882, zaś 15 maja rozpoczął się na dworcu ruch dalekobieżny. Początkowo jedynie położony najdalej na północ peron D służył ruchowi miejskiemu, w 1896 przeznaczono na ten cel również peron C. W 1913 dobudowano niewielki pawilon wejściowy po południowej stronie torów. Stary, szachulcowy budynek dworca przy Stuttgarter Platz pomyślany był na początku jako prowizorium, jednak przetrwał przeszło 60 lat i po tym, jak uległ uszkodzeniu w czasie II wojny światowej, został odbudowany jako parterowy pawilon. Po podziale Berlina znalazł się w zachodniej części miasta. Po przekształceniu Wilmersdorfer Straße w strefę pieszą powstała konieczność budowy nowego połączenia drogowego w kierunku Kurfürstendammu. Na przedłużeniu Kaiser-Friedrich-Straße przebito Lewishamstraße, której oś przebiegała przez budynek dworca. Wzniesiony w związku z tym wedle projektu prof. Günthera Hönowa nowy budynek otwarto 6 lipca 1971. W 1984 BVG przejęły od wschodnioniemieckiej Deutsche Reichsbahn przewozy S-Bahn w Berlinie – 9 stycznia o 4 nad ranem odbył się z dworca Charlottenburg pierwszy kurs do Dworca Friedrichstraße. Od początku 2003 trwała modernizacja dworca, która miała umożliwić wygodną przesiadkę do stacji Wilmersdorfer Straße linii metra U7. Perony kolei miejskiej zostały w tym celu przeniesione około 200 m dalej na wschód, z zachowaniem dojścia z istniejącego przejścia podziemnego (obecnie na wschodnim końcu peronów). Pierwszy, północny peron uruchomiono 6 lipca 2005. Roboty budowlane miały się zakończyć latem 2006.

Ambasada Mali w Berlinie (fr. Ambassade de la République du Mali à Berlin) – misja dyplomatyczna Republiki Mali w Republice Federalnej Niemiec. Ambasador Republiki Mali w Berlinie oprócz Republiki Federalnej Niemiec akredytowany jest również w Republice Estońskiej, Republice Łotewskiej oraz w Rzeczypospolitej Polskiej.

Adenauerplatz – stacja metra w Berlinie na linii U7, w dzielnicy Charlottenburg, w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Stacja została otwarta w 1978.

Wilmersdorfer Straße – stacja metra w Berlinie na linii U7, w dzielnicy Charlottenburg, w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Stacja została otwarta w 1978.

Konstanzer Straße - stacja metra w Berlinie na linii U7, w dzielnicy Wilmersdorf, w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Stacja została otwarta w 1978. Kolory, których użyto do wystroju tej stacji, nawiązują do herbu Konstancji.

Ambasada Malawi w Berlinie – misja dyplomatyczna Republiki Malawi w Republice Federalnej Niemiec. Ambasador Republiki Malawi w Berlinie oprócz Republiki Federalnej Niemiec akredytowany jest również w Republice Armenii, Republice Austrii, Republice Azerbejdżanu, Republice Białorusi, Republice Bułgarii, Republice Chorwacji, Czarnogórze, Republice Czeskiej, Republice Estońskiej, Gruzji, Republice Kosowa, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Macedonii Północnej, Rzeczypospolitej Polskiej, Federacji Rosyjskiej, Rumunii, Republice Serbii, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Stolicy Apostolskiej, Republice Turcji, Ukrainie i na Węgrzech.

Sophie-Charlotte-Platz – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Charlottenburg, w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf na linii U2. Stacja została otwarta w 1908.

Bismarckstraße – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Charlottenburg, w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf na linii U2 i U7. Stacja została otwarta w 1978.

Eparchia berlińska i niemiecka – eparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, obejmująca terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Jej katedrą jest sobór Zmartwychwstania Chrystusa w Berlinie, zaś zwierzchnikiem – arcybiskup podolski Tichon (Zajcew). Eparchia istnieje od 1921, początkowo działała jako część Egzarchatu Zachodnioeuropejskiego. Jej powstanie miało na celu koordynację opieki duszpasterskiej nad cerkwiami i parafiami w Niemczech, jakie powstawały – z myślą o miejscowych społecznościach rosyjskich – od XVIII wieku, początkowo wyłącznie przy placówkach dyplomatycznych, następnie zaś w popularnych miejscowościach uzdrowiskowych odwiedzanych przez rosyjskich arystokratów oraz w innych miastach zamieszkanych przez Rosjan. Na jej terenie znajduje się 61 parafii oraz 1 monaster. W latach 20. i 30. XX wieku zdecydowana większość parafii na terenie Niemiec zdecydowała się – w proteście przeciw relacjom między państwem a Cerkwią prawosławną w ZSRR – opuścić jurysdykcję patriarchatu moskiewskiego i przejść do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Ponadto w 1938 rząd nazistowski odebrał eparchii cały majątek, przekazując go Kościołowi Zagranicznemu jako instytucji całkowicie lojalnej wobec siebie. Po II wojnie światowej eparchii podporządkowane zostały wszystkie rosyjskie parafie prawosławne w Niemczech Wschodnich, zaś od lat 60. XX wieku podjęła ona działalność również w RFN, tworząc parafie niemieckojęzyczne. Mimo formalnego zjednoczenia Cerkwi Zagranicznej struktury z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym w 2003 parafie, które zmieniły jurysdykcję w I połowie XX w. w dalszym ciągu pozostają podporządkowane metropolitom pół-autonomicznego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, a nie odpowiednim dekanatom terytorialnym. W związku z tym w 1992 w jurysdykcji eparchii berlińskiej i niemieckiej znajdowało się tylko 12 parafii. Obecnie liczba ta wynosi 61, na terenie Niemiec działa ponadto 1 monaster męski. Eparchia dzieli się na pięć dekanatów: północny, bawarsko-heski, południowy, wschodni i zachodni.

Cmentarz Grunewald (niem. Friedhof Grunewald) – cmentarz komunalny zlokalizowany w zachodniej części Berlina (Bornstedter Straße 11/12), w dzielnicy (ortsteil) Grunewald, okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf, w bezpośrednim otoczeniu torowisk Kolei Obwodowej i Stadtbahn węzła Westkreuz i na północ od Kurfürstendammbrücke.