Pomnik Papieża Jana XXIII we Wrocławiu

Ulica Stanisława Worcella – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Przedmieście Oławskie, a wcześniej w dawnej dzielnicy Krzyki. Biegnie od ulicy Zygmunta Krasińskiego do ulicy gen. Kazimierza Pułaskiego. Jest drogą gminną, która ma 383 m długości. Przebiega przez teren zabudowy śródmiejskiej, który jako obszar objęty jest ochroną i wpisany jest do rejestru zabytków. Przy ulicy znajdują się między innymi budynki wpisane do gminnej ewidencji zabytków, w tym kamienica i kaplica ujęte w rejestrze zabytków. Ponadto mieszczą się tu takie instytucje jak Zespół Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych oraz Dolnośląska Biblioteka Pedagogiczna.

Ulica gen. Józefa Haukego-Bosaka – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Przedmieście Oławskie, a wcześniej w dawnej dzielnicy Krzyki. Biegnie od ulicy Zygmunta Krasińskiego do ulicy gen. Kazimierza Pułaskiego. Jest drogą gminną, która ma 402 m długości. Przebiega przez teren zabudowy śródmiejskiej, który jako obszar objęty jest ochroną i wpisany jest do rejestru zabytków. Przy ulicy znajdują się między innymi budynki wpisane do gminnej ewidencji zabytków. Ponadto mieszczą się przy tej ulicy następujące instytucje oświaty: Zespół Szkół Teleinformatycznych i Elektronicznych imienia Polskich Zwycięzców Enigmy, Liceum Ogólnokształcące nr XIII imienia Aleksandra Fredry oraz Przedszkole nr 146 Wyspa Dzieci.

Miejskie Muzeum Szkolne we Wrocławiu (niem. Staedtisches Schulmuseum) – muzeum założone w 1889 we Wrocławiu przez władze miejskie Wrocławia celem gromadzenia i prezentowania pomocy dydaktycznych związanych z nauczaniem różnych przedmiotów szkolnych, a także dokumentów, książek i materiałów dotyczących historii szkolnictwa oraz teorii pedagogicznych. Na bazie zbiorów i kadry placówka prowadziła kursy podwyższające kwalifikacje nauczycieli szkół podstawowych, a także wydawało materiały dydaktyczne. Muzeum działało od 1889 do początków 1945 r., przy czym pierwsze ekspozycje udostępniono w 1891. Początkowo nie posiadało odrębnej siedziby, lecz współdzieliło pomieszczenia z innymi instytucjami, najpierw na ul. Sadowastrasse (ulica Swobodna), a od 1892 na Lessing-Platz (pl. Powstańców Warszawy). W 1911 przeprowadziło się na Paradiesstrasse (ulica Stanisława Worcella), gdzie funkcjonowało aż do likwidacji. Po wojnie władze polskie zorganizowały w budynku przy ul. Komuny Paryskiej 36-38 Muzeum Pedagogiczne prowadzone przez Ośrodek Dydaktyczno-Metodyczny. Działało ono od października 1945 do 31 marca 1947, nie jest jednak pewne, czy bazowało na zbiorach niemieckiej placówki.

Kaplica Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego we Wrocławiu – świątynia parafialna parafii Pokoju Bożego należąca do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w RP mieszcząca się przy ul. Worcella 28a na Przedmieściu Oławskim we Wrocławiu.

Instytut Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych Uniwersytetu Wrocławskiego (do 30 września 2009 Instytut Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej Uniwersytetu Wrocławskiego) – jednostka dydaktyczno-naukowa należąca do struktur Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Wrocławskiego.

Parafia Ewangelicko-Metodystyczna Pokoju Bożego we Wrocławiu – zbór metodystyczny działający we Wrocławiu, należący do okręgu południowego Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w RP. Nabożeństwa odbywają się w niedziele o godzinie 9:00 w kaplicy Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego przy ul. Worcella 28.

Gimnazjum św. Jana we Wrocławiu (niem. Stadtisches Johannes-Gymnasium und Mittelschule) – miejskie gimnazjum realne działające we Wrocławiu w latach 1872–1934. Była to szkoła siedmioklasowa, stawiająca duży nacisk na nauki przyrodnicze oraz języki nowożytne. Od początku swojego funkcjonowania cechowała się pluralizmem, co przejawiało się m.in. najwyższym odsetkiem (ok. 1/3) uczniów żydowskich wśród wszystkich szkół średnich Wrocławia oraz znacznym udziałem nauczycieli pochodzenia żydowskiego, wynoszącym ok. 1/3 grona pedagogicznego. Uważana też była za elitarną, gdyż wśród uczniów przeważały dzieci z rodzin bogatych kupców oraz dobrze sytuowanej inteligencji, np. lekarzy. W 1934 władze miejskie podjęły decyzję o de facto zamknięciu Gimnazjum św. Jana poprzez likwidację nazwy, przeniesienie do jego budynku Gimnazjum Zwinger i połączeniu społeczności obu szkół. Uczniom żydowskim ze szkoły św. Jana początkowo pozwolono uczyć się w nowej placówce, ale wskutek narastających represji ze strony nazistowskich uczniów musieli zrezygnować, ostatni odeszli w 1937. Gmach szkoły przy Paradiesstrasse 3 (Worcella 3) zbudowano w latach 1865–1866 wg projektu Zimmermanna. Szkołę uruchomiono jednak dopiero w 1872, z powodu sporów o jej światopoglądowy charakter. Dwupiętrowy budynek miał kształt litery „T”, w skrzydle leżącym wzdłuż ulicy była siedziba gimnazjum i mieszkania kadry, a w poprzecznym skrzydle, idącym w głąb posesji i powiększonym w 1899 – aula zdobiona w stylu neorenesansowym i siedziba Mittelschule. Nauczyciele Willy Cohn (1919-1933) Absolwenci Willy Cohn (1895-1906)

Kienesa we Wrocławiu – kienesa karaimska znajdująca się do 1989 we Wrocławiu przy ulicy Kniaziewicza 28. Była jedyną funkcjonującą kienesą w powojennej Polsce.

Ulica Zygmunta Krasińskiego – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Przedmieście Oławskie, a wcześniej w dawnej dzielnicy Krzyki. Biegnie od Alei Juliusza Słowackiego do ulicy Komuny Paryskiej. Jest drogą gminną, która ma 632 m długości, przy czym określana jest jako przestrzeń publiczna o charakterze ogólnomiejskim. Przebiega przez teren zabudowy śródmiejskiej, który jako obszar objęty jest ochroną i wpisany jest do rejestru zabytków. Przy ulicy znajdują się między innymi budynki ujęte w gminnej ewidencji zabytków, w tym wpisane do rejestru zabytków: Gmach Poczty Czekowej Rzeszy, obecnie Gmach Poczty oraz Muzeum Poczty i Telekomunikacji oraz kamienica z oficynami przy ulicy Zygmunta Krasińskiego 21–23. Przy południowej części ulicy położony jest Skwer Zygmunta Krasińskiego.

Muzeum Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu – uczelniane muzeum działające od 1954 r. przy wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, która w 1996 zmieniła nazwę na Akademia Sztuk Pięknych. Celem muzeum jest gromadzenie wyróżniających się dzieł sztuki autorstwa kadry i studentów wrocławskiej ASP oraz eksponatów pomocnych w dydaktyce uczelni. W związku z tym profilem muzeum ma działy odpowiadające głównym kierunkom kształcenia akademii, w tym działy: Kompozycji, Malarstwa, Rzeźby i Grafiki; Szkła; Ceramiki oraz Architektury wnętrz. Eksponaty z tych działów tworzą stałą wystawę funkcjonującą od roku 1960, organizowane są też regularnie wystawy czasowe i dydaktyczne zajęcia muzealne dla młodzieży. Kolekcja muzeum u schyłku XX w. liczyła ok. 5000 dzieł. Do 1970 r. siedziba muzeum znajdowała się przy Placu Polskim, w budynku PWSSP, od 1970 znajduje się w obecnej lokalizacji. Twórczynią muzeum była Halina Pawlikowska (przedstawicielka Wrocławskiej Szkoły Szkła), która też nim od początku kierowała. W 1997 r. kierowniczką placówki została Anna Kopaczyńska. Muzeum, jednostka ogólnouczelniana w strukturze ASP, zostało przemianowane w 2015 roku na Ośrodek Dokumentacji Sztuki (ODS). Od 2017 roku ODS jest członkiem Stowarzyszenia Muzeów Uczelnianych.

Ulica gen. Karola Kniaziewicza – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Dworcową z ulicą Kazimierza Pułaskiego, przebiegająca przez osiedle Przedmieście Oławskie, a wcześniej przez dawną dzielnicę Krzyki. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 454 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej. Teren, przez który przebiega ulica, leży na Przedmieściu Oławskim wpisanym jako obszar do rejestru zabytków. Przy ulicy znajdują się między innymi budynki wpisane do gminnej ewidencji zabytków, w tym kamienica ujęta w rejestrze zabytków.

Okręg dolnośląski – jeden z sześciu okręgów diecezji zachodniej Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w RP. Terytorialnie obejmuje zbory i grupy znajdujące się w granicach województwa dolnośląskiego. Siedziba okręgu znajduje się we Wrocławiu. Aktualnie do okręgu dolnośląskiego należy 8 zborów, 3 grupy i 5 stacji duszpasterskich. Seniorem okręgu dolnośląskiego jest pastor Andrzej Majewski ze zboru w Świdnicy.