place

Ośrodek kultury „Wzgórze Zamkowe w Lubinie

Artykuły wymagające uzupełnienia źródeł od 2009-03Domy i centra kultury w województwie dolnośląskimKultura w Lubinie
Wzgorze zamkowe3
Wzgorze zamkowe3

Ośrodek kultury „Wzgórze Zamkowe” w Lubinie – instytucja kultury działająca od 1990 roku w Lubinie. Rozpoczęła działalność wernisażem Joanny Dzięgielewskiej-Krzysiek. Ośrodek organizuje wystawy w dwóch miejscach: Galerii Jadwiga, umieszczonej w odrestaurowanej XIX-wiecznej kamienicy, i Galerii Zamkowej, zajmującej XIV-wieczną kaplicę zamkową, która jest jedyną ocalałą częścią zamku piastowskiego księcia legnicko-brzeskiego Ludwika I. W Galerii Zamkowej urządzane są równiej koncerty, Galeria Jadwiga jest natomiast miejscem promocji i sprzedaży dzieł sztuki.

Fragment artykułu z Wikipedii Ośrodek kultury „Wzgórze Zamkowe w Lubinie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Ośrodek kultury „Wzgórze Zamkowe w Lubinie
Mikołaja Pruzi,

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Ośrodek kultury „Wzgórze Zamkowe w LubinieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 51.396733 ° E 16.207597 °
placePokaż na mapie

Adres

Mikołaja Pruzi 5
59-300
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Wzgorze zamkowe3
Wzgorze zamkowe3
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kaplica zamkowa w Lubinie
Kaplica zamkowa w Lubinie

Kaplica zamkowa św. Jadwigi w Lubinie – zabytkowa kaplica w Lubinie. Kaplica usytuowana jest przy ul. Mikołaja Pruzi na Wzgórzu Zamkowym. Kaplica to jedyny element pozostały po średniowiecznej zabudowie zamkowej (pierwotnie stała obok bramy wjazdowej na dziedzińcu zamkowym). Data w tympanonie - 1349 - określa czas budowy. W XIV w. miała 3 ołtarze. Podczas wojny 30-letniej zniszczona, odbudowana w XVIII w., ponownie popadła w ruinę. Po odbudowie w połowie XIX w. służyła katolikom do 1908 r. następnie mieściła się w niej biblioteka diecezjalna. W 1945 r. obiekt został podpalony. Przez wiele lat po wojnie pozbawiony dachu budynek niszczał. Pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku obiekt doczekał się remontu. Początkowo kaplicą zarządzało Biuro Wystaw Artystycznych w Legnicy. Po remoncie budowlę adaptowano w 1990 r. na Galerię Zamkową. W latach 2005-2009 przeprowadzano następne prace renowacyjne. Świątynia (na rzucie 13,5 x 8,1 m, grubość murów 1,2 m) mogła nie mieć wyodrębnionego prezbiterium. Budowla z płaskim dachem i wejściem głównym od strony północnej. Barokowa przebudowa wydłużyła kaplicę a prezbiterium, od południa o dwie przybudówki. W całym obiekcie wykrojono duże okna, pokryto tynkiem i wysokim, dwuspadowym dachem. Najcenniejszy jest tympanon nad portalem północnym z 1349 r., na którym ukazani zostali: w środku Chrystus Boleściwy, św. Jadwiga i św. Magdalena z prawej. W plastycznej płaskorzeźbie komponuje się w ostrołukowym polu tympanonu scena adoracji, rozdzielona na trzy ostrołuczne arkady. Pośrodku stoi pochylony nieco w lewo Chrystus Boleściwy; zgodnie ze średniowiecznym obrazowaniem hierarchii – figury św. Jadwigi (po lewej stronie) i św. Marii Magdaleny, jako mniej ważne, artysta przedstawił w mniejszych proporcjach. U stóp tych świętych klęczą w jeszcze mniejszym przedstawieniu książę Ludwik (patronuje mu jego praprababka święta Jadwiga), po przeciwnej stronie jego żona księżna Agnieszka żagańska. W łuku archiwolty zamykającej pole tympanonu, w którego szczycie widnieje symbol Ducha Świętego biegnie napis fundacyjny: łac. „Anno Domini MCCCXLIX fundata est haec capella a duce Ludowic domino legnicensi in honorem corporis et sangwinis Domini nostri Jhesus Xristi et Hedwigis et Marie Magdalenae, pol. Roku pańskiego 1349 została ufundowana ta kaplica przez księcia Ludwika, pana legnickiego, ku czci Ciała i Krwi Pana Jezusa Chrystusa i Jadwigi i Marii Magdaleny. Zewnętrzną archiwoltę, wspartą na wydatnych wspominkach, zdobią bardzo zniszczone pełzanki. Spina ją klucz z głową Chrystusa. Pięknie opracowana rzeźba tympanonu; dekoracyjnie i naturalnie układające się fałdy szat, wytworne przegięcia postaci pozwalają uznać go za przykład stylu miękkiego śląskiej rzeźby gotyckiej.

Muzeum Historyczne w Lubinie
Muzeum Historyczne w Lubinie