Szpital św. Tomasza w Londynie

Londyn (ang. London) – stolica i największe miasto Anglii i Wielkiej Brytanii, położone w południowo-wschodniej części kraju, nad Tamizą. Jest trzecim co do wielkości miastem Europy, po Moskwie i Stambule, a jednocześnie jednym z większych miast świata zarówno w skali samego miasta, jak i całej aglomeracji. Liczba mieszkańców Londynu (w granicach tzw. Wielkiego Londynu) wynosi ok. 8,982 mln (2019) na obszarze 1572 km²; cały zaś obszar metropolitalny Londynu w 2018 r. liczył prawie 12,5 milionów mieszkańców. Około 20% mieszkańców pochodzi z Azji, Afryki i Karaibów. Współczesny Londyn jest drugim pod względem wielkości centrum finansowym świata. Dokonuje się tam 30% światowego obrotu walutami i 40% światowego obrotu euroobligacjami. Swoje główne siedziby ma tam kilkaset banków oraz wielkie towarzystwa ubezpieczeniowe i inwestycyjne. Jest także ogromnym ośrodkiem medialnym. W 2018 Londyn odwiedziło 20,42 mln turystów z całego świata – był na drugim miejscu wśród najczęściej odwiedzanych miast świata po Bangkoku w Tajlandii.

Archidiecezja westminsterska – archidiecezja Kościoła rzymskokatolickiego w Wielkiej Brytanii. Tradycyjnie uważana za "pierwszą wśród równych" w grupie angielskich i walijskich diecezji katolickich. Jej arcybiskup metropolita otrzymuje zwykle godność kardynała, zwyczajowo pełni również funkcje przewodniczącego Konferencji Episkopatu Anglii i Walli. Powstała w 1622 jako wikariat apostolski Anglii. W 1688 zmieniła nazwę na wikariat apostolski dystryktu londyńskiego. 29 września 1850, po reformie administracyjnej Kościoła katolickiego w Wielkiej Brytanii, została podniesiona do rangi archidiecezji. Obecne granice uzyskała w czerwcu 1917 roku. Jest jedną z trzech katolickich diecezji w granicach Londynu. Granicę z archidiecezją Southwark stanowi Tamiza - do archidiecezji westminsterskiej należą parafie na północ od tej rzeki. Z kolei od diecezji Brentwood oddziela ją rzeka Lea. Do archidiecezji przynależy część Londynu na zachód od jej koryta.

Pożar na stacji metra Kings Cross w Londynie – stacja londyńskiego metra Kings Cross została zniszczona przez pożar, który wybuchł 18 listopada 1987. Pożar, zaprószony na schodach ruchomych, najprawdopodobniej od niedogaszonej zapałki, najpierw rozprzestrzeniał się pod tymi schodami po śmieciach, po smarze smarującym cięgła schodów, po drewnianych, plastikowych i gumowych elementach konstrukcji schodów, a następnie w ciągu kilku minut objął całe schody i poręcze, po czym gwałtowną ścianą ognia przeniósł się do znajdującego się nad schodami hallu kasowego, zabijając 31 osób spośród pasażerów i personelu metra, nie dając im szans na ucieczkę. W rezultacie dochodzenia przyczyn pożaru stwierdzono, że odpowiedzialnym za przebieg i skutki pożaru było nieznane dotąd zjawisko fizyczne – efekt okopowy. Po opublikowaniu wyników dochodzenia wprowadzono nowe regulacje w londyńskim metrze (m.in. zaostrzono zakaz palenia), przebudowano schody, likwidując drewniane elementy konstrukcji, zainstalowano czujniki dymu i przeciwpożarowe instalacje zraszające.

Republika Angielska, Rzeczpospolita Angielska (ang. Commonwealth of England) – byt państwowy obejmujący Anglię w latach 1649–1660, w którym rządy sprawował parlament (1649–1653, 1659–1660) oraz lordowie protektorzy – Oliver Cromwell (1653–1658) i Richard Cromwell (1658–1659). Rządy lordów protektorów miały charakter dyktatury, a samo państwo nosiło w ich czasie nazwę Protektoratu (the Protectorate; formalnie Commonwealth of England, Scotland and Wales). Okres istnienia Republiki zwany jest także bezkrólewiem (Interregnum).

London County Hall (LCH) - County Hall, budynek w Lambeth, dawna siedziba lokalnych władz Londynu: London County Council (LCC - rada hrabstwa Londyn), a później Greater London Council (rada Wielkiego Londynu). Budowla znajduje się na brzegu Tamizy, na północ od Westminster Bridge, w kierunku zachodnim ku City of Westminster, niedaleko Pałacu Westminster, w pobliżu stacji metra Waterloo i Westminster. Obecnie w budynku mieszczą się siedziby różnych przedsiębiorstw i instytucji: Dalí Universe, Sea Life London Aquarium, centrum London Eye, hoteli Premier Inn, Marriott i in. Sześciokondygnacyjny budynek został zaprojektowany przez Ralpha Knotta w stylu edwardiańskiego baroku (Edwardian Baroque architecture). Budowlę z wapienia portlandzkiego (portland stone) wykonała firma Holland, Hannen & Cubitts, znana z wykonania wielu innych londyńskich budowli. Budowę rozpoczęto w 1911 r., a otwarcia dokonał Jerzy V w 1922 r.

London Eye (Londyńskie Oko), ukończone w 1999 r., nazywane również Millennium Wheel (Koło Milenijne) – koło obserwacyjne (diabelski młyn) znajdujące się w dzielnicy Lambeth w Londynie, na południowym brzegu Tamizy, między mostami Westminster i Hungerford. Zostało zaprojektowane przez Davida Marksa, Julię Barfield, Malcolma Cooka, Marka Sparrowhawka, Stevena Chiltona i Nica Baileya. Koło ma wysokość 135 metrów, a jego pełny obrót trwa około 30 minut. Na kole znajdują się 32 klimatyzowane kapsuły pasażerskie. Niewielka prędkość liniowa tych kabin (ok. 10 in/s) pozwala na zabieranie i wysadzenie pasażerów bez zatrzymywania koła. London Eye jest jedną z trzech budowli wybudowanych w Londynie z okazji nowego tysiąclecia, pozostałe to The O2 i The Millennium Bridge. Koło budowane było sekcjami, których części transportowane były rzeką Tamizą. Otwarcia dokonał premier Tony Blair dnia 31 grudnia 1999 roku, ale ze względu na problemy techniczne koło nie działało do marca 2000 roku.

Zamach w Londynie – akt terrorystyczny, który miał miejsce 22 marca 2017 na terenie Mostu Westminsterskiego w Londynie, w pobliżu brytyjskiego parlamentu.

Westminster Bridge – most w Londynie, na Tamizie, między Lambeth Bridge a Hungerford Bridge, wzniesiony w latach 1739–1750, przebudowany w latach 1854–1862; łączy Westminster i Lambeth. Jak większość mostów na Tamizie służy zarówno pieszym jak i ruchowi samochodowemu. Oryginalny most został zaprojektowany przez Charlesa Labelye i został otwarty 17 listopada 1750, kolejny zaś przez Thomasa Page'a z pomocą Charlesa Barry'ego w 1854 i oficjalnie został oddany do użytku 24 maja 1862. Jego stalowa konstrukcja składa się z siedmiu łuków i jest najstarszą istniejącą konstrukcją mostową w Londynie.

Pałac Lambeth (ang. Lambeth Palace) – oficjalna rezydencja arcybiskupa Canterbury – honorowego zwierzchnika wspólnoty anglikańskiej – w Londynie, położona nad Tamizą naprzeciwko Pałacu Westminster. Miejsce to jest siedzibą arcybiskupa od około roku 1200.

Shell plc (wym. [ʃɛl], wcześniej Royal Dutch Shell plc) – brytyjski koncern petrochemiczny, zajmujący się głównie wydobywaniem gazu ziemnego i ropy naftowej oraz ich przesyłem, przetwórstwem, dystrybucją i sprzedażą.

London Waterloo – stacja kolejowa, jedna z największych w Londynie. Podzielona jest na część krajową i międzynarodową. Do 13 listopada 2007 z części międzynarodowej korzystały pociągi Eurostar zapewniające bezpośrednie połączenie z Paryżem i Brukselą. Obecnie ten fragment jest nieużywany. Stacja posiada 19 peronów i obsłużyła w roku 2005 prawie 68,5 mln pasażerów. Operatorem wszystkich pociągów zatrzymujących się na dworcu jest obecnie firma South West Trains, której składy jeżdżą stąd m.in. do Woking, Reading, Dorking, Guildford, Weybridge, Basingstoke, Portsmouth, Alton, Southampton, Bournemouth, Poole i Exeter.

Waterloo – podziemna stacja metra w Londynie, położona w bezpośrednim sąsiedztwie dworca kolejowego Waterloo Station. Stanowi jeden z krańców Waterloo & City line. Ponadto obsługuje trzy inne linie: Bakerloo Line, Northern Line oraz Jubilee Line. Ta ostatnia zatrzymuje się w nowej części stacji, oddanej do użytku w 1999 i położonej 140 metrów od starszych peronów. Odległość tę pasażerowie pokonują na ruchomych chodnikach. Ze stacji korzysta ok. 74,85 mln pasażerów rocznie, co daje jej trzecie miejsce w całej sieci metra. Leży w pierwszej strefie biletowej.