Zamach na Gabriela Narutowicza

Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki – galeria sztuki w Warszawie, narodowa instytucja kultury. Misją Zachęty jest prezentacja i promocja sztuki współczesnej. Galeria organizuje wystawy indywidualne i zbiorowe artystów polskich i zagranicznych oraz wystawy problemowe.

Centralne Biuro Wystaw Artystycznych (CBWA) – galeria sztuki współczesnej w Warszawie, państwowa instytucja kultury działająca w latach 1949–1994. CBWA powołane zostało w 1949 przez Ministerstwo Kultury i Sztuki na wniosek Związku Polskich Artystów Plastyków z siedzibą w pałacu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, od 1950 tworzyło oddziały w największych miastach w kraju, dokumentowało historię sztuki współczesnej. W 1994 instytucja została przekształcona w Państwową Galerię Sztuki Zachęta, a oddziały Biura usamodzielniły się. Centralne Biuro Wystaw Artystycznych było organizatorem wielu wystaw, m.in. Ogólnopolska Wystawa Plastyki (1950, 1952, 1953, 1954) Ogólnopolska Wystawa Plakatu (1953) Ogólnopolska Wystawa Grafiki Artystycznej i Rysunku (1954) Ogólnopolska Wystawa Młodej Plastyki (Arsenał, 1955) Wystawa Sztuki Nowoczesnej (1957, 1958)

Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych (TZSP) – organizacja skupiająca artystów i miłośników sztuki, założona w Warszawie w 1860. Głównym celem jej działalności było wspieranie i popularyzacja sztuki polskiej, co realizowano poprzez tworzenie kolekcji sztuki narodowej, niesienie pomocy młodym artystom (stypendia), działalność wydawnicza oraz organizowanie wystaw i konkursów, a także nagradzanie publiczności reprodukcjami.

Kościół Świętej Trójcy w Warszawie – główny kościół parafii ewangelicko-augsburskiej św. Trójcy znajdujący się na placu Stanisława Małachowskiego 1 w Warszawie.

Pomnik Peowiaka, właśc. pomnik Poległych Żołnierzy Polskiej Organizacji Wojskowej – monument znajdujący się w Warszawie na placu Stanisława Małachowskiego, przed gmachem Zachęty.

XI Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Reja – liceum ogólnokształcące znajdujące się przy pl. S. Małachowskiego 1. Jedna z najstarszych stołecznych szkół średnich.

Pałac Leopolda Kronenberga, zwany też Domem Kronenberga – budynek w Warszawie wybudowany w stylu eklektycznym, który znajdował się u zbiegu ulicy Królewskiej i placu Małachowskiego. Został spalony podczas działań wojennych we wrześniu 1939 i rozebrany w 1962.

Kamienica Krasińskich, także kamienica Heurichowska lub kamienica Raczyńskiego – kamienica znajdująca się przy placu Stanisława Małachowskiego 2 na rogu ulicy Traugutta w Warszawie. Jest przykładem monumentalnej architektury warszawskiej początku XX wieku.

Państwowe Muzeum Etnograficzne – jedno z najstarszych muzeów etnograficznych w Polsce, utworzone Warszawie w 1888 roku. Samorządowa instytucja kultury Urzędu Marszałkowskiego. Muzeum znajduje się w zabytkowym gmachu Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego przy ul. Kredytowej 1.

Parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy – największa parafia Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Warszawie, należąca do diecezji warszawskiej. Parafia administruje: kościół parafialny, dwa filiały i cmentarz. W 2022 parafia liczyła 1916 wiernych, naukę w ramach szkółki niedzielnej odbywało 55 uczniów.

Muzeum dla Dzieci – oddział Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie utworzony w 2012 roku w ramach modernizacji tego muzeum. W Muzeum dla Dzieci organizowane są wystawy stałe, czasowe oraz wydarzenia dla dzieci i rodziców. Jest to pierwsza inicjatywa muzealna tego typu w Polsce – ekspozycja, która umożliwia dotykanie eksponatów, zabawę i naukę.

Grób Nieznanego Żołnierza w Warszawie – grób nieznanego żołnierza w Warszawie, na pl. marsz. Józefa Piłsudskiego; ideą warszawskiego grobu nieznanego żołnierza jest uczczenie pamięci poległych w walce o niepodległość. Pomysł oddania hołdu poległym w walkach nieznanym żołnierzom narodził się bezpośrednio po I wojnie światowej we Francji. Pierwszy na świecie Grób Nieznanego Żołnierza powstał w Paryżu w 1920. Upamiętnia on 1500 tys. żołnierzy poległych w latach 1914–1918. Równolegle z Francją utworzono miejsca hołdu bezimiennym żołnierzom w Wielkiej Brytanii. W Polsce pierwsze inicjatywy stworzenia miejsca upamiętniającego poległych nieznanych żołnierzy pojawiły się w 1921 roku. Jako pierwszy powstał pomnik-płyta Nieznanego Żołnierza w Łodzi (odsłonięcie 22 marca 1925 roku). Warszawski Grób Nieznanego Żołnierza został odsłonięty 2 listopada 1925 roku w środkowych arkadach kolumnady pałacu Saskiego. W tym dniu złożono do niego szczątki niezidentyfikowanego żołnierza, sprowadzone podczas specjalnej ceremonii z cmentarza Obrońców Lwowa. Twórcą grobu był artysta-rzeźbiarz Stanisław Kazimierz Ostrowski. Pod koniec II wojny światowej grób uległ poważnemu uszkodzeniu w wyniku wysadzenia w powietrze. Już w 1946 został odbudowany i ponownie odsłonięty. Obecnie stanowi trójarkadowy fragment ocalałej kolumnady pałacu Saskiego. W latach 1990–1991 wystrój grobu częściowo zmieniono. Przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie płonie wieczny znicz i służbę pełni warta honorowa z Pułku Reprezentacyjnego Wojska Polskiego, a w święta państwowe odbywa się jej uroczysta zmiana z udziałem najwyższych władz państwa. Wybrany w październiku 2023 w międzynarodowym konkursie projekt odbudowy zachodniej pierzei placu Piłsudskiego (m.in. pałacu Saskiego) zakłada odtworzenie kolumnady wokół grobu i subtelne wyodrębnienie oryginalnych arkad, żeby odróżniały się od części odbudowanych.