Parafia Najświętszego Serca Jezusowego i Świętej Małgorzaty Marii Alacoque w Łodzi

Kościół Najświętszego Serca Jezusowego i Świętej Małgorzaty Marii Alacoque w Łodzi – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Łódź-Radogoszcz archidiecezji łódzkiej). Budowa świątyni została rozpoczęta w 1936 roku. Obecna świątynia zaprojektowana przez inżyniera Stanisława Uleyskiego została wzniesiona w latach 1949–1956. Z małymi modyfikacjami, nie naruszającymi praw autorskich projektanta, został wybudowany kościół trzynawowy na planie krzyża łacińskiego, którego ramiona tworzą dwie kaplice w stylu nawiązującym do bazylik starochrześcijańskich. W zakończeniu nawy głównej jest umieszczony ołtarz główny – soborowy. W latach 1970–1995 zostały wykonane następujące prace: założone zostało żelbetonowe sklepienie w nawie głównej, sklamrowane zostały ściany boczne świątyni i zostało założonych 5 ściągów wewnętrznych, ponieważ sufit groził zawaleniem, z kolei ściany rozchyliły się od pionu około 10 centymetrów. Świątynia została podłączona do miejskiej sieci cieplnej, zostały wymienione przewody aluminiowe na miedziane, zostały założone żyrandole i tablice rozdzielcze. Dach został pokryty blachą miedzianą (o masie 15 ton). W podziemiach świątyni i nad zakrystiami zostało urządzonych 6 sal, z tego dwie wyposażone w sceny. Budowla została otynkowana terraboną i odwodniona przez podłączenie terenu do kanalizacji miejskiej. Plac wokół świątyni został wyłożony trylinką i kostką ceramiczną. Zostało założonych 8 linii odgromowych, zostały okratowane wszystkie okna dolne świątyni. Budowla po remoncie w dniu 12 kwietnia 1987 roku została poświęcona przez biskupa Jana Kulika. Dzwonnica o wysokości 16 metrów została zbudowana z żelbetonu i zharmonizowana została z architekturą świątyni, zawieszone zostały na niej 3 dzwony i zabezpieczona została linią odgromową. W świątyni znajdują się: wspomniany wyżej ołtarz soborowy, 2 ołtarze boczne pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusowego i Matki Bożej Częstochowskiej, tabernakulum, ambona, 6 konfesjonałów, tron wystawienia, chrzcielnica, kaplica pogrzebowa i kaplica Miłosierdzia Bożego z tabernakulum na ciemnicę, Droga Krzyżowa, organy, miejskie centralne ogrzewanie, alarm na drzwi i okna a także w prezbiterium, 27 witraży górnych i 6 dolnych dedykowanych błogosławionym i świętym polskim kanonizowanym przez papieża Jana Pawła II.

Bałuty – do 31 grudnia 1992 r. dzielnica Łodzi. Bałuty były drugą, co do wielkości, dzielnicą: obejmują pow. 78,9 km². Zamieszkuje je największa liczba ludności w stosunku do pozostałych dzielnic – ok. 191,6 tys. mieszkańców.

Ghetto Litzmannstadt, getto łódzkie (jid. ‏לאדזשער געטא‎; lodżer geto; ליצמאנשטאטער געטא; licmansztoter geto) – getto żydowskie istniejące w okupowanej przez Niemców Łodzi (od kwietnia 1940 Litzmannstadt). W dokumentach archiwalnych można spotkać skrótową formę Ghetto L-stadt lub Getto L-stadt, od skrótu nazwy miasta powszechnie używanego przez Niemców, w tym na oficjalnych pismach i drukach. Było to pierwsze w pełni odizolowane od reszty miasta getto na obszarze okupowanej Polski, największe po warszawskim i jedyne, które przetrwało prawie do końca okupacji niemieckiej na ziemiach Polski (zlikwidowane w sierpniu 1944).

Pałac Juliusza Heinzla – istniejący w latach 1890–1942 pałac, należący do Juliusza Heinzla, położony na terenie parku Julianowskiego w Łodzi.

Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Władysława Biegańskiego (dawn. Miejski Szpital Zakaźny) – powstały w 1914 r. szpital, którego głównym profilem działalności jest leczenie pacjentów z chorobami zakaźnymi.

Willa Ludwika Anstadta – neorenesansowa willa przy ul. Sędziowskiej 18 w Parku im. Andrzeja Struga w Łodzi

Julianów – osiedle mieszkaniowe, znajdujące się na terenie Bałut w Łodzi. Granicznymi ulicami osiedla są: Łagiewnicka, Julianowska, Sikorskiego oraz Zgierska. Na osiedlu znajdują się domki jednorodzinne. Osiedle Julianów wchodzi wraz z osiedlami Rogi oraz Marysin w skład większego osiedla – Julianów – Marysin – Rogi. Przez Julianów przepływają dwie z łódzkich rzek – Sokołówka i Brzoza oraz znajduje się jeden z większych Łódzkich parków park Julianowski im. Adama Mickiewicza. Na północ od parku położony jest cmentarz św. Rocha, a dalej Mauzoleum na Radogoszczu. Na terenie osiedla swą siedzibę ma XXX Liceum Ogólnokształcące, Szkoła Podstawowa nr 172 i nr 201, przedszkola nr 45 i 97, żłobek nr 5 oraz IV Szpital Miejski im. dr. H. Jordana. Na południu osiedla położony jest Kościół Najświętszego Serca Jezusowego i św. Marii Małgorzaty Alacoque. W pobliżu osiedla znajduje się przystanek Łódź – Arturówek Łódzkiej Kolei Aglomeracyjnej i Wojewódzki Specjalistyczny Szpital im. dr. Wł. Biegańskiego. W północnej części znajduje się Użytek ekologiczny „Mokradła Brzozy”.

Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra med. Jerzego Nofera w Łodzi – placówka naukowo-badawcza zajmująca się problematyką zdrowia publicznego, zdrowia środowiskowego oraz wszelkimi dziedzinami związanymi z szeroko rozumianą medycyną pracy. Celem działalności Instytutu jest zapewnienie jak najlepszych praktycznych rozwiązań systemowych poprawiających warunki życia i pracy. Dzięki wysokim standardom prowadzonych badań Instytut jest jednym z głównych ośrodków naukowo-badawczych w kraju. Zatrudnia wyspecjalizowaną kadrę, wśród której znajdują się wysokiej rangi specjaliści pracujący innymi jako konsultanci krajowi i wojewódzcy.

Dąb Kosynier – pomnikowy dąb szypułkowy, rosnący w Łodzi, we wschodniej części parku im. Adama Mickiewicza.

Park im. Adama Mickiewicza (Park Julianowski) – zabytkowy łódzki park o powierzchni 49,4 ha, znajdujący się w osiedlu Julianów, obrębie ulic: Zgierskiej, Sowińskiego, Jaworowej, Folwarcznej, al. Róż, Karłowicza. Park znajduje się w obniżeniu, rozciąga się wzdłuż doliny rzeki Sokołówki.

Ulica Zgierska w Łodzi – ulica długości około 6 km, biegnąca w kierunku północnym jako przedłużenie ul. Nowomiejskiej od skrzyżowania z ul. Podrzeczną (przy Starym Rynku) do granicy miasta Łodzi ze Zgierzem, gdzie przechodzi w ul. Łódzką. Na odcinku od Ronda mjr. Alfreda Biłyka do granicy miasta ulicą przebiega droga krajowa nr 91. Ulica Zgierska powstała etapami po uregulowaniu wsi Bałuty wiodąca w kierunku Radogoszcza. W latach 70. XX w. poszerzono ulicę i na miejscu starych domów wybudowano rozległe osiedle „Jagiełły”. Od 1901 roku wzdłuż ulicy prowadzi podmiejska linia tramwajowa, która łączy Łódź ze Zgierzem (linia 45) i Ozorkowem (linia 46), natomiast w Łodzi do krańcówki i byłej zajezdni Helenówek. W czasie wojny niemieccy okupanci zmienili nazwę ulicy na Hohensteiner Strasse. Ulica dzieliła łódzkie getto na część zachodnią i wschodnią, ruch między którymi odbywał się po dwóch pieszych kładkach. Po wojnie przywrócono oryginalną nazwę ulicy.

Cmentarz św. Rocha na Radogoszczu w Łodzi – jedna z najważniejszych nekropolii w Łodzi. Wbrew nazwie mieści się nie na Radogoszczu, lecz na sąsiadującym z nim Julianowie.