Muzeum Historyczne w Lubinie

Ratusz w Lubinie – został wzniesiony w roku 1768 w stylu barokowym, w XIX wieku został przebudowany. Obiekt został zniszczony w 1945 roku, a następnie odbudowany w roku 1950. Obecnie ratusz jest siedzibą Muzeum Historycznego w Lubinie oraz prezydenta miasta i rady miejskiej.

Zbrodnia lubińska (zwana również wydarzeniami lubińskimi) – zbrodnia komunistyczna, jakiej dopuścili się funkcjonariusze służb MO podczas pokojowej manifestacji 31 sierpnia 1982 w Lubinie na Dolnym Śląsku, w drugą rocznicę porozumień sierpniowych z 1980. W wyniku ostrzelania demonstrantów z broni maszynowej zginęło trzech demonstrantów, a jedenastu zostało rannych.

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubinie – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w centrum Lubina, należąca do diecezji legnickiej. Pracują w niej salezjanie. Przy parafii funkcjonuje oratorium im. św. Dominika Savio, Bursa dla młodzieży męskiej oraz Salezjańskie Liceum Ogólnokształcące im. św. Jana Bosko.

Baszta Głogowska – budowla gotycka z połowy XIV wieku w Lubinie usytuowana w północno-zachodniej części rynku.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Lubinie - usytuowany u zbiegu ulic Piastowskiej i Bolesława Chrobrego, w południowo - wschodniej części rynku.

Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Lubinie – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w centrum Lubina, należąca do diecezji legnickiej. Została erygowana 11 kwietnia 1972 roku dekretem abp. Bolesława Kominka. Pracują w niej salezjanie.

Kościół parafialny pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Lubinie – gotycka świątynia rzymskokatolicka usytuowana przy ul. Kołłątaja. Obecnie jest kościołem parafialnym salezjańskiej parafii Matki Bożej Częstochowskiej z Lubina, do 1945 roku mieściła się tu parafia ewangelicka.

Narodowa Orkiestra Dęta w Lubinie (The Polish National Wind Orchestra) – pierwsza polska filharmonia dęta, samorządowa instytucja kultury, powołana do życia 21 maja 2019 roku przez Radę Miejską w Lubinie. Powstała z inicjatywy prezydenta Lubina Roberta Raczyńskiego.

Ośrodek kultury „Wzgórze Zamkowe” w Lubinie – instytucja kultury działająca od 1990 roku w Lubinie. Rozpoczęła działalność wernisażem Joanny Dzięgielewskiej-Krzysiek. Ośrodek organizuje wystawy w dwóch miejscach: Galerii Jadwiga, umieszczonej w odrestaurowanej XIX-wiecznej kamienicy, i Galerii Zamkowej, zajmującej XIV-wieczną kaplicę zamkową, która jest jedyną ocalałą częścią zamku piastowskiego księcia legnicko-brzeskiego Ludwika I. W Galerii Zamkowej urządzane są równiej koncerty, Galeria Jadwiga jest natomiast miejscem promocji i sprzedaży dzieł sztuki.

Lubiński Klub Fantastyki „Ostatnie Przymierze” (LKF OP) – klub fantastyki oraz klub gier planszowych z Lubina. Zrzesza ludzi zainteresowanych fantastyką, grami planszowymi, bitewnymi, fabularnymi i karcianymi. Od 1 września 2023 klub należy do Związku Stowarzyszeń Fandom Polski.

Centrum Kultury „Muza” – instytucja kultury działająca w Lubinie. Początkowo, od 1 października 1969 roku, jako Dom Kultury Zagłębia Miedziowego, a od 1996 roku pod obecną nazwą. W centrum działa kino i teatr, organizowane są również warsztaty.

Kaplica zamkowa św. Jadwigi w Lubinie – zabytkowa kaplica w Lubinie. Kaplica usytuowana jest przy ul. Mikołaja Pruzi na Wzgórzu Zamkowym. Kaplica to jedyny element pozostały po średniowiecznej zabudowie zamkowej (pierwotnie stała obok bramy wjazdowej na dziedzińcu zamkowym). Data w tympanonie - 1349 - określa czas budowy. W XIV w. miała 3 ołtarze. Podczas wojny 30-letniej zniszczona, odbudowana w XVIII w., ponownie popadła w ruinę. Po odbudowie w połowie XIX w. służyła katolikom do 1908 r. następnie mieściła się w niej biblioteka diecezjalna. W 1945 r. obiekt został podpalony. Przez wiele lat po wojnie pozbawiony dachu budynek niszczał. Pod koniec lat siedemdziesiątych XX wieku obiekt doczekał się remontu. Początkowo kaplicą zarządzało Biuro Wystaw Artystycznych w Legnicy. Po remoncie budowlę adaptowano w 1990 r. na Galerię Zamkową. W latach 2005-2009 przeprowadzano następne prace renowacyjne. Świątynia (na rzucie 13,5 x 8,1 m, grubość murów 1,2 m) mogła nie mieć wyodrębnionego prezbiterium. Budowla z płaskim dachem i wejściem głównym od strony północnej. Barokowa przebudowa wydłużyła kaplicę a prezbiterium, od południa o dwie przybudówki. W całym obiekcie wykrojono duże okna, pokryto tynkiem i wysokim, dwuspadowym dachem. Najcenniejszy jest tympanon nad portalem północnym z 1349 r., na którym ukazani zostali: w środku Chrystus Boleściwy, św. Jadwiga i św. Magdalena z prawej. W plastycznej płaskorzeźbie komponuje się w ostrołukowym polu tympanonu scena adoracji, rozdzielona na trzy ostrołuczne arkady. Pośrodku stoi pochylony nieco w lewo Chrystus Boleściwy; zgodnie ze średniowiecznym obrazowaniem hierarchii – figury św. Jadwigi (po lewej stronie) i św. Marii Magdaleny, jako mniej ważne, artysta przedstawił w mniejszych proporcjach. U stóp tych świętych klęczą w jeszcze mniejszym przedstawieniu książę Ludwik (patronuje mu jego praprababka święta Jadwiga), po przeciwnej stronie jego żona księżna Agnieszka żagańska. W łuku archiwolty zamykającej pole tympanonu, w którego szczycie widnieje symbol Ducha Świętego biegnie napis fundacyjny: łac. „Anno Domini MCCCXLIX fundata est haec capella a duce Ludowic domino legnicensi in honorem corporis et sangwinis Domini nostri Jhesus Xristi et Hedwigis et Marie Magdalenae, pol. Roku pańskiego 1349 została ufundowana ta kaplica przez księcia Ludwika, pana legnickiego, ku czci Ciała i Krwi Pana Jezusa Chrystusa i Jadwigi i Marii Magdaleny. Zewnętrzną archiwoltę, wspartą na wydatnych wspominkach, zdobią bardzo zniszczone pełzanki. Spina ją klucz z głową Chrystusa. Pięknie opracowana rzeźba tympanonu; dekoracyjnie i naturalnie układające się fałdy szat, wytworne przegięcia postaci pozwalają uznać go za przykład stylu miękkiego śląskiej rzeźby gotyckiej.