place

Konstanzer Straße

Artykuły wymagające uzupełnienia źródeł od 2020-12Stacje metra w Berlinie
Konstanzerstr ubahn
Konstanzerstr ubahn

Konstanzer Straße - stacja metra w Berlinie na linii U7, w dzielnicy Wilmersdorf, w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Stacja została otwarta w 1978. Kolory, których użyto do wystroju tej stacji, nawiązują do herbu Konstancji.

Fragment artykułu z Wikipedii Konstanzer Straße (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Konstanzer Straße
Brandenburgische Straße, Berlin Wilmersdorf

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Konstanzer StraßeCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.494436 ° E 13.308906 °
placePokaż na mapie

Adres

Weinberg Gottes

Brandenburgische Straße
10707 Berlin, Wilmersdorf
Niemcy
mapOtwórz w Mapach Google

Konstanzerstr ubahn
Konstanzerstr ubahn
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Eparchia berlińska i niemiecka (Rosyjski Kościół Prawosławny)
Eparchia berlińska i niemiecka (Rosyjski Kościół Prawosławny)

Eparchia berlińska i niemiecka – eparchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, obejmująca terytorium Republiki Federalnej Niemiec. Jej katedrą jest sobór Zmartwychwstania Chrystusa w Berlinie, zaś zwierzchnikiem – arcybiskup podolski Tichon (Zajcew). Eparchia istnieje od 1921, początkowo działała jako część Egzarchatu Zachodnioeuropejskiego. Jej powstanie miało na celu koordynację opieki duszpasterskiej nad cerkwiami i parafiami w Niemczech, jakie powstawały – z myślą o miejscowych społecznościach rosyjskich – od XVIII wieku, początkowo wyłącznie przy placówkach dyplomatycznych, następnie zaś w popularnych miejscowościach uzdrowiskowych odwiedzanych przez rosyjskich arystokratów oraz w innych miastach zamieszkanych przez Rosjan. Na jej terenie znajduje się 61 parafii oraz 1 monaster. W latach 20. i 30. XX wieku zdecydowana większość parafii na terenie Niemiec zdecydowała się – w proteście przeciw relacjom między państwem a Cerkwią prawosławną w ZSRR – opuścić jurysdykcję patriarchatu moskiewskiego i przejść do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Ponadto w 1938 rząd nazistowski odebrał eparchii cały majątek, przekazując go Kościołowi Zagranicznemu jako instytucji całkowicie lojalnej wobec siebie. Po II wojnie światowej eparchii podporządkowane zostały wszystkie rosyjskie parafie prawosławne w Niemczech Wschodnich, zaś od lat 60. XX wieku podjęła ona działalność również w RFN, tworząc parafie niemieckojęzyczne. Mimo formalnego zjednoczenia Cerkwi Zagranicznej struktury z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym w 2003 parafie, które zmieniły jurysdykcję w I połowie XX w. w dalszym ciągu pozostają podporządkowane metropolitom pół-autonomicznego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji, a nie odpowiednim dekanatom terytorialnym. W związku z tym w 1992 w jurysdykcji eparchii berlińskiej i niemieckiej znajdowało się tylko 12 parafii. Obecnie liczba ta wynosi 61, na terenie Niemiec działa ponadto 1 monaster męski. Eparchia dzieli się na pięć dekanatów: północny, bawarsko-heski, południowy, wschodni i zachodni.

Kurfürstendamm
Kurfürstendamm

Kurfürstendamm, Ku’damm (dosł. Grobla Elektorska) – główna ulica zachodniej części Berlina, położona w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Łączy Breischeidplatz z Kościołem Pamięci w Charlottenburgu z Rathenauplatz w Wilmersdorfie. Nazwa ulicy wywodzi się od słowa Kurfürst, oznaczającego księcia elektora Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ulica powstała w 1542 jako poprowadzona groblą droga konna z Zamku w Berlinie do zamku Grunewald. W 1685 po raz pierwszy oznaczono ją na mapie, a między 1767-1787 opisywana jest już jako Churfürsten Damm. Droga została rozbudowana do miejskiego bulwaru z inicjatywy kanclerza Ottona von Bismarka, wyrażonej w liście z 1873 do radcy rządowego Gustava von Wilmowskiego. 2 czerwca 1875 uchwałą rządu zapoczątkowano budowę ulicy o szerokości 53 m, w 1886 jezdnia była gotowa i rozpoczęto zabudowę przyległych działek. Po II wojnie światowej ulica znalazła się w Berlinie Zachodnim. Jej okolice zyskały na znaczeniu dzięki licznym sklepom, a sama nazwa ulicy, skracana zwykle do Ku'damm stała się synonimem życia miejskiego w zachodniej części miasta. Po zjednoczeniu Niemiec znaczenie ulicy zmalało na rzecz Alexanderplatz i Friedrichstraße. Przy ulicy Kurfürstendamm w centrum Berlina ulokowany jest przez cały rok sklep bożonarodzeniowy Käthe Wohlfahrt. Sklep ma 450 metrów kwadratowych, w którym można kupić ozdoby, prezenty oraz produkty kojarzące się ze świętami Bożego Narodzenia. Znajduje się w nim ponad 8 tysięcy ozdób świątecznych, kilka stref tematycznych i największa w Niemczech piramidowa szopka bożonarodzeniowa.

Berlin-Charlottenburg (stacja kolejowa)
Berlin-Charlottenburg (stacja kolejowa)

Berlin-Charlottenburg – dworzec kolejowy w Berlinie na trasie kolei wiaduktowej Stadtbahn w poddzielnicy Charlottenburg. Dworzec zasadniczo obsługuje pociągi regionalne oraz szybkiej kolei miejskiej. Jest on również stacją początkową/końcową codziennego pociągu nocnego nightjet kursującego do Przemyśla (przez Wrocław i Kraków), Wiednia oraz Budapesztu. Dworzec powstał w czasie budowy Stadtbahn jako jej zachodnie zakończenie i został otwarty dla kolei lokalnej 7 lutego 1882, zaś 15 maja rozpoczął się na dworcu ruch dalekobieżny. Początkowo jedynie położony najdalej na północ peron D służył ruchowi miejskiemu, w 1896 przeznaczono na ten cel również peron C. W 1913 dobudowano niewielki pawilon wejściowy po południowej stronie torów. Stary, szachulcowy budynek dworca przy Stuttgarter Platz pomyślany był na początku jako prowizorium, jednak przetrwał przeszło 60 lat i po tym, jak uległ uszkodzeniu w czasie II wojny światowej, został odbudowany jako parterowy pawilon. Po podziale Berlina znalazł się w zachodniej części miasta. Po przekształceniu Wilmersdorfer Straße w strefę pieszą powstała konieczność budowy nowego połączenia drogowego w kierunku Kurfürstendammu. Na przedłużeniu Kaiser-Friedrich-Straße przebito Lewishamstraße, której oś przebiegała przez budynek dworca. Wzniesiony w związku z tym wedle projektu prof. Günthera Hönowa nowy budynek otwarto 6 lipca 1971. W 1984 BVG przejęły od wschodnioniemieckiej Deutsche Reichsbahn przewozy S-Bahn w Berlinie – 9 stycznia o 4 nad ranem odbył się z dworca Charlottenburg pierwszy kurs do Dworca Friedrichstraße. Od początku 2003 trwała modernizacja dworca, która miała umożliwić wygodną przesiadkę do stacji Wilmersdorfer Straße linii metra U7. Perony kolei miejskiej zostały w tym celu przeniesione około 200 m dalej na wschód, z zachowaniem dojścia z istniejącego przejścia podziemnego (obecnie na wschodnim końcu peronów). Pierwszy, północny peron uruchomiono 6 lipca 2005. Roboty budowlane miały się zakończyć latem 2006.