Westminster Millennium Pier

Battle of Britain Monument – rzeźba znajdująca się w centralnym Londynie (Anglia) przy Victoria Embankment z widokiem na Tamizę. Powstała w hołdzie tym, którzy walczyli w bitwie o Anglię w 1940 roku, podczas II wojny światowej. Została odsłonięta 18 września 2005, w 65. rocznicę bitwy, przez Karola, księcia Walii i Kamilę, księżną Kornwalii, w obecności lotników, którzy brali udział w walkach. Co roku odbywają się nabożeństwa upamiętniające wydarzenia, pierwsze miało miejsce w 1943 roku w Katedrze św. Pawła, a kolejne w Opactwie Westminsterskim. Projektantem pomnika był Bill Bond, założyciel Battle of Britain Historical Society, który otrzymał później Order Imperium Brytyjskiego za swoje zasługi dla dziedzictwa. Bond zebrał również fundusze potrzebne na budowę. Koszt wyniósł 1,74 miliona funtów. Rzeźbę stanowi granitowy panel o długości 25 metrów, ozdobiony płaskorzeźbami, przedstawiającymi sceny z bitwy o Anglię. Najważniejszym elementem rzeźby są naturalnej wielkości figury lotników. Zewnętrzna część rzeźby wyłożona jest brązowymi tablicami, na których wypisane są nazwiska wszystkich lotników, biorących udział w bitwie po stronie aliantów. Autorem pomnika jest Paul Day, a architektami Donald Insall Associates. Pomnik został odlany przez Morris Singer, najstarszą na świecie odlewnię artystyczną, która odlała również wiele wybitnych rzeźb i posągów w Londynie i na całym świecie, w tym lwy i fontanny na Trafalgar Square.

Zamach w Londynie – akt terrorystyczny, który miał miejsce 22 marca 2017 na terenie Mostu Westminsterskiego w Londynie, w pobliżu brytyjskiego parlamentu.

Westminster Bridge – most w Londynie, na Tamizie, między Lambeth Bridge a Hungerford Bridge, wzniesiony w latach 1739–1750, przebudowany w latach 1854–1862; łączy Westminster i Lambeth. Jak większość mostów na Tamizie służy zarówno pieszym jak i ruchowi samochodowemu. Oryginalny most został zaprojektowany przez Charlesa Labelye i został otwarty 17 listopada 1750, kolejny zaś przez Thomasa Page'a z pomocą Charlesa Barry'ego w 1854 i oficjalnie został oddany do użytku 24 maja 1862. Jego stalowa konstrukcja składa się z siedmiu łuków i jest najstarszą istniejącą konstrukcją mostową w Londynie.

Portcullis House – budynek biurowy w Londynie, w Anglii. Położony jest w Westminster, naprzeciwko Pałacu Westminsterskiego i przeznaczony jest dla członków brytyjskiego parlamentu i ich pracowników. Wzniesiony został w latach 1998–2000 według projektu biura Michael Hopkins and Partners.

Big Ben – zwyczajowa nazwa wieży zegarowej Elizabeth Tower w Londynie w Wielkiej Brytanii. Nazwa początkowo odnosiła się do dzwonu ze St. Stephen’s Tower (z ang. wieża św. Szczepana), zwanej również The Clock Tower (Wieża Zegarowa), należącej do Pałacu Westminsterskiego. Obecnie nazwa Big Ben odnosi się często zarówno do dzwonu, jak i zegara oraz samej wieży. 12 września 2012 roku wieża została oficjalnie nazwana Elizabeth Tower, dla uhonorowania 60-letniego panowania Elżbiety II.

Westminster – podziemna stacja metra w Londynie, położona w dzielnicy City of Westminster, w bezpośrednim sąsiedztwie Pałacu Westminsterskiego Stacja została otwarta w 1868 roku jako część District Line. W 1949 znalazła się także na trasie wydzielonej wówczas Circle Line. W drugiej połowie lat 90. stacja poddana została generalnej przebudowie związanej z włączeniem jej do nowego odcinka Jubilee Line. W tym samym czasie na powierzchni trwała w tym miejscu budowa Portcullis House, gmachu wznoszonego na użytek brytyjskiego parlamentu, który nie mieścił się już w Pałacu. Koordynację obu inwestycji ułatwiał fakt, iż miały one wspólnego architekta, którym był Sir Michael Hopkins. Stacja została otwarta w swej nowej odsłonie 22 grudnia 1999. Obecnie należy do najbardziej futurystycznie zaprojektowanych spośród obiektów londyńskiego metra. Aktualnie korzysta z niej ok. 18,36 mln pasażerów rocznie. Należy do pierwszej strefy biletowej. 22 października 2006 stacja została zamknięta na cały dzień w związku z prowadzonymi w jej wnętrzach zdjęciami do filmu Harry Potter i Zakon Feniksa. Po komputerowej obróbce, zostały one wykorzystane w scenie, gdy Harry zmierza na przesłuchanie w Ministerstwie Magii.

Pałac Westminsterski (ang. Palace of Westminster) – zabytkowy, neogotycki pałac w Londynie, w Wielkiej Brytanii; siedziba brytyjskiej Izby Gmin, Izby Lordów oraz urzędów z nimi związanych; zabytek I klasy od 1970 roku, w 1987 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jego budowę rozpoczął Knut Wielki w 1016 roku. W XIII wieku stał się politycznym centrum angielskiej państwowości. Do 1512 roku służył jako siedziba monarchy. Od XIII stulecia obradował w nim Parlament. Został przebudowany w XVIII wieku w związku z ustanowieniem Królestwa Wielkiej Brytanii i związanym z tym powiększeniem aparatu administracyjnego. W 1834 roku spłonął w pożarze. Został odbudowany w latach 1840–1870 przez Charlesa Barry’ego przy współpracy z Augustusem Puginem. W latach 1940–1941 ucierpiał podczas nalotów niemieckich. Prace remontowe trwały od 1945 do 1950 roku. W latach 1981–1994 został poddany renowacji. Rozpoczęcie kolejnego gruntownego remontu, połączonego z odnowieniem wnętrz i wymianą instalacji, planowane jest na rok 2020. Składa się z trzech skrzydeł. Najważniejsze pomieszczenia umiejscowione są w osi centralnej. W samym środku znajduje się Central Lobby, po obu jego stronach, w takiej samej odległości znajdują się sale posiedzeń Izby Lordów (Lords Chamber) oraz Izby Gmin (Commons Chamber). Na północnym krańcu znajduje się wieża Elizabeth Tower, określana również jako Big Ben. W przeciwległej części pałacu wznosi się Victoria Tower, której wierzchołek na wysokości 98,5 metra stanowi najwyższy punkt kompleksu.

Whitehall (ang. Palace of Whitehall) – rezydencja brytyjskich monarchów od 1530 do 1698, kiedy spłonął prawie w całości. Wcześniej jednak urósł do rangi największego pałacu w Europie, posiadał 1500 pokoi (był równocześnie największym budynkiem na świecie). Obecnie jego nazwa, Whitehall, używana jest do określania centrum administracyjnego rządu Wielkiej Brytanii.

Parliament Square – plac w centralnym Londynie (Anglia), przy Pałacu Westminsterskim w City of Westminster. Jest otwartym zielonym terenem, na którym znajdują się posągi mężów stanu. Stanowi również miejsce wieców i protestów, oraz atrakcję turystyczną. Symbolicznie Parliament Square przedstawia cztery siły w państwie: władzę ustawodawczą na wschodzie (Pałac Westminsterski), władzę wykonawczą na północy (Whitehall), wymiar sprawiedliwości na zachodzie (Supreme Court) i Kościół na południu (Opactwo Westminsterskie). Na obszarze, który obecnie stanowi Parliament Square, niegdyś znajdował się cmentarz przyległy do kościoła św. Małgorzaty i budynki mieszkalne. Na początku 1780 roku budynki zostały rozebrane, cmentarz usunięty i posiano trawę. Po pożarze w 1834 roku, kiedy ogień strawił średniowieczny Pałac Westminsterski, architekt Sir Charles Barry wygrał konkurs na projekt nowego pałacu. Neogotycki Pałac został ukończony w 1852 roku, a w 1858 roku stanęła wieża, znana jako Big Ben. Parliament Square został założony w 1868 roku, również według projektu Barry’ego. W 1996 roku Parliament Square został wpisany na listę zabytków. Wschodnia część placu, leżąca naprzeciw kluczowego wejścia do Pałacu Westminsterskiego, jest najpopularniejszym miejscem protestów przeciwko działaniom i zaniechaniom rządu. W tym miejscu Brian Haw, angielski działacz pokojowy, protestował przez 10 lat przeciwko udziałowi wojsk brytyjskich w wojnie w Iraku. Wśród osobistości, których posągi umieszczono na Parliament Square znajdują się: Winston Churchill – polityk, dwukrotny premier Wielkiej Brytanii, laureat literackiej nagrody Nobla, George Canning – brytyjski polityk i dyplomata, Benjamin Disraeli – premier Wielkiej Brytanii (w latach 1868 i 1874–1880), David Lloyd George – premier Wielkiej Brytanii w latach 1916–1922, Abraham Lincoln – 16. prezydent Stanów Zjednoczonych, Nelson Mandela – polityk, działacz na rzecz praw człowieka, laureat pokojowej nagrody Nobla, Robert Peel – premier Wielkiej Brytanii w latach 1834–1835 oraz 1841–1846, Edward Stanley, 14. hrabia Derby – premier Wielkiej Brytanii w latach 1852, 1858–1859 i 1866–1868, Jan Smuts – południowoafrykański polityk, filozof i wojskowy, Henry Temple, 3. wicehrabia Palmerston – angielski polityk, premier oraz wielokrotny minister.

London Eye (Londyńskie Oko), ukończone w 1999 r., nazywane również Millennium Wheel (Koło Milenijne) – koło obserwacyjne (diabelski młyn) znajdujące się w dzielnicy Lambeth w Londynie, na południowym brzegu Tamizy, między mostami Westminster i Hungerford. Zostało zaprojektowane przez Davida Marksa, Julię Barfield, Malcolma Cooka, Marka Sparrowhawka, Stevena Chiltona i Nica Baileya. Koło ma wysokość 135 metrów, a jego pełny obrót trwa około 30 minut. Na kole znajdują się 32 klimatyzowane kapsuły pasażerskie. Niewielka prędkość liniowa tych kabin (ok. 10 in/s) pozwala na zabieranie i wysadzenie pasażerów bez zatrzymywania koła. London Eye jest jedną z trzech budowli wybudowanych w Londynie z okazji nowego tysiąclecia, pozostałe to The O2 i The Millennium Bridge. Koło budowane było sekcjami, których części transportowane były rzeką Tamizą. Otwarcia dokonał premier Tony Blair dnia 31 grudnia 1999 roku, ale ze względu na problemy techniczne koło nie działało do marca 2000 roku.

Whitehall – ulica w Londynie (City of Westminster) odchodząca w kierunku północnym od Parliament Square i wiodąca ku Trafalgar Square. Wokół skupione są budynki rządowe, w związku z tym słowo Whitehall używane jest często jako synonim angielskiego rządu i administracji, oraz instytucji z nimi związanych. Jedną z bocznych uliczek odchodzących od Whitehall jest Downing Street z siedzibami brytyjskiego premiera i Kanclerza Skarbu. Instytucje przy Whitehall: Admiralicja Horse Guards Ministry of Defence (Ministerstwo Obrony) Scotland Office, Wales Office i Northern Ireland Office Cabinet Office Foreign Office HM Treasury Siedziba Scotland Yardu

Victoria Tower – XIX-wieczna wieża będąca częścią kompleksu Pałacu Westminsterskiego, położona w centrum Londynu, na lewym brzegu Tamizy. Ma 98,5 metra wysokości. Stanowi jedyne wejście do Pałacu Westminsterskiego, z którego skorzystać może panujący monarcha w drodze do Izby Lordów.