place

Ulica gen. Karola Kniaziewicza we Wrocławiu

Przedmieście OławskieSzablon cytowania używa pól opisowychSzablon cytuj do sprawdzeniaSzablon odn bez numeru stronySzablony cytowania – problemy – cytuj – strona główna
Ulice we Wrocławiu
Kniaziewicza panoramio (8)
Kniaziewicza panoramio (8)

Ulica gen. Karola Kniaziewicza – ulica położona we Wrocławiu, łącząca ulicę Dworcową z ulicą Kazimierza Pułaskiego, przebiegająca przez osiedle Przedmieście Oławskie, a wcześniej przez dawną dzielnicę Krzyki. Ulica należy do kategorii dróg gminnych i ma 454 m długości. Przebiega przez obszar zabudowy śródmiejskiej. Teren, przez który przebiega ulica, leży na Przedmieściu Oławskim wpisanym jako obszar do rejestru zabytków. Przy ulicy znajdują się między innymi budynki wpisane do gminnej ewidencji zabytków, w tym kamienica ujęta w rejestrze zabytków.

Fragment artykułu z Wikipedii Ulica gen. Karola Kniaziewicza we Wrocławiu (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Ulica gen. Karola Kniaziewicza we Wrocławiu
Generała Karola Kniaziewicza, Wrocław Przedmieście Oławskie

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Ulica gen. Karola Kniaziewicza we WrocławiuCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.101675 ° E 17.042811 °
placePokaż na mapie

Adres

Generała Karola Kniaziewicza 18
50-455 Wrocław, Przedmieście Oławskie
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Kniaziewicza panoramio (8)
Kniaziewicza panoramio (8)
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Ulica Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu
Ulica Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu

Ulica Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu – fragment traktu rokadowego poza obrębem dawnych fortyfikacji miejskich, przecinającego w przybliżeniu równoleżnikowo Przedmieście Świdnickie na południe od miasta, odcinek trasy łączącej Przedmieście Oławskie na wschodzie z Przedmieściem Mikołajskim na zachodzie. Ul. Tadeusza Kościuszki wytyczona została po likwidacji w roku 1807 murów miejskich; pierwotnie nosiła nazwę Tauentzien Straße i była znacznie krótsza niż obecnie: na zachodzie kończyła się przy koszarach kirasjerów (obecny pl. Muzealny); na wschodzie – przy ul. Dworcowej (dziś przy skrzyżowaniu z tą ulicą stoi charakterystyczny budynek – Trzonolinowiec). W 1823 dołączono na wschodzie odcinek od ul. Dworcowej do ul. gen. Kazimierza Pułaskiego (dawniejszy Kleine Anger, tj. w wolnym tłumaczeniu Mały Wygon, Małe Błonia albo Małe Pastwiska), potem w 1863 kolejny, do zbiegu z przedłużeniem ul. Oławskiej, Klosterstraße (ulicą Klasztorną, obecnie gen. Romualda Traugutta). W tym miejscu znajdowała się w połowie XIX wieku miejska rogatka, Ohlauer Barriere (Rogatka Oławska). Trójkąt u zbiegu ul. gen. Romualda Traugutta i Tadeusza Kościuszki bywa współcześnie nazywany „Trójkątem Bermudzkim”. W 1945 roku wojska niemieckie, chcąc odsłonić sobie pole ostrzału, wysadziły w powietrze zabudowania po południowej stronie ulicy, co doprowadziło do nieodwracalnej utraty wielu zabytków. Obecnie po stronie zachodniej ulica zaczyna się na skrzyżowaniu z ul. marsz. Józefa Piłsudskiego przy pl. Legionów i ma blisko 2,4 km długości. Po drodze przecina ul. Świdnicką (w tym miejscu znajduje się obszerny kwadratowy pl. Tadeusza Kościuszki – dawniej Tauentzien Platz – ze skwerem Solidarności Walczącej pośrodku, oraz tzw. „Kościuszkowska Dzielnica Mieszkaniowa”, KDM). Imię Tadeusza Kościuszki ulica otrzymała 27 kwietnia 1945 roku. Przy ulicy do roku 2011 znajdowała się charakterystyczna Kamienica pod Pelikanem.

Gimnazjum św. Jana we Wrocławiu
Gimnazjum św. Jana we Wrocławiu

Gimnazjum św. Jana we Wrocławiu (niem. Stadtisches Johannes-Gymnasium und Mittelschule) – miejskie gimnazjum realne działające we Wrocławiu w latach 1872–1934. Była to szkoła siedmioklasowa, stawiająca duży nacisk na nauki przyrodnicze oraz języki nowożytne. Od początku swojego funkcjonowania cechowała się pluralizmem, co przejawiało się m.in. najwyższym odsetkiem (ok. 1/3) uczniów żydowskich wśród wszystkich szkół średnich Wrocławia oraz znacznym udziałem nauczycieli pochodzenia żydowskiego, wynoszącym ok. 1/3 grona pedagogicznego. Uważana też była za elitarną, gdyż wśród uczniów przeważały dzieci z rodzin bogatych kupców oraz dobrze sytuowanej inteligencji, np. lekarzy. W 1934 władze miejskie podjęły decyzję o de facto zamknięciu Gimnazjum św. Jana poprzez likwidację nazwy, przeniesienie do jego budynku Gimnazjum Zwinger i połączeniu społeczności obu szkół. Uczniom żydowskim ze szkoły św. Jana początkowo pozwolono uczyć się w nowej placówce, ale wskutek narastających represji ze strony nazistowskich uczniów musieli zrezygnować, ostatni odeszli w 1937. Gmach szkoły przy Paradiesstrasse 3 (Worcella 3) zbudowano w latach 1865–1866 wg projektu Zimmermanna. Szkołę uruchomiono jednak dopiero w 1872, z powodu sporów o jej światopoglądowy charakter. Dwupiętrowy budynek miał kształt litery „T”, w skrzydle leżącym wzdłuż ulicy była siedziba gimnazjum i mieszkania kadry, a w poprzecznym skrzydle, idącym w głąb posesji i powiększonym w 1899 – aula zdobiona w stylu neorenesansowym i siedziba Mittelschule. Nauczyciele Willy Cohn (1919-1933) Absolwenci Willy Cohn (1895-1906)