Zespół Szkół Elektrycznych, Elektronicznych i Mechanicznych im. Jędrzeja Śniadeckiego w Bielsku-Białej

Książnica Beskidzka – miejska biblioteka publiczna z siedzibą w Bielsku-Białej.

Górne Przedmieście (niem. Obervorstadt) – część śródmieścia Bielska-Białej położona na zachód od Starego Miasta, historyczne przedmieście miasta Bielska. Do pierwszej połowy XIX wieku największe i najludniejsze bielskie przedmieście, później straciło znaczenie na rzecz Dolnego Przedmieścia. Współcześnie stanowi obszar bardzo zróżnicowany urbanistycznie: od charakterystycznych parterowych domów dawnych sukienników wzdłuż ulic Jana III Sobieskiego i Cieszyńskiej przez historyczną dzielnicę willową po osiedla mieszkaniowe z lat 60. XX wieku na północ od ulicy Piastowskiej. Zwyczajowe i historyczne rozumienie Górnego Przedmieścia odzwierciedla obręb ewidencyjny o tej nazwie, nie jest ono natomiast tożsame z osiedlem (jednostką pomocniczą gminy) Górne Przedmieście.

Dolne Przedmieście (niem. Niedervorstadt) – część śródmieścia Bielska-Białej położona na północny wschód od Starego Miasta, historyczne przedmieście miasta Bielska. Od II połowy XIX wieku stanowi funkcjonalnie centralną dzielnicę miasta, znajduje się tu m.in. plac Bolesława Chrobrego, główny dworzec kolejowy i Galeria Sfera. Krajobraz znacznej części Dolnego Przedmieścia kształtuje zabudowa z przełomu XIX i XX wieku wpisująca się w stylistykę „małego Wiednia”, ale zalicza się do niego też industrialny obszar pomiędzy dworcem a rzeką Białą, modernistyczna dzielnica mieszkaniowa Aleje Sułkowskiego czy rejon ulicy Warszawskiej z nowszą, rozproszoną zabudową. Zwyczajowe i historyczne rozumienie Dolnego Przedmieścia ma odzwierciedlenie w nazewnictwie obrębów ewidencyjnych, ale nie jest tożsame z osiedlem (jednostką pomocniczą gminy) o tej samej nazwie, dla którego południową granicę stanowią ulice Wałowa i Jarosława Dąbrowskiego. Pozostała część wchodzi w skład osiedla Śródmieście Bielsko.

Parafia Świętej Anny w Bielsku-Białej – parafia Kościoła Polskokatolickiego w RP, położona w dekanacie krakowskim diecezji krakowsko-częstochowskiej. Wierni mieszkają w Bielsku-Białej, Jaworzu, Wilkowicach oraz Łodygowicach. Msze św. sprawowane są w środę o godz. 18:00 i w niedzielę o godz. 9.30. Parafia polskokatolicka pw. Św. Anny w Bielsku-Białej została założona na początku lat 60. XX wieku. W maju 1961 do naczelnych władz Kościoła Polskokatolickiego wpłynęło pismo z prośbą o utworzenie parafii tego Kościoła w Bielsku-Białej. Parafię erygował bp Maksymilian Rode, a w listopadzie 1962 dokonał poświęcenia przyznanej parafii, kaplicy zamkowej. Równocześnie w mieście pojawiły się ostrzegające przed polskokatolicyzmem ulotki. W 1965 wspólnota liczyła 510 wiernych i 350 sympatyków, obecnie jest ona niewielka, ale bardzo aktywna w środowisku miejskim. W latach 80. polskokatolicy musieli opuścić kaplicę zamkową i przystąpili do budowy własnego kościoła, jednak ze względu na brak środków finansowych, udało się tylko postawić budynek plebanii, w którym urządzono kaplicę. W 1998 w kaplicy rekolekcje wygłosił ksiądz rzymskokatolicki, co było znakiem ocieplenia stosunków z miejscowym Kościołem rzymskokatolickim. W 2006 parafia liczyła około 250 wiernych. Pierwszym proboszczem parafii był ks. Benedykt Sęk, jego następcą został ks. Zygmunt Pinkowski. W latach 1971–2010 pracował tutaj ks. inf. Henryk Buszka, jego pogrzeb odbył się 27 września 2010. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył Bp prof. dr hab. Wiktor Wysoczański – Zwierzchnik Kościoła Polskokatolickiego w RP. Od października 2010 proboszczem w Bielsku-Białej jest ks. dr Jerzy Bajorek.

Kościół Zbawiciela w Bielsku-Białej – zabytkowy kościół ewangelicko-augsburski znajdujący się w Bielsku-Białej, na placu Marcina Lutra, w centralnej części Bielskiego Syjonu. Jest kościołem parafialnym Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Zbawiciela w Bielsku-Białej, a także kościołem biskupim diecezji cieszyńskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Nie nosi tytułu katedry, którego pragmatyka służbowa kościoła ewangelicko-augsburskiego nie przewiduje. Świątynia powstała w latach 1782-1790, a jej obecny, neogotycki, kształt pochodzi z czasów przebudowy w latach 1881-1882.

Diecezja cieszyńska (dawniej też: seniorat śląski, superintendentura śląska, diecezja śląska) – największa pod względem liczby wiernych diecezja Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Diecezja liczy 22 parafie obsługiwane przez 45 duchownych. Swoim zasięgiem obejmuje polską część Śląska Cieszyńskiego oraz fragment Małopolski (parafia w Białej z filiałem w Szczyrku leżą w historycznej Małopolsce). Siedzibą władz diecezjalnych jest Bielsko-Biała.

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Bielsku – parafia luterańska w Bielsku-Białej, w dzielnicy Bielsko, należąca do diecezji cieszyńskiej. Mieści się przy placu Księdza Marcina Lutra. W 2021 liczyła około 1000 wiernych.

Synagoga w Bielsku-Białej – gminny dom modlitwy znajdujący się w Bielsku-Białej przy ulicy Adama Mickiewicza 26. Synagoga została założona zaraz po zakończeniu II wojny światowej w ówczesnym budynku Kongregacji Wyznania Mojżeszowego, a następnie Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Bielsku-Białej. W latach 90. XX wieku została przeniesiona do nowego lokalu mieszczącego się w odzyskanej, przedwojennej siedzibie bielskiej gminy żydowskiej przy ulicy 3 Maja 7.

Synagoga w Bielsku-Białej – synagoga, która znajdowała się w Bielsku (od 1951 roku Bielsko-Biała), na Dolnym Przedmieściu, między dzisiejszymi ulicami Adama Mickiewicza i 3 Maja. Zniszczona podczas II wojny światowej.

Ulica Teodora Sixta – ulica w centrum Bielska-Białej, na historycznym Dolnym Przedmieściu. Liczy 350 m długości i biegnie równoleżnikowo (delikatnie odchylając się w kierunku południowo-zachodnim) od ulicy 3 Maja do ulicy Juliusza Słowackiego, krzyżując się po drodze z ulicami Adama Mickiewicza, Wiktora Przybyły i Zygmunta Krasińskiego. Liczy 20 numerów po stronie parzystej i 25 po stronie nieparzystej. Na całej długości obowiązuje ruch jednokierunkowy – od ulicy Słowackiego w stronę 3 Maja. Ulica należy do miejskiej strefy płatnego parkowania.

Plac Marcina Lutra – plac w śródmieściu Bielska-Białej, na pograniczu historycznego Dolnego i Górnego Przedmieścia, centralny punkt kwartału ewangelickiego znanego jako Bielski Syjon.

Pomnik Marcina Lutra – pomnik zlokalizowany w Bielsku-Białej, na placu Marcina Lutra. Znajduje się w centrum tak zwanego Bielskiego Syjonu, w sąsiedztwie ewangelickiego Kościoła Zbawiciela. Jest to obecnie jedyny w Polsce pomnik Marcina Lutra. 2,5-metrowa, ważąca 690 kilogramów, sylwetka reformatora (w pełnej postaci, ubranego w togę z gestem wyciągniętych do przodu, trzymających Biblię, rąk) została wykonana przez wiedeńskiego rzeźbiarza Franza Vogla. Stoi ona na granitowym cokole zbudowanym przez miejscowego kamieniarza Theodora Grögera. Bielski pomnik został odsłonięty 8 września 1900, po trzech latach od powołania komitetu jego budowy.