Województwo mińskie

Archidiecezja mińsko-mohylewska (biał. Мінска-Магілёўская архідыяцэзія; Менска-Магілёўская архідыяцэзія; łac. Archidioecesis Minscensis Latinorum-Mohiloviensis) – jedna z czterech diecezji obrządku łacińskiego na Białorusi, wchodząca w skład metropolii mińsko-mohylewskiej. Diecezja obejmuje obecnie swoim zasięgiem obwód miński i obwód mohylewski.

Katedra Imienia Najświętszej Marii Panny (biał. Архікатэдральны касцёл Найсвяцейшага Імя Найсвяцейшай Панны Марыі ў Мінску) – rzymskokatolicki kościół katedralny w Mińsku i zarazem centrum życia religijnego mińskich katolików.

Parafia Archikatedralna Imienia Najświętszej Maryi Panny w Mińsku (biał. Парафія Імя Найсвяцейшай Панны Марыі y Мінску) – parafia rzymskokatolicka w Mińsku. Jest siedzibą dekanatu Mińsk-Zachód archidiecezji mińsko-mohylewskiej. Została utworzona w 1773 roku.

Kolegium jezuitów w Mińsku (łac. Collegium Minscense Societatis Jesu, biał. Мінскі езуіцкі калегіум, Minski jezuicki kalehium, ros. Минский иезуитский коллегиум, Minskij ijezuitskij kollegium) – zespół klasztorny jezuitów w Mińsku. W jego skład wchodził kościół, budynek klasztorny, szkoła (prowadzona przez jezuitów w okresie 1656–1773) i późniejsze pomieszczenia konsystorialne. Mińska szkoła jezuitów zapewniała wykształcenie w zakresie nauk humanistycznych. Jezuici przybyli do Mińska w 1654 roku. Na ich siedzibę przeznaczono dwór na rogu ulicy Kojdanowskiej i Wysokiego Rynku. Z czasem posiadłość zakonna była poszerzana i rozbudowywana, aż przed kasatą jezuitów w 1773 roku obejmowała niemal cały kwartał w południowo-wschodniej części Wysokiego Rynku. Zespół kolegium jezuickiego zbudowano w miejscu drewnianej zabudowy w latach 1733–1739. Większą część zespołu zniszczono podczas przebudowy miasta po drugiej wojnie światowej. Do naszych czasów zachował się kościół pojezuicki, będący archikatedrą archidiecezji mińsko-mohylewskiej, i część jednego z budynków, gdzie – po modernizacji – mieści się liceum muzyczne.

Pałac Przezdzieckich w Mińsku – klasycystyczny pałac w Mińsku na Białorusi, zabytek architektury przy Placu Wolności 15.

Metropolia mińsko-mohylewska (łac. Metropoli Minscensis Latinorum-Mohiloviensis) – jedyna metropolia składająca się (od 13 października 1999) z 4 diecezji obrządku łacińskiego w białoruskim Kościele katolickim. Ustanowiona bullą papieską przez Jana Pawła II 13 kwietnia 1991, obejmująca swoim zasięgiem całą Białoruś.

Ambasada Gruzji w Mińsku – misja dyplomatyczna Gruzji w Republice Białorusi.

Synagoga Chłodna w Mińsku zwana również Wielką (biał. Сінагога Халодная, Synagoga Chałodnaja, ros. Синагога Холодная, Sinagoga Chołodnaja, Большая синагога в Минске, Bolszaja sinagoga w Minskie) – jedna z najstarszych bóżnic znajdujących się do lat sześćdziesiątych XX stulecia na terenie Mińska przy ul. Szkolnej.

Ratusz w Mińsku (biał. Ратуша, Ratusza) – ratusz w Mińsku, na Białorusi, klasycystyczny, zburzony w 1857 i zrekonstruowany w 2004.

Niamiha (biał. Няміга; ros. Немига, Niemiga) – stacja mińskiego metra położona na linii Autazawodskiej. Położona jest pod ulicą Niamiha, pochodzącej od rzeki Niamiha. Otwarta została w dniu 31 grudnia 1990 roku. 30 maja 1999 roku w tunelu podziemnym prowadzącym do stacji doszło do stratowania 53 osób, co zostało upamiętnione pomnikiem przed wejściem do stacji.

Sobór Świętego Ducha (biał. Сабор Сашэсця Святога Духа) – prawosławny sobór katedralny w Mińsku, główna świątynia eparchii mińskiej Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego.

Kościół św. Wojciecha i klasztor Benedyktynek w Mińsku (biał. Касцёл Святога Войцеха і кляштар бенедыкцінак) – rzymskokatolicki zespół klasztorny w Mińsku należący pierwotnie do zakonu benedyktynek, założony w pierwszej połowie XVII wieku, odebrany zakonowi po powstaniu styczniowym i przekazany mniszkom prawosławnym w 1871 roku. Klasztor zburzono w latach trzydziestych XX wieku, były kościół zniszczono w 1964 roku. Zachowały się jedynie fundamenty świątyni. Obecnie w tym miejscu znajduje się Prokuratura Generalna Białorusi.