Kamienica Mieczysława Pinkusa i Jakuba Lende

Łódź Śródmieście – budowany podziemny przystanek osobowy w tunelu średnicowym, położony w Łodzi, w dzielnicy Śródmieście, w rejonie skrzyżowania ul. Zielonej z Zachodnią i al. Kościuszki. Zgodnie z założeniem, przystanek obsługiwać będzie połączenia ŁKA i Polregio. Budowa przystanku ma być finansowana wspólnie z budżetów PKP PLK, województwa łódzkiego i miasta Łodzi. 25 kwietnia 2021 rozpoczęła się budowa stacji. Otwarcie przystanku dla podróżnych planowane było pierwotnie wraz z otwarciem tunelu na koniec 2022 roku.

Wydział Lekarski Uniwersytetu Medycznego w Łodzi – jeden z pięciu wydziałów Uniwersytetu Medycznego w Łodzi. Jego siedziba znajduje się przy al. Kościuszki 4 w Łodzi. Powstał w 1945 r. W ramach wydziału funkcjonują trzy oddziały: Kolegium Wojskowo-Lekarskie oraz Oddział Stomatologiczny oraz Oddział Nauk Biomedycznych.

Pałac Jakuba Hertza – pałac położony przy al. Tadeusza Kościuszki 4 w Łodzi. Budynek został wzniesiony przez Izraela Poznańskiego dla jego córki Anny, oraz jej męża – Jakuba Hertza przy ulicy Spacerowej.

Uniwersytet Medyczny w Łodzi – publiczna uczelnia medyczna, która rozpoczęła działalność 1 października 2002. Powstała po połączeniu – na mocy Ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o utworzeniu Uniwersytetu Medycznego w Łodzi – dwóch łódzkich uczelni: Akademii Medycznej (1950) i Wojskowej Akademii Medycznej (1957), kontynuując przy tym kilkudziesięcioletnią historię obu akademii. Genezą swą sięga istniejącego w latach 1945–1949 Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Łódzkiego. Pierwszym rektorem Uniwersytetu Medycznego, zgodnie z decyzją ministra zdrowia, został prof. dr hab. n. med. Andrzej Lewiński – absolwent i wieloletni nauczyciel akademicki Akademii Medycznej w Łodzi. Według webometrycznego rankingu uniwersytetów świata z 2013, opracowanego przez hiszpański instytut Consejo Superior de Investigaciones Científicas uczelnia zajęła 7. miejsce w Polsce wśród uniwersytetów medycznych, a na świecie 2707. pośród wszystkich typów uczelni. Według miesięcznika "Perspektywy" uczelnia zajęła 5. miejsce w Polsce wśród uniwersytetów medycznych (ranking z 2021 roku). Potocznie nazywany skrótowo Umedem.

Wielka Synagoga w Łodzi – łódzka synagoga zbudowana z funduszy łódzkich fabrykantów, m.in.: Izraela Poznańskiego, Joachima Silbersteina i Karola Scheiblera przy ulicy Spacerowej 2 (obecnie al. Tadeusza Kościuszki 2). Była największą i najpiękniejszą synagogą przedwojennej Łodzi. Projekt wykonał Adolf Wolff ze Stuttgartu, znany projektant i budowniczy obiektów sakralnych, między innymi: Matthäuskirche w Stuttgarcie (1876–1881) i Starej Synagogi w Stuttgarcie (1859–1861). Będąc architektem niemieckim nie mógł wówczas swobodnie wykonywać swojego zawodu w Polsce, dlatego przedkładane władzom plany sygnował architekt miejski Hilary Majewski. Synagoga była wyraźnie wyższa od otaczających ją budynków, a efekt potęgował cokół pod budynkiem. Ogrodzenie i zieleń wokół synagogi wyodrębniały ją z otoczenia. Na czele komitetu budowy świątyni (najpierw tymczasowego, a później właściwego) stanął Izrael K. Poznański, a sama budowa rozpoczęła się w maju 1881 roku. Kamień węgielny pod budowlę uroczyście wmurowano 5 czerwca tego samego roku. Budowę ostatecznie ukończono w 1887, a jej całkowity koszt wyniósł 225 tys. rubli. Uroczystego otwarcia dokonał gubernator piotrkowski Aleksandr Komarow. Świątynia uchodziła za postępową i była określana mianem reformowanej, a w jidysz była nazywana dajcze szil, co miało oznaczać niemiecki rytuał i w ten sposób nawiązywać do Żydów postępowych. Synagoga była przeznaczona dla żydowskiej burżuazji, zasymilowanej z polską kulturą. Wstęp do świątyni umożliwiały tylko specjalne przepustki, wydawane najbogatszym Żydom, przede wszystkim tym, którzy sponsorowali jej budowę. W okresie międzywojennym kazania były w języku polskim, a w narodowe święta polskie odbywały się uroczystości patriotyczne. Podpaloną przez Niemców z 10 na 11 listopada 1939 budowlę rozebrano w 1940. Po wojnie nie została odbudowana – na jej miejscu znajduje się parking z pamiątkowym kamieniem.

Wieżowiec Urzędu Pocztowego – wieżowiec w Łodzi przy al. Kościuszki 5/7. Powstał w latach 70. Ma 56 metrów wysokości do dachu oraz 72 metry całkowitej wysokości i liczy 18 kondygnacji (w tym 17 użytkowych i jedną techniczną). Mają w nim siedziby m.in. Urząd pocztowy oraz Telekomunikacja Polska S.A.

Galeria Willa – jedna z trzech galerii sztuki należących do Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi.

Budynek centrali telefonicznej PAST – kamienica znajdująca się przy al. Kościuszki 12 w Łodzi.

Kamienica Aarona Konigsberga – kamienica znajdująca się przy ulicy Zielonej 5/7 w Łodzi.

Willa Leopolda Kindermana – willa znajdująca się przy ul. Wólczańskiej 31/33 w Łodzi i należąca pierwotnie do Leopolda Kindermana. Jeden z najlepszych przykładów architektury secesyjnej w Polsce i Europie. Jednolita stylowo zewnętrznie i we wnętrzach (stiuki, witraże). W budynku mieści się Galeria Willa będąca częścią Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi.

Synagoga w Łodzi – synagoga znajdująca się w Łodzi, w kamienicy przy ulicy Zachodniej 78. Od czasu zakończenia II wojny światowej do 1997 roku, była główną synagogą łódzkich żydów. Synagoga została założona po 1945 roku, przez rabina Zew Wawę Morejnę. Obok synagogi mieściła się siedziba gminy żydowskiej oraz mieszkanie rabina. Po wyjeździe z Polski rabina Morejny w 1973 roku, synagoga była użytkowana okazjonalnie przez pozostałą w mieście społeczność żydowską. Zlikwidowana w 1998 roku, po przeniesieniu siedziby gminy żydowskiej do odzyskanego budynku przy ulicy Pomorskiej 18.

Kamienica Karola Kretschmera – kamienica znajdująca się w Łodzi przy ul. 6 Sierpnia 5. Kamienica została wpisana do Gminnej Ewidencji Zabytków miasta Łodzi z numerem 1556.