Wyższa Szkoła Zarządzania i Finansów we Wrocławiu

Ulica Komandorska – jedna z ulic Wrocławia, położona w południowej części miasta. Współczesna nazwa ulicy pochodzi od leżącej wzdłuż niej niegdyś Nowej Wsi (włączonej w granice miasta w roku 1868), nazywanej Komandorską (niem. Commende Neudorf), podobnie jak nazwa obowiązująca do roku 1945 – Neudorfstraße. Do połowy XIX wieku główna droga Nowej Wsi Komandorskiej łączyła się z ówczesną ulicą Ogrodową (Gartenstraße; dziś ulica Piłsudskiego) Zaułkiem Wolskim (Freiheit Gasse), który położony był kilkadziesiąt metrów na wschód od obecnej ul. Komandorskiej. W roku 1863 właściciel parceli położonej na wprost drogi wiodącej z Nowej Wsi na północ odstąpił ją miastu, dzięki czemu wytyczono na niej nową ulicę ułatwiającą komunikację z miastem. Nadano jej w 1865 nazwę Neudorfstraße, a w 1870 rozciągnięto ją również na samą główną drogę włączonej do miasta Nowej Wsi. Wkrótce w zabudowie ulicy zaczęły dominować kamienice czynszowe, a pod koniec XIX wieku (w założeniach urbanistycznych z 1882 i 1895) zaplanowano i częściowo zrealizowano odcinek mający być przedłużeniem ulicy w kierunku południowym (jest to fragment Al. Wiśniowej – łącznik z ul. Sztabową w sąsiedztwie Szpitala Kolejowego, niemający jednak połączenia z samą ul. Komandorską). Oprócz zabudowy mieszkaniowej przy Neudorfstraße znajdował się także m.in. kompleks rozrywkowy Établissement Tivoli-Lichtspiele (pod numerem 35, na odcinku pomiędzy skrzyżowaniami z dzisiejszymi ulicami Swobodną i Skwerową), fabryka papierosów J. Przedeckiego (Türkische Cigaretten- und Tabak-Fabrik "Sultan") założona w 1860 na parcelach nr 36-38 oraz kompleks szpitalny Wenzel-Hancke wzniesiony przy południowym końcu ul. Komandorskiej w latach 1875-1911. Podczas oblążenia Festung Breslau w 1945 w gruzach legła cała zabudowa tej ulicy z wyjątkiem paru kamienic pomiędzy torami kolejowymi a ul. Piłsudskiego oraz części zabudowań dawnego kompleksu szpitalnego. W latach 70. XX wieku wzdłuż ul. Komandorskiej wybudowano osiedle mieszkaniowe z wielkiej płyty i to ono nadają dziś charakter większej części tej ulicy. Obecny przebieg ulicy zaczyna się skrzyżowaniem z ul. Piłsudskiego na północy i kończy na skrzyżowaniu z ul. Kamienną na południu; łączna jej długość wynosi ok. 1,35 km. Północny koniec ulicy Komandorskiej (od ul. Piłsudskiego do wiaduktu kolejowego w ciągu estakady kolejowej) należy do osiedla Przedmieście Świdnickie, a pozostała część do osiedla Powstańców Śląskich.

Pomnik Oskara Langego – wzniesiony we Wrocławiu u na terenie Uniwersytetu Ekonomicznego. Pomnik Oskara Langego w formie popiersia (wykonanego ze sjenitu) na granitowym cokole wzniesiono dla upamiętnienia nadania uczelni (wówczas: Akademia Ekonomiczna) imienia uczonego i odsłonięto 2 października 1974 r. Autorem rzeźby jest Władysław Tumkiewicz. Pomnik stoi na szerokim, jednostopniowym podium ze sjenitu, a otoczenie wyłożono granitowymi płytami. Na cokole widnieją napisy: OSKAR LANGE i niżej: WIELKIEMU UCZONEMU PRACOWNICY, STUDENCI I ABSOLWENCI AKADEMII EKONOMICZNEJ. . Ze względu na związki Langego z reżimem PRL, ten pomnik budzi kontrowersje i pojawiają się żądania jego usunięcia. Jednak uczelnia nie chce likwidacji pomnika.

Wydział Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu (WNE UE we Wrocławiu) – jeden z 4 wydziałów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, powstały w 1950 roku jako jeden z pierwszych wydziałów na tej uczelni. Kształci on studentów na czterech podstawowych kierunkach zaliczanych głównie do nauk ekonomicznych: ekonomia, finanse i rachunkowość, międzynarodowe stosunki gospodarcze oraz zarządzanie na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Nauk Ekonomicznych jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajdują się dwa instytuty w ramach których mieści się siedem katedr oraz z jedenastu samodzielnych katedr. Aktualnie zatrudnionych jest 198 nauczycieli akademickich, w tym 21 profesorów zwyczajnych, 34 profesorów nadzwyczajnych, 66 adiunktów, 59 asystentów i 16 starszych wykładowców. Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspiera zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. Według stanu na rok akademicki 2006/2007 rok na wydziale studiuje łącznie około 6056 studentów, w tym 2992 na studiach dziennych, 2367 na studiach zaocznych, 375 na studiach wieczorowych oraz 122 doktorantów, odbywających studia trzeciego stopnia, a także 200 słuchaczy studiów podyplomowych.

Uniwersytet Ekonomiczny we Wrocławiu (daw. Akademia Ekonomiczna im. Oskara Langego we Wrocławiu) – polska publiczna uczelnia ekonomiczna z siedzibą we Wrocławiu. W Rankingu Szkół Wyższych miesięcznika „Perspektywy” 2021 została sklasyfikowana na 38. miejscu w Polsce. Wśród uczelni ekonomicznych zajęła 4. pozycję (na sześć możliwych).

Wydział Zarządzania, Informatyki i Finansów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu (WZIF UE we Wrocławiu) – jeden z 4 wydziałów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, powstały w 1976 roku jako trzeci z wydziałów tej uczelni. Kształcił on studentów na sześciu podstawowych kierunkach zaliczanych głównie do nauk ekonomicznych: analityka gospodarcza, finanse i rachunkowość, informatyka i ekonometria, informatyka w biznesie, zarządzanie oraz logistyka na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Zarządzania, Informatyki i Finansów był jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajdowało się pięć instytutów w ramach których mieściły się dwadzieścia cztery katedry oraz w jednej samodzielnej Katedry Prawa Gospodarczego. Zatrudnionych było 228 nauczycieli akademickich, w tym 41 samodzielnych pracowników naukowych. Wydział współpracował również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspierał zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. Według stanu na 2007 rok na wydziale studiowało łącznie około 6000 studentów, w tym na studiach dziennych, na studiach zaocznych oraz kilkunastu doktorantów odbywających studia trzeciego stopnia.

Wydział Inżynieryjno-Ekonomiczny Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu (WIE UE we Wrocławiu) – jeden z 4 wydziałów Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu, powstały w 1954 roku jako jeden z pierwszych wydziałów tej uczelni. Kształci studentów na kierunku zarządzanie i inżynieria produkcji na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. W ramach Wydziału Inżynieryjno-Ekonomicznego znajdują się 2 instytuty, w skład których wchodzi 17 katedr. Aktualnie zatrudnionych jest 144 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 10 profesorów tytularnych, 21 doktorów habilitowanych, 64 doktorów i 49 magistrów inżynierów). Wydział współpracuje również z emerytowanymi profesorami, których autorytet wspiera zarówno proces dydaktyczny, jak i przede wszystkim wymianę międzynarodową. Według stanu na 2007 rok na wydziale studiuje łącznie 2026 studentów, w tym na studiach dziennych, na studiach zaocznych oraz kilkunastu doktorantów odbywających studia trzeciego stopnia.

Galeriowiec przy ulicy Powstańców Śląskich 46-64 (zwany Titaniciem) – budynek mieszalno-usługowy położony we Wrocławiu przy ulicy Powstańców Śląskich 46-64 w ramach wrocławskiego osiedla Powstańców Śląskich (Osiedle Południe). Ten obiekt został zbudowany jako jeden z trzech budynków stanowiących tak zwaną ścianę wschodnią ulicy Powstańców Śląskich. W części mieszkalnej jest budynkiem typu galeriowiec. Na dwóch pierwszych kondygnacjach zrealizowano część handlowo-usługową.

Wzgórze Andersa – sztuczne utworzone wzniesienie na osiedlu Huby we Wrocławiu o wysokości bezwzględnej 138,14 m n.p.m. Wzgórze Andersa jest jednym z kilku wysypisk gruzu ze zburzonych w czasie oblężenia Wrocławia domów, które zostało utworzone po roku 1945. Obszar Wzgórza Andersa jest ograniczony czterema ulicami – od południa Kamienną, od zachodu Ślężną, od północy ulicą Marka Petrusewicza i od wschodu Borowską, w miejscu gdzie znajduje się wzgórze przebiegała dawniej Zobten Strasse (po 1945 r. nazwana ulicą Sobótkowską, która w kolejnych latach zasypana została zwożonym tu z okolic gruzem). Wzgórze ma kształt płaskiego kopca uformowanego z pięciu zmniejszających się ku górze warstw, najwyższy punkt znajduje się w części południowo-zachodniej.

Brand24 – polska firma technologiczna założona w 2011 roku, z siedzibą we Wrocławiu, specjalizująca się w monitorowaniu i analizie treści w internecie, poprzez własne, oprogramowanie analityczne, oparte na sztucznej inteligencji. Spółka jest notowana na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie, a jej większościowym właścicielem jest Prowly.com, spółka zależna amerykańskiej firmy Semrush. Flagowe narzędzie Brand24, dostępne w ponad 150 krajach, zbiera i analizuje publiczne wzmianki na temat marek, produktów i wątków zawierających monitorowane słowa kluczowe w serwisach informacyjnych, w mediach społecznościowych, na blogach i forach dyskusyjnych. Pod koniec 2025 roku Brand24 monitorował 100 tysięcy marek i zebrał dotąd 25 miliardów wzmianek. Brand24 jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych polskich firm technologicznych, nierozerwalnie związaną z aktywnością współzałożyciela i prezesa Michała Sadowskiego.

Galeriowiec przy ulicy Powstańców Śląskich 82-94 – budynek mieszalny położony we Wrocławiu przy ulicy Powstańców Śląskich 82-94 w ramach wrocławskiego osiedla Powstańców Śląskich (Osiedle Południe). Ten obiekt został zbudowany jako jeden z trzech budynków stanowiących tak zwaną ścianę wschodnią ulicy Powstańców Śląskich. W części mieszkalnej jest budynkiem typu galeriowiec. Dwie pierwsze kondygnacje przeznaczone były na lokale handlowo-usługowe, lecz przez znaczny okres czasu od oddania budynku od użytkowania tego zakresu nie wykonano. Ponadto nie wybudowano planowanych pawilonów handlowo-usługowych. Po latach teren przed budynkiem sprzedano. Zamiast projektowanego pierwotnie pasażu na terenie tym powstał supermarket sieci Aldi.

Pomnik Żołnierzy Niezłomnych – pomnik we Wrocławiu, na skwerze u zbiegu ulic Borowskiej, Glinianej i Dyrekcyjnej w dzielnicy Huby poświęcony żołnierzom wyklętym. Zaprojektowany i wykonany został przez Tomasza i Konrada Urbanowiczów, odsłonięto go 8 maja 2024 r.

Kaplica cmentarna na Południu – nieistniejąca już kaplica cmentarna wzniesiona na Starym Cmentarzu Żydowskim we Wrocławiu przy ulicy Ślężnej. Obiekt został zaprojektowany przez wrocławskich architektów Richarda i Paula Ehrlichów. Kaplica powstała w 1912 na cmentarzu żydowskim przy ulicy Ślężnej. Wzniesiono ją przed bramą główną cmentarza na osi jego głównej alei. Była to budowla centralna na planie krzyża równoramiennego. Składała się z hali głównej i przedsionków. Miała 48 miejsc siedzących i 300 miejsc stojących. W obiekcie znajdowała się także sala do mycia zwłok i pokój dla grabarzy. Została zniszczona w czasie wojny i rozebrana w latach 70. XX wieku.