London County Hall

London Eye (Londyńskie Oko), ukończone w 1999 r., nazywane również Millennium Wheel (Koło Milenijne) – koło obserwacyjne (diabelski młyn) znajdujące się w dzielnicy Lambeth w Londynie, na południowym brzegu Tamizy, między mostami Westminster i Hungerford. Zostało zaprojektowane przez Davida Marksa, Julię Barfield, Malcolma Cooka, Marka Sparrowhawka, Stevena Chiltona i Nica Baileya. Koło ma wysokość 135 metrów, a jego pełny obrót trwa około 30 minut. Na kole znajdują się 32 klimatyzowane kapsuły pasażerskie. Niewielka prędkość liniowa tych kabin (ok. 10 in/s) pozwala na zabieranie i wysadzenie pasażerów bez zatrzymywania koła. London Eye jest jedną z trzech budowli wybudowanych w Londynie z okazji nowego tysiąclecia, pozostałe to The O2 i The Millennium Bridge. Koło budowane było sekcjami, których części transportowane były rzeką Tamizą. Otwarcia dokonał premier Tony Blair dnia 31 grudnia 1999 roku, ale ze względu na problemy techniczne koło nie działało do marca 2000 roku.

Shell plc (wym. [ʃɛl], wcześniej Royal Dutch Shell plc) – brytyjski koncern petrochemiczny, zajmujący się głównie wydobywaniem gazu ziemnego i ropy naftowej oraz ich przesyłem, przetwórstwem, dystrybucją i sprzedażą.

Szpital św. Tomasza (ang. St Thomas' Hospital) – duży szpital na południowym brzegu Tamizy naprzeciw brytyjskiego parlamentu w Lambeth, Londynie. Szpital św. Tomasza spełnia swoją funkcję jako ośrodek pomocy chorym od XII wieku. Początkowo znajdował się w Southwark. Szpital powstał przed 1215. Prowadzili go mnisi i zakonnice z zakonu augustianów, których zgromadzenie zakonne od 1106 znajdowało się w Southwark, w okolicach, gdzie obecnie znajduje się katedra. Swoją nazwę zawdzięcza św. Tomaszowi Becketowi, co sugeruje, że albo powstał w 1173, kiedy Becket został kanonizowany, albo zmienił wtedy nazwę. Szpital przeniósł się do Kennington w 1862, a w 1871 do Lambeth. W Southwark zachowała się Stara Sala Operacyjna (Old Operating Theatre), która stanowi obecnie muzeum.

Londyn (ang. London) – stolica i największe miasto Anglii i Wielkiej Brytanii, położone w południowo-wschodniej części kraju, nad Tamizą. Jest trzecim co do wielkości miastem Europy, po Moskwie i Stambule, a jednocześnie jednym z większych miast świata zarówno w skali samego miasta, jak i całej aglomeracji. Liczba mieszkańców Londynu (w granicach tzw. Wielkiego Londynu) wynosi ok. 8,982 mln (2019) na obszarze 1572 km²; cały zaś obszar metropolitalny Londynu w 2018 r. liczył prawie 12,5 milionów mieszkańców. Około 20% mieszkańców pochodzi z Azji, Afryki i Karaibów. Współczesny Londyn jest drugim pod względem wielkości centrum finansowym świata. Dokonuje się tam 30% światowego obrotu walutami i 40% światowego obrotu euroobligacjami. Swoje główne siedziby ma tam kilkaset banków oraz wielkie towarzystwa ubezpieczeniowe i inwestycyjne. Jest także ogromnym ośrodkiem medialnym. W 2018 Londyn odwiedziło 20,42 mln turystów z całego świata – był na drugim miejscu wśród najczęściej odwiedzanych miast świata po Bangkoku w Tajlandii.

Archidiecezja westminsterska – archidiecezja Kościoła rzymskokatolickiego w Wielkiej Brytanii. Tradycyjnie uważana za "pierwszą wśród równych" w grupie angielskich i walijskich diecezji katolickich. Jej arcybiskup metropolita otrzymuje zwykle godność kardynała, zwyczajowo pełni również funkcje przewodniczącego Konferencji Episkopatu Anglii i Walli. Powstała w 1622 jako wikariat apostolski Anglii. W 1688 zmieniła nazwę na wikariat apostolski dystryktu londyńskiego. 29 września 1850, po reformie administracyjnej Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii, została podniesiona do rangi archidiecezji. Obecne granice uzyskała w czerwcu 1917 roku. Jest jedną z trzech katolickich diecezji w granicach Londynu. Granicę z archidiecezją Southwark stanowi Tamiza - do archidiecezji westminsterskiej należą parafie na północ od tej rzeki. Z kolei od diecezji Brentwood oddziela ją rzeka Lea. Do archidiecezji przynależy część Londynu na zachód od jej koryta.

Pożar na stacji metra Kings Cross w Londynie – stacja londyńskiego metra Kings Cross została zniszczona przez pożar, który wybuchł 18 listopada 1987. Pożar, zaprószony na schodach ruchomych, najprawdopodobniej od niedogaszonej zapałki, najpierw rozprzestrzeniał się pod tymi schodami po śmieciach, po smarze smarującym cięgła schodów, po drewnianych, plastikowych i gumowych elementach konstrukcji schodów, a następnie w ciągu kilku minut objął całe schody i poręcze, po czym gwałtowną ścianą ognia przeniósł się do znajdującego się nad schodami hallu kasowego, zabijając 31 osób spośród pasażerów i personelu metra, nie dając im szans na ucieczkę. W rezultacie dochodzenia przyczyn pożaru stwierdzono, że odpowiedzialnym za przebieg i skutki pożaru było nieznane dotąd zjawisko fizyczne – efekt okopowy. Po opublikowaniu wyników dochodzenia wprowadzono nowe regulacje w londyńskim metrze (m.in. zaostrzono zakaz palenia), przebudowano schody, likwidując drewniane elementy konstrukcji, zainstalowano czujniki dymu i przeciwpożarowe instalacje zraszające.

Republika Angielska, Rzeczpospolita Angielska (ang. Commonwealth of England) – byt państwowy obejmujący Anglię w latach 1649–1660, w którym rządy sprawował parlament (1649–1653, 1659–1660) oraz lordowie protektorzy – Oliver Cromwell (1653–1658) i Richard Cromwell (1658–1659). Rządy lordów protektorów miały charakter dyktatury, a samo państwo nosiło w ich czasie nazwę Protektoratu (the Protectorate; formalnie Commonwealth of England, Scotland and Wales). Okres istnienia Republiki zwany jest także bezkrólewiem (Interregnum).

Zamach w Londynie – akt terrorystyczny, który miał miejsce 22 marca 2017 na terenie Mostu Westminsterskiego w Londynie, w pobliżu brytyjskiego parlamentu.

Westminster Bridge – most w Londynie, na Tamizie, między Lambeth Bridge a Hungerford Bridge, wzniesiony w latach 1739–1750, przebudowany w latach 1854–1862; łączy Westminster i Lambeth. Jak większość mostów na Tamizie służy zarówno pieszym jak i ruchowi samochodowemu. Oryginalny most został zaprojektowany przez Charlesa Labelye i został otwarty 17 listopada 1750, kolejny zaś przez Thomasa Page'a z pomocą Charlesa Barry'ego w 1854 i oficjalnie został oddany do użytku 24 maja 1862. Jego stalowa konstrukcja składa się z siedmiu łuków i jest najstarszą istniejącą konstrukcją mostową w Londynie.

Westminster Millennium Pier – przystań na Tamizie znajdująca się w City of Westminster w Londynie (Wielka Brytania). Obsługiwana jest przez London River Services. Znajduje się tuż obok Westminster Bridge, w pobliżu jednej z najsłynniejszych atrakcji Londynu - Big Bena. Budowa przystani została z finansowana z funduszy Millennium Commission, jako część projektu Thames 2000. Westminster Millennium Pier był jednym z pięciu nowych pirsów otwartych w 2000 roku na Tamizie.

Hungerford Bridge – most kolejowy nad Tamizą w Londynie, leżący pomiędzy Waterloo Bridge a Westminster Bridge. Obecny most składa się z konstrukcji stalowych belek z przebiegającymi pośrodku torami kolejowymi, ta część mostu jest nazywana Charing Cross Bridge, zaś po obu stronach torów biegną chodniki dla pieszych nazywane Golden Jubilee Bridges. Pierwotnie most został zaprojektowany przez brytyjskiego inżyniera Isambarda Kingdoma Brunela jako most dla pieszych w 1845 r. W 1859 r. most został zakupiony przez przedsiębiorstwo kolejowe w celu przedłużenia South Eastern Railway do nowo wybudowanej stacji kolejowej Charing Cross. Wówczas niezbędna była przebudowa mostu dla potrzeb kolei. Nowy most został zaprojektowany przez Johna Hawkshawa i został wykonany ze stali kutej. W latach 90. XX wieku przystąpiono do wymiany chodników dla pieszych na nowe bardziej wytrzymałe, dzięki czemu ta część mostu zyskała nową nazwę Hungerford Footbridges. Na moście zamontowane jest również oświetlenie.

Battle of Britain Monument – rzeźba znajdująca się w centralnym Londynie (Anglia) przy Victoria Embankment z widokiem na Tamizę. Powstała w hołdzie tym, którzy walczyli w bitwie o Anglię w 1940 roku, podczas II wojny światowej. Została odsłonięta 18 września 2005, w 65. rocznicę bitwy, przez Karola, księcia Walii i Kamilę, księżną Kornwalii, w obecności lotników, którzy brali udział w walkach. Co roku odbywają się nabożeństwa upamiętniające wydarzenia, pierwsze miało miejsce w 1943 roku w Katedrze św. Pawła, a kolejne w Opactwie Westminsterskim. Projektantem pomnika był Bill Bond, założyciel Battle of Britain Historical Society, który otrzymał później Order Imperium Brytyjskiego za swoje zasługi dla dziedzictwa. Bond zebrał również fundusze potrzebne na budowę. Koszt wyniósł 1,74 miliona funtów. Rzeźbę stanowi granitowy panel o długości 25 metrów, ozdobiony płaskorzeźbami, przedstawiającymi sceny z bitwy o Anglię. Najważniejszym elementem rzeźby są naturalnej wielkości figury lotników. Zewnętrzna część rzeźby wyłożona jest brązowymi tablicami, na których wypisane są nazwiska wszystkich lotników, biorących udział w bitwie po stronie aliantów. Autorem pomnika jest Paul Day, a architektami Donald Insall Associates. Pomnik został odlany przez Morris Singer, najstarszą na świecie odlewnię artystyczną, która odlała również wiele wybitnych rzeźb i posągów w Londynie i na całym świecie, w tym lwy i fontanny na Trafalgar Square.