Parliament Square

Kościół św. Małgorzaty w Londynie (ang. Church of St Margaret) – kościół na terenie Opactwa Westminsterskiego, przy Parliament Square w Londynie, noszący wezwanie świętej Małgorzaty Antiocheńskiej.

Koronacja Elżbiety II – ceremonia koronacyjna królowej Elżbiety II z dynastii Windsorów. Odbyła się 2 czerwca 1953 roku w Opactwie Westminsterskim w Londynie. Elżbieta II wstąpiła na tron w wieku 25 lat po śmierci swojego ojca, Jerzego VI (6 lutego 1952); wkrótce potem została ogłoszona królową. W uroczystości, która odbyła się w St. James’s Palace, wzięli udział m.in. członkowie Tajnej Rady Wielkiej Brytanii i lord mer Londynu. Koronacja odbyła się ponad rok później ze względu na tradycję, zgodnie z którą po śmierci monarchy musi upłynąć odpowiedni czas przed zorganizowaniem takich uroczystości. Dało to również komisjom planistycznym odpowiednio długi czas na przygotowanie się do ceremonii. Podczas nabożeństwa Elżbieta złożyła przysięgę, została namaszczona krzyżmem przez arcybiskupa Canterbury, ubrana w szaty, przekazano jej również insygnia królewskie (berło i jabłko) oraz koronowano na królową Wielkiej Brytanii, Kanady, Australii, Nowej Zelandii, Związku Południowej Afryki, Pakistanu i Cejlonu (obecnie Sri Lanka). Do momentu koronacji jej syna, Karola (2023) była to jedyna koronacja brytyjskiego monarchy transmitowana w pełni przez telewizję (w 1937, podczas koronacji Jerzego VI, kamery mogły rejestrować jedynie przejazd królewskiej karety ulicami stolicy). Polskim radiosłuchaczom ceremonię koronacyjną relacjonował korespondent Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, Tadeusz Nowakowski. Na pamiątkę tego wydarzenia ustanowiono Medal Koronacyjny Królowej Elżbiety II.

Opactwo Westminsterskie (ang. Westminster Abbey; nazwa oficjalna Collegiate Church of St Peter at Westminster, kolegiata św. Piotra w Westminsterze) – najważniejsza, obok katedry w Canterbury i katedry św. Pawła w londyńskim City, świątynia anglikańska. Opactwo, począwszy od Wilhelma Zdobywcy (1066), jest miejscem koronacji królów Anglii i królów Wielkiej Brytanii, z wyjątkiem Edwarda V i Edwarda VIII, którzy nie byli koronowani. Od XIII wieku opactwo to również miejsce pochówku królów i zasłużonych osób.

Koronacja Karola III i Kamili – ceremonia koronacyjna króla Karola III z dynastii Windsorów i jego małżonki Kamili. Odbyła się 6 maja 2023 roku w Opactwie Westminsterskim w Londynie. Była to pierwsza koronacja monarchy brytyjskiego w XXI wieku, oraz czterdziesta w kolejności, która miała miejsce w Opactwie Westminsterskim (od 1066 roku). Przygotowania do ceremonii otrzymały kryptonim „Operacja Złota Kula". Uroczystości związane z koronacją odbyły się również 7 i 8 maja.

Skarb Państwa Jego Królewskiej Mości (ang. HM Treasury, His Majesty’s Treasury) – departament rządu Wielkiej Brytanii odpowiedzialny za opracowywanie, wykonywanie i kontrolę rządowej polityki finansów publicznych i polityki gospodarczej. Prowadzi internetowy system centralnej księgowości i sprawozdawczości (Online System for Central Accounting and Reporting), który wyszczególnia wydatki wszystkich departamentów sektora publicznego, i z którego sporządzane są roczne sprawozdania finansowe. Czasami nazywany Exchequer lub mniej formalnie Treasury. Przymiotnik dzierżawczy Her/His (Jej/Jego) w nazwie departamentu różni się w zależności od płci panującego monarchy. HM Treasury jest departamentem ministerialnym, wspieranym przez 14 agencji i organów publicznych.

Westminster – podziemna stacja metra w Londynie, położona w dzielnicy City of Westminster, w bezpośrednim sąsiedztwie Pałacu Westminsterskiego Stacja została otwarta w 1868 roku jako część District Line. W 1949 znalazła się także na trasie wydzielonej wówczas Circle Line. W drugiej połowie lat 90. stacja poddana została generalnej przebudowie związanej z włączeniem jej do nowego odcinka Jubilee Line. W tym samym czasie na powierzchni trwała w tym miejscu budowa Portcullis House, gmachu wznoszonego na użytek brytyjskiego parlamentu, który nie mieścił się już w Pałacu. Koordynację obu inwestycji ułatwiał fakt, iż miały one wspólnego architekta, którym był Sir Michael Hopkins. Stacja została otwarta w swej nowej odsłonie 22 grudnia 1999. Obecnie należy do najbardziej futurystycznie zaprojektowanych spośród obiektów londyńskiego metra. Aktualnie korzysta z niej ok. 18,36 mln pasażerów rocznie. Należy do pierwszej strefy biletowej. 22 października 2006 stacja została zamknięta na cały dzień w związku z prowadzonymi w jej wnętrzach zdjęciami do filmu Harry Potter i Zakon Feniksa. Po komputerowej obróbce, zostały one wykorzystane w scenie, gdy Harry zmierza na przesłuchanie w Ministerstwie Magii.

Portcullis House – budynek biurowy w Londynie, w Anglii. Położony jest w Westminster, naprzeciwko Pałacu Westminsterskiego i przeznaczony jest dla członków brytyjskiego parlamentu i ich pracowników. Wzniesiony został w latach 1998–2000 według projektu biura Michael Hopkins and Partners.

Big Ben – zwyczajowa nazwa wieży zegarowej Elizabeth Tower w Londynie w Wielkiej Brytanii. Nazwa początkowo odnosiła się do dzwonu ze St. Stephen’s Tower (z ang. wieża św. Szczepana), zwanej również The Clock Tower (Wieża Zegarowa), należącej do Pałacu Westminsterskiego. Obecnie nazwa Big Ben odnosi się często zarówno do dzwonu, jak i zegara oraz samej wieży. 12 września 2012 roku wieża została oficjalnie nazwana Elizabeth Tower, dla uhonorowania 60-letniego panowania Elżbiety II.

Departament Handlu Międzynarodowego (Department for International Trade) – brytyjski resort którego zadaniem jest promocja eksportu i inwestycji. Powstał w maju 1999 jako agencja British Trade International, składając się z dwóch części: zajmując się promocją eksportu – Trade Partners UK i promocją inwestycji – Invest UK (dla inwestycji zagranicznych – FDI). W październiku 2003 połączono je w jedną instytucję – UK Trade & Investment. W lipcu 2016 na jej bazie utworzono Department for International Trade (Departament Handlu Międzynarodowego). Utrzymuje swoje przedstawicielstwa prawie we wszystkich krajach, z którymi Wielka Brytania utrzymuje stosunki dyplomatyczne. W Warszawie w latach 1993–2008 brytyjska służba handlowa mieściła się przy ul. Emilii Plater 28, obecnie w budynku ambasady przy ul. Kawalerii 12.

Biuro Spraw Zagranicznych, Wspólnoty Narodów i Rozwoju (ang. Foreign, Commonwealth and Development Office), lepiej znane jako Biuro Spraw Zagranicznych (ang. Foreign Office) lub FCDO – departament rządu Wielkiej Brytanii odpowiedzialny za promocję interesów państwa za granicą. Odpowiednikiem Biura Spraw Zagranicznych w innych krajach jest Ministerstwo Spraw Zagranicznych. Szef biura nosi tytuł Sekretarza Stanu ds. Zagranicznych, Wspólnoty Narodów i Rozwoju (Secretary of State for Foreign, Commonwealth and Development Affairs) zaś popularnie nazywany jest Sekretarzem ds. Zagranicznych (Foreign Secretary). Jego pozycja jest jedną z najbardziej prestiżowych w rządzie brytyjskim (cabinet) po premierze; pozostałe to kanclerz skarbu (Chancellor of the Exchequer) oraz sekretarz ds. wewnętrznych (Home Secretary). Biuro Spraw Zagranicznych utworzono w marcu 1782, a następna zmiana nazwy nastąpiła po połączeniu Biura Spraw Zagranicznych z Biurem Wspólnoty (Commonwealth Office) w 1968. Najnowsza zmania połączyła Biuro Spraw Zagranicznych oraz Wspólnoty z Departamentem Rozwoju Międzynarodowego w roku 2020 żeby stworzyć teraz zwane Biuro Spraw Zagranicznych, Wspólnoty Narodów i Rozwoju. Służba zagraniczna składa się z sieci 280 placówek zagranicznych i zatrudnia ponad 17 tys. pracowników (2023).

Jewel Tower – XIV-wieczna wieża stanowiąca fragment kompleksu Pałacu Westminsterskiego, położona w centrum Londynu, na lewym brzegu Tamizy. Została wzniesiona w latach 1365–1366. Początkowo służyła jako magazyn dla królewskich kosztowności oraz okazjonalnie jako więzienie. Od XVI wieku była siedzibą urzędów związanych z funkcjonowaniem Izby Lordów oraz Izby Gmin. Jako jeden z niewielu elementów przetrwała pożar Pałacu Westminsterskiego w 1834 roku. Została częściowo zniszczona podczas II wojny światowej. Od 1948 roku mieści się w niej muzeum. Obecnie jest zarządzana przez organizację English Heritage. Jest wpisana na listę zabytków I klasy.

Pałac Westminsterski (ang. Palace of Westminster) – zabytkowy, neogotycki pałac w Londynie, w Wielkiej Brytanii; siedziba brytyjskiej Izby Gmin, Izby Lordów oraz urzędów z nimi związanych; zabytek I klasy od 1970 roku, w 1987 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Jego budowę rozpoczął Knut Wielki w 1016 roku. W XIII wieku stał się politycznym centrum angielskiej państwowości. Do 1512 roku służył jako siedziba monarchy. Od XIII stulecia obradował w nim Parlament. Został przebudowany w XVIII wieku w związku z ustanowieniem Królestwa Wielkiej Brytanii i związanym z tym powiększeniem aparatu administracyjnego. W 1834 roku spłonął w pożarze. Został odbudowany w latach 1840–1870 przez Charlesa Barry’ego przy współpracy z Augustusem Puginem. W latach 1940–1941 ucierpiał podczas nalotów niemieckich. Prace remontowe trwały od 1945 do 1950 roku. W latach 1981–1994 został poddany renowacji. Rozpoczęcie kolejnego gruntownego remontu, połączonego z odnowieniem wnętrz i wymianą instalacji, planowane jest na rok 2020. Składa się z trzech skrzydeł. Najważniejsze pomieszczenia umiejscowione są w osi centralnej. W samym środku znajduje się Central Lobby, po obu jego stronach, w takiej samej odległości znajdują się sale posiedzeń Izby Lordów (Lords Chamber) oraz Izby Gmin (Commons Chamber). Na północnym krańcu znajduje się wieża Elizabeth Tower, określana również jako Big Ben. W przeciwległej części pałacu wznosi się Victoria Tower, której wierzchołek na wysokości 98,5 metra stanowi najwyższy punkt kompleksu.