Archidiecezja mińsko-mohylewska

Metropolia mińsko-mohylewska (łac. Metropoli Minscensis Latinorum-Mohiloviensis) – jedyna metropolia składająca się (od 13 października 1999) z 4 diecezji obrządku łacińskiego w białoruskim Kościele katolickim. Ustanowiona bullą papieską przez Jana Pawła II 13 kwietnia 1991, obejmująca swoim zasięgiem całą Białoruś.

Katedra Imienia Najświętszej Marii Panny (biał. Архікатэдральны касцёл Найсвяцейшага Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў Мінску) – rzymskokatolicki kościół katedralny w Mińsku i zarazem centrum życia religijnego mińskich katolików.

Parafia Archikatedralna Imienia Najświętszej Maryi Panny w Mińsku (biał. Парафія Імя Найсвяцейшай Панны Марыі y Мінску) – parafia rzymskokatolicka w Mińsku. Jest siedzibą dekanatu Mińsk-Zachód archidiecezji mińsko-mohylewskiej. Została utworzona w 1773 roku.

Kolegium jezuitów w Mińsku (łac. Collegium Minscense Societatis Jesu, biał. Мінскі езуіцкі калегіум, Minski jezuicki kalehium, ros. Минский иезуитский коллегиум, Minskij ijezuitskij kollegium) – zespół klasztorny jezuitów w Mińsku. W jego skład wchodził kościół, budynek klasztorny, szkoła (prowadzona przez jezuitów w okresie 1656–1773) i późniejsze pomieszczenia konsystorialne. Mińska szkoła jezuitów zapewniała wykształcenie w zakresie nauk humanistycznych. Jezuici przybyli do Mińska w 1654 roku. Na ich siedzibę przeznaczono dwór na rogu ulicy Kojdanowskiej i Wysokiego Rynku. Z czasem posiadłość zakonna była poszerzana i rozbudowywana, aż przed kasatą jezuitów w 1773 roku obejmowała niemal cały kwartał w południowo-wschodniej części Wysokiego Rynku. Zespół kolegium jezuickiego zbudowano w miejscu drewnianej zabudowy w latach 1733–1739. Większą część zespołu zniszczono podczas przebudowy miasta po drugiej wojnie światowej. Do naszych czasów zachował się kościół pojezuicki, będący archikatedrą archidiecezji mińsko-mohylewskiej, i część jednego z budynków, gdzie – po modernizacji – mieści się liceum muzyczne.

Województwo mińskie w Rzeczypospolitej Obojga Narodów było rozległym chociaż niezbyt ludnym, zwłaszcza w południowej części, województwem położonym na ziemiach ruskich Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Pałac Przezdzieckich w Mińsku – klasycystyczny pałac w Mińsku na Białorusi, zabytek architektury przy Placu Wolności 15.

Ratusz w Mińsku (biał. Ратуша, Ratusza) – ratusz w Mińsku, na Białorusi, klasycystyczny, zburzony w 1857 i zrekonstruowany w 2004.

Ambasada Gruzji w Mińsku – misja dyplomatyczna Gruzji w Republice Białorusi.

Kościół św. Wojciecha i klasztor Benedyktynek w Mińsku (biał. Касцёл Святога Войцеха і кляштар бенедыкцінак) – rzymskokatolicki zespół klasztorny w Mińsku należący pierwotnie do zakonu benedyktynek, założony w pierwszej połowie XVII wieku, odebrany zakonowi po powstaniu styczniowym i przekazany mniszkom prawosławnym w 1871 roku. Klasztor zburzono w latach trzydziestych XX wieku, były kościół zniszczono w 1964 roku. Zachowały się jedynie fundamenty świątyni. Obecnie w tym miejscu znajduje się Prokuratura Generalna Białorusi.

Synagoga Chłodna w Mińsku zwana również Wielką (biał. Сінагога Халодная, Synagoga Chałodnaja, ros. Синагога Холодная, Sinagoga Chołodnaja, Большая синагога в Минске, Bolszaja sinagoga w Minskie) – jedna z najstarszych bóżnic znajdujących się do lat sześćdziesiątych XX stulecia na terenie Mińska przy ul. Szkolnej.

Sobór Świętego Ducha (biał. Сабор Сашэсця Святога Духа) – prawosławny sobór katedralny w Mińsku, główna świątynia eparchii mińskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Cerkiew Świętego Ducha (biał. Царква Святога Духа, Святадухаўская царква) – cerkiew greckokatolicka, a później prawosławna, zbudowana w Mińsku w XVII wieku, zburzona w 1937 przez władze sowieckie; odbudowana w 2011.