Podgórski cmentarz żydowski stary w Krakowie

Cmentarz wojenny nr 385 – Podgórze – austriacki cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej wybudowany przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie i znajdujący się na terenie jego okręgu XI Twierdza Kraków. Powstał jako niewielka kwatera na starym podgórskim cmentarzu żydowskim przy ul. Jerozolimskiej, w obecnej dzielnicy XIII Podgórze, w południowej części Krakowa. Zaprojektował go być może Hans Mayr, projektant tego Okręgu. Pochowano na nim 19 żołnierzy austro-węgierskich wyznania mojżeszowego. Obecnie trudno ustalić dokładne położenie oraz wygląd cmentarza, gdyż macewy zniszczyli Niemcy w 1942 roku, tak jak na całym starym żydowskim cmentarzu podgórskim i urządzili na nim obóz koncentracyjny.

Podgórski cmentarz żydowski nowy, nazwany także cmentarzem Abrahama – kirkut znajdujący się w Krakowie w dzielnicy XIII, w Podgórzu przy ulicy Abrahama 3. Cmentarz zajmuje powierzchnię kilku hektarów i obecnie nie znajduje się na nim żaden nagrobek.

Kamieniołom Miejski – nieczynny kamieniołom wapienia w Dzielnicy XIII Podgórze w Krakowie. Znajduje się przy ul. Wielickiej, po wschodniej stronie Cmentarza Podgórskiego.

Pomnik Martyrologii – Rozstrzelanych 10 września 1939 roku – pomnik znajdujący się w Krakowie w jego prawobrzeżnej części względem Wisły – Podgórzu, przy ul. Abrahama. Kraków został zajęty przez Wehrmacht 6 września 1939 roku, a już 10 września 1939 roku w tym miejscu Niemcy dokonali pierwszej zbiorowej egzekucji Polaków. Pod murem Podgórskiego nowego cmentarza żydowskiego rozstrzelanych zostało wtedy 13 krakowian. Zabito 11 znanych z nazwiska mężczyzn oraz 2 nieznanych. Pomnik, odsłonięty w 1984 r, to granitowy blok kamienny z czarną marmurową tablicą na której widnieje napis:

Szary Dom, dawny karcer obozowy KL Plaszow – zabytkowy budynek znajdujący się w Krakowie w Dzielnicy XIII Podgórze przy ul. Jerozolimskiej 3.

Plaszow (Płaszów) – niemiecki nazistowski obóz pracy przymusowej na terenie Krakowa niem. Zwangsarbeitslager Plaszow des SS- und Polizeiführers im Distrikt Krakau), później przekształcony w obóz koncentracyjny (niem. Konzentrationslager Plaszow bei Krakau). Dla upamiętnienia dawnego obozu został utworzony oddział Muzeum Krakowa pod nazwą Pracownia Muzeum-Miejsce Pamięci KL Plaszow, a następnie, w 2021 roku, zostało utworzone oddzielne Muzeum dla KL Plaszow, współprowadzone przez miasto Kraków i przez ministra właściwego dla spraw kultury i dziedzictwa narodowego. Na terenie poobozowym znajduje się wystawa plenerowa „KL Plaszow”.

Kamieniołomy obozu Plaszow – dwa nieczynne kamieniołomy na Krzemionkach Podgórskich w dzielnicy Podgórze w Krakowie. Są to dwa niewielkie kamieniołomy wapienia, znajdujące się na terenie dawnego niemieckiego obozu koncentracyjnego Plaszow. Zlokalizowane były w pobliżu tzw. willi komendanta obozu Plaszow i powyżej terenów starego cmentarza żydowskiego. Funkcjonowały wyłącznie na potrzeby obozu – wydobywane w nich kamienie zużyto do budowy infrastruktury obozowej. Pozostały po nich dwie niewielkie ściany o wysokości 8–10 m. W kamieniołomach pracowali więźniowie obozu i była to najcięższa z prac obozowych. Na Krzemionkach istniały jeszcze cztery inne kamieniołomy: Szkoła Twardowskiego, Kamieniołom pod św. Benedyktem, Kamieniołom Miejski i Bonarka. Ostatni z kamieniołomów zamknięto w 1986 r.

Hujowa Górka (także: Chujowa Górka, Hujarowa Górka, Kozia Górka, H-Górka) – miejsce na terenie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego Płaszów w Krakowie, w którym od września 1943 dokonywano egzekucji więźniów obozu oraz więźniów z Montelupich i aresztów. Wśród ofiar zdecydowanie przeważali Żydzi; incydentalnie rozstrzeliwano tam również Polaków i przedstawicieli innych narodowości. Największe nasilenie egzekucji miało miejsce wiosną 1944. Hujowa Górka była położona na niewielkim wzniesieniu Górek Płaszowskich, w tym miejscu znajdował się dawny szaniec polowy FS-21 wzniesiony przez Austriaków w II połowie XIX wieku, gdy wokół Krakowa powstawał system fortyfikacji. Używany był w okresie I wojny światowej. Sama Górka, jako miejsce egzekucji, była właściwie dołem, o wymiarach 6 m szerokości, 50 m obwodu i głębokości 5 m.

Cmentarz wojenny nr 386 – Podgórze – austriacki cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej wybudowany przez Oddział Grobów Wojennych C. i K. Komendantury Wojskowej w Krakowie i znajdujący się na terenie jego okręgu XI Twierdza Kraków. Cmentarz znajduje się w prawobrzeżnej części Krakowa, w Podgórzu, na obszarze Dzielnicy XIII. Jest to niewielka obecnie kwatera na nowym Cmentarzu podgórskim, a znajduje się w południowej jego części, po lewej stronie głównej alei (obecna kwatera nr XI). Cmentarz projektował Hans Mayr, ale z jego oryginalnego projektu nie zachowało się prawie nic. W 1918 r. cmentarz przebudowano, groby skomasowano i zmniejszono jego obszar z 1000 m² do zaledwie 380 m². Pierwotnie znajdował się na nim pomnik centralny, w formie obelisku, otoczony u podstawy koroną cierniową z czterema żołnierskimi czapkami (w tym niemiecką pikelhaubą). Obecny pomnik jest współczesny, pola grobowe splantowano i utworzono dwa tarasy. Nie jest znana liczba pochowanych na nim żołnierzy, w 1917 było tu 340 mogił i być może tylu żołnierzy tutaj spoczęło, znane są nazwiska 106 z nich.

Cmentarz Podgórski (nowy) – krakowski cmentarz komunalny, położony w Podgórzu u stóp kopca Krakusa, przy ul. Wapiennej 13.

Willa komendanta obozu koncentracyjnego Plaszow tzw. Czerwony Dom czy jak oryginalnie przed wojną nazwana Willa Pod Skałą – zabytkowy budynek znajdujący się w Krakowie w Dzielnicy XIII Podgórze przy ul. Heltmana 22.

Szaniec FS-21 – szaniec w Krakowie będący częścią umocnień zbudowanej przez Austriaków Twierdzy Kraków. Powstał w latach 1855–1856. Wówczas teren na którym się znajdował należał do wsi Wola Duchacka, obecnie należy do Dzielnicy XI Podgórze Duchackie. Kształtem szaniec dostosowany był do warunków terenowych i otoczony suchą fosą. Miała ona trapezowy przekrój i strome ściany o wysokości około 2 m. Wewnątrz korony znajdowała się włamana do środka szyja szańca w postaci płytkiej zatoki umożliwiającej wjazd do wnętrza szańca. Dzięki odpowiedniemu kształtowi możliwa była obrona tego wjazdu ogniem bocznym. W narożnikach wewnętrznej części szańca były platformy dla dział artyleryjskich, po ich zewnętrznej stronie znajdował się stromy stok wału. Nie zachowała się dokumentacja szańca, nie można więc ustalić jakie było uzbrojenie i obsada szańca. Możemy tylko przypuszczać, że były cztery stanowiska artyleryjskie, tak bowiem zwykle było w innych szańcach. Prawdopodobnie początkowo w szańcu były odprzodowe, gładkolufowe działa, później zastąpione odprzodowymi działami wzoru M.59 o gwintowanych lufach. Na prostych odcinkach wału znajdowały się ławki strzeleckie dla piechoty. Nie było kazamat ani żadnych innych murowanych schronów. Szaniec FS-21 był jednym z ogniw całego systemu. Szańce zazwyczaj wykonywano w odległości 700 m od siebie, dzięki czemu mogły się wzajemnie bronić ogniem artylerii. W 1888 roku szaniec FS-21 połączono z położonym w pobliżu szańcem FS-22. Obydwa w najszerszym miejscu miały po około 50 m szerokości w koronie wału, oraz około 90 m szerokości a linii przeciwstoków. Były to więc najmniejsze tego typu obiekty w Twierdzy Kraków. W 1914 r. szaniec FS-21 przerobiono na szaniec rdzenia NS-24, podobnie przerobiono także inne położone w pobliżu szańce, tworząc szaniec NS-23 i szaniec NS-22.