Ulica gen. Józefa Haukego-Bosaka we Wrocławiu

Ulica Stanisława Worcella – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Przedmieście Oławskie, a wcześniej w dawnej dzielnicy Krzyki. Biegnie od ulicy Zygmunta Krasińskiego do ulicy gen. Kazimierza Pułaskiego. Jest drogą gminną, która ma 383 m długości. Przebiega przez teren zabudowy śródmiejskiej, który jako obszar objęty jest ochroną i wpisany jest do rejestru zabytków. Przy ulicy znajdują się między innymi budynki wpisane do gminnej ewidencji zabytków, w tym kamienica i kaplica ujęte w rejestrze zabytków. Ponadto mieszczą się tu takie instytucje jak Zespół Szkół Ekonomiczno-Administracyjnych oraz Dolnośląska Biblioteka Pedagogiczna.

Pomnik Papieża Jana XXIII we Wrocławiu – granitowy pomnik na niskim cokole autorstwa Ludwiki Nitschowej znajdujący się we Wrocławiu przy ulicy Świętego Marcina na Ostrowie Tumskim.

Kaplica Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego we Wrocławiu – świątynia parafialna parafii Pokoju Bożego należąca do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w RP mieszcząca się przy ul. Worcella 28a na Przedmieściu Oławskim we Wrocławiu.

Parafia Ewangelicko-Metodystyczna Pokoju Bożego we Wrocławiu – zbór metodystyczny działający we Wrocławiu, należący do okręgu południowego Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w RP. Nabożeństwa odbywają się w niedziele o godzinie 9:00 w kaplicy Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego przy ul. Worcella 28.

Miejskie Muzeum Szkolne we Wrocławiu (niem. Staedtisches Schulmuseum) – muzeum założone w 1889 we Wrocławiu przez władze miejskie Wrocławia celem gromadzenia i prezentowania pomocy dydaktycznych związanych z nauczaniem różnych przedmiotów szkolnych, a także dokumentów, książek i materiałów dotyczących historii szkolnictwa oraz teorii pedagogicznych. Na bazie zbiorów i kadry placówka prowadziła kursy podwyższające kwalifikacje nauczycieli szkół podstawowych, a także wydawało materiały dydaktyczne. Muzeum działało od 1889 do początków 1945 r., przy czym pierwsze ekspozycje udostępniono w 1891. Początkowo nie posiadało odrębnej siedziby, lecz współdzieliło pomieszczenia z innymi instytucjami, najpierw na ul. Sadowastrasse (ulica Swobodna), a od 1892 na Lessing-Platz (pl. Powstańców Warszawy). W 1911 przeprowadziło się na Paradiesstrasse (ulica Stanisława Worcella), gdzie funkcjonowało aż do likwidacji. Po wojnie władze polskie zorganizowały w budynku przy ul. Komuny Paryskiej 36-38 Muzeum Pedagogiczne prowadzone przez Ośrodek Dydaktyczno-Metodyczny. Działało ono od października 1945 do 31 marca 1947, nie jest jednak pewne, czy bazowało na zbiorach niemieckiej placówki.

Kościół św. Maurycego przy ul. gen. Romualda Traugutta 36 we Wrocławiu – pierwotnie gotycki jednonawowy kościół z piętnastowieczną kaplicą chrzcielną i przebudowaną w XVIII wieku na styl barokowy wieżą według projektu arch. J. Peintnera.

Parafia Świętego Maurycego we Wrocławiu znajduje się w dekanacie Wrocław-Śródmieście w archidiecezji wrocławskiej. Jej proboszczem jest ks. Janusz Gorczyca. Obsługiwana przez księży archidiecezjalnych. Erygowana w XIII wieku. Mieści się przy ulicy Traugutta. W roku 1999 po zniesieniu parafii św. Wojciecha ojców Dominikanów do parafii przyłączono teren obejmujący ulice Dworcową, Kościuszki, Dąbrowskiego i Podwale.

Dekanat Wrocław Śródmieście – jeden z 33 dekanatów w rzymskokatolickiej archidiecezji wrocławskiej. W skład dekanatu wchodzi 10 parafii: Parafia Bożego Ciała → Wrocław Parafia Chrystusa Króla → Wrocław Parafia św. Elżbiety → Wrocław Parafia św. Ignacego Loyoli → Wrocław Parafia św. Karola Boromeusza → Wrocław parafia św. Klemensa Dworzaka → Wrocław Parafia św. Maurycego → Wrocław Parafia św. Mikołaja → Wrocław Parafia św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława → Wrocław Parafia św. Augustyna → Wrocław

Muzeum Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu – uczelniane muzeum działające od 1954 r. przy wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, która w 1996 zmieniła nazwę na Akademia Sztuk Pięknych. Celem muzeum jest gromadzenie wyróżniających się dzieł sztuki autorstwa kadry i studentów wrocławskiej ASP oraz eksponatów pomocnych w dydaktyce uczelni. W związku z tym profilem muzeum ma działy odpowiadające głównym kierunkom kształcenia akademii, w tym działy: Kompozycji, Malarstwa, Rzeźby i Grafiki; Szkła; Ceramiki oraz Architektury wnętrz. Eksponaty z tych działów tworzą stałą wystawę funkcjonującą od roku 1960, organizowane są też regularnie wystawy czasowe i dydaktyczne zajęcia muzealne dla młodzieży. Kolekcja muzeum u schyłku XX w. liczyła ok. 5000 dzieł. Do 1970 r. siedziba muzeum znajdowała się przy Placu Polskim, w budynku PWSSP, od 1970 znajduje się w obecnej lokalizacji. Twórczynią muzeum była Halina Pawlikowska (przedstawicielka Wrocławskiej Szkoły Szkła), która też nim od początku kierowała. W 1997 r. kierowniczką placówki została Anna Kopaczyńska. Muzeum, jednostka ogólnouczelniana w strukturze ASP, zostało przemianowane w 2015 roku na Ośrodek Dokumentacji Sztuki (ODS). Od 2017 roku ODS jest członkiem Stowarzyszenia Muzeów Uczelnianych.

Gimnazjum św. Jana we Wrocławiu (niem. Stadtisches Johannes-Gymnasium und Mittelschule) – miejskie gimnazjum realne działające we Wrocławiu w latach 1872–1934. Była to szkoła siedmioklasowa, stawiająca duży nacisk na nauki przyrodnicze oraz języki nowożytne. Od początku swojego funkcjonowania cechowała się pluralizmem, co przejawiało się m.in. najwyższym odsetkiem (ok. 1/3) uczniów żydowskich wśród wszystkich szkół średnich Wrocławia oraz znacznym udziałem nauczycieli pochodzenia żydowskiego, wynoszącym ok. 1/3 grona pedagogicznego. Uważana też była za elitarną, gdyż wśród uczniów przeważały dzieci z rodzin bogatych kupców oraz dobrze sytuowanej inteligencji, np. lekarzy. W 1934 władze miejskie podjęły decyzję o de facto zamknięciu Gimnazjum św. Jana poprzez likwidację nazwy, przeniesienie do jego budynku Gimnazjum Zwinger i połączeniu społeczności obu szkół. Uczniom żydowskim ze szkoły św. Jana początkowo pozwolono uczyć się w nowej placówce, ale wskutek narastających represji ze strony nazistowskich uczniów musieli zrezygnować, ostatni odeszli w 1937. Gmach szkoły przy Paradiesstrasse 3 (Worcella 3) zbudowano w latach 1865–1866 wg projektu Zimmermanna. Szkołę uruchomiono jednak dopiero w 1872, z powodu sporów o jej światopoglądowy charakter. Dwupiętrowy budynek miał kształt litery „T”, w skrzydle leżącym wzdłuż ulicy była siedziba gimnazjum i mieszkania kadry, a w poprzecznym skrzydle, idącym w głąb posesji i powiększonym w 1899 – aula zdobiona w stylu neorenesansowym i siedziba Mittelschule. Nauczyciele Willy Cohn (1919-1933) Absolwenci Willy Cohn (1895-1906)

Ulica Zygmunta Krasińskiego – ulica położona we Wrocławiu na osiedlu Przedmieście Oławskie, a wcześniej w dawnej dzielnicy Krzyki. Biegnie od Alei Juliusza Słowackiego do ulicy Komuny Paryskiej. Jest drogą gminną, która ma 632 m długości, przy czym określana jest jako przestrzeń publiczna o charakterze ogólnomiejskim. Przebiega przez teren zabudowy śródmiejskiej, który jako obszar objęty jest ochroną i wpisany jest do rejestru zabytków. Przy ulicy znajdują się między innymi budynki ujęte w gminnej ewidencji zabytków, w tym wpisane do rejestru zabytków: Gmach Poczty Czekowej Rzeszy, obecnie Gmach Poczty oraz Muzeum Poczty i Telekomunikacji oraz kamienica z oficynami przy ulicy Zygmunta Krasińskiego 21–23. Przy południowej części ulicy położony jest Skwer Zygmunta Krasińskiego.

Instytut Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych Uniwersytetu Wrocławskiego (do 30 września 2009 Instytut Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej Uniwersytetu Wrocławskiego) – jednostka dydaktyczno-naukowa należąca do struktur Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Wrocławskiego.